نيايش پنجاهم

.دعاى آن حضرت است در خوف از خداى تعالى.

اى خداوند،مرا درست اندام و كامل آفريدى و در خردى بپروردى‏و به كفايت روزى‏ام دادى.

اى خداوند،در كتابى كه نازل كرده‏اى و بندگانت را به آن بشارت‏داده‏اى،يافته‏ام كه گفته‏اى:«بگو اى بندگان من كه بر زيان خويش‏اسراف كرده‏ايد،از رحمت خداوند مأيوس مشويد،زيرا خدا همه‏گناهان را مى‏آمرزد.»#(1) و تو خود دانى و بهتر از من دانى كه چه گناهانى ازمن سر زده است و از آن همه گناهان كه براى من در طومار تو ثبت شده،چه رسوايى عظيمى است مرا.و اگر به عفو تو كه همه كس و همه چيز رادر بر مى‏گيرد اميدم نبود،از دست مى‏رفتم.اگر كسى را ياراى آن بود كه‏از پروردگارش بگريزد،من از هر كس ديگر سزاوارتر مى‏بودم كه از توبگريزم.بار خدايا،تويى كه در آسمان و زمين هيچ رازى بر تو پوشيده‏نيست و آن را در روز رستاخيز آشكار مى‏كنى و در آن روز نه به‏جزا دهنده‏اى نيازت هست و نه به حسابگرى.

بار خدايا،اگر بگريزم،مرا طلب كنى و مرا در خواهى يافت.پس‏اينك در برابر تو خاضع و ذليل و سر افكنده ايستاده‏ام.اگر عذابم كنى،شايسته آنم و اينـاى پروردگار منـاز سوى تو عدل است.و اگرعفو كنى،از دير باز مشمول عفو تو بوده‏ام و تو جامه عافيت خود برپيكر من پوشيدى.

بار خدايا،تو را سوگند مى‏دهم به نامهاى نهانيت،نامهايى كه جز توكس آنها را نداند،و به شكوه و جلالت كه در پس پرده‏هاى عزت پوشيده‏شده كه بر اين جان بى‏تاب و اين مشت استخوان ناتوان رحمت آورى:

كسى كه طاقت تاب آفتابت را ندارد.پس چسان طاقت تاب آتش‏دوزخت را داشته باشد.كسى كه تحمل بانگ رعد تواش نيست.

چگونه تحمل بانگ قهر تواش باشد.

اى خداوند،بر من رحم كن،كه من مردى حقيرم و كم ارج.عذاب‏كردن من به قدر ذره‏اى هم به عظمت پادشاهيت نخواهد افزود و اگرمى‏دانستم كه عذاب من به عظمت پادشاهيت خواهد افزود،از تومى‏خواستم كه مرا به تحمل آن شكيبايى دهى و خود خواهان آن زيادت‏مى‏بودم.ولى نه اى خداوند،قدرت بيشتر و پادشاهى تو گسترده‏تر از آن‏است كه فرمانبردارى فرمانبرداران بر آن بيفزايد يا نافرمانى‏نافرمانان از آن بكاهد.

بر من رحمت آور اى مهربان‏ترين مهربانان.از گناه من در گذر اى‏صاحب جلالت و اكرام.توبه من بپذير كه تو توبه پذيرنده و مهربانى.

پى‏نوشتها

1.سوره 39/آيه 53