نيايش سى و دوم
.دعاى آن حضرت است در حق خود پس از فراغت از نافله شب و اعتراف اوست به گناهان.
اى خداوندى كه از آن توست پادشاهى ابدى جاويدان.
اى خداوندى كه از آن توست آن سلطه نيرومند بىمدد هيچ لشكر وهيچ ياور.
اى خداوندى كه از آن توست عزت و غلبه جاودانه،هر چندروزگاران بگذرند و سالها به سر آيند و زمانها و روزها سپرى شوند.
سلطه تو را آن پيروزمندى است كه نه آغاز شناسد و نه انجام.
ملك تو را رفعتى است كه هيچ چيزش در نيابد و توصيف واصفانهر چه فرا رود،به فروترين پايه آن رفعت و اعتلا كه براى خود برگزيدهاىنخواهد رسيد.
در ساحت تو اوصاف گم شود و رشته هر نعمتى گسسته آيد و انديشهمردمان،هر چند دقيق و لطيف،در پيشگاه كبرياى تو حيران ماند.
آرى،تويى آن خداوند كه در ازليت خود بىآغازى و تويى آنخداوند كه همواره هستى و زوال در تو راه نيابد.و من،بندهاى هستم بهعمل ناتوان و به آرزو بزرگ،رشته پيوندها از كف دادهام مگر رحمتتوام سر رشته به دست دهد،و سلسله اميدم از دل گسيخته جز سلسله عفوتو كه در آن چنگ زدهام.
اى خداوند من،چون خواهم طاعات خويش بر شمرم،اندك استو چون بخواهم به معاصى خود اعتراف كنم،بسيار است.بنده تو،هر چهبد كردار بود،بخشايش خود از او دريغ ندارى،پس مرا ببخشاى.
اى خداوند من،علم تو بر اعمال نهان ما احاطه دارد و هر نهان دربرابر علم تو آشكار است.نه خردترين چيزها از تو پوشيده است و نههيچ راز نهانى از تو پنهان.
اى خداوند من،شيطان،آن دشمن تو كه از تو زمان خواست تامرا بفريبد و تو زمانش دادى،و براى گمراه ساختن من از تو تا روزقيامت مهلت طلبيد و تو مهلتش عطا كردى،اينك بر من غلبه يافته است.
پس در آن حال كه از گناهان خرد كه هلاك من در آنها بود و گناهان بزرگكه تباهى مرا در پى داشت،به سوى تو مىگريختم،مرا به سر در آورد.تاچون مرتكب معصيت تو شدم و به كردار زشتم سزاوار خشم تو گشتم،لگام غدر خويش بازچيد و سخن كفرش بر من خواند#(1).سپس بر منپشت كرد و از من بيزارى جست و به راه شوم خود رفت و در وادى تنهايىدر برابر غضب تو رهايم ساخت و بر آستان خشم تو مطرودم بيفكند.نهشفيعى كه در نزد تو شفاعتم كند،نه نگهبانى كه در برابر تو ايمنيمبخشد،نه حصارى كه از چشم توام پنهان دارد،نه پناهگاهى كه از خشمتوام پناه دهد.
اى خداوند من،در اينجا كسى ايستاده كه جز آستان تواش پناهىنيست و در مقابل تو به گناه خويش معترف است.مباد كه فضل تو از مندريغ آيد و دستم به دامان بخشايش تو نرسد.و مباد كه من نوميدترينبندگان تو باشم كه روى توبه به درگاه تو آوردهاند،و مباد كه منمحرومترين آنان باشم كه با دلى پر اميد روى به سوى تو نهادهاند.
خدايا مرا بيامرز كه تو بهترين آمرزندگانى.
بار خدايا،تو مرا فرمان دادى و من ترك فرمان كردم.تو مرا نهىفرمودى و من به جاى آوردم.انديشه بد،خطا را در چشم من بيار است ومن مرتكب تقصير شدم.
اى خداوند من،هيچ روزى را نيك روزه نداشتهام تا آن را به شهادتگيرم و هيچ شبى را نيك زندهدار نبودهام تا به آن پناه جويم و هيچمستحبى به جاى نياوردهام تا در خور تمجيد باشم.اگر به جاى آوردهام،فرايض تو بوده كه هر كه ضايعش گذارد به هلاكت رسد.چگونه توانم بهفضيلت نوافل خود توسل جويم،حال آنكه از بسيارى از وظايفخويش در اداى فرايض تو غفلت كردهام و از مرز مناهى تو گذشته ومرتكب اعمال حرام و گناهان بزرگ شدهام،گناهانى كه عافيت توچونان پردهاى مرا از رسواييهاى آن در امان داشته است.
بار خدايا،در اينجا كسى ايستاده است كه به سبب اعمال خود،از توشرمنده،بر خود خشمگين و از تو خشنود است.پس با قلبى خاشع وگردنى كج و پشتى خميده از بار گناه،اميدوار به تو و ترسان از تو بهپيشگاه تو ايستاده است.سزاوارتر از تو كس نيافته كه دل در او بندد،يااز او بترسد،يا از او بپرهيزد.اى پروردگار من،آنچه را بدان اميد بستهام به من ارزانى دار و از آنچه بيمناكم امان ده و رحمت سودمند خويشصله من ساز،كه تو كريمتر كسى هستى كه دست سؤال پيش او دارند.
اى خداوند من،همچنان كه مرا در اين جهان فانى،در محضر اقرانو همسران پرده عفو بر گناهان كشيدى و فضل و احسان خويش ارزانىداشتى،در آن جهان باقى هم در محضر ملائكه مقرب و رسولان مكرمو شهيدان و صالحان،از رسوايى نزد آن همسايه كه گناهان خود از اوپوشيده مىداشتم و آن خويشاوند كه در اعمال نهانى خود از او شرممىداشتم،در پناه خود دار.
اى پروردگار من،به آنان اعتماد نكردم كه راز مرا پوشيده دارند و بهتوـاى پروردگار منـاعتماد دارم كه مرا مىآمرزى و تنها تو شايانآنى كه بر تو اعتماد كنند.تو بخشندهترين كسان هستى كه به او روىتوان كرد،تو مهربانترين كسان هستى كه از او رحمت توان خواست.
پس بر من رحمت آور.
بار خدايا،من قطره آبى بى مقدار بودم كه مرا از پشت پدر از ميان آناستخوانهاى درهم فشرده و راههاى باريك به تنگناى رحم مادرـدرپس آن پردهها كه بر آن پوشيدهاىـفرو افكندى.مرا از حالى به حالىدر آوردى،تا آنگاه كه صورتى تمام يافتم و اعضا و جوارح من قوامگرفت،آن سان كه در كتاب خود آوردهاى:نطفهاى بود آن را خونىلخته ساختى،سپس چيزى همانند گوشت جويده،سپس استخوانآفريدى و آن استخوان به گوشت پوشانيدى و مرا چنان كه خودخواسته بودى،آفرينش ديگر دادى.#(2) .تا چون نيازمند روزى تو شدم و ازفريادرسى فضل و احسان تو بىنياز نبودم،از زياد آمد طعام و آبى كه بهكنيز خودـهمان كه مرا در درون او در قرارگاه زهدانش نشاندىروزى مىدادى،قوت مرا مقرر داشتى.
اى پروردگار من،اگر مرا در اين حالات به توان خود وا مىگذاشتىيا ناچارم مىساختى كه از نيروى خويش مدد جويم،نه توانم مىبود ونه نيرويى.تو مرا از روى احسان به مهربانى و لطف غذا دادى و آنمهربانى و لطف تا اين زمان كه هستم همچنان از من دريغ نداشتهاى.
سايه نيكى و مهربانى تو همچنان بر سر من است و جويبار احسان توبىهيچ درنگى همچنان روان است.با اين همه،اعتمادم به روزى دادنتو استوارى نگيرد،تا همه سعى خويش در پرستش تو به كار دارم و آنسود كرامند سرشار نصيب من گردد.
شيطان عنان من به دست گرفته و مرا به عرصه بدگمانى مىكشد وپايههاى يقين من سست مىگرداند.پس اى خداوند من،از مجاورتچنين همنشين نابكار،كه مرا به اطاعت خود وا مىدارد،به تو شكايتمىكنم و از تسلط او بر خود،به تو پناه مىآورم و به درگاه تو زارىمىكنم،مگر كيد و مكر او از من دور دارى.
بار خدايا،از تو مىخواهم كه راه مرا به روزىام هموار سازى.پسحمد باد تو را بر آن نعمتهاى بزرگم كه در آغاز دادى،و حمد باد تو را كهسپاس احسان و انعام خود به من الهام فرمودى.بر محمد و خاندانشدرود بفرست و روزى من به آسانى به من برسان و به هر مقدار كه براىمن مقدر مىفرمايى خرسند گردان و به حصهاى كه براى من مقررمىدارى خشنودم ساز و چنان كن كه هر چه از جسم من مىكاهد و ازعمر من سپرى مىشود،در راه فرمانبردارى تو باشد،كه تو بهترينروزى دهندگانى.
اى خداوند،پناه مىبرم به تو از آتشى كه به لهيب آن هر كه را از تو فرمان نبرد به سختى بيم دادهاى و هر كه را در راه خشنودى تو گام نزند،به عذاب تهديد كردهاى،از آتشى كه روشنايى آن تاريكى است و اندكآن دردناك است و اگر چه دور باشد گويى نزديك است،از آتشى كهشعلههايش يكديگر را مىبلعند و بر يكديگر مىپيچند،از آتشى كهاستخوانها را مىپوشاند و ساكنانش را آب جوشان به كام مىريزد،ازآتشى كه نه بر آن كس كه زارى كند ابقا كند و نه بر آن كس كه از او ترحمجويد رحمت آورد و ياراى آتش نيست كه بر خاشعان و تسليم شدگانشاندكى سبكتر تازد،بلكه آنان را با سوزندهترين و دردناكترين شكنجهو سختترين عقاب بگدازد.
اى خداوند،به تو پناه مىبرم از كژدمهاى سهمناك آن،كه دهانهاگشودهاند و از مارهاى دهشت افزاى آن،كه نيشها آختهاند و از آن آبجوشان كه احشاء و امعاء دوزخيان را شرحه شرحه كند و دلهايشان را ازجاى بركند.اى خداوند،از تو راهى مىجويم كه از آن آتشم دور گرداند.
و واپس دارد.
بار خدايا،درود بفرست بر محمد و خاندان او و مرا به فضل و رحمتخود از آن آتش پناه ده و به حسن عفو خويش از خطاهايم در گذر.اىبهترين پناهدهندگان،خوارم مگردان و فرو مگذارم.
بار خدايا،تو بندگانت را از هر رنج و مصيبت نگه مىدارى وحسناتشان ارزانى مىدارى و هر چه خواهى كنى،كه تو بر هر كارىتوانايى.
بار خدايا،درود بفرست بر محمد و خاندان او هنگامى كه از نيكان بهنيكى ياد شود و شب و روز از پى يكديگر آيند،درودى كه امدادش راانقطاع نباشد و عددش در شمار نيايد،درودى كه هوا را در بر گيرد و زمينو آسمان را لبريز گرداند. درود خدا بر محمد باد،تا آنگاه كه خشنود گردد.درود خدا بر او باد،پس از آنكه خشنود گرديد،درودى بىحد و بىانتها.يا ارحمالراحمين.
پىنوشتها
1.اشاره است به اين آيه:اذ قال للانسان اكفر فلما كفر قال انى برىء منك.(سوره 59/آيه 16)
2.اشاره است به اين آيه:ثم خلقنا النطفة علقة فخلقنا العلقة مضغة فخلقنا المضغة عظامافكسونا العظام لحما،ثم انشأناه خلقا آخر،فتبارك الله احسن الخالقين.(سوره 23/آيه 14)
