934 - عبادت على (ع )
قال على - عليه السلام -
الهى هذعه صلاتى صلبتها لالحاجة منك اليها، ولارغبة منك فيها، الا تعظيما و طاعة واجابة لك الى ما امرتنى به الهى ان كان فيهاخلل او نقص من ركوعها او سجودها، لاتؤ اخذنى وتفضل على بالقبول و الغفران
بارخدايا! اين نماز را كه در پيشگاه تو به جاى آوردم ، نه به جهت نيازى است كه توبه آن دارى و نه به خاطر ميل و رغبتى است كه در آن دارى ، بلكه براى بزرگداشت وپذيرش فرمان تو است كه مرا به انجام آن فرمان داده اى خداى من ! اگر در نماز من عيبىاست و يا ركوع و سجود آن ناقص است مرا بازخواست مكن و با پذيرش و آمرزش خود برمن تفضل و عنايت فرما(كه من درهمه حال به تومحتاجم ) (بحارالانوار، ج 83، ص 38).
935 - نمازگزار واقعى
اهدى الى الرسول الله -صلى الله عليه وآله - ناقتان عظيمتانفجعل احديهما لمن يصلى ركعتين لايهم فيهما بشى ء من امر الدنيا، و لم يحجبه احد سوىعلى - عليه السلام - فاعطاه كلتيهما
دو شتر بزرگ به رسول خدا -صلى الله عليه وآله - هديه دادند آن حضرت فرمود:كسى كه دو ركعت نماز به جاى آورد و به چيزى از امور دنيا نينديشد يكى از شتران رابه او مى دهم كسى به پيامبر اسلام (ص ) پاسخ مثبت نداد تنها على (ع ) توانست چنيننمازى بگزارد و رسول خدا -صلى الله عليه وآله - هر دو شتر را به او دادند.(بحارالانوار، ج 41 ص ‍ 18)
936 - نماز پيامبر (ص )
عن على - عليه السلام -
انه كان اذا دخل الصلاة كان كانه بناء ثابت او عمود قائم لايتحرك و كان ربما ركعاو سجد فيقع الطير عليه ، و لم يطق احد ان يحكى صلاةرسول الله -صلى الله عليه وآله - الاعلى بن ابى طالب و على بن الحسين -عليهماالسلام زمانى كه رسول خدا -صلى الله عليه وآله - نماز را شروع مى كردگويى بنايى ثابت و عمودى قائم و بى حركت است و چه بسا درحال ركوع و سجود پرنده بر پيكر او مى نشست و كسى جز على بن ابيطالب (ع ) و علىبن الحسين زين العابدين (ع ) نمى توانست همانندرسول خدا -صلى الله عليه وآله - نمازگزارد. (بحارالانوار، ج 84 ص 265، ميزانالحكمه ، ج 5، ص 382).
937 - على (ع ) و نماز در نخلستان
قال الباقر - عليه السلام -
كما كان يفعل اميرالمؤ منين - عليه السلام - كان له خمسائة نخلة و كان يصلى عندكل نخلة ركعتين
اميرالمؤ منين (ع ) پانصد نخل داشت و در زير هر نخلى دو ركعت نماز به جا مى آورد.
938 - على (ع ) و نماز شب در عمليات
قال على - عليه السلام -
ما تركت صلاة الليل منذ سمعت قول النبى -صلى الله عليه وآله - صلاةالليل نور، فقال ابن الكواء و ليلة الهرير؟قال : و ليلة الهرير
از روزى كه رسول خدا (ص ) فرمود: (نماز شب نور است )نماز شب را ترك نكردم ابنكواء از حضرت پرسيد حتى : در ليلة الهرير (شب عمليات جنگ صفين ) امام فرمود: حتىدر آن شب . (بحارالانوار، ج 41، ص 17).
939 - على (ع ) و تلاوت آيه در حال نماز.
كان على - عليه السلام - اذا قام الى الصلاةفقال : وجهت وجهى للذى فطرالسموات و الارض تغير لونه حتى يعرف ذلك فى وجهه
امام على - عليه السلام - هنگامى كه به نماز مى ايستاد و آيه (همانا روى مى آورم بهسوى كسى كه آسمانها و زمين را آفريد)مى خواند، رنگ آن حضرت چنان تغيير مى كردكه از چهره او كاملا نمايان بود. (فلاح السائل ، حديث 101).
940 - توجه على (ع ) به نماز در هنگام جنگ
كان على يوما فى حرب صفين مشتغلا بالحربوالقتال ، و هو مع ذلك بين الصفين مراقب الشمسفقال له ابن عباس : يا اميرالمؤ منين ماهذا لفعل ؟قال : انظرالى الزواجل حتى نصلى ، فقال له ابن عباس وهل هذا وقت صلاة ؟ ان عندنا لشغلا بالقتال عن الصلاةفقال : على ما نقاتلهم ؟ انما نقاتلهم على الصلاةقال و لم يترك صلاد الليل قط حتى ليلة الهرير؟
روزى در جنگ صفين حضرت على (ع ) در حالى كهمشغول جنگ بود مرتب به خورشيد نگه مى كرد ابن عباس عرض كرد: يا اميرالمومنى ! اينچه كارى است كه شما انجام مى دهيد؟ حضرت فرمود: نگاه مى كنم تا موقع فرا رسيدنظهر نماز را (در اول وقت )بخوانم ابن عباس گفت : آيا حالا وقت نماز است ؟ مامشغول جنگ هستيم حضرت فرمود: مگر ما براى چه چيزى مى جنگيم ؟ به درستى كه مابراى نماز جنگ ميكنيم ، ابن عباس گفت : قطعا نماز شب على (ع ) حتى در ليلة الهرير همترك نشد. (بحارالانوار، ج 83، ص ‍ 23)
941 - نماز و رفع ناراحتى
عن ابى عبدلله - عليه السلام - قال
كان على - عليه السلام - اذا هاله شى ء فزع الى الصلاة ثم تلى هذه الاية واستعينوابالصبر و الصلاة
هنگامى كه براى اميرالمؤ منين (ع ) مشكلى پيش مى آمد، به نماز پناه مى برد(و ناراحتىخويش را از طريق نماز جبران مى كرد) و آيه از شكيبايى ونماز يارى جوييد، را تلاوتمى كرد. (وسائل الشيعه ، ج 5، ص 263).
942 - على (ع ) و نماز از جهت خشوع
قال على - عليه السلام -
امنت بالله ولو ضربت عنقى فاذا ركعت فقل : اللهم لك ركعت ولك خشعت ولك اسلمت وبك امنت و عليك توكلت وانت ربى خشع لك وجهى وسمعى و بصرى و شعرى و بشرى ولحمى و دمى و مخى و عصبى و عظامى اقلت الارض من لله رب العالمين
ايمان آورده ام به خداوند، اگر چه گردنم زده شود هنگام ركوع بگو: بار پروردگارا!براى تو ركوع مى كنم و براى تو است خشوع من و براى تو است اسلام من و به توايمان دارم و بر تو توكل مى نمايم ، و توپروردگار منى كه خاشع است براى توصورت وگوش و چشم و مو پوست و گوشت وخون و مغز اعصاب واستخوانم و آنچه از مناست در روى زمين ، همه از خداوند است كه پروردگار عالميان است . (من لايحضره الفقيه ،ج 1 ص 311، حديث 927).
943 - حضرت على (ع ) نماز شب
قال على - عليه السلام -
ما تركت صلاة الليل منذ سمعت قول النبى -صلى الله عليه وآله - صلاةالليل نور فقال ابن الكواء! و ليلة الهرير؟قال : ولا ليلة الهرير حضرت على (ع ) فرمود: از روزى كه شنيدم پيامبر اسلام(ص ) فرمود: (نماز شب نور)هيچگاه آن را ترك نكردم ابن كواء از حضرت پرسيد:حتى در ليلة الهرير (شب عمليات جنگ صفين ) امام على (ع ) فرمود: حتى در ليلة الهرير.(بحارالانوار ج 40، ص 17).
944 - ماءموريت اهل بيت (ع )
عن ابى جعفر - عليه السلام - قال
كان على - عليه السلام - يقول : انا اهل البيت امرنا ان نطعم الطعام ، و نؤ دى فى النائبةو نصلى اذا نام الناس .
از امام باقر (ع ) نقل شده كه فرمود: على (ع ) مى فرمود: مااهل بيت ماءمور شده ايم (به گرسنگان ) غذا ذهيم و در مصيبتها صبور باشيم و آن گاه كهمردم خفته اند نماز بخوانيم . (بحارالانوار، ج 87، ص 154).
945 - ارزش نماز جمعه نزد على (ع )
عن وهب بن جعفر قال :
ان عليا - عليه السلام - كان يقول : لان ادع شهود حضور الاضحى عشر مرات احب الى من انادع شهود حضور الجمعة مرة واحدة من غير علة وهب بن جعفر گويد: على (ع ) مىفرمود: اگر ده سال حضور در نماز عيد قربان راترك نمايم ، بهتر است از اين كه يكبار بدون علت در نماز جمعه حاضر نشوم (بحارالانوار، ج 104، ص 316).
496 - ركوع طولانى
عن ابى عبدالله - عليه السلام -
كان على يركع فيسل عرقه حيت يطافى عرقه منطول قيامه
اميرالمؤ منين (ع ) ركوع نماز را آن قدر طولانى مى كرد كه عرق از ساق پاى وى جارى وزير قدمهاى مباركش تر مى شد. (بحار الانوار، ج 85، ص 110).
947 - اولين نمازگزار
قال على - عليه السلام -
اللهم انى اول من اناب و سمع و اجاب ، لم يسبقنى الارسول الله -صلى الله عليه وآله - بالصلوة
بارخدايا! من نخستين كسى هستم كه به حق رسيده و آن را شنيد و پذيرفت هيچ كس برنماز بر من پيشى نگرفت ، مگر رسول خدا (ص ) (نهج البلاغه ، خطبه 131).
948 - على (ع ) و رزوى هزار ركعت نماز
قال الصادق - عليه السلام -
ان عليا فى آخر عمره يصلى فى كل يوم وليلة الف ركعة
اميرالمؤ منين على (ع ) در پايان عمر خود، شبانه روز هزار ركعت نماز به جاى مى آورد.(بحارالانوار، ج 41، ص 24).
949 - استعانت از نماز براى جنگ
قال على - عليه السلام -
الا انكم ملاقوا العدو غدا ان شاء الله ، فاطيلوا اليلة القيام و اكثروا تلاوة القرآن واسئلوا الله الصبر و النصر
(درنبرد معروف صفين و پيش از آغاز جنگ ، اميرالمؤ منين ، (ع ) به دلير مردان همراه خودخطاب كرد و فرمود:) شما - ان شاء الله - فردا با دشمن درگير خواهيد شد پس امشب رابيشتر به نماز مشغول باشيد و قرآن را بسيار تلاوت كنيد واز خداوند صبر و نصرتاستقامت و پيروزى ) بخواهيد. (بحارالانوار، ج 35، ص 100).
950 - برپايى نماز به وجود على (ع )
فى الحديث :
بعلى قامت الصلوة
به (وجود مبارك ) على نماز برپا شد. (اسرارالعبادات ، وحقيقة الصلوة ص 23).
951 - خشوع فاطمه (س )
قال رسول الله -صلى الله عليه وآله -
اما انتى فاطمة فانها سيدة نساءالعالمين من الاولين و الاخرين ، الى انقال : منى قامت فى محرابها بين يدى بها - جل جلاله - زهر نورها لملئكة كما يزهر نورالكواكب لاهل الارض و يقول الله - عز و جل - لملئكته : يا ملائكتى ! انظروا الى امتىفاطمة سيدة امائى ، قائمة بين يدى ترتعد فرائضها من خيفتى و قد اقبلت بقلبها علىعبادتى اشهدكم انى قد امنت شيعتها من النار
و اما دخترم فاطمه (س )... سرور زنان عالم از اولين وآخرينشان مى باشد، تا اينكهفرمود: هرگاه او در محرابش در برابر پروردگار خويش به نماز مى ايستد، نورشبراى فرشتگان آسمان آن چنان مى درخشد كه مانند ستارگان براىاهل زمين مى درخشد آن گاه خداوند - عزوجل - به فرشتگانش مى فرمايد: اى فرشتگانم !به كنيزم و سرور كنيزم فاطمه (س ) بنگريد كه در برابرم ايستاده است و از ترس من ،بدنش مى لرزد و با تمام وجودش به عبادتم برخاسته است من شما را گواه مى گيرم كهشيعيانش را از دوزخ در امان دارم . (بحارالانوار، ج 43، ص 172).
952 - فاطمه (س ) در محراب عبادت
عن حسن بن على - عليه السلام -
راءيت امى فاطمة - عليه السلام - قامت فى محرابها ليلة جمعتها فلمتزل راكعة ساجدة حتى اتضح عمود الصبح ، و سمعتها تدعو للمؤ منين و المؤ منات وتسميهم و تكثر الدعا لهم ولاتدعوا لنفسها بشى ء .
در شب جمعه اى مادرم فاطمه (س ) را ديدم كه در محراب عبادت خويش ايستاده و تا سپيدهصبح در ركوع و سجود بود و مى شنيدم كه براى مؤ منين و مؤ منات دعا مى نمود و نام آنهارا مى برد و براى آن ها بسيار دعا مى كرد، ولى براى خود هيچ دعايى نمى نمود (دنبالهحديث اين چنين است گفتم : اى مادر! چرا همان طور كه براى ديگران دعا مى كنى ، براىخود دعا نمى نمايى حضرت فاطمه (س ) فرمود: فرزدنم :اول همسايه ، سپس اهل خانه ) (علل الشرايع ، ج 1، ص 173).
953 - نورافشانى فاطمه (س ) هنگام نماز
عن ابن عمارة عن ابيه قال :
ساءلت اباعبدالله - عليه السلام - عن فاطمة - عليها السلام - لم سميت زهراء؟فقال : لانها كانت اذا قامت فى محرابها زهر نورهالاهل السماء كما يزهر نور الكواكب لاهل الارض ‍ .
ابن عماره از پدرش نقل مى كند كه گفت : از امام صادق (ع ) پرسيدم : چرا فاطمه (س )زهرا ناميده شد فرمود: براى آن كه وقتى فاطمه (س ) در محراب عبادت (به نماز مىايستاد همان گونه كه نورستارگان براى اهل زمين مى درخشد نور چهره اش براىافلاكيان مى درخشيد. (بحارالانوار، ج 43 ص 12).
954 - خوف حضرت فاطمه (س ) در نماز
فى الحديث :
كانت فاطمة - عليها السلام - تنهج فى الصلاة فى خيفة الله تعالى
فاطمه زهرا (س ) در حال نماز از شدت نفسش به شماره مى افتاد. (بحارالانوار، ج 85،ص 258، ميزان الحكمة ، ج 5، ص 382).
955 - عبادت حضرت فاطمه (س )
عن حسين بن على - عليه السلام -
ما كان فى الدنيا اعبد من فاطمة - عليها السلام - كانت تقوم حيت تتورم قدماها
در دنيا كسى عابدتر از حضرت فاطمه (س ) نبود آن قدر به عبادت مى ايستاد تاپاهايش ورم مى كرد. (بحارالانوار، ج 43، ص 61).
956 - رسول خدا (ص ) و هل بيت (ع )
كا رسول الله -صلى الله عليه وآله - ياءتى باب فاطمة وعلى - عليهماالسلام -تسعة اشهر وقت كل صلوة ، فيقول : الصلوة يرحمكم الله انما يريد الله ليذهب عنكمالرجس اهل البيت و يطهركم تطهيرا
رسول خدا (ص ) نه ماه پيوسته هنگام نماز بهمنزل فاطمه (س ) و على (ع ) مى رفت و مى فرمود: نماز را (به پا داريد) خدايتاتن رحمتكند خداوند مى خواهد شما را از هر پليدى دور سازد. (بحارالانوار، ج 16 ص 203).
957 - زهره زهرا
عن ابان بن تغلب قال :
قلت لابى عبدالله - عليه السلام - يابنرسول الله 1 لم سميت الزهراء زهراء؟ لانها تزهر لاميرالمؤ منين - عليه السلام - فىالنهار ثلاث مرت بالنور، كان يزهر نور وجهها صلاة الغداة و الناس فى فراشهمفيدخل بياض ذلك النور الى حجراتهم بالمدينة فتبيض حيطانهم فيعجبون من ذلكفياءتون النبى - عليه السلام - فيساءلونه عمار اءوا، فيرسلهم الىمنزل فاطمة - عليها السلام - فياءتون منزلها فيرونها قاعدة فى محرابها تصلى والنور يسطع من محرابها من وجهها فيعلمون ان الذى اءوه كان من نور فاطمة فاذا انتصفالنهار و ترتبت للصلاة زهر نور وجهها - عليه السلام - بالصفرةفتدخل الصفرة فى حجرات الناس فتصفر ثيابهم والوانهم فياءتون النبى -صلى اللهعليه وآله - فيساءلونه عمار اءوا فيرسلهم الىمنزل فاطمة - عليها السلام - فيرونها قائمة فى محرابها و قد زهر نور وجهها - صلواتالله عليها و على ابيها و بعلها و بنيها - بالصفرة ، فيعلمون ان الذى راءوا كان من نوروجهها، فاذا كان آخر النهار و غربت الشمس احمر وجه فاطمة ، فاءشرق وجهها بالحمرةفرحا و شكرالله - عزوجل - فكان تدخل حمرة وجهها حجرات القوم و تحمر حيطانهمفيعجبون من ذلك و ياءتون النبى -صلى الله عليه وآله - و يساءلونه عن ذلك فيرسلهمالى منزل فاطمة - عليها السلام - فيرونها جالسة تسبح الله و تمجده و نور وجهها يزهربالحمرة
ابان بن تغلب مى گويد: به امام صادق (ع ) عرض كردم : يابنرسول الله ! چرا حضرت فاطمه زهرا (س ) (زهراء)ناميده شدند؟ حضرت فرمود: بهاين دليل كه روزى سه بار براى اميرالمؤ منين (ع ) نورافشانى مى كرد (1) وقت نمازصبح و در حالى كه مردم خواب بودند، جمالش نور افشانى كرده و سفيدى نورش بهخانه هاى مردم مدينه مى تابيد و ديوارها سپيد مى گشت و آنان تعجب كرده خدمت پيامبراكرم (ص ) مى رسيد و درباره آنچه ديده مى پرسيدند حضرتش ايشان را روانهمنزل فاطمه (س ) مى كرد و آنها به منزل حضرتش آمده و مى ديدند كه حضرت در محرابعبادتش نسشته است و نماز مى گذارد و نور جمالش از محراب ساطع است آنگاه مى دانستندكه آن نور، نور حضرت فاطمه زهرا (س ) بوده است (2) هنگام نيمه روز كه آن حضرتبراى نماز آماده مى شد جمالش نور زردى مى افشاند و در خانه اى مردم مى تابيد ولباس ها و رنگشان زرد مى شد آنها خدمت پيامبر اكرم (ص ) رسيده و از آنچه كه ديدهبودند، سؤ ال مى كردند حضرتش آنها را بهمنزل فاطمه (س ) روانه مى كرد و آنان مى ديدند كه حضرت در محراب عبادتش ايستاده وازچهره او - صلوات و رحمت خداوند بر او و پدر بزرگوار و شوهر و پسرانش باد - نورزردى مى درخشد آنگاه درمى يافتند كه آنچه ديده بودند، از نور جمالش بوده است (3)هنگام آخر روز كه آفتاب غروب مى كرد صورت حضرت فاطمه (س ) سرخ شده و جمالشاز شادى و به جهت شكر خداوند - عزوجل - به سرخى مى درخشيد و نور جمالش به خانههاى مردم مى تابيد و ديوارها سرخ مى شد آنان خدمت پيامبر اكرم (ص ) رسيده و از آنچهكه ديده بودند، سؤ ال مى كردند حضرتش باز آنان را روانهمنزل فاطمه (س ) مى كرد آنان به منزل فاطمه (س ) مى رفتند مى ديدند كه حضرتشنسشته ، مشغول تسبيح و تمجيد الهى است و از جمالش نور سرخى مى درخشد آنگاه آناندرمى يافتند كه آنچه ديده بودند، از نور جمال فاطمه (س ) بوده است . (بحارالانوار، ج43، ص 11).
958 - خشوع امام حسن مجتبى (ع )
قال الصادق - عليه السلام -
ان الحسن بن على - عليه السلام - كان اذا قام فى صلاته ترتعد فرائصه بينيدى ربه - عزوجل - و كان اذا ذكر الجنة و النار اضطرب اضطراب السليم
هنگامى كه امام حسين مجتبى (ع ) به نماز مى ايستاد، تن مباركش مى لرزيد و هرگاه كه يادبهشت و جهنم مى نمود، چون مار گزيده به خود مى پيچيد. (بحارالانوار، ج 84، ص258، ميزان الحكمه ، ج 5 ص 382).
959 - اضطراب امام مجتبى (ع ) در وقت نماز
كان الحسن بن على - عليه السلام - اذا توضاء تغير لونه و ارتعدت مفاصلهفقيل له فى ذلك فقال : حق لمن وقف بين يدى ذى العرش ان يصفر لونه و ترتعد مفاصله
امام حسن مجتبى - عليه السلام - هنگامى كه وضو مى ساخت و آماده نماز مى شد، رنگشدگرگون گشته و بندبند وجودش مى لرزيد، از آن حضرت علت اين حالت را پرسيدند،فرمود: سزاوار است كسى كه در پيشگاه خداوند عرش مى ايستد، رنگش پريده و بندبنداعضاى او بلرزد. (ميزان الحكمه ، ج 5، ص 383، بحارالانوار، ج 80 ص 346).
960 - پوشش امام مجتبى (ع )
كان الحسن بن على - عليه السلام - اذا قام الى الصلوة لبس اجود ثيابه
امام حسن مجتبى (ع ) هنگام نماز بهترين جامه اش را مى پوشيد(وسايل الشيعه ، ج 3، ص 331).
961 - امام حسين (ع ) و فرمان اذن به فرزندش
عند صلاة الظهر فامر الحسين ابنه فاذن ، و اقام ، و قام الحسين فصلى
هنگام ظهر فرا رسيد، (دو سپاه آماده شدند كه به امامت امام حسين - عليه السلام - نمازجماعت را بخوانند) امام حسين (ع ) به پسرش (امام زين العابدين و ياحضرت على اكبر -عليهماالسلام - فرمود: اذان و اقامه بگو وى اذان و اقامه گفت و سپس نماز خواندند.(بحارالانوار، ج 44، ص 314)
962- نماز ظهر عاشورا
قال الحسين - عليه السلام -
ذكرت الصلوة جعلك الله من المصلين الذكرين
(در ظهر عاشورا هنگامى كه ابوثمامه صيداوى وقت نماز رابه امام حسين (ع ) تذكر داد،امام در حق او بهترين دعا را كرد و فرمود:) نماز را به يادآوردى ، خداوند تو را ازنمازگزاران يادآور قرار دهد.(مقتل الحسين ، مقرم ، ص 294).
963 - امام حسين (ع ) و نماز
قال الحسين - عليه السلام - لاخيه العباس
ان استطعت ان تصرفهم عنا هذا اليوم فافعل ، لعنا نصلى الى ربنا هذه اليلة فانهيعلم انى احب الصلوة و تلاوة القرآن
عصر نهم ماه محرم امام حسين (ع ) به برادرش عباس فرمود: اگر بتوانى لشكر دشمن رااز جنگ منصرف كنى ، چنين كن تا مگر امشب به درگاه پروردگارمان نماز بخوانيم ، زيرااو مى داند كه من نماز و تلاوت قرآن را دوست دارم . (لهوف ، ص 12).
964 - سفارش امام حسين (ع ) به خواهرش زينب
قال الحسين - عليه السلام - حين الوداع مع اخته زينب - عليها السلام -: يا زينب ! لاتنسى فى نافلة الليل
امام حسين (ع ) هنگام وداع (در روز عاشورا) به زينب كبرى (س ) فرمود: اى زينب ! در نمازشب مرا فراموش مكن . (زينب كبرى ، للنفدى ، ص 50).
965 - خضوع امام سجاد (ع )
عن ابى عبدالله - عليه السلام -
كان على بن الحسين - عليه السلام - اذا قام الى الصلوة تغير لونه ، فاذا سجد لكيرفع راءسه حتى يرفض عرقا
هنگامى كه على بن الحسين (ع ) به نماز مى ايستاد، رنگش دگرگون مى شد و چون بهسجده مى رفت ، تا چهره مباركش به عرق نمى نشست سر از سجده برنمى داشت .(فروعكافى ، ج 3 ص 30، بحار، ج 46، ص 64).
966 - خشوع امام سجاد (ع )
قال الصادق - عليه السلام -
كان (السجاد) - عليه السلام - اذا حضرت الصلاة اقشعر جلده و اصفر لونه و ارتعدكالسعفة
چون وقت نماز فرا مى رسيد بدن امام زين العابدين (ع ) مى لرزيد و رنگ چهره اش زردمى شد و مانند شاخه نخل خرما و مرتعش مى شد. (بحارالانوار، ج 84، ص 247).
967 - وضوى امام سجاد (ع )
و كان على بن الحسين - عليه السلام - اذا حضر الوضوء اصفر لونه
امام سجاد (ع ) هنگامى كه براى وضو گرفتن آماده مى شد رخسارش زرد مى گشت . (محجةالبيضاء، ج 1، ص 378).
968 - عبادت امام سجاد (ع )
عن ابى جعفر - عليه السلام -
كان على ابن الحسين - عليه السلام - يصلى فى اليوم و اليلة الف ركعة
على بن الحسين (ع ) در شبانه روز هزار ركعت نماز مى خواند. (جامع الاحاديث الشيعه ، ج 1ص 411).
969 - نماز امام سجاد (ع ) هميشه نماز وداع بود
قال الباقر - عليه السلام -
كان على بن الحسين - عليه السلام - اذا قام فى صلاته غشى لونه لون آخر و كانقيامه فى صلاته قيام العبد الذليل بين يدى الملكالجليل كانت اعضاؤ ه ترتعد من خشية الله و كان يصلى صلاة مودع يرى ان لا يصلىبعدها ابدا
وقتى امام زين العابدين (ع ) به نماز مى ايستاد، رنگ صورتش تغيير مى كرد و همانندبنده ذليل ، در برابر خدا مى ايستاد، و از ترس مى لرزيد و نمازش هميشه نماز وداعبود؛ آن چنان كه گويى بعد از آن نمازى نخواهد خواند. (بحارالانوار، ج 84، ص 250).
970 - سفارش به حضور قلب از امام سجاد (ع )
روينا عن على بن الحسين - عليه السلام -
انه صلى فسقط الرداء عن منكبيه فتركه حتى فرغ من صلاته ،فقال له بعض اصحابه : يابن رسول الله ! سقط رداؤ ك عن منكبيك فتركته و مضيت فىصلاتك ؟ فقال : ويحك ! تدرى بين يدى من كنت ؟ شغلنى والله ذلك عن هذا اتعلم انهلايقبل من صلاة العبد الا ما اقبل عليه ؟ فقال له : يابنرسول الله ! هلنكا اذا، قال كلا: ان الله يتم ذلكبانوافل
درباره امام سجاد (ع ) نوشته اند: در حالى كهمشغول نماز بود عبا از شانه مبارك ايشان افتاد، ولى حضرت توجهى نكرد، وقتى از نمازفارغ شد يكى از اصحاب عرض كرد: عباى شما از شانه تان افتاد و شما بدون توجهنماز خود را دنبال كرديد، آن حضرت فرمود: واى بر تو! مى دانى در برابر چه كسىايستاده بودم ؟ چنين فكرى مرا از توجه به عبا منصرف ساخته بود آيا نمى دانى از نمازبنده آن مقدارى قبول مى شود كه باحضور قلب باشد؟ آن شخص عرض كرد: يابنرسول الله ! بنابراين ما به هلاكت مى رسيم ، آن حضرت فرمود: نه خدا به وسيلهنمازهاى مستحبى شما، كاستى نمازهاى واجب را برطرف مى كند. (بحارالانوار، ج 84، ص265).
971 - سيصد بار (العفو)در قنوت نماز
قال الصادق - عليه السلام -
و كان على بن الحسين سيد العابدين - عليه السلام -يقول : العفو العفو ثلاثماءة فى الوتر فى السحر
امام سجاد (ع ) در (قنوت ) نماز وتر در وقت سحر سيصد بار مى گفت : العفو، العفو،(وسائل الشيعه ، ج 4، ص 610).
972 - علت خشوع امام سجاد (ع )
ابان بن تغلب قال قلت لابى عبدالله - عليه السلام -
انى اريت على بن الحسين - عليه السلام - اذا قام فى الصلوة غشى لونه لون آخر،فقال : والله ان على بن الحسين كان يعرف الذى يقوم بين يديه ابان بن تغلب مىگويد: به امام صادق (ع ) عرض كردم : على بن الحسين - عليه السلام - را ديدم كه درحال نماز رنگ به رنگ مى شد فرمود: آرى او معبودى را كه در برابرش ايستاده بود كاملامى شناخت . (بحارالانوار، ج 84، ص 236).
973 - امام سجاد (ع ) و استغاثه
عن زين العابدين - عليه السلام -
ولست اتوسل اليك بفضل نافلة من كثير ما اغفلت من وظائف فروضك و تعديت عن مقاماتحدودك
خدايا! من با اين همه غفلت از واجبات و تعدى از مرزها و حريم شكستن ها چگونه به وسيلهنافله و مستحبات به سوى تو راه يابم . (صحيفه سجاديه ، دعاى بعد از نماز شب ).
974 - مثل نماز امام سجاد (ع )
عن ابى عبدالله - عليه السلام - كان ابى - عليه السلام -يقول :
كان على بن الحسين - عليه السلام - اذا قام فى صلاته كان كانه ساق شجرةلايتحرك منه الا ما حركت الريح منه
امام سجاد - عليه السلام - وقتى به نماز مى ايستاد چنان بود، كه گويا تنه درختى استكه جز آنچه باد شاخه آن راحركت مى دهد، حركتى از خود ندارد. (بحارالانوار، ج 84، ص ‍228).
975 - كثرت نماز امام سجاد (ع )
قال الباقر - عليه السلام -
كان على بن الحسين - عليه السلام - يصلى فى اليوم و اليلة الف ركعة و كانتالريح تميله بمنزلة السنبلة و كانت له خمسماءة نخلة فكان يصلى عندكل نخلة ركعتين و كان اذا قام فى صلاته غشى له منه لون آخر، و كان قيامه فى صلاتهقيام بعدالعبد الذليل بين يدى المكل الجليل ، اكن اعضاؤ ه ترتعد من خشية الله ، و كانيصلى صلاة مودع يرى انه لا يصلى بعدها ابدا
على بن السحين (ع ) در هر شبانه روز هزار ركعت نماز مى گزارد، و باد، آن حضرت راچون خوشه ، كه با وزش باد به حركت درآيد) حركت مى داد. آن بزرگوار داراى پانصدنخل خرما بود و نزد هر درخت خرما دو ركعت نماز مى گزارد چون به نماز مى ايستاد، رنگشدگرگون مى گشت و چون بنده اى خوار، در برابر پادشاهى بزرگوار مى ايستاد واعضاى بدنش از ترش خدا مى لرزيد و چون كسى كه خداحافظى مى كند نماز مى خواند،گويا اين آخرين نماز او است و بعد از اين ديگر موفق به خواندن نماز نمى شود.(بحارالانوار، ج 46، ص ‍ 80).
976 - تكرار جمله (مالك يوم الدين )
ان مولانا زين العالبدين - عليه السلام - كان اذاقال (مالك يوم الدين ) يكررها فى قراءته حتى كان يظن من يراءه انه قد اشرف علىمماته
امام سجاد (ع ) وقتى در نماز به آيه (مالك يوم الدين ) مى رسيد، آن قدر آن راتكرارمى كرد (و در اثر تكرارت دستخوش چنان حالتى مى شد) كه بيننده خيا مى كردكه او درآستانه جان دادن است . (بحار الانوار، ج 84 ص 247).
977 - امام سجاد (ع ) و اثر سجده گاه
قال ابوحازم :
ما راءيت هاشميا افضل من على بن الحسين - عليه السلام - كان يصلى فى اليوم واليلة الف ركعة حتى خرج بجبهته آثار سجودهمثل كركرة البعير
هيچ يك از بنى هاشم را نديدم كه از على بن الحسين - عليه السلام - برتر باشد، او درشب و روز هزار ركعت نماز مى خواند تا در مواضع سجده اش مانند سينه شتر ساييدگىبه وجود آمد. (اصول وافى ، ج 2، ص 113).
978 - اهل بيت پيامبر (ص ) و نماز
قال الهادى - عليه السلام -
و اقمتم الصلاة ، و اتيتم الزكوة ، و امرتم بالمعروف ، و نهيتم عن المنكر و جاهدتمفى الله حق جهاده ، حتى اعلنتم ، دعوته ، و بينتم فرائضه و اقمتم حدوده ، و نشرتمشرايع احكامه ، و سننتم ، سنته و صرتم فى ذلك منه الى الرضا
شما اهل بيت بيت ، نماز را به پا داشتيد، و زكات پراختيد، امر به معروف و نيكى ونهى ازمنكر و زشتى ها نموديد؛ و در احياى دين و فرايض اوقيام فرموديد و آنگونه كه حقش است، در راه خداوند جهاد، كرديد، تا آن جا كه دعوت حضرت حق و دين او راآشكار ساختيد وفرايض الهى را تبيين و شتريح كرده و اقامه حدود دين خدا رانموده وشريعت و احكام الهىرا تفسير و منتشر كرديد، و سنت هاى الهى را پايدار ساختيد و بدين وسيله ، خدا را از خودخشنود ساختيد. (بحارالانوار، ج 102، ص 129).
979 - آثار عبادت در چهره امام سجاد (ع )
عن الزهى قال :
دخلت مع على بن الحسين - عليه السلام - علىعبدالمكل بن مروان - قال : فاستعظم عبدالملك ما راى من اثر السجود بين عينى على بنالحسين - عليه السلام - فقال : يا ابا محمد! لقد بين عيلك الاجتهاد، و لقد سبق لك من اللهالحسنى ، و انت بضعة من رسول الله -صلى الله عليه وآله - قريب النسب ، و كيدالسبب ،و انك لذو فضل عظيم على اهل بيتك و ذوى عصرك ، و لقد اوتيك منالفضل و العلم و الدين و الورع ما لم يؤ ت احد مثلك ولاقبلك الا من مضى من سلفك واقبل يثنى عليه و يطريه ، قال : فقال على بن الحسين - عليهما السلام - كلما ذكرته ووصفته : فضل الله سبحانه و تاءييده و توفيقه ؛ فاين شكره على ما انعم يا اميرالمؤمنين ؟ كان رسول الله -صلى الله عليه وآله - يقف فى الصلوة حتى ترم قدماه ، و يظماءفى الصيام حتى يعصب فوه فقيل له : يا رسول الله ! الم يغفر الله لك ما تقدم من ذنبك وما تاءخر؟ فيقول : -صلى الله عليه وآله -: افلا اكون عبدا شكورا الحمدلله على ما اولىو ابلى وله الحمد فى الاخرة و الاولى ، والله ، لو تقطعت اعضائى و سالت مقتلاى علىصدرى ان اقوم لله - جل جلاله - بشكر عشر العشر من نعمة واحدة من جميع نعمه التىلايحصيها العادون و لايبلغ حد نعمة منها على جميع حمد الحامدين ، لاوالله ، اويرانى الله لايشغلنى شى ء عن شكره و ذكره فى ليل ولانهار و لاسر ولاعلانية و لو لا ان لاهلى علىحقا و لسائر الناس من خاصهم و عامهم على حقوقا لايعنى الاالقيام بها حسب الوسع والطاقة حتى اءديها اليهم ، لرميت بطرفى الى السماء و بقلبى الله الله ، ثم لمارددهما، حتى يقضى الله على نفسى و هو خير الحاكمين ، وبكى - عليه السلام - و بكىعبدالملك
زهرى مى گويد: همراه على بن الحسين (ع ) بر عبدالملك بن مروان وارد شديم چونعبدالملك اثر سجده را بر پيشانى آن حضرت ديد، شگفت زده گفت : اى ابومحمد! آثاركوشش ‍ در عبادت بر تو آشكار است در حالى كه از پيش خداوند، خير و نيكويى برايتمقرر و مقدر كرده است تو پاره تن پيامبر خدا -صلى الله عليه وآله - هستى و نسبت تو(به او) نزديك و پيوندت محكم است تو در ميان افراد خانوااده و مردم زمانه ات فضيلت وبرترى عظيمى دارى و فضل و دانش و دين و تقوايى كه تو دارى ، كسى جز خاندانتبدان نرسيده است او آن حضرت را بسيار ستود آن گاه على بن الحسين (ع ) فرمود: شكرآنچه درباره فضل و تاءييد و توفيق خداى سبحان (نسبت به ما) گفتى ، چگونه توانبه جاى آورد اى اميرمؤ منان ؟ رسول الله (ص ) به نماز مى ايستاد تا پاهايش متورم مىشد و در اثر روزه دهانش از تشنگى خشك مى شد، به آن حضرت گفتند: اىرسول خدا! مگر خدا گناهان گذشته وآينده تو را نيامرزيده است ؟ فرمود: آيا نبايد خداىرا بر آنچه انعام فرموده و ما را بدان آزمود سپاسگزا باشم ؟ به خدا قسم اگر اعضاىبدنم پاره پاره شود و چشمانم از حدقه بر سينه ام فرو غلطند، نمى توان شكر يكصدم نعمتى از نعمتهاى خدا را - كه شمارندگان شمارش آن نتوانند كرد - و حمد همهحامدان ، حق ، يكى ازآنها را ادا نتواند كرد، به جاى آوردم ، به خدا سوگند! نمى توانم ،جز آن كه خدا مرا چنان بيند كه در شب و روز و خلوت و آشكار چيزى مرا از شكر و ذكر اوباز نمى دارد و اگر نبود كه خانواده ام بر من حق دارند و ديگران را نيز بر من حقوقىاست كه ناگزير بايد در حد توان خويش آن حقوق را ادا كنم ، همانا چشم به آسمان مىدوختم و دل خود را به سوى خداوند متوجه مى ساختم و ديده ودل برنمى گرفتم تا خداوند جانم رابگيرد و اوست بهترين حكم كنندگان آن گاهحضرت امام زين العابدين (ع ) به گريه افتاد و عبدالملك (نيز) گريست . (بحارالانوار،ج 46، ص 57).
980 - دعاى امام سجاد (ع ) در مورد نماز
قال على بن الحسين - عليه السلام - فى دعائه
اللهم صل على محمد و اله وفقنا فيه على مواقيت الصلوات الخمس ، بحدودها التىحددت ، و فروضها التى فرضت ، و وطائفها، التى وظفت و اوقفها التى وقت ، و انزلنافيها منزلة المصيبين لمنازلها الحافظين لاركانها، المؤ دين ، لها فى اوقاتها على ما سنةعبدك و رسولك - صلواتك عليه و اله - فى ركوعها و سجودها و جميع فواضلها على اتمالطهور و اسبغه و ابين الخشوع وابلغه
پروردگارا! به روان مقدس محمد و آل محمد (ص ) درود فرست و ما را يارى كن تا نمازپنج گانه خويش را در وقت فاضل وشريفى كه مقرر داشته اى بگذاريم ، و وظايف خويشبه حد كفاف و كمال دا كنيم ، و در سايه طاعت و عبادت از مردمى شمرده شويم كه راه حقشناخته اند، و سعادت خويش را دريافته اند و اركان و جوانب آن را نگاه مى دارند و آن رادر اوقات خود به همان طريقى كه بنده و فرستاده تو - كه درودهايت بر او و برآل او باد - ركوع وسجود، و قيام و قعود مقرر ساخت و با منتهاى خشوع و حضور قلب وكامل ترين طهارت به درگاه تو برپاى ايستاده اند. (صحيفه سجاديه ، دعاى 44).
981 - عبادت امام سجاد (ع )
قال الباقر - عليه السلام -
و لقد دخل ابوجعفر ابنه عليه فاذا هو قد بلغ من العبادة ما لم يبلغه احد فراه و قداصفر لونه من الشهر، و رمضت عنياه من البكاء و دبرت جبهته و انخرم انفه من السجود وقد رمت و ساقاه و قدماه من القيام فى الصلاة
982 - حضور قلبى امام باقر (ع )
قال جابر جعفى :
و لقد صلى ابوجعفر - عليه السلام - ذات يوم فوقع على راءسه شى ء فلم ينزعهمن راءسه حتى قام اليه جعفر - عليه السلام - فنزعه من راءسه
روزى امام باقر (ع ) در حالى كه مشغول نماز بودند، چيزى بر سرشان افتاد حضرتبه جهت تعظيم خداوند و حضور قلبى كه در نماز داشت ، بدون اعتنا، به نماز خويش ادامهدادند تا اين كه امام صادق (ع ) آمد و آن چيز را از سر پدرش برداشت . (بحارالانوار، ج84، ص 253).
983 - امام باقر (ع ) و لباس خشن براى نماز
قال الصادق - عليه السلام -
كان لابى ثوبان خشنان يلى فيهما صلاته
پدرم دو لباس خشن داشت كه در آنها نماز مى خواند.(وسائل الشيعه ، ج 3، ص 331).
984 - لباس دارى تصوير
عن الصادق - عليه السلام - قال :
انه كره ان يصلى و عليه ثوب فيه تماثيل
از امام صادق (ع ) روايت شده است كه آن حضرت كراهت داشت از اين كه با لباسى كه درآن تصويرى هست نماز بخواند. (وسائل الشيعه ، ج 3، ص 417).
985 - سجده امام صادق (ع )
عن حفص بن عياث قال :
راءيت اباعبدالله - عليه السلام - فى سجوده خمسمائة تسبيحه
شخصى مى گويد: ديدم امام صادق (ع ) در يك سجده ، پانصد باز ذكر (سبحان الله)را تكرار كرد. (وسائل الشيعه ، ج 4، ص 979).
986 - ولايت و نماز
عن الى عبدالله - عليه السلام - قال :
امرالناس بمعرفتنا و الرد و التسليم لنا، ثمقال : و ان صاموا و صلوا و شهدوا ان لااله اله الله ، و جعلوا فى انفسهم ان لا يردوا اليناكانوا بذلك مشركين
مردم ماءمورند تا ما را بشناسند و به سوى ما بازگردند وتسليم ما باشند و درصورتى كه روزه بدارند، نماز بخوانند و به يگانگى خداوند اقرار نمايند، ولى درخط ما عمل نكرده و از ما پيروى نكنند، در شمار مشركين خواهند بود.(اصول كافى ج 4، ص 124).
987 - خشوع امام باقر - عليه السلام - و امام صادق - عليه السلام -
كانوا ابوجعفر و ابوعبدالله - عليهماالسلام - اذا قام الى الصلاة تغيرت الوانهماحمرة و مرة و صفرة كاءنما يناجيان شى ء يريانه
وقتى كه امام باقر و امام صادق - عليهماالسلام - به نماز مى ايستاد، رنگ صورتشانگاهى قرمز و گاهى زرد مى شد و مثل اين كه دوبزرگوار با كشى كه با چشم او را مىبينند مناجات مى كردند. (بحارالانوار، ج 84، ص 248).
988 - سجده امام صادق (ع ) بر تربت امام حسين (ع )
كان الصادق - عليه السلام - لايسجد الا على تربة الحسين - عليه السلام - تذللالله و استكانة اليه
امام صادق (ع ) جز بر تربت حسين - عليه السلام - بر خاك ديگرى سجده نمى كرد، واين كار آن حضرت از سر خشوع وخضوع براى خداوند بود.
وسائل الشيعه ج 3، ص 608).
989 - بى هوش در حال نماز
نقل عن الصادق - عليه السلام -
انه كان ذات يوم فى الصلاة فخر مغشيا عليهفسئل عن ذلك قال : ما زلت اكررها حتى سمعت من قائلها
از امام صادق - عليه السلام - حكايت شده است كه روزى در نماز بود، بيفتاد، و از هوشبرفت از او سبب اين حالت را پرسيدند، فرمود: پيوسته آن (آيه ) راتكرار مى كردم تاآن كه آن را از گوينده اش شنيدم . (محجة البيضاء، ج 1 ص 352).
990 - امام كاظم (ع ) و نماز
قال عن ابى الحسن الاول - عليه السلام -
كان اذااستوى من الركوع فى اخر ركعته منالواقال : اللهم انك قلت فى كتابك المنزل كانوا قليلا منالليل ما يهجعون و بالاسحارهم يستغفرون طال والله هجوعى وقل قيامى و هذاالسحر و انا استغفرك لذنوبى استغفار من لايملك لنفسه ضرا و لانفعا ولاموتا و لاحيوة و لانشورا ثم يخر ساجدا
امام كاظم (ع ) وقتى سر از ركوع نماز وتر برداشته و مى ايستاد، چنين مى گفت : خداياتو در وصف متقين فرموده اى : (كمى از شب را مى خوابيدند و در سحرها استغفار مىنمودند)به خدا سوگند خواب من طولانى وشب خيزى من اندك استحال اين سحر است و من به استغفار از گناهانم برخاسته ام استغفار كسى كه نه مالكسود و زيان خود مى باشد و نه مرگ و حيات و نشورش را در اختيار خود دارد، سپس بهسجده مى افتاد. (علل الشرايع ، ج 2 ص 53).
991 - امام كاظم (ع ) و تعقيبات نماز
موسى بن جعفر - عليه السلام - انه يصلى الفجر فيعقب الى ان تطلع الشمس ثميسجد سجدة ، فلايزال ساجدا حتى تزول الشمس و قدوكل من يترصد اوقات الصلاة فاذا اخبره وثب يصلى من غير تجديد وضوء
وقتى نماز صبح را به جا مى آورد مشغول تعقيب و ذكر خداوند مى شد تا طلوع آفتاببرمى آمد آنگاه سر به سجده مى گذاشت و تا نزديك ظهر به دعا و ذكر و حمدمشغول بود چون ظهر فرا مى رسيد برمى خاست و بدون تجديد وضو به نماز مىايستاد. (بحارالانوار، ج 48 ص 107).
992 - امام كاظم (ع ) و نماز شب
موسى بن جعفر - عليه السلام - يصلى فى جوفالليل حتى يطلع الفجر
حضرت موسى بن جعفر (ع ) از نيمه شب تا اذان صبح به نمازهاى مستحبىمشغول بود. (بحارالانوار، ج 48 ص 107).
993 - سجده امام كاظم - عليه السلام -
موسى بن جعفر - عليه السلام - يضع عشرة سنةكل يوم سجده بعد ابياض الشمس الى وقت الزوال
امام كاظم (ع ) به مدت ده سال ، هر روز از دميدن خوشيد تا ظهر سر بر سجده داشت .(بحارالانوار، ج 48، ص 107).
994 - نماز امام رضا - عليه السلام - در اول وقت
عن ابراهيم بن موسى القزاز قال :
خرج الرضا - عليه السلام - يستقبل بعض الطالبيين و جاء وقت الصلوةفمال الى قصر هناك فنزل تحت صخرة فقال اذن فقلت منتظر يلحق بنا اصحابنافقال ،: غفران الله لك لا تؤ خرن صلوة عن اول وقتها الى آخر وقتها من غير علة ، عليك ابداباول الوقت فاذنت وصلينا
قزاز مى گويد: امام رضا (ع ) به استقبال بعضى از طالبيين از شهر خارج شد وقت نمازفرا رسيد، امام با ياران خود به سوى قصرى كه در آن حوالى بود رفت و در كنار سنگبزرگى فرود آمد و دستور داد اذان بگويند راوى مى گويد عرض كردم : منتظر ملحق شدنبعضى از ياران هستيم كه بيايند حضرت فرمود: خدا تو را بيامرزد! بدون عذر نماز رااز اول وقت به تاءخير نينداز بر تو باد هميشه نماز رادراول وقت آن به جاى آورى اذان بگو تا نماز بخوانيم . (مستدركالوسائل ، ج 1 ص 185).
995 - هديه امام رضا (ع ) به دعبل
عن اسمعيل بن على اخى دعبل :
عن االرضا - عليه السلام - انه خلع علىدعبل قميصا من خز و قال له : احتفظ بهذا القميص فقد، صليت فيه الف ليلةكل ليلة الف ركعة و ختمت القرآن فيه الف ختمة
امام رضا - عليه السلام - به دعبل ، قبايى از خز خلعت داد و فرمود: اين قبا را نگهدار كهدر آن هزار شب و در هر شب هزار ركعت نماز خوانده ام و در آن هزار بار قرآن را ختم كرده ام.
996 - لباس نماز امام رضا (ع )
قال الرضا - عليه السلام -
احتفظ بهذا القميص فقد صليت فيه الف ليلةكل ليلة الف ركعة و ختمت فيه القرآن الف ختمة
در حفظ اين پيراهن بكوش ، چراكه من با اين پيراهن ( كه در تنم بود) هزار شب و در هرشب آن هزار ركعت نماز خوانده ام و هزار بار قرآن را ختم نموده ام . (بحارالانوار، ج 82،ص ‍ 310).
997 - نماز امام رضا (ع ) در زندان
عن عبدالسلام بن صالح الهروى قال :
جئت الى باب الدار التى حبس فيها الرضا - عليه السلام - بسرخس و قد قيد واستاذنت عليه السبحان ، فقال : لاسبيل ، لك عليه قلت : ولم ؟قال : لانه ربما صلى فى يومه و ليلته الف ركعة
در سرخس به در خانه اى كه امام رضا (ع ) در آن زندانى بود آمدم و از زندانبان خواستماجازه دهد به حضور آن حضرت برسم ، گفت : ممكن نيست گفتم : چرا؟ گفت : زيرا او درشبانه روز هزار ركعت نماز مى خواند.
(بحارالانوار، ج 82، ص 307 اصول وافى ، ج 2 ص 113)
998 - نماز امام زمان (ع )
عن ابى جعفر - عليه السلام -
يظهر الهمدى بمكة عند العشاء معه رايةرسول الله -صلى الله عليه وآله - و قميصه و سيفه و علامات و نور و بيان ، فاذاصلى العشاء نادى باءعلى صوته يقول : اذكركم ايهاالناس و مقامكم بين يدى ربكم فقداتخذ الحجر و بعث الانبياء و انزل الكتاب امركم ان لاتشركوا به شيئا و ان تحافظواعلى طاعته و طاعة رسوله -صلى الله عليه وآله - و ان تحيوا ما احيا القرآن و تميتوا ماامات و تكونوا اعوانا عليه و اله - و وزراء على التقوى فان الدنيا قد دنا فناؤ ها وزوالها و اذنت بانصرام فانى ادعوكم الى الله و رسوله والعمل بكتابه و اماتة الباطل و احياء سنته فيظهر فى ثلاثماءةرجل و ثلاث عشرة عدد اهل بدر
مهدى موعود (عج ) هنگام نماز عشا در مكه در حالى كه پرچمرسول الله (ص ) در دست وپيراهن او را بر تن و شمشير وى را با خود دارد، ظهور مى كندو با او نشانه ها ونورانيت و بيان ويژه اى است پس هنگامى كه نماز عشا پايان يافت ، باصداى بلند اين چنين خطبه مى خواند: اى مردم ! شما را به ايستادنتان در پيشگاه خدايادآورى مى كنم ؛ خدايى كه حجرالاسود را برگزيد، پيامبر را مبعوث و قرآن رانازل كرد و به شما فرمان داد كه هرگز شرك نورزيد و پيوسته در اطاعت از خدا ورسولش بكوشيد و آنچه راكه (قرآن مورد توجه قرار داده و) زنده نگاه داشته (توجهداشته ) و زنده نگاه داريد و آنچه را كه قرآن ميرانده بميرانيده و يار و ياور هدايت آورانو وزير تقوا پيشگان باشيد فنا و فرسودگى جهان نزديك است و من شما را به خدا،رسول ، عمل به قرآن ، از بين بردن باطل و زنده نگاه داشتن ، سنت (حق ) دعوت مى كنم ،امام باقر (ع ) افزود: پس از آن با 313 تن به تعداد مردان بدر ظهور (قيام ) مى كند.(روضه كافى ، ج 2 ص 145).