|
|
|
 |
|
 |
| |
نيت خالصاى دل اگر عزم ديار يار دارى *** قصد حجاز و كعبه ديدار دارىشوِ شهود حضرت دلدار دارى *** اول زدل نقش سوى الله پاك گردانچون سوى صحراى حجاز عشق رفتى *** اول به ميقات وفا لبيك گفتىچون بلبل افغان كردى و چون گل شكفتى *** از شوِ روى گلرخى در طرف بستاناسرار احرام حقيقىبايد نخست از جامه عصيان برآئى *** با جامه طاعت به كوى دلبر آئىبشكست اگر پايت در اين ره با سر آئى *** تا گام بتوانى زدن در كوى جاناناحرام بستى در رهش از جان گذشتى *** وز دنيى دون در ره ايمان گذشتىاز هر چه جز ياد رخ جانان گذشتى *** كآنجا شوى در باغ حسن دوست مهمانلبيك گويان آمدى در كوى يارى *** كردى در آن درگاه عزت و آه و زارىگشتى و اشك شوِ چون ابر بهارى *** تا خار زار دل شود باغ و گلستاندادى در آنجا بى نوائى را نوائى *** يا تشنه را آبى مريضى را دوائىكردى رها مظلومى از رنج و بلائى *** بودى به خلقان مهربان چون مهر تابانبا زير دستان هم چو سلطان داد كردى *** ويرانه دلها را زمهر آباد كردىدلجوئى از همسايه ناشاد كردى *** بنواختى محزون يتيمى را به احساناحرام چو بستى به كوى عشق ايزد *** لبيك گفتى دعوت آن يار سرمدگشتى چو محو جلوه آن حسن بى حد *** ديدى درون كعبه دل نور سبحاناى حاجيان رفتيد چون در كوى دلبر *** دلبر پسند و قلب پاك و ديده ترياد آوريد از عهد و وصل روز محشر *** هنگام پاداش و جزاى عدل و احساناى حاجيان بوسيد چون خال جمالش *** مدهوش گرديد از تجلاى جلالشاز طور عشق آئيد در كوى وصالش *** سر مست و مشتاقانه چون موسى بن عمرانچون جان شود محرم به تن احرام گيرى *** كز وعده ديدار جانان كام گيرىوز زمزم چاه زنخدان جام گيرى *** بوسى حجر خال لب لعل نگارانكار تن و جان را به ايزد واگذارى *** زادى بجز مهرش در اين ره برندارىگامى مزن جز بر رضاى ذات بارى *** جز طاعتش باش از همه كارى پشيمانرنج ار به پيش آيد شمر گنج نهانى *** رنج ره عشق است فيض آسمانىجور از رفيقان بينى و نامهربانى *** افزاى بر حلم و سخا و جود و احسانتا مى توانى بخشا نوائى بى نوا ر *** بر خلق بگشا درگه صلح و صفا راز پاى مظلومى بكش خار جفا ر *** خار جفا بركن درخت عدل بنشانورود به مسجدالحرامچون در حريم قدس عزت پا نهادى *** كردى هم از روز لقاى دوست يادىدل زين سفر از مهر خوبان يافت زادى *** تا ايزدت منزل دهد در بزم خاصانمحرم چو گشتى در حريم قدس داور *** رفتى در آن درگاه عزت زار و مضطرشد دامنت گلگون از اشك ديده تر *** مقبول آن درگه شده زانعام سلطانبر سفره احسان خود خواندى فقيرى *** كردى زپاى افتاده ام را دستگيرىخوشنود و شادان ساختى قلب اسيرى *** تا ملك و عزت بخشدت سلطان خوبانغسل احرامچون غسل كردى تن به آب توبه شستى *** با عاشقان در كوى يار احرام بستىهر عهد بستى غير عهد حق شكستى *** تا در صف پاكان شوى زين عهد و پيمانشستى تن از زمزم دل از آب محبت *** در بزم مشتاقان زدى ناب محبتاز روزن دل تافت مهتاب محبت *** روشن روان گشتى به نور عشق و ايمانورود به عرفاتدر وادى عرفات و مشعر محفل راز *** خواندى دعا وز پرده دل كردى آوازگشتى بدان سلطان كل با ناله دمساز *** چون بلبلان چيدى گلى با آه و افغانديدى قيامت را در آن اعراف و مشعر *** ديدى در آن صحرا عيان غوغاى محشرديدى خلايق را كفن ها كرده در بر *** ياد از قيامت كن در آن دشت و بيابانمشعر الحرامشب چون به معشر رفتى و بيدار ماندى *** ذكر و دعا با اشك و آه و ناله خواندىاز ديده بر خاك رهش گوهر فشاندى *** بگرفتى از دست دعا زان يار دامانشب تا سحر كردهى تماشاى سماوات *** ديدى خداى انجم آراى سماواتگشت از عنايت باز درهاى سماوات *** آگه شدى زآه دل شب زنده داراناز روز سخت مرگ آنجا ياد كردى *** غمگين فقيرى را به احسان شاد كردىجانى زرنج و درد و غم آزاد كردى *** تا ايزدت شادان كند در باغ رضوانآگاه گشتيد از هياهوى قيامت *** شستيد زآب ديده گرد حرص و غفلتترك هواى نفس كرديد از ندامت *** تا دل شود مرآت حسن پاك يزدانورود به مِنىچون در منى رفتى زخودبينى حذر كن *** بتراش سر يعنى غرور از سر بدر كناحرام بشكن جامه تقوى ببر كن *** نفس بهيمى ذبح كن هنگام قربانبهر خداى كردى فقيرى را زغم شاد *** درمانده اى از دام رنج و محنت آزادبر جان مظلومى ترحم كردى و داد *** تا شاد گردد جانت از الطاف رحمانهمسايه را كردى نوازش با عطائى *** مظلومى از جور و ستم دادى رهائىخواندى به مهمانى فقيرى بى نوائى *** تا خواندت ايزد به باغ خلد مهمانطواف و نماز طوافآنگه نمازى با نياز و سوز و اخلاص *** بگذار و شو در قلزم توحيد غواصتا چون خليل الله شوى در محفق خاص *** بعد از طواف هفت شوط حكم يزدانسعى صفا و مروه مشتاقانه كردى *** با هروله ذكر و دعا مستانه كردىوجدى زشوِ روى صاحب خانه كردى *** با دوست دست افشان به عالم پاى كوبانركن مستجاررفتى به ركن مستجار و دامن يار *** بگرفتى آنجا با فغان و ناله زاراز دل برون كردى دو عالم را به يك بار *** تا دل شود عرش خداى فرد سبحانجان از صفا آئينه جانان نمودى *** دل از وفا خلوتگه سبحان نمودىبر نفس كافر عرضه ايمان نمودى *** دل ساختى آئينه حق كعبه جاندخول به كعبهدر كعبه بشكستى بت نفس و هوا ر *** بگزيدى از جان طاعت و عشق خدا ربگرفتى آنجا عزم تسليم و رضا ر *** تا يار بنوازد تو را در باغ رضوانآنجا زغير حق دل و جان پاك كردى *** اخلاص خاص عاشقان ادراك كردىشرك و نفاِ و شيد را در خاك كردى *** درد ترا كرد آن طبيب عشق درماناز كعبه تن ره به كوى دل گرفتى *** در عرش رحمان از صفا منزل گرفتىزنگ گناه از اين دل غافل گرفتى *** در گلشن رضوان شدى زين تيره زنداناز كعبه جسم آمدى در كعبه دل *** چون عاشقان كردى به كوى دوست منزلآئينه دل گشت با رويش مقابل *** تا سازدت حسن ازل چون ماه كنعانوداع بيت الله الحراموقت وداع خانه صاحب خانه ديدى *** وزديه ان طلعت جانانه ديدىدر بحر عشق آن گوهر يك دانه ديدى *** عهدش دگر مشكن به مشكين موى جانانمسجد خيفدر مسجد خيف وصال يار رفتى *** از خوف حق با ديده خونبار رفتىچون عاشقان آنجا پى ديدار رفتى *** با حمد و تسبيح و دعا و ذكر سبحانرمى جمرهرمى جمر كردى زدى بر ديو دون سنگ *** هم بر سر نفس شرير پر فسون سنگانداختى بر فرِ دنياى زبون سنگ *** تا جانت ايمن گردد از آفات دورانابليس را راندى بدان سنگ رياضت *** كردى به راه دوست آهنگ رياضتدادى زمام نفس در چنگ رياضت *** كز نفس اهريمن رهى با لطف يزدانگرد حرم كردى طواف عاشقانه *** چون قدسيان بر عرش سلطان يگانهبا ياد حق كردى به فردوس آشيانه *** بوسيدى آن سنگ نشان كوى جانانغسلى به آب زمزم اخلاص كردى *** ذكر و نمازى در مقام خاص كردىروشن دل از توحيد خاص الخاص كردى *** هم چون خليل الله عشق پاك ايمانورود به مدينهبعد از وداع كعبه رفتى در مدينه *** پر نور از آن سيناى عشقت گشت سينهشستى به آب توبه حرص و حقد و كينه *** تا جام مى نوش زدست حور و غلمانرفتى چو در يثرب بر پيغمبر عشق *** كردى شهود حسن يكتا دلبر عشقآنجا زدى ناب طهور از كوثر عشق *** كردى دل از اشراِ آن شه عرش رحماناز زهره زهرا دلت گرديد روشن *** از حسن روى مجتبى جان گشت گلشنبگرفتى از سجاد ذكر و حرز و جوشن *** تا ايمن آئى از فريب نفس و شيطانائمه بقيع (عليهم السلام) ديدى امام مجتبى سلطان جان ر *** وآن سيد سجاد فخر انس و جان روآن باقر و صادِ امام راستان ر *** وآن حمزه عم مصطفى ، شاه شهيدانشهداى احدآنجا شهيدان احد را يادكردى *** از هجر خوبان ناله و فرياد كردىجان را زقيد آب و گل آزاد كردى *** كز دام اركان پرفشاند طاير جانبا آن دو دلبند پيمبر راز گفتى *** راز دلى با آن دو طفل ناز گفتىيعنى به ابراهيم و قاسم باز گفتى *** از روزگارت امت و حال پريشانبا آن دو طفل مصطفى هم راز گشتى *** گفتى غم دل را به آن بانوى امكانبا مادر شير خدا دمساز گشتى *** گفتى غم دل را به آن بانوى امكانباز آمدى چون از حريم حضرت يار *** عهد خود و صدِ و صفاى دل نگهدارتا دل شود آئينه آن ماه رخسار *** چشم ملك گردد در آن آئينه حيرانبازآمدين اى حاجيان هرگه زكويش *** باشيد در بيت الله دل ياد رويشسازيد دل آئينه روى نكويش *** تا شام تار هجر يار آيد به پايانرجوع به وطنچون در وطن بازآمدى اى جان هوشيار *** پيوسته نقش ديده دل كن رخ يارعهد خدا را اى بنى آدم نگهدار *** مشكن تو عهد دوست را از امر شيطانچون از مسافرخانه دنياى فانى *** خواهى سفر كردن به ملك جاودانىبر شاخه طوباى جنت پرفشانى *** اى مرغ لاهوتى به باغ علم و ايمانخواهى شوى در هر دو عالم از غم آزاد *** ساز آنچه بتوانى دل غمديدگان شادبسيار كن از رفتگان اين سفر ياد *** تا يوسف جانت رهد زين تيره زندانچندان كه با خلق خدا كردى نكوئى *** پاداش نيكو در دو عالم بازجوئىبگزين چو پاكان جهان افرشته خوئى *** تا چون ملك در باغ خلد آئى خرامانگفتند رو نيكى كن و در دجله انداز *** تا پاك ايزد در بيابانت دهد بازآموز زاهل معرفت اين گوهر راز *** پند حكيمان بهتر از لعل بدخشاندايم كنيد اى غافلان ياد از قيامت *** وز گير و دار برزخ و روز ملامتريزيد بر خط خطا اشك ندامت *** شوئيد زآب ديدران اوراِ عصيانحج مشتاقانگفتار كوته حج مشتاقان همين است *** آداب و حكم كعبه جانان همين استسجاد و صادِ را حديث اى جان همين است *** عشق اين مناسك گفت و شرع عرش بنياناسرار حج عاشقان نظم الهى است *** سر ازل وحى ابد بر وى گواهى استصيت شرف زين خانه از مه تا به ماهى است *** بگرفته زآدم تا به خاتم عشق پيمانمناجات با خدايا رب به سر السر ذات بى مثالت *** روشن دلم گردان به اشراِ جمالتعمريست دل دارد تمناى وصالت *** با يك نظر درد فراقم ساز درمانلبيك گويان آمدن تا محفل يار *** طى كرده مشتاقانه راه منزل ياربا دست جان يارب نچيده نو گل يار *** پاى دلم پر خون شد از خار مغيلاننالم به كويت حالى از درد جدائى *** گريم كه شايد پرده از رخ برگشائىتو افكنى بر من نگاه دل ربائى *** من بنگرم آن حسن كل با ديده جانما جز تو يارب ياور و يارى نداريم *** با حضرتت حاجت به ديارى نداريمجز رحمتت با كس سرو كارى نداريم *** باز است بر بيچارگان درگاه سلطانمائيم و درگاه تو اى سلطان هستى *** نوشيم با يادت مى ناب الستىچون عندليبان از نواى عشق و مستى *** عالم كنيم آگه زحسن روى جانانيا رب الهى را مقامى ده به كويت *** شام سياهم روز روشن كن به رويتجان مى دهم اى جان جان در آرزويت *** چشم روانم بر جمالت ساز حيران |
|
|
 |
|
 |
|
