شرح
بيشتر اوقات غيبت ، از دشمنان و حسودانى سر مىزند كه از رسيدن به هدف خويش و فرونشاندن آتش درونى خود عاجزند پس به اين دليل به عيبگويى از دشمنان خود مىپردازند چون از اين راه لذت مىبرند .
امام ( ع ) با نسبت دادن ناتوانى بر غيبت كننده ، از غيبت بر حذر داشته است و اين كه اين عمل نهايت كوشش اوست تا طرف را با اين كاستى برنجاند و باعث نارضايتى او شود .
[ 780 ]