شرح

گاهى نظر مجتهد بر اين قرار مى‏گيرد كه بر سوگند همانند آنچه كه امام ( ع ) فرموده پافشارى كنند تا شخص دروغگو از سوگند خوددارى كند و حق ادا شود ، توضيح آن كه شخص دروغگو با علم به ستمكارى خود و تصوّر اين كه خدا را باور دارد ، و اين باور ، با كارى كه به خاطر آن قسم خورده هماهنگ است ،

تحت تأثير اين عبارت قرار مى‏گيرد ، و بر خلاف سوگند معمولى ، آمادگى براى سرعت مجازات پيدا مى‏كند .

آورده‏اند كه سخن‏چينى نزد منصور ، از امام صادق ( ع ) سخن‏چينى كرد ،

[ 70 ] در آغاز شرح ، شارح با عبارت : « ذكر منها تسع عشرة فريضة » مطلب را آغاز كرد ، در صورتى كه به بيست مورد اشاره كرده است و شماره ( 8 ) را مكرر آورده است ، بنابر اين بهتر آن بود كه از اوّل به جاى عبارت فوق . . . عشرين فريضه مى‏آورد م .

[ 626 ]

منصور ، امام ( ع ) را احضار كرد و گفت : فلانى از تو چنين و چنان مى‏گويد . امام صادق ( ع ) فرمود : اين سخنان از من نيست . امّا سخن‏چين ، انكار كرد و گفت :

خير از اوست . امام صادق ( ع ) او را قسم داد بر اين كه ، اگر دروغ بگويد ، از نيرو و توان خدا بيزار است ، سخن‏چين قسم خورد ، و هنوز كلامش تمام نشده بود كه بدنش فلج گشت و پايش مثل يك تكه گوشت شد كه روى زمين كشيده مى‏شد ،

به اين ترتيب امام صادق ( ع ) از دست او خلاص شد .