يك روز صبح ، عمر خليفه ى وقت به مسجد رفت تا نماز صبح خود را ادا كند. وقتىخواست داخل محراب رود، ديد زنى در محراب خوابيده است به غلام خود يرفى گفت : اينزن را بيدار كن : غلام عمر، ديد كه جنازه زنى است ، يرفى جلوتر رفت ناگهان وحشت زدهبرگشت و گفت : در محراب جنازه زنى است بى سر، عمر گفت : برو بهدنبال ابو طلحه ، بگو: بيايد اينجا، ابوطلحه امور انتظامى مدينه را اداره مى كردابوطلحه جنازه را از محراب خارج كرد سپس متوجه شد جسد زن بى سر، زن نيست بلكهمردى است كه لباس زنانه بر تن دارد، سر آن مرد را در كنج محراب پيدا كردند. عمرنماز صبح را به جماعت خواند، بعد دستور داد جنازه آن مرد را دفن كنند. ابوطلحه نيز دربررسى اين قتل بسيار تلاش ‍ كرد ولى به جايى نرسيد. 9 ماه از اين پيش آمد گذشت اماباز هم يك روز در سپيده دم كه عمر به مسجد آمد بجاى همان جنازه قنداقه كودكى را يافت. عمر به غلامش يرفى دستور داد براى كوك دايه اى بگيرد و حقوقش ‍ را از بيتالمال بپردازد ولى در فكر رفته بود كه اين كارها چيست ؟ كه در مسجدرسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم مى شود. عمر با اصحاب پيامبر صلى الله عليهو آله و سلم در مورد اين قضيه مشورت كرد، ولى بجايى نرسيد عمر با ناراحتى گفت :اگر ابوالحسن (عليه السلام ) به من كمك كند من از راهنمايى همه بى نياز خواهم شد، دراين هنگام على (عليه السلام ) از راه رسيد، عمرخوشحال شد و به پاى حضرت برخاست و على (عليه السلام ) را به آغوش كشيد و گفت: بنشين اى شهر علم ، اى آسمان علم ، اى آفتاب فكر، عمر ماجرا را براى حضرت تعريفكرد و راه چاره را سؤ ال كرد. على (عليه السلام ) دايه كودك را خواست و دستور داد هفتهديگر روز دوشنبه كه عيد قربان است كودك را مى آرايى و او را به صحراى پشت مدينهكه گردشگاه عمومى است مى برى سعى كن همه ترا ببيند در آن هنگام زنى خواهد رسيد واين بچه را نوازش خواهد كرد همان زن را بگيريد و نزد من بياوريد بعد حضرت به عمرفرمود: ميان اين جنازه و نوزاد حكايتى است دايه كودك اين كار را اجرا كرد. زن دستگير شدو او را وارد مسجد كردند. عمر در كنار على (عليه السلام ) ايستاده بود و مات و مبهوت ،على (عليه السلام ) لبخندى زد و فرمود: نترس دخترم حرف بزن . اما احتياط كن كه دروغنگويى . زن جوانى اندكى نشست آن وقت به شرح ماجرا پرداخت عرض كرد: يا على(عليه السلام ) اسم من جميله است از طايفه انصارم و تنها دختر عامر بن سعد خزرجى هستمكه در جنگ احد در ركاب رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم به شهادت رسيد، مادرمدر زمان ابوبكر فوت كرد اما چون ثروتمند بوديم در خانه با عفاف و تقوى بسر مىبردم روز با دختران همسن خود مشغول صحبت بودم كه پير زنى آمد و با يك يك ما صحبتكرد و از من سراغ مادرم را گرفت . گفتم : مادرم مرده است او گفت : اى كاش من مى توانستممادر تو باشم . من از فرط تنهايى استقبال كردم پير زن را به خانه ى خود بردم وبرايش غذا بردم ، ولى او اظهار داشت روزه است ومشغول عبادت خداوند شد، تا صبح كه پيش من بود نماز خواند بعد صبح رفت و گفت : مندخترى دارم كه بايد به او هم سر بزنم من از او خواهش كردم دخترش ‍ را نيز بهمنزل ما بياورد آن پير زن با حيله گرى مرا فريب داد روز ديگر پير زن به ظاهر صالحو مؤ من با دخترش به منزل ما آمد و دخترش را درمنزل ما گذاشت و گفت : من به مسجد اعظم مى روم پير زن رفت ناگهان در زير لباسزنانه مردى مست ظاهر شد او به من تجاوز كرد و چون مست بود، جلوى اتاق خوابش برد مننيز با خنجر خودش او را كشتم و جنازه او را در لاى چادرى پيچيدم و به مسجدش رسانيدمپس از چندى نطفه حرام در رحم من رشد كرد، شبى كه دردم شد در گوشه ى ناشناسى ازشهر مدينه اين بچه را بدنيا آوردم و او را همانجا كه نعش پدرش را گذاشته بودم ،گذاشتم ، اما چشمم به دنبالش بود عمر مات و مبهوت مانده بود، على (عليه السلام )فرمود: نترس جميله تو دختر شجاع و شريفى بوده اى ، چون تو از شرافت و عصمت خوددفاع كردى ، تو را قاتل نمى شود شمرد. عمر گفت : يا على (عليه السلام ) پسخونبهاى مقتول . على (عليه السلام ) فرمود: اينمقتول خونبها ندارد. زيرا خونش را به شهوتش فروخته است . عمر خاموش شد و على(عليه السلام ) به جميله فرمود: آن پير زن كجاست . جميله گفت : يابن عمرسول الله به من سه روز مهلت بدهيد او را خدمت شما مى آورم هنوز روز دوم به پاياننرسيده بود كه در بيرون شهر مدينه پير زنى را مردم سنگ سار مى كردند اين محكومبه رجم همان پير زن حيله گر نانجيب بود.⁽⁴⁷⁵⁾