محمد پيغمبر خدا كه صحيفه‏های مقدس و مطهر را قرائت می‏كند . بايد توجه‏
كرد كه در اين آيات گفته نشده است كه پيغمبر صحيفه‏های مقدس را از خاطر
خود نقل می‏كند ، بلكه تصريح شده است كه اين صحيفه‏ها را قرائت می‏كند و
از رو می‏خواند " .
پاسخ اين استدلال آنگاه روشن می‏شود كه مفهوم دو كلمه از كلمات آيه فوق‏
الذكر روشن شود : كلمه " صحيفه " و كلمه " « يتلوا »" .
" صحيفه " به معنی ورق ( برگ ) است و " صحف " جمع صحيفه است .
معنی آيه با جمله بعد كه می‏فرمايد : " « فيها كتب قيمة »" اين است :
" پيغمبر برگهای پاك و منزهی را كه در آنها نوشته‏هايی راست و پايدار
هست برای مردم می‏خواند . "
مقصود از اين برگها همان چيزها بود كه آيات قرآن مجيد را بر روی آنها
می‏نوشته‏اند . پس مقصود اين است كه پيغمبر قرآن را بر مردم می‏خواند .
كلمه " « يتلوا »" از ماده تلاوت است . به هيچ مدركی بر نخورده‏ايم‏
كه تلاوت به معنی خواندن از رو باشد . آنچه مجموعا از كلمات اهل لغت و
از موارد استعمال كلمه " قرائت " و كلمه " تلاوت " فهميده می‏شود اين‏
است كه هر سخن گفتن ، قرائت يا تلاوت نيست . قرائت و تلاوت در موردی‏
است كه سخنی كه خوانده می‏شود مربوط به يك متن باشد ، خواه آنكه آن متن‏
از رو خوانده شود يا از بر ، مثلا خواندن قرآن ، قرائت و تلاوت است ،
خواه از روی مصحف خوانده شود و يا از حفظ ، با يك تفاوت ميان خود اين‏
دو

59