جهت ديگر . علی مردی بود انعطاف ناپذير . بعد از پيغمبر سالها بود كه جامعه اسلامی عادت كرده بود به امتياز دادن به افراد متنفذ ، و علی ( ع ) در اين زمينه يك صلابت عجيبی نشان میداد ، میگفت : من كسی نيستم كه از عدالت يك سر مو منحرف شوم . حتی اصحابش میآمدند میگفتند : آقا ! يك مقدار انعطاف داشته باشيد ، میگفت : " « ا تأمرونی ان اطلب النصر بالجور ، و الله ما أطور به ما سمر سمير » " ( 1 ) . از من تقاضا میكنيد كه پيروزی وموفقيت در سياست را به قيمت ستمگری و پايمال كردن حق مردم ضعيف به دست آورم ؟ ! به خدا قسم تا شبی و روزی در دنيا هست ، تا ستارهای در آسمان در حركت است ، چنين چيزی عملی نيست . صراحت و صداقت در سياست هم باز عدهای از دوستانش نمیپسنديدند ، میگفتند : " سياست اينهمه صداقت و صراحت بر نمیدارد ، يك مقدار خدعه و دغلبازی هم بايد در آن قاطی كرد ، چاشنی سياست دغلبازی است " ( اينهايی كه عرض میكنم تمامش در نهج البلاغه است ) و حتی بعضی میگفتند علی سياست ندارد ، معاويه را ببين چقدر سياستمدار است ! میگفت : " « و الله ما معاوية بادهی منی ، و لكنه يغدر و يفجر ، و لولا كراهية الغدر لكنت من ادهی الناس ، و لكن كل غدرش فجرش ، و كل فجرش كفرش ، و لكل غادر لواء يعرف به يوم القيامة » " ( 2 ) . پاورقی : |