و فرمود: هر كه نزد برادر مسلمانش رود و او را گرامى دارد، همانا خداىعزوجل را گرامى داشته است .

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: بنده ئى از امتم نيست كه نسبت ببرادرش لطفىكند، جز آنكه خدا برخى از خدمتگزاران بهشترا خادمش سازد.

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هر كه ببرادر مسلمانش سخن محبت آميزى گويد وگرفتاريش را گشايش دهد، تا زمانيكه در اين كار باشد، زير سايه رحمت واسع و فراخخدا باشد.

امام صادق (ع ) مى فرمود: از جمله آنچه خداىعزوجل مؤ من را بدان اختصاص داده اينستكه : او را شناسا و قدردان احسان برادران خودنمايد اگر چه كم باشد (تا از آنها سپاسگزارى كند و خودش هم در مقام احسان برآيد) واحسان و نيكى بكميت زياد نيست (بلكه مراعات كيفيت مهمتر است ) از اينرو خداىعزوجل در كتابش فرمايد: (اگر چه تنگدست و در مضيقه باشند ديگران را بر خودترجيح دهند 9 سوره 59) (پس در مورديكه مؤ من چيزيرا خود بدان محتاجست بديگرانبخشد، احسانى با ارزش نموده اگر چه آن چيز از لحاظ كميت اندك باشد) سپس خداىعزوجل فرمايد: (هر كه بخل خود را نگه دارد (و بديگران احسان كند) آنان رستگارند)و هر كه را خداى عزوجل باين خصلت شناخت او را دوست دارد و هر كه را خداى تبارك وتعالى دوست داشت ، مزدش را روز قيامت بدون حساب ،كامل دهد، سپس فرمود: اى جميل اين حديث را ببرادرانت بگو كه موجب تشويق آنها باحسانست.

امام صادق (ع ) فرمود: همانا مؤ من ببرادرش تحفه ميدهد، گفتم : تحفه چيست ؟ فرمود:مانند جاى نشستن ، متكا، خوراك ، پوشاك ، سلام . پس بهشت براى پاداش او گردن كشد، وخداى عزوجل ببهشت وحى فرمايد كه : من طعام ترا براهل دنيا حرام ساختم مگر بر پيغمبر و وصى پيغمبر، و چون روز قيامت شود، خداىعزوجل ببهشت وحى كند كه دوستانم را در برابر تحفه هايش پاداش ده ، پس غلمان وحوريانى بيرون آيند كه طبقهايى كه از مرواريد سرپوش دارد، همراه داشته باشند،چون آنها بدوزخ و هراسش نگردند و بهشت را با آنچه در آنست مشاهده كنند، عقلشان بپرد ونتوانند از آنها طبقها بخورند، سپس يك جارچى از زير عرش فرياد كند كه : همانا خداىعزوجل دوزخ را حرام كرده بر كسيكه از طعام بهشتش خورد، آنگاه ايشان دست دراز كنند وبخورند (زيرا از هراس دوزخ ايمن شوند).

امام باقر (ع ) فرمود: بر مؤ من واجبست كه هفتاد گناه كبيره را بر مؤ من بپوشاند (ولىاگر از هفتاد گذشت ، او خود پرده خويشتن دريده و احترامى براى خود باقى نگذاشته وممكن است كلمه هفتاد را حمل بر كثرت نمود پس دريدن پرده مؤ من هيچگاه جايز نيست ).

اسحاق بن عمار گويد: امام صادق (ع ) بمن فرمود: اى اسحاق تا توانى بدوستانمنيكى كن ، زيرا هر مؤ منى نسبت بمؤ من ديگر احسان كند و او را يارى نمايد، چهره ابليسرا خراشيده و دلش را زخم كرده است .

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هر مسلمانيكه از جماعتى از مسلمين خدمتگزارى كند،خدا بشماره آنها در بهشت باو خدمتگزار دهد.

امام صادق عليه السلام فرمود: بر مؤ من واجب است كه ناصح و خير خواه مؤ من باشد.

و فرمود: بر مؤ من واجب است كه در حضور و غياب خير خواه مؤ من باشد.

امام باقر عليه السلام فرمود: نصيحت مؤ من بر مؤ من واجب است .

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هر مردى از شما بايد خير خواه برادرش باشدمانند خير خواهى براى خودش .

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: بزرگترين مردم از لحاظ مرتبه نزد خدا در روزقيامت كسى است كه براى نصيحت خلق در زمين بيشتر دوندگى كند.

سفيان بن عيينه گويد: شنيدم امام صادق عليه السلام مى فرمود: بر شما باد بهنصيحت كردن مخلوق براى رضاى خدا، كه خدا را بعملى بهتر از آن ملاقات نكنى .

امام صادق (ع ) ميفرمود: صدقه اى را كه خدا دوست دارد، اصلاح ميان مردمست ، زمانيكهاختلاف و فساد يابند و نزديك ساختن آنها بيكديگر زمانيكه از هم دور شوند.

و فرمود: اصلاح كردنم ميان دو نفر را نزد من محبوبتر است از اينكه دو دينار تصدق دهم .

مفضل گويد: امام صادق (ع ) فرمود: هرگاه ميان دو نفر از شيعيان ما نزاعى ديدى ، ازمال من فديه بده (يعنى هر چه ادعا ميكند از مال من باو بده تا طرف را رها كند).