امام رضا از آباء و اجداد طاهرينش عليهم السلامنقل مى كند كه امام حسين عليه السلام فرمود: پدرم اميرالمؤ منين درحال ايراد خطبه بود و مردم را براى جهاد تشويق مى فرمود. جوانى بر خاست و عرضكرد: يا اميرالمؤ منين مرا از اجر و فضيلت رزمندگان در راه خدا آگاه فرما.
اميرمؤ منان فرمود: در مراجعت از جنگ ذات السلاسل كناررسول الله سوار بر شتر بودم ، همين سؤ ال را كه تو از من كردى ، من ازرسول خدا پرسيدم .
پيامبر اكرم فرمود: رزمندگان هنگامى كه تصميم مى گيرند به جبهه بروند، خداوندآتش دوزخ را بر آنها حرام مى گرداند و برات آزادى از جهنم را برايشان امضا مى كند.هنگامى كه براى رفتن به جبهه مجهز مى شوند (لباس رزم مى پوشند و بند چكمه ها رامحكم مى بندند، سلاح به دست مى گيرند و آمادگىكامل براى رفتن به جبهه پيدا مى كنند) خداوند به وجود اين رزمندگان بر فرشتگانفخر و مباهات مى كند. زيرا فرشتگان به خليفة اللهى انسان معترض بودند.
وَ اِذ قالَ رَبُّكَ لِلمَلائِكةِ اِنى جاعِلٌ فى الاَرضِ خَليفَةً قالُوا اَتَجعَلُ فيها مَن يُفسِدُفِيها وَ يَسفِكُالدِّماءَ وَ نَحنُ نُسَبِّحُ بِحَمدِكَ وَ نُقَدِّسُ لَكَ قالَ اِنى اَعلَمُمالاتَعلَمُونَ⁽¹⁷⁸⁾
هنگامى كه با خانواده و دوستانش خداحافظى مى كنند، در و ديوار وجود برايشان مىگريند، و ازهمه گناهان بيرون مى آيند، چنانكه مار از پوستش بيرون مى آيد. خداوندبراى هر رزمنده اى به چهل فرشته ماءموريت مى دهد او را از چهار طرف از خطرات حفظنمايند، و رزمنده كار نيكى نمى كند مگر اينكه خداوند به او چند برابر پاداش مى دهد وبراى هر روز، عبادت هزار عابد را كه هزار سال خدا را عبادت كرده باشد در نامهعمل وى مى نويسد. هنگامى كه در جبهه حاضر مى شوند و درمقابل دشمن مى ايستند، اگر همه دنيا جمع شوند نمى توانند ميزان ثواب يك رزمنده رامحاسبه كنند.
وقتى به مقابله و مبارزه با دشمن برمى خيزند و دندانهايشان را بر هم مى فشرند وسلاحهاى خود را آماده و خشاب گذارى مى كنند و گام به گام به سوى دشمن نزديك مىشوند، فرشتگان ، رزمندگان را با بالهايشان فرا مى گيرند و از خداوند فتح وپيروزى و ثبات قدم براى رزمندگان مى خواهند. و منادى ندا مى دهد بهشت در زير سايههاى شمشيرها و سلاحهاى رزمندگان است .
زمانى كه يك رزمنده مورد اصابت گلوله يا تركش خمپاره و توپ قرار مى گيرد، گلولهخوردن براى او آسانتر از آشاميدن آب سرد و گوارا در تابستان است .
آنگاه كه شهيد مى خواهد بر زمين افتد به زمين نمى رسد تا اينكه خداوند زوجه اى ازحورالعين برايش برانگيزاند. پس حورى بهشتى به او بشارت مى دهد به آنچه خداوندبراى او از كرامت و عزت وعده داده است . چنانكه به مؤ منآل ياسين گفته شد.
قيلَ ادخُلِ الجَنَّةَ قالَ يا لَيتَ قَومى يَعلَمُونَ بِما غَفَرَلى رَبى وَ جَعَلَنى مِنَالمُكرَمينَ⁽¹⁷⁹⁾
داخل بهشت شو. گفت : اى كاش قوم من مى دانستند پروردگارم مرا بخشيد و مرا در بهشتبسيار گرامى و بزرگ داشت .
هنگامى كه حوريهاى بهشتى سر شهيد را به دامن گرفته و بدن او به آرامى بر روىزمين قرار مى گيرد، زمين به شهيد مى گويد: آفرين بر روح پاكى كه از بدن پاك وطيب بيرون آمد. بشارت باد بر تو، زيرا خداوند براى تو چنان نعمتى بزرگ عطافرموده كه هيچ چشمى تا كنون نديده و هيچ گوشى نشنيده و به هيچ قلبى خطور نكردهاست .
خداوند به شهيد مى فرمايد: نگران همسر و فرزند، پدر ومادر خود مباش . زيرا من جانشينشهيد در خانواده او هستم و امورات و مشكلات زندگى آنان را خود بر طرف مى سازم .
ويقول الله عز و جل : انا خليفته فى اهله ، من ارضا هم فقد ارضانى ، و من اسخطهم فقداسخطنى .
سپس مى فرمايد: هر كس شهيد و خانواده شهيد را راضى گرداند، مرا راضى نموده ، و هركس آنان را اذيت كند، مرا اذيت نموده است .
خداوند به شهيدان اجازه مى دهد در بهشت به هر جائى كه مى خواهند و اراده كنند بروند وتماشا كنند و از ميوه هاى بهشتى بخورند.
خداوند به هر شهيدى هفتاد غرفه از غرفه هاى بهشتى اعطاء مى فرمايد كه فاصله هرغرفه اى به اندازه فاصله بين صنعا و شام است و نور هر غرفه اى همه جا را روشن ونورانى مى سازد.
هر غرفه اى هفتاد در دارد. بر هر درى هفتاد پرده زربافت ، و در هر غرفه اى هفتاد خيمه ودر هر خيمه اى هفتاد تخت طلائى كه پايه هايش از زمرد و زبرجد است ، بر هر تختىچهل بستر به طول چهل ذراع ، و بر هر بسترى زوجه اى از حورالعين كه هر يك را هفتادكنيز و هفتاد غلام آماده به خدمت باشند.⁽¹⁸⁰⁾