11 عبداللّه بن يحيى كاهلى گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: هر گاه بدرنده اىبرخورد كردى در روى او آيت الكرسى را بخوان و بگو: ((عزمت عليك بعزيمة اللّه وعزيمة محمد (ص ) و عزيمة سليمان ابن داود عليهما السلام و عزيمة اميرالمؤ منين على بنابيطالب عليه السلام و الائمة الطاهرين من بعده )) كه آن درنده ان شاء اللّه ز تو روىگرداند. (كاهلى ) گويد: پس من (زمانى از شهر) بيرون رفتم و ناگاه درنده اى سر راهمرا گرفت پس من او را (به همان نحو كه حضرت فرموده بود) قسم دادم ، و گفتم : از راهما باز گرد و ما را ميازار؟ گويد: پس ديدم سرش را به زير انداخت و دمش را ميان دوپايش برد و برگشت .

12 و نيز حضرت صادق (ع ) فرمود: هر كهدنبال نماز واجب بگويد: ((استودع اللّه لعظيمالجليل نفسى و اهلى و ولدى و من يعنينى امره و استوذع اللّه لمرهوب المخوف المتضعضعلعظمته كل شى ء نفسى و اهلى و مالى و ولدى و من يعنينى امره )) در زير يكى از بالهاىجبرئيل در آيد و خودش و خاندان و مالش محفوظ ماند.

13 و در حديث مرفوعى (كه سند را به معصوم رسانند) حديث كنند كه فرمود: هر كه درخانه اطاقى تنها بخوابد پس ‍ آية الكرسى را بخواند و بگويد: ((اللهم آنس وحشتى وآمن روعتى و اعتى على وحدتى )).

14 بكير گويد: شنيده از اميرالمؤ منين عليه السلام كه مى فرمود:رسول خدا (ص ) به من فرمود: اى على آيا به تو نيازمودم كلماتى ؟ هر گاه در ورطه(امرى كه خلاصى از آن دشوار باشد) يا بلائى افتادى پس بگو: ((بسم اللّه الرحمنالرحيم و لا حول و لاقوة الا باللّه لعظيم )) زيرا خداىعزوجل به بركت اين دعا آنچه خواهد از اقسام بلا از تو دور كند.

1 حضرت صادق (ع ) هنگام خواندن قران اين دعا را مى خواند (كه ترجمه اش چنين است ):((بار خدايا اى پروردگار ما ستايش مخصوص تو است ، توئى يگانه در قدرت وپادشاهى استوار، و مخصوص تو است ستايش ، توئى برتر بعزت و كبرياء و مسلطبر فراز آسمانها و عرش بزرگ ، پروردگار ما و از آن تو است ستايش ، توئى كههمه چيز را به ذات خود دانائى و هر دانشمندى نيازمند در گاه تو است ، پروردگارا ماازان تو است ستايش اى فرود فرستنده آيه ها و ذكر عظيم ، پرورد گارا ما مخصوص تواست ستايش بد آنچه بما آموختى از حكمت و قرآن عظيم آشكار كننده ، بار خدايا توئى كهپيش از رغبت ما در آموختن آن را به ما آموختى ، و پيش از اظهار شوق ما در سودش ما را بدانمخصوص ‍ گردانيدى ، بار خدايا در اينصورت اين منتى است از تو بر ما، وفضل وجود و لطفى است به ما و رحمتى است براى ما و امتنانى است بر سر ما، بدوناينكه از جانب ما جنبش و حركت و توانائى و چاره جوئى شود، بار خدايا پس تلاوت اينقرآن و در برداشتن آياتش را محبوب ما ساز، و به ما ارزانى دار ايمان بآيات متشابه آنرا، و توفيق عمل بمحكمش ‍ را، و به ما ده وسيلهناويل آن را، و راهنمائى در تدبير آن و بينائى در پرتو نورش را به ما عنايت فرما.
بار خدايا چنانچه آن را فرو فرستادى درمان براى دوستانت ، و وسيله بدبختى براىدشمنانت ، و سبب كورى نافرمانت ، و وسيله روشنى فرمانبردارنت ، بار خدايا آن را قرارده براى ما پناهگاه محكمى از عذابت ، و دژى از خشمت ، و جلوگيرى از نافرمانيت ونگهبانى از قهر و غضبت ، و راهنمائى به فرمان برداريت ، و نورى در روز ديدارت كهبدان در ميان خلق تو روشنى يابيم ، و بر صراط تو بدان وسيله بگذريم ، و بهبهشت راه يابيم .
بار خدايا به تو پناه بريم از بدبختى درحمل آن ، و كورى از عمل (يا علم ) بآن ، و كجروى در حكم آن و برترى نمودن از توجهبدان (يا پيشتازى از ميانه روى آن ) و كوتاهى كردن در برابر حق آن ، بار خداياسنگينى آن را از ما بردار و مزدش را براى مالارم گردان ، و سپاسگذاريش را نصيب ماگردان ، و ما را چنان كن كه مراعات و محافظتش كنيم ، بار خدايا ما را چنان ساز كه ازحلالش پيروى كنيم و از حرامش اجتناب ورزيم ، و حدود آن را بر پا داريم ، و فرائض آنرا به جا آوريم .
بار خدايا روزى ما گردان شيرينى تلاوتش را و نشاط درباره قيام بدان ، و ترس درهنگام خواندنش و نيروئى براى بكار بستن آن در هر آن از شب و روز، بار خدايا باندكىخواب خستگى ما را درمان كن (و بنابر نسخه ((اسقنا)) يعنى عطش خواب ما را باندكى ازآن فرو نشان ) و در ساعت مخصوص شب ما را از خوابها بيدار كن . و در گاههائى كه دعاباجابت رسد ما را از چرت چرتيها بخود آر.
بار خدايا دلهاى ما را در برابر عجائب بى پايانش تيز هوش كن ، و زمزمه آن را لذتبخش نما، و هنگام مراجعه بآن عبرتى بما بده ، و سود آشكارى هنگام فهم جوئيش به ماعنايت فرما، بار خدايا به تو پناه بريم از تخلف قرآن در دلهاى ما (يعنى اثر آن دراعضاء و جوارح ما آشكار نشود) و از اينكه آن را بالش خواب خود كنيم (فيض ((ره ))))گويد: يعنى شب بخوابيم با او و تهجد باو نكنيم يا او را در كنار تختخواب خوداندازيم و آن را گرامى نداريم ) و از اينكه آن را پشت سر اندازيم ، و از قساوت دلهاماننسبت بدانچه ما را بدان پند دادى به تو پناه بريم ، بار خدايا بآياتى كه در آنآوردى ما را سود ده ، و به مثلهائى كه در آن زدى ما را متذكر ساز، و بهتاءويل آن بديهاى ما را جبران كن و بدان وسيله مزد كردار نيك ما را دو چندان كن ، و درجاتما را بالا ببر، و پس از مرگ بسبب آن به ما بشارت تلقين نما، بار خدايا آن را براى ماتوشه اى ساز كه در موقع وقوف در برابرت بدان وسيله به ما نيرو دهى ، و راهروشنيكه كه با آن نامهاى تو را تسبيح گوئيم ، زيرا تو با فرود فرستادن آن حجتىبر ما آوردى كه راه عذر را بر ما بستى و نعمتى به ما دادى كه زبان شكر ما از آن كوتاهست .
بار خدايا آن را براى ما سرپرستى ساز كه ما را از لغزش نگهدارد، و راهنمائى سازكه ما را بكار نيك راهنمائى كند، و كمكى راهنمايش ساز كه ما را از كجى راست كند، و درخستگى نيرو بخشد، تا به بهترين آرزوهايمان رساند، بار خدايا آن را براى ما در روزقيامت شفيع ساز و وسيله اى براى ارتقاء و وكيلى پيروز در آن روز قضاوت ، و نورى درآن روز تاريكى و ظلمت روزى كه نه زمينى است و نه آسمانى ، روزى كه هر كس بآنچهكوشش كرده بدان مزد گيرد.
بار خدايا آن را براى ما وسيله سيرابى در روز تشنگى ساز، و سبب نجات ما گردان درروز جزا از آن آتش سوزانى كه بر هر كس از آن گرمى خواهد ترحم نكند و شعله اشزبانه كشد، بار خدايا آن را براى ما برهانى قرار ده در آن روز كه همهاهل زمين و آسمانها گرد آيند. بار خدايا منزلهاى شهيدان و زندگى سعيدان ، و رفاقتپيمبران را روزى ما گردان زيرا تو شنواى دعائى )).

1 ابان بن تغلب گويد: حضرت صادق (ع ) فرمود: مى گوئى (اين دعا را كه ترجمهاش چنين است ): ((بار خدايا من از تو خواهم باينكه بندگان از چون توئى خواهش نكنندخواهم به حق محمد پيغمبر و رسولت و به حق ابراهيمخليل خود و برگزيده ات و به حق موسى هم سخنت و هم رازت ، و بحق عيسى كلمه ات وروحت ، و از تو خواهم به حق صحف ابراهيم و تورات موسى و زبور داود وانجيل عيسى و قرآن محمد (ص ) و بهر وحييكه فرستادى و به حق هر آن حكميكه آنرا گذرافرمودى ، و هر آن حقيكه بدان حكم فرمودى ، و هر بى نيازى كه توانگرش كردى و هرگمراهى كه راهنمائيش كردى ، و هر خواهنده اى كه بدو عطا فرمودى ، و از تو خواهم بداننامت كه بر شب نهادى پس تاريك شد، و بدان نامت كه بر روز نهادى پس روشن گشت . وبدان نامت كه بر زمين نهادى پس آرامش گرفت ، و با آن آسمانها را ستون زدى و استوارشدند، و بدان نامت كه بر كوهها نهادى و مستقر شدند، و بدان نامت كه روزيها را بدانپراكنده كردى ، و از تو خواهم بدان نامت كه مردگان را بدان زنده سازى ، و از توخواهم بدان چه مركز انعقاد عزت عرشت شد، و آخرين رحمتى كه از كتابت (قرآن يا لوحمحفوظ) آشكار گردد، از تو خواهم كه بر محمد و آلش رحمت فرستى و حفظ قرآن و انواعدانش را به من روزى كن ، و اينكه آنها را در دل و گوش و چشمم پا برجا كنى ، و باگوشت و خون و استخوان و مغز من آنها را بياميزى ، و شب و روز مرا از رحمت و قدرت خودتبدانها بكار اندازى ، زيرا كه نه جنبشى و نه توانائى بجز تو نيست اى زنده و پاينده)).
گويد: و در حديث ديگر اضافه دارد (كه ترجمه آن اضافه نيز اينست ):
((و از تو خواهم بدان نامت كه بندگانى كه دعايشان را باجابت رساندى بدان تراخواندند، و پيمبرانت بدان ترا خواندند كه آنها را آمرزيدى و بدانها ترحم كردى ، و ازتو خواهم بهر نامى كه در كتابهايت فرو فرستادى ، و بدان نامت كه عرش تو بدانپابرجا شد، و به نامت واحد، احد، فرد، وتر،متعال ، آنكه همه اركان را (عرش يا آسمانها و زمينها و جز آن را) پر كرده و پاك ، پاكيزه، مبارك مقدس ، حى ، قيوم ، روشنى آسمانها و زمين ، رحمن ، رحيم ، كبيرمتعال ، و (از تو خواهم ) به حق كتابت كه به حق و راستى فرود آمده و كلمات نامه ات ونور نام تو، و به عظمت و اركانت )).
و گويد: در حديث ديگرى است كه رسول خدا (ص ) فرمود: هر كس بخواهد كه خداوندعزوجل قرآن و دانش را در دل او نهد اين دعا را (كه گذشت ) باعمل سفيد در ظرف پاكى بنويسد سپس آن را با آب بارانيكه به زمين نرسيده باشدبشويد، و سه روز ناشتا بخورد كه ان شاءاللّه قرآن را حفظ كند.

2 حماد در حديث مرفوعى از اميرالمؤ منين حديث كند كه فرمود:رسول خدا (ص ) (به من ) فرمود: به تو بياموزم دعائى كه قرآن را فراموش نكنى (وآن دعا اينست ) ((اللهم ارحمنى بترك معاصيك ابدا ما ابقيتنى و ارحمنى من تكلف ما لايعنينى و ارزقنى حسن المنظر فيما يرضيك عنى والزم قلبى حفظ كتابك كما علمتنى وارزقنى ان اتلوه على النحو الذى يرضيك عنى ، اللهم نور بكتابك بصرى و اشرح بهصدورى و فرح به قلبى و اطلق به لسانى واستعمل به بدنى ، و قونى على ذلك و اعنى عليه انه لا معين عليه الا انت ، لا اله الا انت)). و همين حديث را بسند ديگر از حضرت صادق (ع ) روايت كرده اند.