آورده اند كه روزى صحابه اى چند در پيش خواجه صلى الله عليه و آله به زانوى ادبدر آمده بودند. مرغكى از هوا در آمد و بر بالاى سر ايشان مى پريد و بانگ مى زد. خواجهصلى الله عليه و آله كه طبيب درد دلها بود، گفت : اين بيچاره را كه سوخته است و بچهوى را از وى جدا كرده ؟ يكى از صحابه گفت : يارسول الله ! من كرده ام . خواجه صلى الله عليه و آله گفت : هيچ مى توانى كه بهشفاعت من وى را رها كنى . آن مرد - به موجب اشارت نبوى - بچه آن مرغ را رها كرد. مرغبا بچه به نشاط هر چه تمامتر پريدند و در هوا پرواز كردند. خواجه صلى الله عليهو آله گفت : الله الطف بعباده من هذا الطير بولده . حق تعالى هزار باربر بندگان خود مهربانتر است از آنكه اين مرغ بر بچه خود. بهجلال الهى كه چنانكه مادر مشفق ⁽⁸⁶⁴⁾ كودك رضيع ⁽⁸⁶⁵⁾ خود را در كنار مى نهد وشير مى دهد و به ناز مى پروراند حق تعالى اين مشت خاك را در حجره لطف و كنار اشفاق⁽⁸⁶⁶⁾ مى پروراند و از پستان احسان ، شيرنوال ⁽⁸⁶⁷⁾ و افضال ⁽⁸⁶⁸⁾ مى دهد و به لطف بنگر كه چه خطاب مى كند كه : اىبنده ضعيف بيچاره ! انصاف نمى دهى ؟ هر چند از من نعمت و كرامت بيشتر، از تو جرم ومعصيت بيشتر؛ هر چند از من نعمت و كرامت بيشتر، از تو جرم و معصيت بيشتر؛ هر چند از مننيكويى زيادت ، از تو بدخويى زيادت ؛ هر روز از من روزى نو، از تو خطايى نو؛ هرساعت از من لطف بى اندازه ، از تو معصيت بيكرانه ؛ هر روز فرشته مقرب از تو بهشكايت پيش من آمد و ديوانهاى پر معصيت آورده و تو را شرم نه .
بنده من ! اگر صفت خويش از كس بشنوى و ندانى كه موصوف كيست ، او را به دشمنگيرى . من كه جبار بى عيبم ، مى بينم و مى دانم و مى پوشم و خلايق را از تجسس منع مىكنم و تو از من شرم ندارى و از عذاب من نترسى . لطف و كرم من با تو آن است كه اگرقدم در راه نهى و اسب هوى را پى كنى و بر مركب طاعت سوار شوى ، هر عيب كه دارى برخلق بپوشانم و بقعه هايى ⁽⁸⁶⁹⁾ كه در او گناه كرده باشى ، از گناه تو فراموش ‍گردانم - تا فردا بر تو گواهى ندهند به معصيت ، و از لوح محفوظ، ضلالت تو رامحو گردانم و با تو در حساب ، طريق مسامحت و مساهلت ⁽⁸⁷⁰⁾ پيش گيرم .