نيايش شانزدهم
.دعاى آن حضرت است در طلب بخشش و تضرع در طلب عفو از عيبهاى خود.
بار خدايا،اى كه گناهكاران به اميد رحمت تو به فرياد رسيتمىخوانند.اى خداوندى كه بيچارگان در پناه احسان تو مىآرامند.اىخداوندى كه خطاكاران از خوف تو مىنالند و مىگريند.اى انيسآزردگان دور از خان و مان.اى غمزداى اندوهگنان و شكستهدلان.اىفريادرس خوارشدگان و بى كسان.اى ياور نيازمندان و رانده شدگان.
تويى كه رحمت تو و علم تو همه چيز را در برگرفته است.تويى كه ازنعمتهاى خويش هر آفريده را بهرهاى دادهاى.تويى كه عفوت را ازعقابت بيشى است.تويى كه رحمتت را بر غضبت پيشى است.تويى كهعطاى تو بيشتر از منع توست.تويى كه همه آفريدگان در حيطه قدرتتو جاى دارند.تويى كه چون كسى را نعمتى ارزانى دارى،پاداشى از اونجويى.تويى كه چون عصيانگرى را عقوبت كنى،راه افراط نپويى.
و من اى پروردگار من،بنده تو هستم،بندهاى كه به دعايش فرماندادهاى و او دست انابت به درگاه تو برداشته است،گويد:لبيك وسعديك.اين منم اى پروردگار من،بر پيشگاهت افتاده.اين منم كه بارگناهانم بر پشتم سنگينى مىكند و گناهان عمرم را تباه ساخته است.
اين منم كه از روى جهالت تو را عصيان كردهام در حالى كه تو سزاوارعصيان من نبودى.
آيا تو اى خداوند،بر كسى كه به درگاهت دست به دعا برداردرحمت مىآوردى،تا من در دعا مبالغت ورزم؟آيا تو اى خداوند،كسى راكه به درگاهت اشك ريزد مىآمرزى،تا من به اشكبارى شتابم؟آيا تواى خداوند،كسى را كه به خوارى روى بر خاك درت نهد مىبخشايى؟
آيا تو اى خداوند،كسى را كه شكايت بينوايى خويش به درگاه تو آرد درحالى كه به تو توكل كرده است بىنياز مىسازى؟
اى خداوند،آن را كه جز تو بخشندهاى نمىيابد نوميد مكن،و آن راكه جز تو از ديگرى بىنيازى نجويد فرومگذار.
اى خداوند،بر محمد و خاندان او درود بفرست و از من اعراضمكن كه روى به تو آوردهام،و مرا محروم مدار كه دل به تو سپردهام،ودست رد به رويم مزن كه بر درگاهت ايستادهام.
تويى كه خود را به رحمت وصف كردهاى.پس بر محمد و خاندانشدرود بفرست و بر من رحمت آورد.تويى كه خود را بخشنده ناميدهاى،پس گناهان من بر من ببخشاى.
بار خدايا،مىبينى كه چسان از خوف تو سر شكم روان است.
چسان از خشيت تو دلم لرزان است.چسان از هيبت تو اعضايم درهمشكسته است.چگونه چنين نباشم كه از كردارهاى ناپسند خودشرمندهام و آوازم به تضرع بر نمىآيد و زبانم نمىجنبد كه آهسته آهسته راز و نياز كنم.
اى خداوند من،حمد باد تو را،بسا پرده بر عيبهاى من كشيدهاى ورسوايم نساختهاى،بسا گناهان من نهان داشتهاى و مرا شهره شهرنكردهاى،بسا آلودگيها كه مرا هست و تواش فاش نساختهاى و نشانبدنامى به گردنم نياويختهاى و از همسايگان من،عيبجويان مرا وكسانى را كه بر نعمتى كه بر من عنايت كردهاى حسد مىبرند،از عيب وعار من آگاه نكردهاى.اين همه مرا از آن باز نداشت كه از ادامت اعمالناپسند خودـكه تو بر آنها آگاهىـندامت جويم.
پس اى خداوند من،چه كسى است نادانتر از من به رستگارىخويش؟چه كسى است غافلتر از من به نصيب خود؟چه كسى استدورتر از من به اصلاح نفس امارهاش به هنگامى كه آن نعمت بىكرانتو را در راه معصيتى كه مرا از آن بازداشتهاى تباه مىكنم؟چه كسى بيشاز من در گرداب باطل غوطهور و به بدى گرايندهتر است چون مياندعوت تو و دعوت شيطان مخير آيم و در عين بينايى و هشيارى،نه ازروى بىخبرى و فراموشى در پى دعوت او مىروم؟در حالى كه يقيندارم كه دعوت تو به بهشت نعيم مىانجامد و دعوت شيطان به آتشجحيم.
منزهى تو!چه شگفت است كه من به زيان خود گواهى مىدهم واعمال نهان خويش بر مىشمارم.و شگفتآورتر از اين بردبارىتوست در برابر من و درنگ توست در مؤاخذت سريع من.و اين نه بدانسبب است كه مرا در نزد تو آبرويى است،بلكه به سبب مداراى توستبا من و احسان تو در حق من.باشد كه از معصيتى كه تو را به خشم آوردباز ايستم و از گناهانى كه مرا فرسوده است دست بدارم،كه عفو وبخشايش مرا از عقوبت و عذاب من دوستتر دارى.
منـاى خداوند منـگناهم بيشتر است و اعمالم زشتتر و كردارهايم ناپسندتر.در ارتكاب باطل بىباكترم و به هنگام طاعت تودر خواب غفلتم و در برابر هشدارهاى تو آگاهى و مراقبتم كمتر است.بااين حال چگونه مىتوانم عيبهاى خود را بر شمارم و از گناهان خويشياد كنم.
اى خداوند،اگر زبان به نكوهش خويش گشودهام،بدان سبباست كه طمع در رأفت تو دارم كه اصلاح حال گنهكاران بدان باز بستهاست،و اميد به رحمت تو دارم كه آزاد ساختن خطا كاران را وسيلتاست.
اى خداوند،اين گردن من است در زير بار گناهان باريك شده،پسبر محمد و خاندانش درود بفرست و به عفو خود آزادش كن.و اين پشتمن است در زير بار خطاها خميده،پس بر محمد و خاندانش درودبفرست و به فضل خود بار خطاى من بكاه.
اى خداوند،اگر چندان بگريم كه مژگانم فرو ريزد و مويه كنم تاآوازم منقطع شود و بر آستان جلال تو بايستم تا پاهايم آماس كند وركوع كنم تا استخوانهاى پشتم از جاى بر آيد و سر به سجده نهم تاچشمانم از چشمخانه به در شود و همه عمر جز خاك زمين هيچ نخورم وتا پايان حيات جز آب خاكستر هيچ ننوشم و در خلال اين احوال چندانذكر تو گويم تا زبانم از گفتن بازماند و از شرم تو ديده به سوى آسمانبر نكنم،شايسته آن نيستم كه حتى يك گناه از گناهانم را از نامه عملممحو كنى.
اگر مرا به هنگامى كه مستوجب آمرزش تو شوم بيامرزى و هنگامىكه مستحق عفو تو گردم عفو كنى،باز هم نه به سبب شايستگى مناست،زيرا كيفر من در همان آغاز كه سر به عصيان تو برداشتم آتشجهنم بوده است و اگر مرا عذاب كنى در حق من ستم نكردهاى.
اى خداوند،اكنون كه بر گناه من پرده كشيدهاى و رسوايم نساختهاى،اكنون كه به كرم خود با من مدارا ورزيدهاى و به مؤاخذتمن نشتابيدهاى،اكنون كه از فضل و احسان خويش مرا به بردبارىنواختهاى و نعمت خود بر من ديگرگون نساختهاى و زلال احسان خودتيره نكردهاى،پس بر اين زاريهاى دراز من رحمت آور و بر شدتمسكنتم ببخشاى و بر نابسامانيم ترحم فرماى.
بار خدايا،بر محمد و خاندانش درود بفرست و مرا از معاصى نگهدارو به فرمانبردارى خود برگمار و نعمت انابت نصيب من كن و به آب توبهپاكيزه گردان و ياريم ده كه گرد گناه نگردم و به تندرستى،نيكحالىامبخش و حلاوت مغفرت به من بچشان و مرا آزاد كرده عفو و رحمت خودگردان و از خشم خود نامه امانم ده و بشارت اين نعمتها در اين جهان،پيش از فرا رسيدن آن جهان به من ده،بشارتى كه آن را بشناسم و نشانآن را به من بشناسان.
اى خداوند،اينها در برابر گشادگى عرصه توان تو بر تو دشوارنباشد و تو را در حيطه قدرتت به رنج نيفكند و با آن همه بردبارى كهتو راست دشوارت نيايد و در بخششهاى كرامندت كه آيات كتاب توبر آن دليل است،گران ننمايد،كه تو كنى هر چه خواهى و فرمان رانى بههر گونه كه اراده نمايى.انك على كل شىء قدير.
