بعد از واقع جنگ جمل كه در نزديك شهر بصره ميان سپاه امام على (عليه السلام ) وآشوبگران داخلى به وقوع پيوست معاويه كه حكمران شامات بود. دم ازاستقلال و برابرى با اميرالمؤ منين (عليه السلام ) مى زد لذا نامه اى به كوفه نزد آنحضرت نوشت اى پسر ابوطالب ! راهى را پيش گرفته اى كه به زبان تو استآنچه را برايت سودمند بود ترك گفتى و بر خلاف كتاب خدا و سنت پيغمبر رفتارنمودى ! تا آنجا كه صحابه پيغمبر طلحه و زبير چنان كردى . به خدا قسم تير آتشينىبه سويت رها كنم كه نه آب آنرا فرو نشاند و نه باد بر طرف سازد!...
وقتى نامه او به حضرت امير رسيد، حضرت پاسخ آن را بدين گونه نوشت : ايننامه ايست از بنده خدا على بن ابيطالب برادر خوانده پيامبر صلى الله عليه و آله و سلمو پسر عم و جانشين و غسل و كفن كننده او، و ادا كننده قرض او...
اى معاويه من همانم كه در جنگ بدر خويشان بت پرست تو را از دم شمشير گذراندم و بهديار عدم فرستادم ... هنوز شمشيرى كه آنها را به وسيله آن نابود ساختم در دست من است...
سپس حضرت نامه خود را مهر كرد و به يكى از ياران خود بنام طرماح بن عدى تسليمنمود و فرمود: شخصا آنرا به دست معاويه بدهد. طرماح مردى قوىهيكل و بلند بالا و سخنور بود و از ياران فداكار على (عليه السلام ) بود.
او وقتى به شام رسيد از او پرسيدند از كجا مى آيى ؟ گفت : از نزد آزاد مردى پاك وپاكيزه و نيكو خصال .
گفتند: باكى كار دارى ؟ گفت : مى خواهى اين بدگوهرى كه شما او را پيشواى خود مىدانيد ملاقات كنم . آنها جواب دادند: امير ما معاويه در اين ساعت با اطرافيان خود سر گرممشورت در امور مملكت است و امروز نمى توانى به حضور او برسى . طرماح گفت : خاكبر سر او كنند او را رسيدگى به امور مسلمين چكار؟...
سرانجام ناگزير او را به مجلس معاويه آورند. طرماح با كفش وارد مجلس ‍ شد و دم درنشست ! گفتند: كفشت را از پا در آور. گفت : مگر اينجا وادى ايمن و سرزمين مقدس طور سينااست كه بايد مانند موسى كفش از پاى در آورم ؟!
آنگاه چون معاويه را ديد، گفت : اى پادشاه گناهكار سلام ! عمر و عاص ‍ مشاور معاويهگفت : اى اعرابى چرا معاويه را پادشاه گناهكار خواندى و او را اميرالمؤ منين نگفتى ؟طرماح گفت : مادرت به عزايت بنشيند! مؤ منين ما هستيم چه كسى او را امير ما نموده است ...سپس نامه على (عليه السلام ) را معاويه از دست طرماح گرفت ... سپس معاويه كاتب خودرا طلبيد و جواب حضرت امير (عليه السلام ) را بدين گونه نوشت : اى على !لشكرى از شام به جنگ تو خواهم فرستاد كه ابتداى آن كوفه و انتهايشساحل دريا باشد و هزار شتر با اين لشكر مى فرستم كه بار آنها ارزن باشد و بهعدد هر ارزنى هزار مرد جنگجو باشد!
طرماح گفت : اى معاويه ! على را به جنگ تهديد مى كنى و مرغابى را از آب مى ترسانى؟ به خدا قسم اميرالمؤ منين على (عليه السلام ) خروس ‍ بزرگى دارد كه تمام اينارزنهاى تو را به آسانى از روى زمين مى چيند و در چينه دان خود انباشته مى كند. معاويهگفت : راست مى گويد: همانا او مالك اشتر است .
سرانجام طرماح جواب نامه را گرفت ... و به جانب كوفه شتافت . بعد از رفتن اومعاويه به اطرافيان خود گفت : به خدا اگر من آنچه دارم به شما بدهم ، يك دهم خدمتى راكه اين مرد به على (عليه السلام ) نمود. نسبت به من انجام نمى دهيد.⁽⁵²⁹⁾