1-نحل / 106.
2-رعد / 28.
3-مائده / 41.
4-بقره / 284.
5-بقره / 83.
6-عنكبوت / 46.
7-نساء / 140.
8-انعام / 68.
9-زمر / 17 و 18.
10-مومنون / 1 تا 4.
11-قصص / 55.
12-فرقان / 72.
13-نور / 30.
14-نور / 31.
15-فصلت / 22.
16-اسراء / 36.
17-مائده / 6.
18-محمد / 4.
19-اسراء / 37.
20-لقمان / 19.
21-يس / 65.
22-حج / 77.
23-جن / 18.
24-اسراء / 36.
25-اسراء / 36.
26-نور / 15.
27-حج / 77.
28-جن / 18.
29-فصلت / 22.
30-نساء / 140.
31-انعام / 2.
32-انعام / 68.
33-زمر / 17 و 18.
34-فرقان / 72.
35-قصص / 55.
36-تور / 30.
37-عنكبوت / 46.
38-بقره / 83.
39-نحل / 106.
40-مائده / 41.
41-رعد / 28.
42-بقره / 248.
43-مائده / 6.
44-محمد / 4.
45-اسراء / 37 و 38.
46-يس / 65.
47-اسراء / 36.
48-اسراء / 36.
49-شورى / 41.
50-در نهج البلاغه به جاى (روضه الحلم ) آمده است : (رساخه الحلم ) يعنىرسوخ و پا بر جا شدن بردبارى .
51-قلم / 4.
52-ظاهرا حضرت سخنى در باب مقدر بودن روزى بيان فرموده است و در پى آن اينپرسش مطرح شده .
53-زمر / 17 و 18.
54-الرحمن / 46.
55-دخان / 51.
56-طلاق / 3.
57-طلاق / 3.
58-ابراهيم / 7.
59-غافر / 60.
60-يوسف / 106.
61-الرحمن / 46.
62-فاطر / 28.
63-مائده / 44.
64-طلاق / 2.
65-طبق روايتى ديگر نام حضرت نوح عليه السلام (سكن ) بوده است مرحومصدوق گويد: (آنچه از اسامى در مورد نوح ذكر شده است در حقيقت يك نام است كهجملگى بر عبوديت او اشعار دارد) البته ممكن است نام اصلى ايشان (سكن ) باشد وعبدالغفار و عبدالاعلى و عبدالملك و نوح همگى القاب ايشان باشند.
66-فصلت / 23.
67-آل عمران / 102.
68-زمر / 10.
69-فرقان / 23.
70-آل عمران / 135.
71-اعراف / 201
72-آل عمران / 200.
73-آل عمران / 200.
74-مزمل / 10 و 11.
75-فصلت / 34 و 35.
76-حجر / 97 و 98.
77-انعام / 33 و 34.
78-ق / 39.
79-سجده / 24.
80-اعراف / 137.
81-توبه / 5.
82-بقره / 191.
83-يعنى يقين و باور به اينكه صبر و شكيبايى داراى پاداش است و مصيبتى كهپيش آمده مقدر بوده و جز خير نيست .
84-انشراح / 5 و 6.
85-شعراء / 94.
86-شورى / 30.
87-بقره / 171.
88-قلم / 18 و 19 و 20.
89-مطففين / 14.
90-يس / 12.
91-يس / 12.
92-لقمان / 16.
93-سبا / 19.
94-رعد / 13.
95-سبا / 17.
96-بقره / 273.
97-نساء / 36.
98-نساء / 36.
99-نساء / 36.
100-يوسف / 87.
101-اعراف / 99.
102-نساء / 96.
103-نور / 24.
104-نساء / 10.
105-انفال / 17
106-بقره / 277
107-بقره / 97
108-فرقان / 69 و 70
109-آل عمران / 72.
110-آل عمران / 156.
111-توبه / 36.
112-بقره / 284.
113-رعد / 26.
114-نجم / 34.
115-بقره / 266.
116-مجادله / 22.
117-مجادله / 22.
118-اين حديث در خصال مرحوم صدوق (ره ) به صورتكامل ذكر شده است و در ادامه حديث تمامى مواردى را كه مردم دربارهاهل بيت عليه السلام رعايت ننموده اند و انجام آنها را در حق ايشان روا داشته اند بر شمردهاست . (رجوع شود به خصال ، باب السبعه ، حديث 56).
119-نساء / 48 و 116.
120-نساء / 12.
121-انفال / 15.
122-بقره / 278.
123-نساء / 93.
124-نور / 24.
125-نساء / 36.
126-جا افتاده است .
127-در كتاب جا افتاده است .
128-در كتاب جا افتاده است .
129-در كتاب جا افتاده است .
130-نساء / 36.
131-انبياء / 29 و 30.
132-رعد / 8.
133-نساء / 52.
134-آل عمران / 130.
135-انفال / 61.
136-نور / 8.
137-مريم / 56.
138-مريم / 61.
139-جعظرى : در لغت به چند معناى ديگر نيز آمده است : متكبر درشت خلق ، پرخواردرشت خوى ، كوتاه ضخيم لاف زن .
140-فى ء: آنچه كه از دشمن بدون جنگ و از طريق تسليم يا مصالحه و عقد وپيمان گرفته شود اعم از زمين يا اموال .
141-عريف : كارگزار قوم يا رئيس قوم ، شناسنده ، مامور شناسايى .
142-غبطه : آرزو بردن به نيكويى حال و نعمت و سعادتى كه ديگران دارند بدونآرزوى زوال آن نعمت از آنان .
143-بقره / 286.
144-نحل / 108.
145-شايد شتر رسول خدا صلى الله عليه و آله خود را به خاطر تندرو بودن يابه خاطر شتر پيامبر بودن از ديگر شتران برتر مى دانسته .
146-حديد / 24.
147-طه / 132.
148-توبه / 55.
149-حديد / 24.
150-اسراء / 66.
151-بر فرض صحت سند اين حديث ، توضيح اين حديث اين است كه : در جنگهايىكه بين مسلمين و غير مسلمين در مى گرفت غنائمى به دست مسلمين مى افتاد كه از جمله آنغنائم اسيران و كنيزان بودند كه بايد خمس آنان به ائمه عليه السلام پرداخت مىگرديد ولى بسيارى از مسلمين بدون پرداخت خمس ، آنان را مورد تملك و تصرف قرار مىدادند و از آنان كودكانى متولد مى گرديد و اين حديث نظر به چنين كودكانى داردبنابراين (ال ) در الناس ال عهد مى باشد.
152-در زمان جاهليت ، اعراب را اعتقاد بر اين بود كه آمدن باران يا بادها زمانى استكه يكى از بيست و هشت ستاره مشخص (كه هر يك به نامى نامگذارى شده بود) در مغربفرود آيد و ستاره اى ديگر از آنها طلوع كند مثلا بارانى را به ثريا نسبت مى دادند و مىگفتند: مطرنا بنوء الثريا.
153-فجر / 14.
154-هود / 16.
155-آل عمران / 129.
156-اعراف / 181.
157-انفال / 33.
158-بقره / 277.
159-تحريم / 9.
160-تحريم / 9.
161-بقره / 223.
162-مومن / 8.
163-فرقان / 71.
164-توبه / 118. (توبه در اصل به معناى بازگشت و رجوع است . بازگشتبنده به سوى خداوند به اظهار پشيمانى و ندامت و توبه كردن است و بازگشت خداوندبه سوى بنده به پذيرفتن توبه اوست ).
165-تحريم / 9.
166-نساء / 111.
167-نجم / 33.
168-تحريم / 9.
169-هود / 92.
170-استدراج : در لغت كسى را پله پله به بالا بردن يا به زير كشيدن و اندكاندك به سويى و به جايى بردن و در اصطلاح عبارت است از تجدد نعمتى بعد از نعمتديگر به گونه اى كه التذاذ به آن نعمت ها شخص را از توجه به عقوبت كارهايشغافل سازد و اندك اندك به هلاكت نزديك گردد.
171-قصص / 77.
172-نساء / 22.
173-مومن / 84 و 85.
174-انعام / 158.
175-طه / 43.
176-يونس / 90 و 91.
177-يونس / 90 و 91.
178-سجده / 4.
179-فاطر / 35.
180-انعام / 162.
181-توبه / 107.
182-توبه / 107.
183-توبه / 107.
184-توبه / 107.
185-توبه / 107.
186-انفال / 33.
187-توبه / 107.
188-توبه / 107.
189-توبه / 107.
190-توبه / 107.
191-توبه / 107.
192-توبه / 107.