اصبغ بن نباته مى گويد: وقتى على (عليه السلام ) به خلافت رسيد و مردم با او بيعتكردند، حضرت به مسجد آمد، در حالى كه عمامهرسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم را بر سر داشت و برد او را در تن كرد و نعلينپيامبر صلى الله عليه و آله و سلم را در پا و شمشير او را بر كمر بست و بر بالاىمنبر رفت و با تحت الحنك بر آن نشست و انگشتان خود را درهم نمود و زير شكم نهاد سپسفرمود:
اى گروه مردم ! از من بپرسيد پيش از آنكه مرا نيابيد... از من بپرسيد كه علم اولين وآخرين نزد من است ، اگر بنشينم با اهل تورات از كتابشان فتوى دهم ، تا جايى كهتورات به سخن آيد و گويد (درست گفت على و او دروغ نگفت براستى كه على شما رابه همان خبر داد كه در من نازل شده ) و با اهلانجيل خودشان فتوا دهم تا جايى كه انجيل نيز به سخن آيد و گويد: (على درست گفت ودروغ نگفت ، براستى على شما ره به همان فتوا داد كه در مننازل شده ) و اهل قرآن را با قرآن فتوى دهم تا قرآن به سخن آيد و گويد: (على راستگفت : و دروغ نگفته هر آينه على شما را فتوايى داد. كه در مننازل شده است ) اى مردم ! شما كه شب و روز قرآن مى خوانيد در ميان شما كسى است كهبداند چه در آن نازل شده ؟ اگر اين آيه در قرآن نبود (رعد - 39) شما را خبر مى دادم بهآنچه در گذشته بوده و هست و خواهد بود تا روز قيامت .
آنگاه امام مجدد فرمود: از من بپرسيد پيش از آنكه مرا نيابيد...
ابتدا مردى بنام ذعلب كه مردى تيز زبان و سخنور و پردل بود بلند شد و گفت : پسر ابوطالب به جاى بسيار بلندى قدم نهادى من امروز او رابواسطه سوالم شرمسار مى كنم آنگاه گفت : يا على ! آيا پروردگار خود را ديده اى ؟(جواب اين سؤ ال قبلا طى داستانى نقل شده است ) على (عليه السلام ) جواب او راكامل و جامع داد، سپس مجدد حضرت فرمود: بپرسيد از منقبل از آنكه مرا نيابيد.
بعد از او اشعث بن قيس كندى سوالى نمود كه حضرت جواب او را نيز داد باز حضرتفرمود: از من بپرسيد پيش از آنكه مرا از دست بدهيد، آن گاه مردى از دورترين نقطه مسجدكه بر عصاى خود تكيه كرده بود و گام بر مى داشت ، تا اينكه نزديك آن حضرترسيد، آنگاه عرض كرد: يا اميرالمؤ منين ! مرا به كارى رهنمايى كن تا با انجام آن ازدوزخ رهايى يابم حضرت جواب او را مفصلا دادند سپس آن مرد از نظرها غائب شد و ما او رانديديم مردم به دنبالش گرديدند اما او را نيافتند على (عليه السلام ) از بالاى منبرلبخندى زد و فرمود: چه مى خواهيد او برادرم خضر بود، سپس ‍ فرمود: بپرسيدقبل از آنكه مرا نيابيد، آنگاه برخاست و خدا را حمد كرد و صلوات بر پيغمبر فرستاد وفرمود: اى حسن !! بر منبر آى و سخنى بگو، مبادا قريش پس از من ترا نشناسند و گويندحسن خطبه نمى تواند بخواند، امام حسن (عليه السلام ) عرض كرد: پدرم چگونه باحضور شما بالاى منبر رفته و سخن بگويم و تو در ميان مردم مرا ببينى و سخنم رابشنوى ، امام على (عليه السلام ) فرمود: پدر و مادرم به قربانت من خود را از تو پنهانمى كنم و سخن تو را مى شنوم و تو را مى بينم ولى تو مرا نمى بينى ، امام حسن (عليهالسلام ) بر منبر رفت و خدا را ستايش كرد و صلوات بر پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم فرستاد سپس فرمود: اى مردم ! من از جدمرسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم شنيدم كه مى فرمود: من شهر علمم و على در آناست آيا مى توان وارد شهر شد جز از در آن ؟ سپس از منبر پايين آمد آنگاه امام على (عليهالسلام ) او را به سينه خود چسبانيد، سپس امام به حسين (عليه السلام ) فرمود: پسرجانم ! برخيز و به منبر برو تا قريش بهحال تو نادان نماند تو دنبال سخن برادرت حسن را بگو، امام حسين (عليه السلام ) بهمنبر رفت و حمد خدا كرد و ستايش الهى را نمود و صلوات مختصرى بر پيامبر صلى اللهعليه و آله و سلم فرستاد سپس فرمود: اى مردم ! ازرسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم شنيدم كه فرمود: على پس از من شهر علم است وهر كه در آن در آيد نجات يابد و هر كه از او تخلف كند هلاك شود، آنگاه از منبر پايين آمدو امام على (عليه السلام ) او را نيز در آغوش كشيد و بوسيد و فرمود: اى گروه مردم !گواه باشيد كه اين دو، فرزندان رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم هستند و دوامانتى كه به من سپرده شده و من آنها را به شما مى سپارم ورسول خدا از شما و رفتار شما نسبت به آنها بازپرسى و سؤال خواهد كرد⁽⁸⁸³⁾.