نيايش دهم
.دعاى آن حضرت است در التجا به خداى تعالى.
اى خداوند،اگر مشيت تو بر آن قرار گيرد و ما را عفو كنى،از فضلتوست و اگر مشيت تو بر آن قرار گيرد و ما را عقوبت كنى،از عدلتوست.بر ما منت بنه و عفو خود نصيب ما كن و به بخشايش خويش ازعذابت نجات بخش،كه ما را طاقت آن نيست كه به عدل خود با ما رفتاركنى و اگر بخشايش تو نباشد،هيچ يك از ما را نجات نباشد.
اى بىنياز بىنيازان،اينك ما بندگان تو در دست توايم،و منمحتاجترين محتاجان به درگاه تو هستم.به گشايشى كه در كار ما دهىبينوايى ما جبران كن و ما را از درگه خود مران كه نوميد گرديم.و هرگاهچنين شود،آن را كه به اميد نيكبختى روى به سوى تو نهاده بدبختساختهاى و آن را كه از فضل تو بخشايش طلبيده محروم داشتهاى.دراين حالت،ما راندگان درگاه توبه كه روى آوريم و از در تو به كجا رويم؟
اى خداوند،تو منزهى.ما همان بيچارگان هستيم كه اجابتشانواجب داشتهاى و همان بدحالان كه وعده بهروزيشان دادهاى.
شبيهترين چيزها به خواست و اراده تو و سزاوارترين كارها درعرصه عز و جلال تو،رحمت آوردن تو بر كسى است كه از تو رحمتطلبد و فرياد رسيدن تو كسى را كه از تو فرياد خواهد.پس بر زارى ما بهدرگاهت،رحمت آورى.و چون خويشتن بر آستان تو افكندهايمبىنيازمان فرما.
اى خداوند،چون بر معصيت تو از پى شيطان رفتيم شيطان بر ماشماتت كرد.پس درود بفرست بر محمد و خاندانش و اكنون كه شيطانرا به خاطر فرمانبردارى تو واگذاشتهايم و از او دل بركندهايم و به سوىتو آمدهايم،هرگز مباد كه او را بر ما مجال شماتت باشد.