خطبه : 1
مِنْ خُطْبَهِ لَهُ عَلَيْهِالسَّلامُ يَذْكُرُ فِيهَا اءبْتِداءَ خَلْقِ اءلسَّماءِ وَ الاَرْضِ وَ خَلْقِ آدَمَ:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در اين خطبه ، سخن از آغاز آفرينش آسمان و زمين و آفرينش آدم (ع )است :
خطبه : 2
وَ مِنْ خُطْبَهٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ بَعْدَ انْصِرافِهِ مِن صِفِّينَ:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) پس از بازگشتش از صفين :
خطبه : 3
وَ مِنْ خُطْبَهٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ الْمَعْرُوفَهُ بِالشِّقشْقِيَّهِ:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) معروف به خطبه شقشقيه :
خطبه : 4
و من خطبة له ع و هي من اءفصح كلامه عليه السلام و فيها يعظ الناس و يهديهم منضلالتهم ويقال إ نه خطبها بعد قتل طلحة و الزبير
خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه فصيح ترين كلام حضرت است و در آن مردم را موعظهمى كند
خطبه : 5
و من خطبة له ع لَما قُبِضَ رَسوُلُ اللّهُ ص وَ خاطَبَهُ الْعَباسُ وَ اءَبُوسُفْيانَ بْنُ حَرْبٍفِي اءَنْيُبايِعا لَهُ بِالْخِلافَةِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه رسول خدا (ص ) رحلت كرده بود و، عباس و ابوسفيان بنحرب از او خواستند كه به خلافت با او بيعت كنند:
كلام : 6
و من كلام له ع لَمَا اءُشِيرَ عَلَيْهِ بِاءَن لا يَتْبَعَ طَلْحَةَ وَ الزُّبِيْرَ وَ لا يُرْصِدَ لَهُماالقِتالَ:
سخنى از آن حضرت (ع ) آنگاه كه به او گفتند، از تعقيب طلحه و زبير باز ايستد وبسيج نبردبا ايشان نكند:
خطبه : 7
و من خطبة له ع يذم فيها اءتباع الشيطان
خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه در آن پيروان شيطان را نكوهش مى كند
كلام : 8
و من كلام له ع يَعْنِي بِهِ الزُّبَيْرِ فِي حالٍ اقْتَضَتْ ذلِكَ:
سخنى از آن حضرت (ع ) مقصودش زبير است ، در حالى كه ، مقتضى چنين سخنىبود:
كلام : 9
و من كلام له ع في صفته و صفة خصومه ويقال إ نها في اءصحابالجمل
سخنى از آن حضرت (ع ) در مورد صفت خود و دشمنش ، و گويند دربارهاصحابجمل است :
خطبه : 10
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 11
و من كلام له ع لابْنِهِ مُحَمَدِ بْنِ الحَنَفيِّةِ لَمَا اءَعْطاهُ الرَايَةَ يَوْمَ الْجَمَلِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) به پسرش ، محمد بن حنفيّه ، هنگامى كه درجنگجمل رايت را به دست او داد:
خطبه : 12
و من كلام له ع لَمَا اءَظْفَرَهُ اللّهُ بِاءَصْحابِ الجَمَلِ وَ قَدْ قَالَ لَهُ بَعْضُ اءَصْحَابِهِ:وَدِدْتُ اءَنَّاءَخِي فُلاَنا كَانَ شَاهِدَنَا لِيَرَى مَا نَصَرَكَ اللَّهُ بِهِ عَلَى اءَعْدَائِكَ. فَقَالَلَهُ ع :
چون خداوند در جنگ جمل پيروزش گردانيد، يكى از ياران گفتش اى كاش برادرم ،فلان ، مىبود و مى ديد كه چسان خداوند تو را بر دشمنانت پيروز ساخته است. على (ع ) از او پرسيد:آيا برادرت هوادار ما بود گفت : آرى . على (ع ) گفت:
خطبه : 13
و من كلام له ع فِي ذَمَّ الْبَصْرَةِ وَ اءَهْلُها:
سخنى از آن حضرت (ع ) در نكوهش بصره و مردمش :
كلام : 14
و من كلام له ع فِي مِثْلِ ذلِكَ:
سخنى از آن حضرت (ع ) در همين معنى :
كلام : 15
و من كلام له ع فيما رَدَّه عَلَى الْمَسْلِمينَ مِنْ قَطائعِ عُثْمانَ:
سخنى از آن حضرت (ع ) درباره زمينهايى كه عثمان در زمان خلافت خود به اين و آنداده بود وامام (ع ) آنها را به مسلمانان بازگردانيد:
خطبه : 16
و من خطبة له ع لَمَا بُويِعِ بِالْمَدينَةِ:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه در مدينه با او بيعت كردند:
كلام : 17
و من كلام له ع فِي صِفَةِ مَن يَتَصَدَى لِلْحُكْمِ بَيْنَ الا مة وَ لَيْسَ لِذلكَ بِاءَهْلٍ:
سخنى از آن حضرت (ع ) در وصف كسانى كه داورى ميان مردم را به عهده مى گيرند وشايان آننيستند:
كلام : 18
و من كلام له ع في ذَمٍّ اختِلافِ العُلَماءِ فِي الفُتْيا:
سخنى از آن حضرت (ع ) در نكوهش اختلاف علما در فتوا:
كلام : 19
من كلام له ع قالَهُ لِلا شْعَثِ بْنِ قَيْسٍ وَ هُوَ عَلى مِنْبَرِ الْكُوفَةِ يَخْطُبُ، فَمَضى فِي بَعْضِكَلامِهِ شَي ء اعْتَرَضَهُ الا شْعَثُ فَقالَ: يا اءَميرَالمؤ منينَ، هذِهِ عَلَيْكَ لا لَكَ، فَخَفَضَعَلَيْهِالسّلامُ إ لَيْهِ بَصَرَهُ ثُمّز قالَ:
سخنى از آن حضرت (ع ) اين سخن خطاب به اشعث بن قيس است . امام در كوفه بر منبرسخن مىگفت . در سخن او عبارتى بود كه اشعث بر آن اعتراض كرد و گفت يااميرالمؤ منين اينكه گفتىبه زيان توست نه به سود تو. امام تيز در اونگريست و گفت :
خطبه : 20
و من خطبة له ع و فيه ينفر من الغفلة و ينبه إ لى الفرار للّه
خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه در آن از غفلت نهى كرده و به رجوع به خدا دعوت مىكند
خطبه : 21
و من خطبة له ع و هي كلمة جامعة للعظة و الحكمة
خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه سخنى جامع در موعظه و حكمت است
خطبه : 22
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 23
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 24
و من خطبة له ع و هي كلمة جامعة له ، فيهاتسويغقتال المخالف ، و الدعوة إ لى طاعة اللّه ، و الترقي فيها لضمانالفوز
خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه كلام جامعى در سوغ دادن به جنگ با مخالف است
خطبه : 25
عَلَيْهِ عامِلاهُ عَلَى الْيَمَنِ وَ هُما عُبَيْدُاللّهِ بْنُ عَباسٍ وَ سَعيدُ بْنُ نَمْرانُ لَمَا غَلَبَ عَلَيْها بُسْرُبْنُ اءَبِي اءَرْطاةَ، فَقام ع عَلَى الْمِنْبَرِ ضَجِرا بِتَثاقُلِ اءَصْحابِهِ عَنِ الْجِهادِ وَ مُخالَفَتِهِمْ لَهُفِي الرَّاءي ، فَقالَ:
خطبه اى از آن حضرت (ع )، پياپى به اميرالمؤ منين خبر مى رسيد، كه اصحابمعاويه بربلاد مستولى شده اند. عبيد الله بن عباس و سعيد بن نمران كهكارگزاران او در يمن بودند،نيز بيامدند. بسر بن ابى ارطاة بر آنانچيره شده بود. على (ع ) در حالى كه از درنگاصحاب خود در امر جهاد، ومخالفت ورزيدنشان با راءى و نظر خودملول شده بود، بر منبر شد و چنينفرمود:
خطبه : 26
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 27
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 28
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 29
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
كلام : 30
و من كلام له ع فِي مَعْنى قَتْلِ عثُمْانَ:
سخنى از آن حضرت (ع ) درباره كشته شدن عثمان :
كلام :31
و من كلام له ع لَما اءَنْفَذَ عَبْدَ اللّهِ بْنَ عَبَاسٍ إ لَى الزُّبَيْرِ قَبْلَ وُقُوعِ الْحَرْبِيَوْمَ الْجَمَلْلِيَسْتَفِيئهُ إ لى طاعَتِهِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه عبد الله بن عباس را، پيش از شروعجنگجمل ، نزد زبير فرستاد تا او را به اطاعت خويش ‍ بازگرداند:
خطبه : 32
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 33
و من خطبة له ع عِند خُروجه لِقتالاءهل البصرة ،قال عبدالله بْنِ العباس : دَخَلَتْ عَلى اءمير المؤ منين ع بِذى قاروَ هُوَ يخصف نَعله ، فَقالَ لى :و فيها حكمة مبعثالرسل ، ثم يذكر فضله و يذم الخارجين
سخنى از آن حضرت (ع )
خطبه : 34
و من خطبة له ع فِي اِسْتنفارُ الناس إ لى اءهلِ الشامْ:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) آنگاه كه لشكر به جنگ با شاميان بسيج مى كرد:
خطبه : 35
و من خطبة له ع بَعْدُ التَحْكيم :
خطبه اى از آن حضرت (ع ) بعد از حكميّت :
خطبه : 36
و من خطبة له ع فِي تِخْويف اءَهل النَهروان :
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در بيم دادن نهروانيان :((19))
كلام : 37
و من كلام له ع يَجْري مُجْرى الخطبة :
سخنى از آن حضرت (ع ) كه تواند خطبه اى باشد:
خطبه : 38
و من خطبه له ع و فيها علة تسمية الشبهة شبهة ثمبيانحال الناس فيها
خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه در آن علت اينكه شبهه را شبهه ناميده ان بيان مىكند
خطبه : 39
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
كلام : 40
و من كلام له ع فِي الْخَوارِج لَما سَمع قولهم (لا حكم إ لا لله ) قَالَ ع :
سخنى از آن حضرت (ع ) وقتى شنيد كه خوارج مى گويند، ((لا حكم الا للّه ))فرمود:
خطبه : 41
و من خطبة له ع و فيها ينهى عن الغدر و يحذر منه
خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه در آن نهى مى كند از مكر و حيله
خطبه : 42
و من خطبه له ع و فيه يحذر من اتباع الهوى وطول الامل في الدنيا
سخنى از آن حضرت (ع ) كه در آن از تبعيت هواى نفس و درازى آرزو مردم را بر حذر مىدارد
كلام : 43
و من كلام له ع وَ قَدْ اءشارَ عَلَيْهِ اءَصْحابه بالاستعدادلِحَرباءَهْل الشامِ بَعْد إ رساله جَرير بْنِ عَبْدالله البَجَلي إ لى مُعاوية:
سخنى از آن حضرت (ع ) پس از آنكه ، جرير ابن عبد الله البجلى را به سفارتنزد معاويهفرستاد، اصحابش اشارت كردند كه براى نبرد با مردم شام مهياشود، فرمود:
كلام : 44
و من كلام له ع لَما هَرَبَ مَصْقِلة بْنَ هَبيرةَ الشيباني إ لى مُعاويةَ، وَ كانَ قَدْ ابْتاعَسَبي بنيناجِية مِن عامِل اءمير المؤ منين عليه السلام وَ اءعْتقهم ،فَلَما طالِبهبِالمال خاسَّ بِه وَ هَرْب إ لى الشام :
سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه مصقلة ابن هبيره شيبانى ، اسيران بنىناجيه را ازعامل اميرالمؤ منين خريد و آزاد كرد و چون على (ع ) بهاى آنمطالبه نمود، مصقله نزد معاويهگريخت و على (ع ) درباره آن فرمود:
خطبه : 45
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
كلام : 46
و من كلام له ع عِنْدَ عَزمه عَلى الْمَسير إ لى الْشام :
سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه به قصد شام سفر مى كرد:
كلام : 47
و من كلام له ع فِي ذِكْر الكوفة
سخنى از آن حضرت (ع ) درباره كوفه :
خطبه : 48
و من خطبة له ع عِنْدَ الْمَسير إ لى الشام :
خطبه اى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه عزم سفر شام داشت :
خطبه : 49
و من خطبة له ع
سخنى از آن حضرت (ع )
كلام :50
و من كلام له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 51
و من خطبة له ع لَما غَلَبَ اءَصْحاب مُعاوية اءصحابه ع عَلى شريعة الْفراتبِصَفين وَمَنْعوهم الْماء:
سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه ياران معاويه در صفين بر آب فرات غلبه يافتندو آب رابه روى اصحاب او بستند:
خطبه : 52
و من خطبة له ع وَ قَدْ تَقَدَّم مُخْتارَها بِروايَة وَ نَذَكِّرها هاهُنا بِرواية اُخرى لِتَغايرالرَوايَتَيْن :
خطبه اى از آن حضرت (ع ) گزيده اى از اين خطبه را پيش از اين آورديم . دراينجا، روايتديگرى از آن را مى آوريم .زيرا ميان دو روايت تفاوتهايى است:
خطبه : 53

و من خطبة له ع فِى ذِكْر الْبَيْعة :
سخنى از آن حضرت (ع ) در ذكر بيعت :
كلام : 54
و من كلام له ع وَ قَدْ استبطاء اءَصْحابه إ ذنه لَهُمْفِيالْقِتال بِصفّين :
سخنى از آن حضرت (ع )، ياران على (ع ) مى گفتند، كه چرا در نبرد صفين درنگ مىكند و بهآنان اجازت جنگ نمى دهد. و او در پاسخ چنين گفت :
كلام : 55
و من كلام له ع
سخنى از آن حضرت (ع )
كلام : 56
و من كلام له ع لاءصْحابه :
سخنى از آن حضرت (ع ) در خطاب به اصحاب خود:
كلام : 57
و من كلام له ع كلم بِه الْخَوارِج :
سخنى از آن حضرت (ع ) در باب خوارج :
كلام : 58
و قال ع لَما عَزْم عَلى حَرْبِ الخَوارج وَ قيلَ لَه : إ نَ القوَمَ عبروا جَسر النَهْرَوان :
آن حضرت فرمود: هنگامى كه آهنگ جنگ با خوارج داشت به او گفتند كهايشان ازپل نهروان گذشته اند:
كلام : 59
و قال ع لِما قَتَل الخَوارج فَقيلَ لَه : يا اءميرالمؤ منين هلك القوم باءجمعهم :
و آن حضرت فرمود: هنگامى كه همه خوارج كشته شدند و او را گفتند، يا اميرالمؤ منين، همه آنقوم طعمه تيغ هلاكت گرديدند، فرمود:
كلام : 60

و قال ع فِى الخوارج :
و آن حضرت فرمود در باب خوارج :
كلام : 61

و من كلام له ع لَما خَوف مِن الغَيْلَة :
سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه او را از ناگهان كشته شدن هشدار دادند:
خطبه : 62
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 63
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 64
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
كلام : 65
و من كلام له ع كانَ يَقُوُله لِاءَصحابه فِى بِعْضِ اءَيام صفِّينَ:
سخنى از آن حضرت (ع ) در يكى از روزهاى جنگ صفين به اصحاب خود چنين فرمود:
كلام : 66
اءَنصارِ، قَالُوا: لَمَّا انْتَهَتْ إِلَى اءَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع اءَنْبَاءُ السَّقِيفَةِ بَعْدَ وَفَاةِ رَسُولِ اللَّهِصَلّى اللّهُ عَلَيهِ وَ آلِه قَالَ: مَا قَالَتِ الْاءَنْصَارُ؟ قَالُوا: قَالَتْ: مِنَّا اءَمِيرٌ وَ مِنْكُمْ اءَمِيرٌ قَالَ ع
سخنى از آن حضرت (ع ) درباره انصار: پس از وفاترسول الله (صلى اللّه عليه و آله ) چون اخبار سقيفه به اميرالمؤ منين (ع ) رسيد، پرسيدانصار چه گفتند گفتند انصار گفته اند، كه اميرى از ما و اميرى از شما.على (ع ) فرمود:
كلام : 67
و من كلام له ع لَما قُلّد مُحَمّد بْنَ اءبي بَكْرِ مصر فملكت عَليهوَقتل :
سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه ، محمد بن ابى بكر را فرمانرواى مصر نمودو بر اوشوريدند و مصر را از كفش به درآوردند و خودش را كشتند، فرمود:
كلام : 68
و من كلام له ع فِى ذَمّ اءصحابه :
سخنى از آن حضرت (ع ) در نكوهش اصحابش :
كلام : 69
و قال ع فِي سِحرة اليَوم الْذي ضُرِبَ فِيه :
آن حضرت در سحرگاه روزى كه ضربتش زدند فرمود :
خطبه : 70
و من خطبة له ع فِي ذَم اءَهْل الْعَراق :
سخنى از آن حضرت (ع ) در نكوهش مردم عراق :
خطبه : 71
و من خطبة له ع عِلْمُ فِيها الناس الصَلاة عَلى النَبي ص :
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در آن به مردم آموخته است كه چگونه بر پيامبر(ص ) درودفرستند:
كلام : 72
ة ، قَالُوا: اءُخِذَ مَرْوَانُ بْنُ الْحَكَمِ اءَسِيرا يَوْمَ الْجَمَلِ فَاسْتَشْفَعَ الْحَسَنَ وَ الْحُسَيْنَ ع إ لَىاءَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع فَكَلَّمَاهُ فِيهِ، فَخَلَّى سَبِيلَهُ، فَقالا لَهُ: يُبَايِعُكَ يَا اءَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ؟فَقالَ ع :

سخنى از آن حضرت (ع ) درباره مروان بن حكم در بصره ، مروان بن حكم درجنگجمل اسير شد. امام حسن و امام حسين (ع )، نزد اميرالمؤ منين شفاعتش كردندو على (ع ) از بنداسارت آزادش نمود. پدر را گفتند يا اميرالمؤ منين ، مروانبا تو بيعت نمى كند على (ع ) درپاسخ آن دو چنين فرمود:
خطبه : 73
و من خطبة له ع لِما عَزَموا عَلى بَيْعَة عُثْمان :
سخنى از آن حضرت (ع ) چون ديگران آهنگ بيعت با عثمان نمودند:
كلام : 74
و من كلام له ع لَما بَلَغَه اتهام بَني اءميّة له بِالْمُشاركة فِي دَمِّ عُثْمان :
سخنى از آن حضرت (ع ) وقتى كه شنيد بنى اميه او را به شركتدرقتل عثمان متهم مى كنند:
خطبه : 75
و من خطبة له ع في الحث على العملالصالح
خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه در آن مردم رابهعمل صالح ترغيب مى كند
كلام : 76
و من كلام له ع
سخنى از آن حضرت (ع )
كلام : 77
من كلمات كان ع يَدْعُو بها:
از سخنان آن حضرت (ع ) در دعا:
كلام : 78
و من كلام له ع قالَهُ لِبَعْضِ اءَصْحابه لِما عِزْمِ عَلَى الْمَسير إ لى الخَوارج ، وَ قَدْقالَ له : يااءميرالمؤ منين إ ن سَرت فِي هَذا الْوَقت ، خَشيت اءَن لا تَظْفر بِمُرادك، مِنْ طريق عِلم النُجوم .فَقَالَ ع :
سخنى از آن حضرت (ع ) آنگاه ، كه آهنگ خوارج كرد، يكى از اصحابش او را گفت اىاميرالمؤ منينبه شهادت علم نجوم ، اگر در اين ساعت حركت كنى مى ترسم كهبه مراد خويش نرسى . على(ع ) در پاسخ او فرمود:
خطبه : 79
و من خطبة له ع بَعْدَ فَراغَه مِن حَرْب الجَمل
سخنى از آن حضرت (ع ) پس از فراغت از جنگ جمل
كلام : 80
و من كلام له ع في الزهد
سخنى از آن حضرت (ع ) در زهد
كلام : 81
و من كلام له ع فِي صِفة الدُنيا:
سخنى از آن حضرت (ع ) در نكوهش دنيا
خطبه : 82
و من خطبة له ع وَ تَسْمى الغراء وَ هِي الخُطْبَة العَجيبَة
خطبه اى از آن حضرت (ع ) آن را خطبه غرّاء ناميده اند كه از خطبه هاى شگفت انگيز آنحضرت(ع ) است
خطبه : 83
و من خطبة له ع فِي ذِكر عمرو بْن العاص
سخنى از آن حضرت (ع ) درباره عمرو بن عاص
خطبه : 84
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 85
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 86
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 87
وَ مِنْ خُطْبَةٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 88
و من خطبة له عليه السلام
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 89
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 90
و من خطبة له ع تَعْرِف بِخطبة الا شباح وَ هِي مِنجَلائِل خُطْبَه وَ كانَسائِل سَاءَلَهُ اءَنْ يَصِفْ الله لَهُ حَتى كَانَّه يَراه عَيانافَغَضَبُ لذلِك .
خطبه اى از آن حضرت (ع )، اين خطبه به خطبه اشباح معروف است . و ازخطبه هاىجليل و گرانقدر اوست . كسى از اوخواست كه خدا را برايش ‍ توصيفكند، آنسان كه گويى اورا به چشم مى بيند. اميرالمؤ منين از اين سخن خشمگينشد.
كلام : 91
و من كلام له ع لَمَا اُرِيدَ عَلَى الْبَيْعَةِ بَعْدِ قَتِل عُثْمانَ
خطبه اى از آن حضرت (ع ) پس از كشته شدن عثمان كه خواستند با او بيعت كنند:
خطبه : 92
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 86
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 87
وَ مِنْ خُطْبَةٍ لَهُ عَلَيْهِ السَّلامُ
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 88
و من خطبة له عليه السلام
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 89
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 90
و من خطبة له ع تَعْرِف بِخطبة الا شباح وَ هِي مِنجَلائِل خُطْبَه وَ كانَسائِل سَاءَلَهُ اءَنْ يَصِفْ الله لَهُ حَتى كَانَّه يَراه عَيانافَغَضَبُ لذلِك .
خطبه اى از آن حضرت (ع )، اين خطبه به خطبه اشباح معروف است . و ازخطبه هاىجليل و گرانقدر اوست . كسى از اوخواست كه خدا را برايش ‍ توصيفكند، آنسان كه گويى اورا به چشم مى بيند. اميرالمؤ منين از اين سخن خشمگينشد.
كلام : 91
و من كلام له ع لَمَا اُرِيدَ عَلَى الْبَيْعَةِ بَعْدِ قَتِل عُثْمانَ
خطبه اى از آن حضرت (ع ) پس از كشته شدن عثمان كه خواستند با او بيعت كنند:
خطبه : 92
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 93
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 94
و من خطبة له ع
از خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 95
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 96
و من خطبة له ع
سخنى از آن حضرت (ع )
كلام : 97
و من كلام له ع
سخنى از آن حضرت (ع )
خطبه : 98
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 99
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 100
و من خطبة له ع تَشْتَمِلُ عَلى ذِكُرِ الْمَلاحِمِ
خطبه اى از آن حضرت (ع ) مشتمل بر پيشگوييهايى
خطبه : 101
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در همين باب :
خطبه : 102
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 103

و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع ) ،گزيده اى از آن را كه با اين روايت متفاوت است پيش از اينآورديم .
خطبه : 104
و من خطبة له ع
از خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 105
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
كلام :106
و من كلام له ع فِي بَعضِ اءَيَامِ صِفَينَ
سخنى از آن حضرت (ع ) در يكى از روزهاى صفين :
خطبه : 107
و من خطبة له ع وَ هِىٍَّ مِنْ خُطَبِ الْمَلاحِمِ
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در اين خطبه از وقوع پيشامدهاى بزرگ ياد مى كند
خطبه : 108
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 109
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 110
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 111
و من خطبة له ع ذَكَرَ فِيها مَلَكَ الْمَوْتِ ع وَ تَوَفِّيَةُ اءلاءنفُسَ:
از خطبه اى از آن حضرت (ع ) در آن از ملك الموت ياد كرده و گرفتن او جانها را:
خطبه : 112
و من خطبة له ع في ذم الدنيا
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در نكوهش دنيا
خطبه : 113
و من خطبة له ع و فيها مواعظ للناس
خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه در آن پندهائى براى مردم است
خطبه : 114
و من خطبة له ع فِي الاْستِسقاءِ:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در طلب باران
خطبه : 115
و من خطبة له ع و فيها ينصح اءصحابه
خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه در آن يارانش را نصيحت مى كند
خطبه : 116
و من كلام له ع
سخنى از آن حضرت (ع )
كلام : 117
و من كلام له ع فى الصالحين من اءصحابه
سخنى از آن حضرت (ع ) در باره ياران خوبش
كلام : 118
و من كلام له ع وَ قَدْ جَمَعَ النَاسَ وَ حَضَّهُمْ عَلَى الْجِهادِ فَسَكَتُوا مَلِيا، فَقَالَ ع :
سخنى از آن حضرت (ع ) در حاليكه مردم را گرد آورده بود و به جهاد تحريض مىكرد. و آنان، همچنان ، مهر سكوت بر لب ، پاسخى نمى دادند. به آنهافرمود:
كلام : 119
و من كلام له ع
سخنى از آن حضرت (ع )
كلام :120
و من كلام له ع وَ قَدْ قامَ رَجُلٌ مِنْ اءَصْحابِهِ فَقالَ: نَهَيْتَنا عَنِ الْحُكُومَةِ ثُمَّ اءَمَرْتَنابِها، فَلَمْنَدْرِ اءَيُّ الْاءَمْرَيْنِ اءَرْشَدُ؟ فَصَفَقَ ع إِحْدَى يَدَيْهِ عَلَى الْاءُخْرَى . ثُمَّقَالَ:
سخنى از آن حضرت (ع ) يكى از اصحابش برخاست و گفت : ما را از حكميت منع مىكردى و سپسخود حكمى برگماشتى ندانيم كداميك از اين دو به صوابنزديكتر است ، على (ع ) دست بردست زد و فرمود:
كلام :121
و من كلام له ع قالَهُ لِلْخَوارِجِ، وَ قَدْ خَرَجَ إِلَى مُعَسْكَرِهِمْ وَ هُمْ مُقِيمُونَ عَلَى إِنْكَارِالْحُكُومَةِ
سخنى از آن حضرت (ع ) اين سخن خطاب به خوارج است ، هنگامى كه بهلشكرگاهشان رفتهبود و آنان ، همچنان ، در مورد حكميت خرده مى گرفتند.
كلام : 122
و من كلام له ع قالَهُ لا صْحابِهِ فِي ساعَةِ الْحَرْبِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) به اصحاب خود در عرصه پيكار فرمود:
كلام : 123

و من كلام له ع
سخنى از آن حضرت (ع )
كلام : 124
و من كلام له ع فِي حَثِّ اءَصْحابِهِ عَلَى الْقِتالِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) در برانگيختن اصحابش به جهاد:
كلام :125
و من كلام له ع فِى مَعْنى الْخَوارِج لَمَا اءَنْكَرُوا تَحْكِيمَ الرَّجالِ، وَ يَذُمُّ فِيِهاءَصْحابَهُ فِىالتَّحْكِيمِ، فَقالَ عَلَيْهِالسَّلامُ:
سخنى از آن حضرت (ع ) درباره خوارج . هنگامى كه حكميت مردان را منكر شدند. اينكاصحابش رانكوهش مى كند.
كلام : 126
و من كلام له ع لَمَّا عُوتِبَ عَلى التَّسوِيَةَ في الْعَطاءِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه او را مورد عتاب قرار دادند كه چرا عطايا را بهتساوىتقسيم مى كند.
كلام : 127
و من كلام له ع لِلْخَوارِجِ اءَيْضا
سخنى از آن حضرت (ع ) خطاب به خوارج
كلام : 128
و من كلام له ع فِيما يَخْبِرُ بِهِ عَنِ الْمَلاحِمِ بِالْبَصْرَةِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) از حوادث شگرف بصره خبر مى دهد:
خطبه : 129
و من خطبة له ع فِي ذِكْرِ الْمَكايِيلِ وَالْمَوازِينِ:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) درباره پيمانه ها و ترازوها:
كلام : 130
و من كلام له ع لا بِي ذَرٍ، رَحِمَهُ اللَهُ، لَمَا اءُخْرِجَ إ لَى الرَّبَذَةِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) در خطاب به ابوذر، رحمه الله ، هنگامى كه عثمان او رابه ربذهتبعيد كرد:
كلام : 131
و من كلام له ع
سخنى از آن حضرت (ع )
خطبه : 132
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 133
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
كلام : 134
و من كلام له ع وَ قَدْ شاوَرَهُ عُمَرُ بْنُ الْخَطَابِ في الْخُرُوج إ لى غَزْوِ الرَّومِبِنَفْسِهِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) عمر براى اينكه خود به نبرد روميان رود با او مشورت كرد وعلى (ع) فرمود:
كلام : 135
و من كلام له ع وَ قَدْ وَقَعتْ مُشاجَرَةُ بَينَهُ وَ بَيْنَ عُثْمانَ، فَقالَالْمُغِيرَةُ بْنَ الاَْخْنَسلِعُثْمانَ:اءَنَااءَكْفِيكَهُ، فَقالَ عَلى عَلَيْهِ السَّلامُ لِلْمُغِيرَةِ:
سخنى از آن حضرت (ع ). روزى ميان او و عثمان مشاجره اى در گرفت . مغيرة بن اخنس، كه درآنجا بود، به عثمان گفت من تو را در برابر او بسنده ام و اميرالمؤ منينمغيره را فرمود:
كلام : 136
و من كلام له ع في اءمر البيعة
سخنى از آن حضرت (ع ) در مورد بيعت
كلام : 137
و من كلام له ع فى مَعْنى طَلْحَةَ وَ الزُبَيْرِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) درباره طلحه و زبير:
خطبه : 138
و من خطبة له ع يُومِئُ فِيها إ لى ذِكْرِ الْمَلاحِمِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) در آن به حوادث بزرگ اشارت دارد:
كلام : 139
و من كلام له ع في وَقْتِ الشُّورى :
سخنى از آن حضرت (ع ) هنگام شورا:
كلام : 140
و من كلام له ع في النَهْي عَنْ غِيَبةِ النَّاسِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) در نهى از غيبت مردم :
كلام : 141
و من كلام له ع فى النهى عن سماع الغيبة و فى الفرق بين الحقوالباطل
سخنى از آن حضرت (ع ) در نهى از شنيدن غيبت و فرق ميان حقوباطل
كلام : 142
و من كلام له ع
سخنى از آن حضرت (ع )
خطبه : 143
و من خطبة له ع في الاْسْتِسْقاءِ:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در طلب باران :
خطبه : 144
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 145
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 146
و من كلام له ع لِعُمَرَ بْنِ الْخَطَابِ وَ قَدِ اسْتَشارَهُ عمر بن الخطاب فِي الشُخُوصِلِقِتالِالْفُرْسِ بِنَفْسِهِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) به عمر بن الخطاب گفت هنگامى ، كه با او مشورت كرد، كهخود بهجنگ ايرانيان برود:
خطبه : 147
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
كلام : 148
و من كلام له ع فِي ذِكْرِ اءَهْلِ الْبَصرَةِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) درباره مردم بصره :
كلام : 149
و من كلام له ع قَبْلَ مَوْتِهِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) پيش از وفاتش :
خطبه : 150
و من خطبة له ع يُومِىٌٍّ فِيها إ لَى اءلْمَلاحِمِ:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) به حوادث بزرگ اشارت دارد:
خطبه : 151
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 152
و من خطبة له ع فى صفات اللّه جلجلاله و صفات اءئمة الدين
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در صفات خداوند و امامن دين
خطبه : 153
و من خطبة له ع يذكر فيها فضائلاءهل البيت
خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه در آن از فضائلاهل بيت مى فرمايد
خطبه : 154
و من خطبة له ع يَذْكُرُ فِيها بَدِيعَ خِلْقَةِ الْخُفَاشِ:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در آن آفرينش بديع خفاش را بيان مى كند:
كلام : 155
و من كلام له ع خاطَبَ بِهِ اءَهْلَ الْبَصرَةِ عَلى جَهَةِ اقْتِصاصِ الْملاحِمِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) خطاب به مردم بصره و در آن از پيش آمدهاى سخت حكايتكند:
خطبه : 156
و من خطبة له ع يحث الناس على التقوى
خطبه اى از آن حضرت (ع ) كه در آن مردم را به پرهيزگارى مى خواند
خطبه : 157
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 158
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 159
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 160
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
كلام : 161
و من كلام له ع لِبَعْضِ اءَصْحابِهِ وَ قَدْ سَاءَلَهُ كَيْفَ دَفَعكُمْ قَوْمُكُمْ عَنْ هذَا الْمَقامِ وَاءَنْتُمْ اءَحَقُبِهِ؟ فَقالَ عَلَيْهِ السَّلامُ:
سخنى از آن حضرت (ع ) به يكى از اصحابش كه از او پرسيد: چگونه قومتان شمارا از اينمقام (يعنى خلافت ) باز داشتند، در حالى كه ، از ديگران سزاوارتربدان بوديد؟ چنين پاسخداد:
خطبه : 162
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
كلام : 163
و من كلام له ع لَمّا اجْتَمَعَ النّاسُ اِلَيْهِ وَ شَكَوْا ما نَقْمُوهُ عَلى عُثْمانَ، وَ سَاءَلُوهُمُخاطَبَهُ عَنْهُمْوَاسْتَعتابَهُ لَهُمْ، فَدْخَلَ ع عَلى عُثْمانَ فَقالَ:
سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه مردم نزد او گرد آمدند و، در آنچه از عثمانناپسندشانافتاده بود، به وى شكايت كردند و خواستند كه از سوى آنها باعثمان سخن گويد و بخواهدتا خشنودشان سازد، نزد عثمان شد و چنين گفت :
خطبه : 164
و من خطبة له ع يَذْكُرُ فِيها عَجِيبَ خِلْقَةِ الطاوُوسِ:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در آن به ذكر آفرينش شگفت طاووس مى پردازد:
خطبه : 165
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 166
و من خطبة له ع في اءَوِّلِ خِلافَتِه :
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در آغاز خلافتش فرمود:
كلام : 167
و من كلام له ع بَعْدَ ما بُويِعَ بِالْخِلافَةِ، وَ قَدْ قالَ لَهُ قَومْ مِنَ الصَّحابَةِ لَوْ عاقَبْتَقَوْمامِمَّناءَجْلَبَ عَلى عُثْمانِ؟ فَقَالِ عَلَيْهِالسَّلامُ:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) پس از آنكه به خلافت با او بيعت كردند، جمعى ازصحابه او راگفتند، چه شود اگر كسانى را كه بر عثمان شوريدند، كيفر دهى؟ على (ع ) فرمود:
خطبه : 168
و من خطبة له ع عِندَ مَسِيرِ اءصْحابِ الْجَمَلِ إ لَى الْبَصْرَةِ:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) هنگام رهسپار شدناصحابجمل به بصره :
كلام : 169
َابِ الْجَمَلِ لِتَزُولَ الشُّبْهَةُ مِنْ نُفُوسِهِمْ، فَبَيَّنَ لَهُ، ع ، مِنْ اءَمْرِهِ مَعَهُمْ مَا عَلِمَ بِهِ اءَنَّهُ عَلَىالْحَقِّ، ثُمَّ قَالَ لَهُ: بَايِعْ، فَقَالَ: إِنِّي رَسُولُ قَوْمٍ وَ لاَ اءُحْدِثُ حَدَثا حَتَّى اءَرْجِعَ إِلَيْهِمْ، فَقَالَ ع
سخنى از آن حضرت (ع ) روى سخن با يكى از عربهاست ، هنگامى كه ، امام (ع )به بصرهنزديك شد، مردم بصره ، عربى را نزد او فرستادند تاحقيقت حالش را با اصحابجمل معلوم دارد، مگر شبهه از دلشان برود. على(ع ) حقيقت كار خود را با آن مردم آنچنان بيانكرد كه آن مرد دريافت كه حق بااوست . پس ، على (ع ) او را گفت بيعت كن . آن مرد گفت كه منفرستاده قومى هستم، كارى نخواهم كرد تا نزد آنان بازگردم . على (ع ) او را گفت :
كلام : 170
و من كلام له ع لَمَا عَزَمَ عَلى لِقاءِ اءلْقَوْم بِصِفِّينَ:
سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه عزم نبرد آن قوم را در صفين داشت :
خطبه : 171
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 172
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
كلام : 173
و من كلام له ع فِي مَعْنى طَلْحَةَ بْنِ عُبَيْدِ اللّ هِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) درباره طلحة بن عبيد الله :
خطبه : 174
من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 175
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
كلام : 176
و من كلام له ع فِى مَعْنَى الْحَكَمَيْنِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) در باب آن دو حكم :
خطبه : 177
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
كلام : 178
و من كلام له ع وَ قَدْ سَاءَلَهُ ذِعْلِبُ الْيَمَانِيُّ فَقَالَ: هَلْ رَاءَيْتَرَبَّكَ يَا اءَمِيرَ الْمُؤْمِنِينَ؟فَقَالَع :
سخنى از آن حضرت (ع ) ذعلب يمانى از او پرسيد: ((يا اميرالمؤ منين آياپروردگارت را ديدهاى ؟)) على (ع ) فرمود:
خطبه : 179
و من خطبة له ع فِي ذَمَّ اءَصْحابِهِ:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در نكوهش يارانش :
كلام : 180
و من كلام له ع وَ قَدْ اءَرْسَلَ رَجُلاً مِنْ اءَصْحَابِهِ يَعْلَمُ لَهُ عِلْمَ اءَحْوَالِ قَوْمٍ مِنْ جُنْدِالْكُوفَةِ قَدْ هَمُّوابِاللِّحَاقِ بِالْخَوَارِجِ، وَ كَانُوا عَلَى خَوْفٍ مِنْهُ ع ، فَلَمَّا عَادَ إِلَيْهِالرَّجُلُ قَالَ لَهُ:
سخنى از آن حضرت (ع ) مردى از اصحاب خود را فرستاد تا بداند كهآياجماعتى از سپاهكوفه كه مى خواستند به خوارج بپيوندند ولى از آنحضرت بيم داشتند، اكنون چه مى كنند.چون آن مرد نزد او بازگشت ،پرسيد:
خطبه : 181
الْكُوفَةِ، وَ هُوَ قائِمٌ عَلَى حِجارَةٍ نَصَبَها لَهُ جَعْدَةُ بْنُ هُبَيْرَةَ الْمَخْزُومِيُّ، وَ عَلَيْهِ مِدْرَعَةٌ مِنْصُوفٍ، وَ حَمائِلُ سَيْفِهِ لِيفٌ، وَ فِي رِجْلَيْهِ نَعْلانِ مِنْ لِيفٍ، وَ كَاءنَّ جَبِينَهُ ثَفِنَةُ بَعِيرٍ.فَقَالَ ع :

خطبه اى از آن حضرت (ع ) از نوف بكالى روايت شده است كه گفت : اميرالمؤ منين اينخطبه رابراى ما در كوفه ادا فرمود. و او كه بر سنگى كه جعدة بن هبيرهالمخزومى براى او نصبكرده بود، ايستاده بود. جبّه اى پشمين بر تن داشت وبند شمشيرش از ليف خرما بود و پاىافزارى از ليف خرما به پاى داشت و نشانسجده بر پيشانيش چون پينه هاى زانوى شتر پيدابود. و چنين فرمود:
خطبه : 182
من خطبة له ع
از خطبه اى از آن حضرت (ع )
كلام : 183
و من كلام له ع قالَهُ لِلْبُرْجِ بْنِ مُسْهِرٍ الطَائِىٍِّّ وَ قَدْ قالَ لَهُ بِحَيْثُ يَسْمَعُهُ: (لا حُكْمُإِلالِلّهِ)،وَ كانَ مِنَ الْخَوارِج :
سخنى از آن حضرت (ع ) به برج بن مسهر طايى فرمود، هنگامى كه برج بهگونه اى كهامام بشنود گفت : ((لا حكم الا للّه )) هيچ دارويى جز از آن خدا نيست .و برج از خوارج بود.
خطبه : 184
خطبة له ع رُوِيَ اءَنَّ صَاحِبا لِاءَمِيرِ الْمُؤْمِنِينَ ع يُقالُ لَهُ:هَمَّامٌ كانَ رَجُلاً عابِدا،فَقالَ لَهُ: يااءَمِيرَالْمُؤْمِنِينَ صِفْلِيَالْمُتَّقِينَ حَتَّى كَاءَنِّي اءَنْظُرُ إِلَيْهِمْ،فَتَثَاقَلَ ع عَنْ جَوَابِهِ،ثُمَّ قَالَ:

خطبه اى از آن حضرت (ع ) گويند كه اميرالمؤ منين (ع ) را مصاحبى بود به نام همامكه مردىعبادت پيشه بود. روزى گفتش كه اى اميرالمؤ منين ، پرهيزگاران رابرايم وصف كن . آنسان كهگويى در آنها مى نگرم . على (ع ) در پاسخش درنگكرد، سپس گفت :
خطبه : 185
و من خطبة له ع يَصِفُ فِيهَا الْمُنافِقِينَ:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در وصف منافقان :
خطبه : 186
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 187
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 188
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 189
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 190
و من كلام له ع كانَ يُوصِي بِهِ اءصْحابَهُ:
سخنى از آن حضرت (ع ) به ياران خود سفارش مى كند:
كلام : 191
و من كلام له ع في معاوية
سخنى از آن حضرت (ع ) در باره معاويه
كلام : 192
و من كلام له ع
سخنى از آن حضرت (ع )
كلام : 193
و من كلام له ع رُوِيَ عَنْهُ اءَنَّهُ قالَهُ عِنْدَ دَفْنِ سَيِّدَةِ النِّساءِ فَاطِمَةَع كَالْمُناجِي بِهِرَسُولَ اللَّهِص عِنْدَ قَبْرِهِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) اين سخن از آن حضرت روايت شده كه هنگام به خاك سپردنسيده زنان، فاطمه (عليهما السلام ) بر سر قبررسول اللّه (ص )، چنانكه گويى با او راز مى گويد،بيان داشته است :
كلام : 194
و من كلام له ع
سخنى از آن حضرت (ع )
كلام : 195
و من كلام له ع كانَ كَثِيرا ما يُنادِي بِهِ اءَصْحابَهُ:
سخنى از آن حضرت (ع ) همواره در ميان اصحاب خود چنين ندا مى داد:
كلام : 196
و من كلام له ع كَلَّمَ بِهِ طَلْحَةَ وَالزُّبَيْرَ بَعْدَ بَيْعَتِهِ بالخِلافَة ، وَ قَدْ عَتَبا عَلَيْهِمِن تَرْكِمَشْوَرَتِهما، والاستِعانَةِ فِي الاءُمُوربهما:
سخنى از آن حضرت (ع ) خطاب به طلحه و زبير، پس از بيعت به خلافت . آن دو ازاينكه امام(ع ) در كارها با آنها مشورت نكرده و از ايشان يارى نخواسته ، اظهارناخشنودى كرده بودند.
كلام : 197
و من كلام له ع وَ قَدْ سَمِعَ قَوْما مِنْ اءَصحابِهِ يَسِبُّونَ اءَهْلَ الشامِ اءَيّامَ حَرْبِهِمْبِصِفِّينَ:
سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه شنيد گروهى از اصحابش در جنگ صفين ، شاميانرا دشناممى گويند چنين فرمود:
كلام : 198
و من كلام له ع فِي بَعْضِ اءيّامِ صِفَينِ وَ قَدْ رَاءى الْحَسَنَ ابْنَهُ ع يَتَسَرَّعُ إ لَىالْحَرْبِ:
سخنى از آن حضرت (ع ). در يكى از روزهاى جنگ صفين فرزندش حسن (ع ) را ديد كهبه جنگمى شتابد و چنين فرمود:
كلام : 199

و من كلام له ع قالَهُ لَمَّا اضْطَرَبَ عَلَيْهِ اءصْحابُهُ فِي اءمْرِ الْحُكُومَةِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) هنگامى كه يارانش در باب حكميت با او راه مخالفت پيشگرفتند،فرمود:
كلام : 200
و من كلام له ع بِالبَصْرَةِ وَ قَدْ دَخَلَ عَلَى الْعَلاءِ بنِ زِيادٍالْحارِثِي وَ هُوَ مِناءَصْحابِهِ يَعُودُهُ،فَلَما رَاءى سَعَةَ دارِهِ قالَ:
سخنى از آن حضرت (ع ) امام (ع ) در بصره به عيادت علاء بن زياد حارثى رفت وعلاء ازاصحابش بود. چون فراخى خانه اش را ديد، چنين فرمود:
كلام : 201
و من كلام له ع وَ قَدْ سَاءَلَهُ سائِلُ عن اءَحادِيثِ الْبِدَعِ وَ عَمَا فِي اءَيْدِي النَاسِ مِنِاخْتِلافِ الْخَبَرِ،فَقالَ ع :
سخنى از آن حضرت (ع ) كسى در باب حديثهاىمجعول و خبرهاى گوناگون كه در دست مردماست از او سؤال كرد و آن حضرت (ع ) چنين فرمود:
خطبه : 202
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 203
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 204
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 205
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
كلام : 206
و من دعاء له ع كان يدعو به كثيرا
از دعاهاى آن حضرت كه فراوان مى خواند:
خطبه : 207
و من خطبة له ع خَطَبَها بِصِفَّينَ:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در صفين :
كلام : 208
و من كلام له ع
سخنى از آن حضرت (ع )
كلام : 209
و من كلام له ع لَمَا مَرَّ بِطَلْحَةَ وَ عَبْدِ الرَّحْمنِ بْنِ عَتابِ بْنِ اءسِيدٍ وَ هُما قَتِيلانِ يَوْمَالْجَمَلِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) در جنگ جمل بر كشته طلحه و عبد الرحمان بن عتاب بن اسيدگذشت وچنين فرمود:
كلام : 210
و من كلام له ع
سخنى از آن حضرت (ع )
كلام : 211
و من كلام له ع يَحُثُ فِيهِ اءصْحابَهُ عَلَى الْجِهادِ
سخنى از آن حضرت (ع ) در برانگيختن اصحابش به جنگ :
كلام : 212
و من كلام له ع قالَهُ بَعْدَ تِلاوَتِهِ اءَلْهاكُمُ التَّكاثُرُ حَتّى زُرْتُمُ الْمَقابِرَ:
سخنى از آن حضرت (ع ) پس از تلاوت الهيكم التكاثر حتى زُرتم المقابر((71))فرمود:
كلام : 213
و من كلام له ع قالَهُ عِندَ تِلاوَتِهِ رِجالٌ لا تُلْهِيهِمْ تِجارَةٌ وَ لابَيْعٌ عَنْ ذِكْرِ اللّهِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) هنگام تلاوت آيه رجاللا تلهيهم تجارة و لا بيع عن ذكر الله:
كلام : 214
و من كلام له ع قالَهُ عِندَ تِلاوَتِهِ يا اءَيُّهَا الْإِنْسانُ ما غَرَّكَ بِرَبِّكَالْكَرِيمِ:
سخنى از آن حضرت (ع ) هنگام تلاوت يا ايها الانسان ما غرّك بربّك الكريم ((73))فرمود:
كلام : 215
و من كلام له ع
سخنى از آن حضرت (ع )
كلام : 216
و من دعاء له ع
دعايى از آن حضرت (ع )
خطبه : 217
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
كلام : 218
و من دعاء له ع
دعايى از آن حضرت (ع )
كلام : 219
و من كلام له ع
سخنى از آن حضرت (ع )
كلام :220
و من كلام له ع فِي وَ صْفِ بَيْعَتهِ بِالْخِلافَةِ، وَ قَدْ تَقَدَّمَ مِثْلُهُ بِاءَلْفاظٍمُخْتَلِفةٍ.
سخنى از آن حضرت (ع ) در وصف بيعت با او به خلافت . نظير اين سخن باالفاظى ديگر،پيش از اين گذشت .
خطبه : 221
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 222
و من خطبة له ع خَطَبَها بِذِي قارٍ وَ هُوَ مُتَوَجَّهٌ إ لَى الْبَصْرَةِ، ذَكَرَهَا الْواقِدِىٌٍّ فِيكِتابِ الْجَمَلِ:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در ذوقار ادا فرمود. هنگامى كه به بصره مى رفت . آن راواقدى دركتاب الجمل آورده است :
كلام : 223
و من كلام له ع كَلَّمَ بِهِ عَبْدَ اللَّهِ بْنَ زَمَعَةَ وَ هُوَ مِنْ شِيعَتِهِ، وَذلِكَ اءَنَّهُ قَدِمَ عَلَيْهِ فِيخِلافَتِهِيَطْلُبُ مِنْهُ مالا،ً فَقَالَ ع :
سخنى از آن حضرت (ع ). به عبد الله بن زمعه فرمود و او از شيعيانش بود. در ايامخلافتشنزد او آمد و مالى طلبيد و على (ع ) در پاسخش چنين فرمود:
كلام : 224
و من كلام له ع
سخنى از آن حضرت (ع )
كلام : 225
و من كلام له ع رَوى ذِعْلَبٌ الْيَمانِيُّ عَنْ اءَحْمَدَ بْنِ قُتَيْبَةَ عَنْ عَبْدِاللَّهِ بْنِ يَزِيدَ عَنْمالِكِ بْنِدِحْيَةَ قالَ: كُنَّا عِنْدَ اءَمِيرِ الْمُؤْمنِيِنَ ع وَ قَدْ ذُكِرَ عِنْدَهُ اخْتِلافُ النَّاسِ،فَقَالَ:
سخنى از آن حضرت (ع ). ذعلب يمانى از احمد بن قتيبه از عبد الله بن يزيد از مالك بن دحيهروايت مى كند كه گفت ما نزد اميرالمؤ منين (ع ) بوديم . در آنجا از اختلاف مردم سخن رفت و آنحضرت فرمود:
كلام : 226
و من كلام له ع قالَهُ وَ هُوَ يَلِي غُسْلَ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ تَجْهِيزَهُ:
سخنى از آن حضرت (ع ) به هنگام غسل دادن و كفنكردنرسول الله (ص ) فرمود:
خطبه : 227
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 228
و من خطبة له ع فِي التَّوحِيدِ وَ تَجْمَعُ هذِهِ الْخُطْبَةُ مِنْ اءُصُولِ الْعِلْمِ مَا لا تَجْمَعُهُ خُطْبَةٌغَيْرُها:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در توحيد است و در اين خطبهازاصول علم چيزى گردآورده كه در ديگر خطبه ها نيست .
خطبه : 229
و من خطبة له ع تَخْتَصُّ بِذِكْرِ الْمَلاحِمِ:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در آن اشارت است به پيشامدهاى ناگوار آينده
خطبه : 230
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 231
و من خطبة له ع
سخنى از آن حضرت (ع )
خطبه : 232
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 233
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
خطبه : 234
صِعَةِ وَ هِىٍَّ تَتَضَمَّنُ ذَمَّ إ بْلِيسَ لَعَنَهُ اللَّهُ عَلَى اءسْتِكْبِارِهِ وَ تَرْكِهِ السُّجُودَ لاَِّدَمَ عَلَيِهالسَّلامُ وَ اءنَّهُ اءَوَّلُ مَنْ اءَظْهَرَ الْعَصَبِيَّةَ وَ تَبِعَ الْحَمِيَّةَ، وَ تَحْذِيَر النَاسِ مِن سُلُوكطَرِيقَتِهِ:
خطبه اى از آن حضرت (ع ) بعضى اين خطبه را ((قاصعه ))((80)) ناميده اند و آندر نكوهشابليس (لعنه الله ) است به سبب خودپسندى او و سجده نكردنش براىآدم (ع ). او نخستين كسىاست كه عصبيت را آشكار ساخت و از حميّت پيروى نمود.اين خطبه مردم را از رفتن به راه ابليس ‍برحذر مى دارد.
كلام : 235
و من كلام له ع قاله لعبد الله بن العباس ، و قد جاءه برسالة من عثمان و هو محصوريساءلهفيها الخروج إ لى ماله بينبع ،ليقل هتف الناس باسمه للخلافة ، بعد اءن كانساءلهمثل ذلك من قبل ، فقال عليه السلام :
سخنى از آن حضرت (ع )
كلام : 236
و من كلام له ع اقتص فيه ذكر ما كان منه بعد هجرة النبي ص ثم لحاقه به :
سخنى از آن حضرت (ع )
خطبه : 237
و من خطبة له ع
خطبه اى از آن حضرت (ع )
كلام : 238

و من كلام له ع في شاءن الحكمين و ذم اءهل الشام :
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در باب حكمين و نكوهش مردم شام
خطبه : 239
و من خطبة له ع يذكر فيها آل محمد ص
خطبه اى از آن حضرت (ع ) در آن آلمحمد را ياد مى كند: