روزى حضرت زهرا عليهاالسلام بيمار و بسترى شد. حضرت على (عليه السلام ) بهبالين او آمد و گفت : چه ميل دارى تا برايت فراهم كنم ؟ فاطمه عليهاالسلام نمى خواستكه شوهرش را به زحمت اندازد در پاسخ گفت : من از شما چيزى نمى خواهم . حضرت على(عليه السلام ) اصرار كرد. فاطمه عليهاالسلام گفت : اى پسر عمو پدرم به من سفارش‍ كرده كه هرگز چيزى از شوهرت درخواست نكن . مبادا او نداشته باشد و در برابردرخواست تو شرمنده شود. على (عليه السلام ) فرمود: اى فاطمه عليهاالسلام به حق من ،هر چه ميل دارى بگو. فاطمه عليهاالسلام اكنون كه مرا سوگند دادى اگر انارى برايمفراهم كنى خوب است . حضرت على (عليه السلام ) برخاست و براى فراهم نمودن اناراز خانه بيرون رفت و با بعضى از مسلمانان روبرو شد و از آنها پرسيد، انار در كجاپيدا مى شود؟ آنها عرض كردند فصل انار گذشته ولى چند روزقبل شمعون يهودى چند انار از طائف آورده است . حضرت على (عليه السلام ) به در خانهشمعون رفت و در خانه او را زد. شمعون از خانه بيرون آمد وقتى كه چشمش به على افتاداز علت آمدن آن حضرت به آنجا پرسيد؟ على (عليه السلام ) ماجرا را گفت و افزود كهبراى خريدارى انار آمده ام . شمعون گفت چيزى از انارها باقى نمانده است همه رافروخته ام . حضرت فرمود: شايد يك انار باقى مانده و تو اطلاع ندارى . شمعون گفت :من از خانه خود اطلاع دارم و مى دانم كه اكنون انارى در خانه نيست همسر شمعون در پشت دربود سخن آنها را شنيد و به شوهرش شمعون گفت : من يك انار را براى خودم برداشتهبودم و در زير برگها پنهان كردم و تو اطلاع از آن ندارى ، آنگاه رفت و انار را آورد وبه على (عليه السلام ) داد. آن حضرت چهار درهم به شمعون داد. شمعون گفت : قيمتشگفت : قيمتش نيم درهم است . امام على (عليه السلام ) فرمود: زن اين انار را براى خودذخيره كرده بود تا روزى از آن نفع بيشترى ببرد. نيم درهممال تو و سه درهم و نيم هم مال همسرت . در برگشت على (عليه السلام ) صداى نالهدرمانده اى را شنيد به دنبال صدا رفت . ديد مردى غريب و بيمار و نابينايى در خرابهاى بدون سرپرست و غذا روى زمين خوابيده است . حضرت على (عليه السلام ) در باليناو نشست و سر او را به دامن گرفت و از او پرسيد تو كيستى ؟ و از كدام قبيله اى ! و چندروز است در اينجا بيمار مى باشى ؟ او گفت اى جوان صالح من از اهالى مدائن (ايران ) مىباشم در آنجا به بدهكارى بسيار مبتلا شدم ناگزير سوار بر كشتى شدم و با خودگفتم خود را به مولايم اميرمؤ منان (عليه السلام ) مى رسانم شايد آن حضرت چاره كارمرا بنمايد و قرضهايم را ادا كند. جوان كه نمى دانست سرش بر زانوى على (عليهالسلام ) است ، على (عليه السلام ) فرمود: من يك انار براى بيمار عزيزم به دست آوردهام ولى تو را محروم نمى كنم و نصفش را به تو مى دهم آن حضرت آن انار را دو نصف كردو نصف آن را كم كم در دهان آن جوان بيمار گذاشت تا تمام شد بيمار جوان گفت : اگرمرحمت فرمايى نصف ديگرش را نيز به من بخوران ، چه بساحال من خوب شود! حضرت على (عليه السلام ) نيم ديگر انار را نيز كم كم به دهانبيمار گذاشت تا تمام شد، آنگاه على (عليه السلام ) با دست خالى به خانه خودبازگشت در حالى كه از شدت حيا غرق در فكر بود كه چگونه با دست خالى به خانهبازگردد آهسته آهسته تا نزديك خانه آمد ولى حيا كرد وارد خانه شود، از شكاف در بهدرون خانه خود نگاه كرد، تا ببيند فاطمه عليهاالسلام در خواب است يا بيدار، ديدفاطمه عليهاالسلام تكيه كرده و طبقى از انار در پيش روى او است وميل مى فرمايد: حضرت على (عليه السلام ) بسيارخوشحال شد و وارد خانه شد و ديد كه اين انار مربوط به اين عالم نيست (بلكه از بهشتآمده ) پرسيد، اين انار را چه كسى اينجا آورد؟ فاطمه عليهاالسلام گفت : اى پسر عمووقتى كه تشريف بردى چندان طول نكشيد كه نشانه سلامتى را در خود يافتم ناگاهصداى در به گوشم رسيد فضه خادمه رفت و در را گشود مردى را پشت در ديد، كه طبقانار را داد و گفت : اين طبق انار را اميرمؤ منان على (عليه السلام ) براى فاطمهعليهاالسلام فرستاده است .⁽²⁵⁵⁾