كامل تمار گويد: شنيدم امام باقر عليه السلام مى فرمود: مردم همگى بمانند چهارپايانند. اين جمله را سه بار تكرار ميكرد، سپس مى فرمود: جز اندكى از مؤ منين ، و مؤ منغريب است اين جمله را هم سه بار ميفرمود.

امام صادق (ع ) با بى بصير ميفرمود: هان بخدا اگر من در ميان شما سه تن مؤ من پيداميكردم كه حديث مرا نگه دارند و فاش نكنند، روا نميدانستم هيچ حديثى را از آنها نهان دارم،

سدير صيرفى گويد: خدمت امام صادق عليه السلام رسيدم عرض كردم : بخدا كه خانهنشستن براى شما روا نيست ، فرمود: چرا اى سدير؟ عرض كردم : براى بسيارى دوستانو شيعيان و ياورانيكه دارى بخدا كه اگر اميرالمؤ منين عليه السلام باندازه شما شيعه وياور و دوست ميداشت تيم و عدى (قبيله ابوبكر و عمر) نسبت باو طمع نميكردند (و حقش راغضب نمينمودند) فرمود: اى سدير، فكر ميكنى چه اندازه باشند؟ گفتم : صد هزار.فرمود: صد هزار؟! عرض ‍ كردم آرى ، بلكه دويست هزار، فرمود: دويست هزار؟ عرض كردم: آرى و بلكه نصف دنيا، حضرت از سخن گفتن با من سكوت كرد و سپس فرمود: برايتآسانست كه همراه ما تا ينبع بيائى ؟ گفتم : آرى . سپس دستور فرمود الاغ و استرى رازين كنند، من پيشى گرفتم و الاغ را سوار شدم ، حضرت فرمود: اى سدير؛ مى خواهىالاغ را بمن دهى ؟ گفتم : استر زيباتر و شريفتر است ، فرمود: الاغ براى من رهوارتراست ، من پياده شدم ، حضرت سوار الاغ شد و من سوار استر و راه افتاديم تا وقت نمازرسيد، فرمود:
پياده شويم نماز بخوانيم ، سپس فرمود: اين زمين شوره زار است و نماز در آن روا نيست ،پس براه افتاديم تا بزمين خاك سرخى رسيديم ، حضرت بسوى جوانيكه بزغالهميچرانيد نگريست و فرمود: اى سدير بخدا اگر شيعيانم بشماره اين بزغاله ها ميبودند،خانه نشستن برايم روا نبود، آنگاه پياده شديم و نماز خوانديم ، چون از نماز فارغشديم بسوى بزغاله ها نگريستم و شمردم هفده راءس بودند.

سماعة بن مهران گويد: بنده صالحى (موسى بن جعفر) صلوات الله عليه بمن فرمود:اى سماعة (مدعيان تشيع و دوستى ما) روى بسترهاى خود آرميدند و مرا بترس انداختند(زيرا تقيه نكردند و فضائل ما را نزد هر كس گفتند) هان بخدا زمانى بود كه در اين دنياجز يك تن خدا را نمى پرستيد، و اگر ميبود خداىعزوجل او را هم اضافه مى كرد در آنجا كه ميفرمايد: (همانا ابراهيم امتى بود مطيع خدا وبا روش مستقيم و از مشركين نبود، 120 سوره 16) تا خدا خواست (زمان طولانى ) بدينروش گذرانيد، سپس خدا اسماعيل و اسحاق را انيس او ساخت و سه تن شدند، هان بخدا مؤ منكم است و اهل كفر بسيارند، ميدانى چرا چنين است ؟ عرض كردم : نميدانم قربانت ، فرمود:(مدعيان تشيع ) همدم مؤ منين شدند تا مؤ منين (آنچه دردل دارند بآنها گويند و باين وسيله استراحت يابند و آرام گيرند.