عبدالاعلى بن اعين گويد (برخى ) از اصحاب ما نامه نوشتند و از امام صادق (ع ) مطالبىپرسيدند و مرا امر كردند كه از آنحضرت درباره حق مسلمان بر برادرش بپرسم ، منپرسيدم و حضرت پاسخم نگفت چون براى وداع خدمتش رفتم ، عرض كردم : از شماپرسيدم و پاسخم نفرمودى ، فرمود:
ميترسم كفران ورزيد (و گردن ننهيد) همانا از سخت ترين واجبات خدا بر خلقش سه چيزاست :
(1) انصاف دادن مرد از خود تا آنجا كه براى برادرش از خود نپسنديد، جز آنكه را براىخود از او ميپسندد.
(2) مواسات نمودن با برادر نسبت بمال .
(3) ياد خدا در هر حال و آن سبحان الله و الحمد لله نيست ، بلكه آنست كه چيزيرا كه خدابر او حرام نموده رها كند.
(4) امام صادق (ع ) فرمود خدا بچيزى بهتر از اداء حق مؤ من عبادت نشود.
(5) و فرمود: حق مسلمانان بر مسلمان اينستكه او سير نباشد و برادرش گرسنه و اوسيراب و برادرش تشنه و او پوشيده و برادرش برهنه ، پس چه بزرگست حق مسلمانبر برادر مسلمانش و فرمود:
براى برادر مسلمانت بخواه آنچه براى خود خواهى و چون محتاج گشتى از او كمك بخواه واگر او از تو خواست عطايش كن و نسبت بهيچ خيرى نبايد از اوملول شوى و نه او از تو ملول شود، تو پشتيبان او باش كه او پشتيبان تو است . چونغائب شود، در غيبتش او را نگهدار باش و چون حاضر شود از او ديدار كن وتجليل و احترامش نما كه او از توست و تو از اوئى . و چون از تو بدش ايد از او دورىمكن تا از او گذشت و كرم خواهى (تا كينه را از دلش بزدائى ) و اگر باو خيرى رسد،خدا را شكر كن و اگر بلائى باورسد، بازويش بگير و اگر برايش نيرنگى سازند،ياريش كن .
و چون مردى ببرادرش (اف ) بگويد، رشته دوستى ميان آنها بريده شود، و چونبگويد تو دشمن منى ، يكى از آندو كافر شوند، و چون متهمش سازد ايمان در دلش آبشود مانند نمك در ميان آب .
راوى گويد: و بمن رسيده است كه آنحضرت فرمود: نور مؤ من براىاهل آسمان مانند ستارگان آسمان براى اهل زمين ميدرخشد، و فرموده است : مؤ من دوست خداست، خدا ياريش كند و برايش بسازد و مؤ من جز حق بر خدا نگويد و از غير او نترسد.

امام صادق (ع ) فرمود: خدا بچيزى بهتر از اداء حق مؤ من عبادت نشود.

و فرمود: حق مسلمان بر مسلمان اينستكه او سير نباشد و بردارش گرسنه و او سيراب وبرادرش تشنه و او پوشيده و برادرش برهنه ، پس چه بزرگست حق مسلمان بر برادرمسلمانش و فرمود: براى برادر مسلمانت بخواه آنچه براى خود خواهى و چون محتاج گشتىاز او كمك بخواه و اگر او از تو خواست عطايش كن و نسبت بهيچ خيرى نبايد از اوملول شوى و نه از او تو ملول شود، تو پشتيبان او باش كه او پشتيبان تو است . چونغائب شود، در غيبتش او را نگهدار باش ‍ و چون حاضر شود از او ديدار كن وتجليل و احترامش نما كه او از توست و تو از اوئى ، و چون از تو بدش آيد و از او دورىمكن تا از او گذشت و كرم خواهى (تا كينه را از دلش بزدائى ) و اگر باو خيرى رسد،خدا را شكر كن و اگر بلائى باو رسد، بازويش بگير و اگر برايش نيرنگى سازند،ياريش كن .
و چون مردى ببرادرش (اف ) بگويد، رشته دوستى ميان آنها بريده شود، و چونبگويد تو دشمن منى ، يكى از آندو كافر شوند، و چون متهمش سازد ايمان در دلش آبشود مانند نمك در ميان آب .
راوى گويد: و بمن رسيده است كه آنحضرت فرمود: نور مؤ من براىاهل آسمان مانند ستارگان آسمان براى اهل زمين مى درخشد، و فرموده است : مؤ من دوستخداست ، خدا ياريش كند و برايش بسازد و مؤ من جز حق بر خدا نگويد و از غير او نترسد.

امام صادق (ع ) فرمود: برخى از حقوق مسلمان بر برادرش اينستكه چون او را ديد سلامشكند و چون بيمار شود عيادتش نمايد و چون غائب شود خير خواهيش كند و چون عطسه كنددعايش كند (بر حمك الله گويد) و چون بميرد تشييعش كند.

ابوالماءمون حارثى گويد: به امام صادق (ع ) عرضكردم : حق مؤ من بر مؤ من چيست ؟فرمود از جمله حق مؤ من بر مؤ من دوستى قلبى اوست و مواسات مالى و اينكه بجاى او ازخانواده اش سرپرستى كند، و عليه ستمگرش از او يارى كند و چون در ميان مسلمين نصيبىداشته و غائب باشد، نصيب او را برايش دريافت كند، و چون بميرد از گورش زيارت كندو باو ستم نكند و با او غش نكند و خيانت نورزد و رهايش نكند و تكذيبش ننمايد و باو افنگويد و چون باو اف گويد: دوستى ميان آنها نباشد و چون باو گويد: تو دشمن منىيكى از آندو كافر شود، و چون متهمش سازد ايمان در دلش آب شود، همچون نمك در آب .

ابان بن تغلب گويد: به امام صادق (ع ) طواف ميكردم : مردى از اصحاب بمن برخورد ودر خواست كرد همراه او بروم كه حاجتى دارد، او بمن اشاره كرد و من كراهت داشتم امام صادق(ع ) را رها كنم و با او بروم ، باز در ميان طواف بمن اشاره كرد و امام صادق (ع ) او راديد، بمن فرمود: اى ابان اين تو را ميخواهد؟ عرض كردم : آرى . فرمود: نزدش برو،عرض كردم : طواف را بشكنم ؟ فرمود: آرى : گفتم : اگر چه طواف واجب باشد؟ فرمود:آرى ، ابان گويد: همراه او رفتم و سپس خدمت حضرت رسيدم و پرسيدم حق مؤ من را بر مؤمن بمن خبر ده ، فرمود: اى ابان اين موضوع را كنار گذار و طلب مكن ، عرض كردم : چرا،قربانت گردم ، سپس همواره تكرار كردم و باو اصرار نمودم تا فرمود: اى ابان نيممالت را باو ميدهى ، سپس بمن نگريست و چون ديد كه چه حالى بمن دست داد فرمود: اىابان ، مگر نميدانى كه خداى عزوجل كسانيرا كه ديگران را بر خود ترجيح داده اند يادفرموده ؟ (آنجا كه فرموده است : و يؤ ثرون على اءنفسهم ولو كان بهم خصاصة ) عرضكردم : چرا قربانت . فرمود: آگاه باش كه چون تو نيمى از مالت را باو دهى او را برخود ترجيح نداده اى ، بلكه تو و او برابر شده ايد، ترجيح او بر تو زمانى است كهاز نصف ديگر باو دهى .

عيسى بن ابى منصور گويد: من و ابن ابى يعفور و عبدالله بن طلحه خدمت امام صادق (ع )بوديم ، حضرت بدون پرسش ما ابتدا كرد و فرمود: اى ابن ابى يعفور!رسول خدا (ص ) فرمود: شش خصلت است كه در هر كس باشد، در برابر خدا و در جانبراست او باشد، ابن ابى يعفور گفت : آنها چيست قربانت گردم ؟ فرمود: مرد مسلمان براىبرادرش ‍ دوست داشته باشد آنچه را براى عزيزترين خاندانش ميخواهد. و ناخوش داشتهباشد براى برادرش آنچه را براى عزيزترين خاندانش ناخوش دارد و با او دوستىخالص و صميمانه داشته باشد.
ابن ابى يعفور گريست و عرض كرد: چگونه با او دوستى خالص داشته باشد؟ فرمود:اى پسر ابى يعفور! چون با او باين درجه از دوستى باشد، آنچه دردل دارد برايش توضيح ميدهد. پس اگر او مسرور باشد اين هم مسرور ميشود و اگراندوهگين باشد، اندوهگين شود پس اگر بتواند باو گشايشى دهد، گشايش ميدهد وگرنه برايش دعا ميكند.
سپس امام صادق (ع ) فرمود: سه چيز از آن شماست (و آن دوستى و ناخوشى و مناصحتىاست كه ذكر شد) و سه چيز از آن ما و آن شناختن شما فضيلت مار است و گام برداشتندنبال ما و منتظر بودن عاقبت ما (كه فرج و گشايش ‍ مسلمين در آنست ).
پس هر كس چنين باشد در پيشگاه خداى عزوجل قرار گيرد و كسانيكه در درجه پائين ترباشند از نور آنها پرتو گيرند و اما كسانيكه در جانب راست (رحمت ) خدايند (و اينها همانكسانند كه در پيشگاه خدايند و يا دسته ديگرى باشند مانند آنها) اگر كسانيكه در درجهپائين تر هستند ايشانرا به بينند، خوشى زندگى آنها گوارا و تلخ گردد. بجهتفضيلتى كه براى آنها مى بينند.
ابن ابى يعفور گفت : با آنكه در جانب راست خدايند چگونه نمى بينند؟ (ديده نميشوند؟)فرمود اى پسر ابى يعفور! آنها بنور خدا پوشيده شده اند، مگر اين حديث بتو نرسيدهكه رسول خدا صلى الله عليه و آله ميفرمود: براى خدا مخلوقى است در جانب راست عرشدر برابر خدا و جانب راست او كه رخسارشان از برف سپيدتر و از خورشيد فروزان تراست ، كسى كه ميپرسد: اينها كيانند؟ در پاسخ گفته ميشود: اينها كسانى هستند كه درجلال خدا با يكديگر دوستى كرده اند (يعنى دوستى آنها با يكديگر بجهت عظمت و احترامخدا بوده ، نه بجهت اغراض ‍ دنيوى ).

محمد بن عجلان گويد: خدمت امام صادق (ع ) بودم كه مردى در آمد و سلام كرد، حضرت ازاو پرسيد برادرانت كه از آنها جدا شدى چگونه بودند؟ او ستايش نيكو كرد و تزكيهنمود و مدح بسيار حضرت باو فرمود: ثروتمندان از فقرا چگونه عيادت كنند؟ عرضكرد: اندك . فرمود: ديدار و احوالپرسى ثروتمندانشان از فقرا چگونه است ؟ عرضكرد: اندك ، فرمود: دستگيرى و مالدادن توانگرانشان به بينوايان چگونه است ؟ عرضكرد: شما اخلاق و صفاتى را ذكر ميكنى كه در ميان مردم ما كمياب است فرمود: پس چگونهآنها خود را شيعه ميدانند؟

ابو اسماعيل گويد: به امام صادق (ع ) عرض كردم : قربانت گردم ، نزد ما شيعه بسياراست فرمود: آيا توانگر بفقير توجه ميكند، و آيا نيكوكار از بدكردار در ميگذرد و بايكديگر مواسات ميكند؟ عرضكردم : نه ، فرمود: آنها شيعه نيستند. شيعه كسى است كهچنان كند.