نيايش دوازدهم
.دعاى آن حضرت است در اعتراف و طلب توبه از خداى تعالى.
اى خداوند،سه خصلت است كه مرا باز مىدارد تا از تو چيزىخواهم و تنها يك خصلت است كه مرا بر آن مىدارد.
آن سه:يكى فرمانى كه دادهاى و من در گزاردن آن درنگ كردهام،ديگر،كارى كه مرا از آن نهى فرمودهاى و من در به جا آوردن آنشتابيدهام؛سه ديگر،نعمتى كه مرا ارزانى داشتهاى و من در سپاس آنقصور ورزيدهام.
و اما آن يك خصلت كه مرا وا مىدارد تا از تو چيزى خواهم تفضلتوست به كسى كه روى به درگاه تو آرد و با اميدى نيكو به سوى تو آيد،كه هر احسان كه كنى از روى تفضل است و هر نعمت كه دهى بىهيچسابقه.
و اين منم،اى خداوند من،كه بر درگاه عز تو ايستادهام،آن سان كهتسليم شونده به مذلت نشستهاى.در عين شرمزدگى،چون بينوايانعيالمند دست سؤال دراز كردهام.اقرار مىكنم كه به تسليم در برابراحسان تو كارى نكردهام جز آن كه از عصيان تو چشم پوشيدهام و درهمه حال از نعمتهاى تو بىبهره نبودهام.
آيا،اى خداوند من،همين كه به درگاه تو به اعمال ناپسند خود اقراركنم مرا سودمند است؟و آيا همين كه به درگاه تو به زشتى كردار خويشمعترف آيم،رهايى خواهم يافت؟يا در همين جا كه ايستادهام خشم خودبر من گماشتهاى،يا در همين هنگام كه دست دعا به سوى تو بر داشتهام،غضب خود قرين من ساختهاى؟
اى خداوند،از تو نوميد نمىشوم،زيرا در توبه به روى منگشودهاى،بلكه به درگاه تو مىنالم:به سان بندهاى ذليل و بر خود ستمكرده و حرمت پروردگار خود شكسته،آن كه گناهانش افزون است وافزونتر نمايد و روزگارش روى به ادبار نهاده و در گذشته است،چندانكه زمان عمل را پايان يافته بيند و عمر را به نهايت رسيده،و يقين كند كهجز تواش پناهى نيست و از تو گريختن نتواند اينك دست انابت بهسوى تو برداشته و از روى اخلاص به درگاه تو توبه مىكند و با دلى پاكدر مقام قرب تو ايستاده است و با آوازى نجواگونه و آهسته با تو رازمىگويد.به تواضع قامت خم كرده و سر فرو داشته و پيكر چنبر نمودهاست.از بيم،پاهايش مىلرزد و سرشكش گونههايش را غرقه ساختهاست.تو را ندا مىدهد كه:اى مهربانترين مهربانان،اىمهربانترين كسى كه مقصد جويندگان رحمتى و اى صاحب عطوفتىكه مقصود پويندگان استغفارى،اى خداوندى كه عفوت از انتقام بيشاست و خشنوديت از خشم افزون،اى خداوندى كه از گناهان خلق نيكودر مىگذرى و از اين رو زير بار منت تو هستند،اى خداوندى كه بندگان خويش را به پذيرش توبه خوگر كردهاى و ناصالحانشان را به توبه بهصلاح مىآورى،اى خداوندى كه بهاندكى از اعمال نيك آنان خشنودمىگردى و عملى اندكشان را پاداشى گران عنايت مىكنى،اىخداوندى كه اجابت دعاى ايشان را التزام كردهاى و به تفضل خويشجزاى نيكشان وعده دادهاى،من گناهكارترين گناهكارانى كهآمرزيدهاى نيستم،من نكوهيدهترين عذرخواهانى كه از تو پوزشخواستهاند و تو پذيرفتهاى نيستم،من ستمكارترين ستمكارانى كه بهدرگاه تو توبه كردهاند و به احسانشان نواختهاى نيستم.در اين مكان كهايستادهام به درگاه تو توبه مىكنم؛توبه كسى كه از افراط در گناه نادمشده و از آن بار گران معاصى كه بر گردن دارد ترسان است و از ورطهاىكه در آن افتاده سخت شرمنده است.مىداند كه تو عفو كردن از گناهانبزرگ را بزرگ نمىشمارى و گذشت از خطاى عظيم دشوارتنمىنمايد و تحمل خطاهاى فاحش ما بر تو گران نمىآيد ومحبوبترين بندگان تو بندهاى است كه در برابر تو گردنكشى فروهلدو از اصرار بر گناه دورى جويد و همواره از تو آمرزش خواهد.
اى خداوند،از گردنكشى در برابر تو بيزارى مىجويم و از اصراردر گناه به تو پناه مىآورم و از هر قصور كه ورزيدهام آمرزش مىخواهمو در هر خدمت كه فرومانم از تو يارى مىطلبم.
اى خداوند درود بفرست بر محمد و خاندانش و هر حقى را كه اداىآن بر من واجب است بر من ببخش،هر خطايى را كه مستوجب عقوبتتوست بر من ببخشاى و مرا از آنچه گناهكاران را وحشت است پناه ده،زيرا تو همه عفو و بخشايشى،در تو اميد مغفرت است و خود به گذشت وبخشايش شناختهاى.جز تو به كس حاجت نبرم و گناهانم را جز توآمرزندهاى نيست.نه،هرگز.بر خود بيمناكم و اين بيم جز از تو نيست،كه تنها تويى كه بايد از تو ترسيد و تنها تويى كه بايد از تو آمرزش طلبيد. اى خداوند،بر محمد و خاندانش او درود بفرست و حاجت من برآور،خواهش من روا فرماى،گناه من بيامرز،مرا از ترس ايمن گردان،كه توبر هر چيزى توانايى و اين بر تو آسان است.آمين رب العالمين.
