خود . و سعادت هم جز اين نيست ، پس هدف از خلقت ما اين است كه دراين دنيا ، هر چه بيشتر از وجود خود و اشياء خارج بهره ببريم ، يعنی "حداكثر لذت " و " حداقل رنج " را داشته باشيم . و اضافه میكنند كهانبياء هم برای همين آمدهاند كه زندگی انسان را مقرون سعادت يعنی حداكثرلذت ممكن و حداقل رنج ممكن بكنند ، و اگر انبياء مسئله آخرت را طرحكردهاند به دنبال مسئله زندگی است . يعنی چون راهی برای سعادت بشرتعيين كردهاند ، طبعا پيروی كردن از اين راه مستلزم اين بوده كه برايشپاداش معين كنند و مخالفت با آن مستلزم اين بوده كه كيفر معين كنند وآخرت هم مانند هر مجازاتی كه به تبع وضع میشود به تبع دنيا وضع شده استتا قوانينی كه آنها در دنيا میآورند لغو و عبث نباشد . چون انبياءخودشان قوه مجريه نبودند و در دنيا نمیتوانستند به اشخاص پاداش يا كيفردهند ، قهرا عالم آخرتی وضع شد تا پاداش به نيكوكاران و كيفر به بدكارانداده شود . هدف خلقت از ديدگاه قرآن ولی ما در قرآن هيچيك از اين حرفها را نمیبينيم و به اين صورت نيست. در قرآن يك جا تصريح میكند : "« و ما خلقت الجن و الانس الا ليعبدون" ( 1 ) غايت خلقت انسان و موجود ديگری كه آنرا جن مینامد را عبادتشمرده است . و اين ممكن است برای فهم ما خيلیپاورقی : 1 - سوره الذاريات آيه 56 ( و پريان و آدميان را نيافريدم مگر كهعبادتم كنند ) . |