در جلد سوم ، صفحه 77 ، پس از نقل اكاذيب ابن تيميه و آلوسی و قصيمی، مبنی بر اينكه شيعه برخی از اهل بيت را ، از قبيل زيد بن علی بنالحسين دشمن میدارد ، تحت عنوان " نقد و اصلاح " میگويند : " . . . اين دروغها و تهمتها تخم فساد را میكارد و دشمنيها را ميانامت اسلام بر میانگيزد و جماعت اسلام را تبديل به تفرقه مینمايد و جمعامت را متشتت میسازد و با مصالح عامه مسلمين تضاد دارد " . نيز در جلد سوم ، صفحه 268 ، تهمت سيد رشيد رضا را به شيعه ، مبنی براينكه " شيعه از هر شكستی كه نصيب مسلمين شود خوشحال میشود تا آنجا كهپيروزی روس را بر مسلمين در ايران جشن گرفتند " نقل میكنند ، و میگويند: " اين دروغها ساخته و پرداخته امثال سيد محمد رشيد رضاست . شيعيانايران و عراق كه قاعدتا مورد اين تهمت هستند ، و همچنين مستشرقان وسياحان و نمايندگان ممالك اسلامی و غير هم ، كه در ايران و عراق رفت وآمد داشته و دارند خبری از اين جريان ندارند . شيعه بلا استثناء ، براینفوس و خون و حيثيت و مال عموم مسلمين اعم از شيعه و سنی احترام قائلاست . هر وقت مصيبتی برای عالم اسلام در هر كجا و هر منطقه و برای هرفرقه پيش آمده است ، در غم آنها شريك بوده است . شيعه هرگز اخوتاسلامی را كه در قرآن و سنت بدان تصريح شده محدود به جهان تشيع نكردهاست . و در اين جهت فرقی ميان شيعه و سنی قائل نشده است " .نيز در پايان جلد سوم ، پس از انتقاد از چند كتاب از كتب قدما ، ازقبيل عقد الفريد ابن عبدربه ، الانتصار ابوالحسين خياط معتزلی ، الفرق بينالفرق ابومنصور بغدادی ، الفصل ابن حزم اندلسی ، الملل و النحل | 
