329ـ ابـن بـابـويـه در بـاب حـضـرترسـول صـلى اللّه عـليـه و آله ازابـن عـبـاس روايـتـىنـقـل كـرده كـه ملخص آن چنين است كه چون حضرت رسالت پناه صلى اللّه عليه و آله بهبـسـتـر بـيـمـارى خـوابـيـد اصحاب آن حضرت بر گرد او جمع گرديدند عماربن ياسربـرخاست و سؤ الى از آن حضرت كرد پس حضرت دستورالعملى در باب تجهيز خود بهامـيـرالمـؤ مـنـيـن عـليـه السـّلام فـرمـود پـس بـه بـلال فـرمـود كـه : اىبـلال مردم رابه نزد من بطلب كه در مسجد جمع شوند چون جمع شدند حضرت بيرون آمدعمامه مبارك را بر سر بسته بود و بر كمان خود تكيه كرده بود تا آنكه وارد مسجد شدو بـر مـنـبر بالا رفت و حمد و ثناى الهى را ادا كرد و فرمود: اى گروه اصحاب ! چگونهپـيـغـمـبرى بودم براى شما آيا خود به نفس نفيس جهاد نكردم در ميان شما؟ آيا دندان پيشمرا نشكستيد؟ آيا جبين مرا خاك آلود نكرديد ؟آياخون بر روى من جارى نكرديد تا آنكه ريشمـن رنـگـين شد؟ آيا متحمل تَعَبهاو شدتها نشدم از نادانان قوم خود؟ آيا سنگ از گرسنگىنـبـسـتـم بـراى ايـثـار امـت بـر خـود؟ صـحـابـه گـفـتـنـنـد:بـلى ،يـارسـول الله بـه تـحـقيق كه صبر كننده بودى از براى خدا و نهى كننده بودى از بديها،پس جزا دهد ترا خدا از ما بهترين جزاها. حضرت فرمود: كه شما را خدا نيز جزاى خير دهدپس فرمود: كه حق تعالى حكم كرده و سوگند ياد نموده است كه نگذرد از ظلم ستمكارى ؛پـس سـوگـنـد مـى دهـم شما را به خدا كه هر كه او را مظلمه بوده باشد نزد محمد البتهبرخيزد و قصاص كند كه قصاص نزد من محبوبتر است از قصاص عقبى در حضور ملائكهو انـبـيـاء. پـس ‍ مردى از آخر مردم برخاست كه او را سوادة بن قيس مى گفتند گفت : پدر ومـاردم فـداى تـو يـا رسـول الله ! در هـنـگـامـى كـه از طـايـف مـى آمـدى مـن بـهاستقبال تو آمدم تو بر ناقه غضباى خود سوار بودى و عصاى ممشوق در دست داشتى چونبـلنـد كـردى او را كـه بر راحله خود بزنى بر شكم من آمد ندانستم كه به عمد كردى يابـه خـطـا؟ حـضـرت فـرمـود كـه مـعـاذالله كـه بـه عـمـد كـرده بـاشـم پس فرمود كه اىبـلال ، بـرو بـه خـانـه فـاطـمـه هـمـان عـصـا را بـيـاور! چـونبـلال از مـسـجـد بـيـرون آمـد در بـازارهـاى مـديـنه ندا مى كرد كه اى گروه مردم كيست كهقـصـاص فرمايد نفس خود را پيش از روز قيامت اينك محمد صلى اللّه عليه و آله خود را درمعرض قصاص در آورده است پيش از روز جزا چون به در خانه فاطمه عليهاالسّلام رسيددر راكوبيد و گفت : اى فاطمه ! بر خيز كه پدرت عصاى ممشوق خود را مى طلبد. فاطمهعـليـهـاالسـّلام گـفـت : امـروز روز كـار فـرمـودن عـصـا نـيـسـت بـراى چـه آن را مـى خواهد؟بـلال گـفـت : كـه اى فـاطـمـه ! مـگـر نـمـى دانـى كـه پـدرت بـر مـنـبـر بـر آمـده واهـل ديـن و دنـيـارا وداع مى كند؟ چون فاطمه عليهاالسّلام سخن وداع شنيد فرياد برآورد وگفت : زهى غم و اندوه و حسرت دل فكار من براى اندوه تو اى پدر بزرگوار بعد از توفـقـيـران و بـيـچارگان و درماندگان بگو پناه به كه برند اى حبيب خدا و محبوب قلوبفقرا. پس بلال عصا را گرفت و به خدمت حضرت رسالت صلى اللّه عليه و آله شتافتو چون عصارا به حضرت داد فرمود كه به كجا رفت آن مرد پير؟ او گفت : من حاضرم ،يارسـول الله ! پـدرو مـادرم فداى تو باد! و حضرت فرمود كه بيا و از من قصاص كن تاراضـى شـوى از مـن ! آن مـرد گـفـت : شـكـم خـود را بـگـشـا يـارسـول اللّه ! چون حضرت شكم محترم خود را گشود گفت : پدر و مادرم فداى تو باد! يارسـول اللّه دسـتـور مـى دهـى كـه دهان خود را بر شكم تو گذارم چون رخصت يافت شكممـكـرم آن حـضـرت را بـوسـيـد و گـفـت : پـنـاه مـى بـرم بـه مـوضـع قـصـاص شـكـمرسـول خدا صلى اللّه عليه و آله از آتش جهنم در روز جزا. حضرت فرمود كه اى سواده !آيـا قـصـاص مـى كـنـى يـا عـفـو مـى نـمـايـى ؟ گـفـت : عـفـو مـى نـمـايـم يـارسـول اللّه ! حـضـرت فـرمود: خداوندا تو عفو كن از سوادة بن قيس چنانكه او عفو كرد ازپـيـغـمـبـر تـو، پـس حـضـرت از مـنـبـر بـه زيـر آمـد وداخـل خـانـه ام سـلمه شد ومى گفت : پروردگارا! تو سلامت دار امّت محمد را از آتشX.در زيـر لحاف با تو مى گفت ؟حضرت فرمود كه هزار باب از علم تعليم من نمود كه ازهر باب هزار باب ديگر گشوده مى شود!(شيخ عبّاس قمّى رحمه اللّه )
330ـ (ارشاد شيخ مفيد) 1/179. (اعلام الورى ) طبرسى 1/266، 267.
331ـ به ضمّ جيم و سكون راء، موضعى است در يك فرسخى مدينه .
332ـ (ارشاد شيخ مفيد) 1/180 ـ 184 .
333ـ (ارشاد شيخ مفيد) 1/184 .
334ـ (مـسـنـد احـمـد حـنـبـل ) 1/585 ، حـديث 3326 (مسند عبداللّه بن عباس ).(حديقة الشيعه اردبيلى ) 1/364 .
335ـ (ارشاد شيخ مفيد) 1/186
336ـ سوره آل عمران (3)، آيه 144.
337ـ (ارشـاد شـيخ مفيد) 1/179 ـ 189، (اعلام الورى طبرسى ) 1/263 ـ270 .
338ـ (بـصـائر الدرجـات صـفـّار) ص 503 ، بـاب (الائمـه انـّهُ كلّمهم غيرالحيوانات ) ، حديث پنجم .
339ـ ماءخذ پيشين ، حديث ششم .
340ـ (الدّروس الشـرعـيـّه ) شـهـيـداول ، 2/16.
341ـ (قُرْب الا سناد حِمْيَرى ) ص 9، حديث 29 .
342ـ تـزويـج زيـنـب بـه ابـى العـاص پـيـش از بـعثت و حرام شدن دختر بهكـافـران بـود و از زيـنب امامه دختر ابى العاص به وجود آمد و حضرت اميرالمؤ منين عليهالسـّلام بـعـد از فـاطمه عليهاالسّلام به مقتضاى وصيّت آن مخدره او را تزويج فرمود ونـقـل شـده كـه ابوالعاص در جنگ بدر اسير شد و زينب قلاده اى كه حضرت خديجه به اوداده بـود بـه نـزد حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله فرستاد براى (فداى ) شوهرخـود چـون حـضـرت نـظـرش بر قلاده افتاد خديجه را ياد نمود و رقّت كرد و از صحابهطـلب نـمـود كـه (فـداى ) او را بـبخشند وابوالعاص را بى فدا رها كنند؛ صحابه چنينكـردنـد. حضرت از ابى العاص شرط گرفت كه چون به مكّه برگردد زينب را به خدمتآن حـضـرت فـرستد او به شرط خود وفا نمود زينب را فرستاد بعد از آن خود به مدينهآمـد و مـسـلمـان شـد. و زيـنـب در مـديـنـه سـال هـفـتـم و بـه قـولى درسال هشتم هجرت به رحمت ايزدى واصل شد. (شيخ عباس قمى رحمه اللّه ) .
343ـ (بحار الانوار) 6/266 .
344ـ (إ علام الورى طبرسى ) 1/276 .
345ـ ابونصر فراهى در عدد اولاد امجاد آن حضرت گفته :