نيايش بيست و هشتم
.دعاى آن حضرت است به هنگام زارى به درگاه خداوند عز و جل.
اى خداوند،من از روى اخلاص،تنها و تنها تو را برگزيدهام و با همهوجودم به تو روى آوردهام و از هر كس كه خود نيازمند توسترو بر تافتهام و به هر كس كه از نعمت تواش بىنيازى نيست تمنايىنكردهام.و بر آنم كه در خواست نيازمندى از نيازمند ديگر سفاهت رأىاست و ضلالت عقل.
چه بساـاى خداوند منـديدهام كسانى را كه عزت نه از توطلبيدهاند و به ذلت افتادهاند و جز از خزانه فضل تو توانگرى جستهاندو بينوا شدهاند و آهنگ بلندى كردهاند و به پستى گراييدهاند.پس آندور انديش كه از سر اعتبار نگريسته و چنين كسان را ديده،دردور انديشى خويش به راه خطا نرفته است و اختيارش به راه صوابرهنمون گشته است.
تويىـاى سرور و مولاى منـكه تنها و تنها پيشگاه توست كهبايد دست طلب به سوى آن دراز كرد،نه هر كس ديگر كه از او چيزىمىطلبند،تنها و تنها درگاه توست كه بايد از آنجا حاجت خواست،نههر كس ديگر كه از او حاجت مىخواهند.
پيش از آنكه ديگرى را بخوانم تنها و تنها تو را مىخوانم و تنها به تواميد مىبندم و تنها دست دعا به آستان تو بر مىدارم و تنها تو را ندامىدهم.
تويى اى خداوند من كه به شمار يكتايى و آن توانايى كه در آنناتوانى راه نيابد،تنها و تنها صفت توست.قدرت و نيرومندى و علودرجت و رفعت،تنها و تنها از آن توست.
هر كس جز تو،در زندگىاش خواستار ترحم است،در كارشمغلوب است و مقهور،دستخوش گونهگون حالات است و سرگشتهگونهگون صفات.
اى خداوند،تو برتر از آنى كه تو را همتايانى باشند يا اضدادى،بزرگتر از آنى كه تو را همانندانى باشند يا اقرانى.منزهى تو و هيچخدايى جز تو نيست.
