بسم الله الرحمن الرحیم
 
نگارش 1 | رمضان 1430

 

صفحه اصلی | کتاب ها | موضوع هامولفین | قرآن کریم  
 
 
 موقعیت فعلی: کتابخانه > مطالعه کتاب امیرالمؤمنین علی (ع) خورشیدی در افق بشریت, سید محمد شیرازى ( )
 
 

بخش های کتاب

     01 - پيشگفتار
     02 - مقدمه مولف
     03 - آزادى در اسلام
     04 - گذشت از تبهكاران
     05 - زندگى فرمانروايان اسلام
     06 - احترام به آراء ديگران
     07 - تعدد احزاب آزاد
     08 - مساوات در اسلام
     09 - حقوق بشر در اسلام
     10 - پاسدارى از اموال مردم
     11 - بيت المال
     12 - عدالت در قضاوت
     13 - خاتمه
     fehrest - فهرست
 

 

 
 

بيت المال

كليد بيت‏المال مسلمين در اختيار پيامبر و امام و در زمان غيبت امام بايد در اختيار مراجع تقليد و رهبران دادگر و شايسته‏اى باشد، بطورى كه حتى به مقدار يك درهم نيز حيف و ميل نگردد، و حتى خود رهبران اسلامى و يا قضات آنها، يا اينكه از حقوق بيت‏المال استفاده نمى‏كرده و از دسترنج خود امرار معاش مى‏نموده‏اند، و يا اينكه در صورت استفاده، جز به مقدار مورد نياز خود از آن بر نمى‏داشته‏اند.

مثلا پس از پايان جنگ حنين به نفع مسلمين، غنايم جنگى بسيارى بدست سپاه اسلام افتاد، و پيامبر بزرگ اسلام(ص) چند موى شتر را بدست گرفته و فرمودند: من حتى اين مقدار هم از مال شما نخواهم برداشت و اين غنايم به عموم مسلمين تعلق دارد.

و در روايت ديگرى از پيامبر بزرگ چنين وارد شده: اگر اموال شما مثل كوههاى (تهامه) در اختيار باشد، آن را در ميان شما عادلانه تقسيم مى‏كنم و شما مرا دروغگو، ترسان، و بخيل نمى‏يابيد.

پيامبر اسلام تمام اموال بيت‏المال را در ميان مسلمين قسمت كرد، تا جائى كه به هنگام رحلت نزد مردى يهودى چيزى را برسم رهن و گرو گذاشته بود، تا مقدارى غذا براى مصرف خود و خانواده‏اش تهيه كند.

و امير مؤمنان امام على(ع) نيز به پيروى از پيامبر اسلام اموال بيت‏المال را در ميان مردم تقسيم مى‏كرد، حتى دارائى خود را نيز در راه خدا انفاق كرد، تا جائى كه به هنگام شهادت در حدود هفتصد هزار درهم بدهكار بود، با وجودى كه پولهاى زيادى در بيت‏المال به اختيار آن حضرت بود و امام تمام آنها را تقسيم مى‏نمود، و اگر گاهى براى خود چيزى بر مى‏داشت، تنها به قدر سهميه ساير مسلمين به خود حق مى‏داد.

حضرت پيامبر (ص) و امير مؤمنان (ع) هميشه مردم را از سوء استفاده در امور مالى و بويژه اموال مربوط به بيت‏المال مسلمين برحذر مى‏داشتند، و احترام حقوق مردم را گوشزد مى‏نمودند.

در روايتى آمده: به هنگام توزيع غنائم خيبر توسط پيامبر اسلام (ص) قطعه پارچه‏اى ناپديد شد، بعضى از منافقين حضرت را متهم ساختند كه آن پارچه را برداشته، اما بعد معلوم شد كه يكى از اصحاب آن را به سرقت برده، مدتى از اين موضوع گذشت، روزى گذر پيامبر اكرم (ص) با عده‏اى از اصحابشان به قبرستان بقيع افتاد، و شخصى كه پارچه را به سرقت برده بود، قبلا از دار دنيا رفته و در آن قبرستان دفن شده بود، يكى از اصحاب پيامبر بر سر قبر او كه رسيد گفت: (خوشا به حال تو كه در بهشت هستى).

پيامبر اسلام (ص) روى به اصحاب نموده و فرمود: نه، او در بهشت نيست زيرا پارچه‏اى را كه در خيبر سرقت كرده بود، در قبر او تبديل به شعله‏اى آتش شده است.

و در كتاب (غوالى) از پيامبر اسلام(ص) نقل مى‏كند كه فرمود: كسى كه مال مسلمانى را به زور بستاند، خداوند بهشت را بر او حرام و دوزخ را بر او واجب مى‏كند، سئوال شد: يا رسول الله حتى اگر آن مال چيز اندكى باشد؟! فرمود: حتى اگر يك مسواك باشد.

و در داستان معروفى نقل مى‏كنند: حضرت على(ع) با يك مرد غير مسلمان در باره يك زره از بيت‏المال نزاعشان شد، امام به همراه آن مرد نزد قاضى تشريف بردند، آنچه جلب توجه مى‏كند اين است كه تا چه اندازه حفظ اموال بيت‏المال داراى اهميت است، كه شخص رئيس دولت براى يك زره بيت‏المال حاضر شود حتى نزد قاضى برود تا حقى از بيت‏المال ضايع نگردد.