هرثمه بن اعين (خواجه مراد) نقل مى كند: صبيح ديلمى يكى از اصحاب خاصمامون گفت : شبى مامون مرا با سى نفر از غلامان مخصوص ‍ خود طلبيد و به ما گفت : مرابه شما حاجتى است كه اگر آن را برآوريد به هر يك از شما يك هميان پر از طلا و دهملك مستقل مى دهم و تا زنده ام شما مقرب ترين افراد نزد من خواهيد بود، آيا حاضريد حاجتمرا برآوريد؟
همه گفتند: اطاعت اميرمؤ منان مامون بر ما واجب است .
آنگاه دستور داد و به هر يك از ما يك شمشير زهر آلودى دادند و گفت همين ساعت بهمنزل على بن موسى الرضا (عليه السلام ) مى رويد و دور او را مى گيريد و از دوشمشير او را قطعه قطعه مى نمائيد، و خون و مو و گوشت و استخوانش را مخلوط مى كنيد واين دستور را پنهان كنيد و به هيچ كس نگوئيد.
ما طبق دستور بطور ناگهانى به منزل حضرت رضا (عليه السلام ) رفتيم ، آن حضرترا در رختخواب ديديم ، دورش را گرفتيم ، به او حمله كرده و بدنش ‍ را قطعه قطعهنموديم و خون شمشيرهاى خود را با رختخواب آن جناب پاك نموديم و سپس بهمنزل مامون بازگشتيم و خبر كشتن امام را به او داديم و سوگندهاى زياد خورديم كهمطابق دستور عمل شد.
مامون از ما تشكر كرد و به ما اجازه مرخصى داد.
چون صبح زود نزد مامون رفتم ، ديدم لباس سياه در بر نموده و با سروپاى برهنهقصد دارد (به عنوان عزادارى رحلت امام ) از منزل بيرون آيد، من جلو در به همراه او شدم ،وقتى كه نزديك حجره امام رضا رسيديم ، صداى آن حضرت به گوش ما رسيد، مامونلرزان شد و به من گفت : زود وارد حجره بشو و خبرى برايم بياور وارد حجرهشدم ديدم آن حضرت در كمال سلامتى ، مشغول عبادت است ، به من رو كرد و فرمود: اىصبيح ! يريدون ان يطفوا نور الله بافواههم و يابى الله الا ان يتم نوره ولوكره الكافرون . ⁽¹⁰⁵⁾
آنها مى خواهند نور خدا را بادهان خود خاموش كنند ولى خدا جز اين نمى خواهد كهنورش را كامل كند هر چند كافران نپسندند.
سپس فرمود: سوگند به خدا نيرنگ آنها (دشمنان ) به ما ضرر نمى رساند تا وقتىكه اجل فرا رسد.
صبيح گويد: برگشتم و سلامتى امام را به مامون اطلاع دادم مامون باكمال شرمندگى به خانه اش بازگشت .
هرثمه گويد: خداوند را بسيار شكر كردم و بحضور امام رسيدم فرمود: اين مطلب را بههيچ كس نگو مگر به كسى كه قلبش سرشار از ايمان و ولايت ما است . ⁽¹⁰⁶⁾
از گفتار حضرت رضا (عليه السلام ) است :
مثل استغفار (توبه ) مثل برگهاى درختى است كه وقتى آن درخت را تكان مى دهند،برگهايش مى ريزد (يعنى توبه اين چنين گناهان را مى ريزد)، و كسى كه استغفار ازگناه مى كند و در عين حال آن را انجام مى دهد مانند كسى است كه خداوند را به مسخرهگرفته است . ⁽¹⁰⁷⁾