در جلد سوم ، صفحه 77 ، پس از نقل اكاذيب ابن تيميه و آلوسی و قصيمی‏
، مبنی بر اينكه شيعه برخی از اهل بيت را ، از قبيل زيد بن علی بن‏
الحسين دشمن می‏دارد ، تحت عنوان " نقد و اصلاح " می‏گويند :
" . . . اين دروغها و تهمتها تخم فساد را می‏كارد و دشمنيها را ميان‏
امت اسلام بر می‏انگيزد و جماعت اسلام را تبديل به تفرقه می‏نمايد و جمع‏
امت را متشتت می‏سازد و با مصالح عامه مسلمين تضاد دارد " .
نيز در جلد سوم ، صفحه 268 ، تهمت سيد رشيد رضا را به شيعه ، مبنی بر
اينكه " شيعه از هر شكستی كه نصيب مسلمين شود خوشحال می‏شود تا آنجا كه‏
پيروزی روس را بر مسلمين در ايران جشن گرفتند " نقل می‏كنند ، و می‏گويند
: " اين دروغها ساخته و پرداخته امثال سيد محمد رشيد رضاست . شيعيان‏
ايران و عراق كه قاعدتا مورد اين تهمت هستند ، و همچنين مستشرقان و
سياحان و نمايندگان ممالك اسلامی و غير هم ، كه در ايران و عراق رفت و
آمد داشته و دارند خبری از اين جريان ندارند . شيعه بلا استثناء ، برای‏
نفوس و خون و حيثيت و مال عموم مسلمين اعم از شيعه و سنی احترام قائل‏
است . هر وقت مصيبتی برای عالم اسلام در هر كجا و هر منطقه و برای هر
فرقه پيش آمده است ، در غم آنها شريك بوده است . شيعه هرگز اخوت‏
اسلامی را كه در قرآن و سنت بدان تصريح شده محدود به جهان تشيع نكرده‏
است . و در اين جهت فرقی ميان شيعه و سنی قائل نشده است " .
نيز در پايان جلد سوم ، پس از انتقاد از چند كتاب از كتب قدما ، از
قبيل عقد الفريد ابن عبدربه ، الانتصار ابوالحسين خياط معتزلی ، الفرق بين‏
الفرق ابومنصور بغدادی ، الفصل ابن حزم اندلسی ، الملل و النحل

9