نيايش هجدهم
.دعاى آن حضرت است به هنگامى كه چيزى كه از آن بيمناك بود از او دور مىشد يا نيازى كه داشت روا مىگرديد.
اى خداوند،حمد باد تو را بر آن حسن تقدير كه نصيب من ساختهاىو آن بلاها كه از من بگردانيدهاى.چنان مباد كه اين تندرستى كه اكنونمرا ارزانى داشتهاى،همه بهره من از رحمت تو باشد،تا آنچه دوستمىداشتهام سبب شوربختى من شود و ديگرى،از آنچه من ناخوشمىداشتهام به سعادت رسد.
اى خداوند،اگر اين تندرستى كه مرا نصيب كردهاى و من شب وروزم را در آن به سر مىآورم نشانه بلايى باشد بر دوام يا وبالى پايدار،پس آنچه را كه واپس داشتهاى پيش افكن و آنچه را كه پيش افكندهاىواپس دار.زيرا چيزى كه به فنا انجامد بس ناچيز است هر چند فراوانبود،و چيزى كه به بقا انجامد بسيارى است هر چند اندك نمايد.و بر محمدو خاندانش درود بفرست.