همچنين بخارى در صحيحش روايت مستندى از ابن عباس نقل كرده كه عمر بن خطاب گفت : خداوند محمد(ص ) را به حق فرستاد وكتاب را بر او نازل كرد, واز جمله آياتى كه خدا نازل كردآيه رجـم بود وما آن را خوانديم , ياد گرفتيم ودرست درك كرديم ولذا پيامبر(ص ) رجم كرده وما نيز پـس از او رجم نموديم ,حال مى ترسم اگر زمانى طولانى بر مردم بگذرد, بعضى ها بگويند: به خدا آيـه رجـم را در كـتـاب خـدا نـمى بينيم , وبدينوسيله به خاطر ترك يك واجب كه خدا آن را نازل كـرده است گمراه شوند,... .
سپس مى گويد: از جمله آياتى كه در كتاب خدا مى خوانديم اين بود: ان لاتـرغـبـوا عـن آبـائكـم فـانـه كـفـر بـكـم ان ترغبوا عن آبائكم , او ان كفرا بكم ان ترغبوا عن آبـائكـم ((11)) .
مـبـادا از پـدران خـود روى بـگردانيد, زيرا اين كفر است كه از پدران خود روى بگردانيد ((12)) .
مسلم در صحيحش روايت مى كند كه : ابو موسى قاريان قرآن ازاهل بصره را فرا خواند , پس سيصد نفر از كسانى كه قرآن خوانده بودند بر او وارد شدند, او گفت : شما بهترين افراد اهل بصره وقاريان آنـهـا هـسـتيد, پس تلاوت كنيد قرآن را وفاصله شما با نزول قرآن موجب نشود كه سنگدل شويد همان گونه كه پيشينيان سنگدل شدند, ما سوره اى را مى خوانديم كه از نظر بزرگى وشدت مانند سـوره بـرائت بـود, ومـن آن را از يـاد برده ام , ولى اين مقدار از آن را حفظ دارم : لو كان لابن آدم واديان من مال لابتغى واديا ثالثا ولايملاجوف ابن آدم الا التراب , اگر انسان فرزند آدم دو دشت پر از پول داشته باشد, باز هم دشت سومى را مى خواهد, وشكم انسان راچيزى پر نمى كند جز خاك , هـمچنين سوره اى را مى خوانديم كه شبيه يكى از سور مسبحات است ومن آن را نيز از ياد برده ام مگراين مقدار: يا ايها الذين آمنوا لم تقولون ما لا تفعلون , فتكتب شهادة في اعناقكم فتسالون عنها يوم القيامة ((13)) , اى كسانى كه ايمان آورده ايد,چرا چيزى را مى گوئيد كه خود انجام نخواهيد داد, ودر نـتـيـجـه شهادتى بر عهده شما نوشته مى شود كه در روز قيامت از شمادرباره آن سؤال خواهد شد ((14)) .
وقـتـى اين روايتها را نقل مى كردم , متوجه شدم كه شيخ به من خيره شده است , دهان او باز مانده وتـحـيـر وناباورى در چهره او مشهوداست , همينكه سخن من تمام شد گفت : من چنين چيزى نشنيده ونديده ام , بايد مخذ اينها را بياورى .
گـفـتم : هم اكنون تو بر شيعه حمله كرده وآنان را متهم به تحريف مى ساختى , پس چرا كتابهاى آنـان را كـه در طـول زنـدگـى ات نديده اى , با خود نياوردى , پس تو نيز وظيفه دارى مخذ خود رابـياورى , ودر مقابل , اين كتابخانه تو است , بخارى ومسلم وديگركتابهاى حديث نيز در آن است , آنها را بياور تا اين روايات را درآنها بيابى , وقتى ديد راه فرارى براى او نمانده است , مطلب راعوض كـرد وگـفت شيعه معتقد به تقيه است , پس چگونه سخن آنهارا باور مى كنى ؟! وشروع به هتاكى كـرد, تـا ايـنـكـه يـكـى از آنـهـا اذان عـشـاء را گفت : وپس از نماز قرار گذاشتيم مناظره را در روزهـاى آيـنـده ادامه دهيم , ودر هر روز مطلبى را براى بحث انتخاب كنيم ....فرداى آن روز, اول صـبـح بـود كه روبروى منزلمان نشسته بودم ,ناگهان شيخ وارد شده با احترام كامل بر من سلام كرد وگفت : مردم عوام نمى توانند اين بحثها را بفهمند, بهتر است من وتو به تنهايى بحث وگفتگو كنيم .
گـفـتم : موافقم , ولى بشرط آنكه دست از توهين شيعه بردارى , وازآن روز به بعد هيچ توهينى به شيعه از او شنيده نشد.
ياد داشت هايى ضرورى براى محققين : قـبل از شروع به تحرير بعضى از تحقيق هاى خود در اين كتاب ,مى خواهم يادداشت هايى را كه از تجربه هاى گذشته خود در روش تحقيق بدست آورده ام مطرح نمايم .
1 ـ اعـتـمـاد وتوكل بر خداوند, كه اين نقطه آغازين بحث است ,خداوند نور عقل وعلم را به انسان عـطـا فـرمـوده , واسـتـفـاده از آن رادر دست انسان قرار داده است , پس هر كس آن نور را ناديده گـرفـتـه واز آن بـراى كـشف حقايق استفاده نكند, زير بار انبوهى از جهالت ,خرافات وگمراهى زنـدگى خواهد كرد, بر خلاف آنكه عقل خود رابه كار انداخته و رشد مى دهد, وفرق ميان اين دو بـه يك سبب برمى گردد, به اعتماد بر خدا يا عدم آن , پس آنكه احساس ضعف وشكست مى كند از عقل خود استفاده نخواهد كرد, اما آنكه بر خداوبر نور عقلى كه به او ارزانى داشته است اعتماد كند مـى تـوانـد بـه قـله رفيع آگاهى وپيشرفت صعود كند, ولذا بسيارى از آنها كه از ادامه تحقيق من جـلـوگـيـرى مـى كـردنـد وسعى داشتند از اين روش استفاده نموده تا اعتماد مرا سست كنند, مى گفتند: تو از كجا توانائى تحقيق در اين مسائل را دارى ؟! علماى بزرگ ما نتوانستند به آنچه تو بـه آن رسيده اى برسند, تو چه ارزشى در مقابل علماى عالى مقام دارى ؟!.. .
وامثال اين روشها, كه براى شكست روحيه من به كار مى بردند.
واز من بيش از اين نمى خواستند كه كوركورانه جاى پاى آنها قدم گذارم , وداد وفرياد آنها را تكرار كـنـم , خـداونـد مى فرمايد: (قالواحسبنا ما وجدنا عليه آباءنا) ((15)) , كفار گفتند براى ما كافى است آنچه پدران خود را بر آن يافته ايم .
2 ـ خـود را فـريب ندهيم واز نفوذ حقايق به عقلمان جلوگيرى نكنيم , اين كار ممكن است بدين صـورت بـاشـد كـه تـمـام راهـهـاى مـنتهى به واقعيتها را بر خويشتن ببنديم , كه در اين صورت انـسـان مـتعصب شده واز شنيدن سخنان آگاهى بخش وافكار ديگران ,ومطالعه كتاب وامثال آن خـود دارى مـى نـمـايـد وهيچ گونه تماسى بافرهنگهاى ديگر نخواهد داشت , پس هر تبليغى كه دعـوت بـه عـزلت وعدم تحقيق يا تحصيل دانش نمايد, اينگونه تبليغ بهدف برقرارى جهالت ودور كـردن مردم از حق است .
تاكيد وهابيت برعدم مطالعه كتب شيعه وعدم همنشينى وبحث با آنها, در واقـع روش ضـعـفـا اسـت ومـبـتـنـى بر منطقى نادرست است .
قرآن كريم نيزاين تفكر را رد كـرده اسـت : (قـل هاتوا برهانكم ان كنتم صادقين ) ((16)) , اگر راست مى گوئيد, برهان خود را ارائه كنيد .
3 ـ بـايد اراده را تقويت نمود, آنهم در برابر امواج شهوت وراههاى فشار بر جامعه , كه هر مخالفى يا معترضى را دور مى سازد .
ماناگزير از مقابله با چنين فشارها با صبر واستقامتيم , زيرا حق هيچگاه دنـبـالـه رو جـامـعـه ويا پيرو تمايلات انسان نبوده است , تاريخ ‌انبياء الهى گواهى مى دهد كه آنها شـديـدتـريـن شـكنجه هاى گوناگون را از دست افراد جاهل تحمل كردند, بنى اسرائيل در يك روزهـفتاد پيامبر را كشتند, خداوند مى فرمايد: (وما ياتيهم من نبى الا كانوا به يستهزئون ) ((17)) , هيچ پيامبرى براى آنها نمى آمد مگر اينكه او را مسخره مى كردند.
4 ـ حجابهاى زيادى وجود دارد كه مانع از كشف حقيقت است ,پس بايد مواظب آنها باشيم تا آنكه حق واضح تر وروشن تر باشد,واز جمله اين حجابها چنين است : الف خودخواهى , كه بدترين مرضى است كه دامنگير انسان مى شود واز آن تمام صفات منفى مانند حـسـادت , كينه توزى ولجاجت سر چشمه مى گيرند, پس هر گاه انسان افكار وعقايدخود را جزء وجود وكيان خويش بشمارد هر چند كه پر از خرافات باشد, در اينصورت هيچ انتقادى نسبت به آن نمى پذيرد زيرا اوتصور مى كند انتقاد از آن عقايد, انتقاد از وجود وكيان خود او است ,پس بر اساس غـريـزه دفـاع از خـود وحـب نفس , با تمام قدرت وبدون فهم وآگاهى از آن عقيده دفاع مى كند ومـمـكـن است انسان نسبت به تفكرى ابراز تعصب كند زيرا كه براى او سودى داشته ويااز ضررى جـلوگيرى مى كند, ولذا انسان خود را هم رنگ آن ساخته واز آن دفاع مى كند وهر فكر ديگرى را رد مى كند هر چند حقيقت آن كاملا آشكار باشد, واحيانا انسان تفكرى را دوست مى دارد براى آنكه بـا خـواسـتـه هـاى او يـا خـواسـته هاى جامعه اش سازگار است , پس انسان از آن عقيده دست بر نمى دارد.
ب عـلاقـه بـه نـيـاكان , بدون تفكر وانديشه كه انسان را وادار به تقليد ازآنها مى كند, پس به بهانه احـتـرام آنـهـا يا ترس از سركشى نسبت به آنان به علاوه تاثير وراثت وتربيت , انسان به طور كامل تـسـلـيـم انـديشه ها وعقايد آنها مى گردد, واين از بزرگترين حجاب هايى است كه مانع از كشف حقيقت توسط انسان مى شوند.
ج عـلاقه به گذشتگان , نگاه با قداست نسبت به علماى گذشته وبزرگان انسان را وادار مى كند بـه طـور كامل از آنان تقليد وبر افكارآنها تكيه نمايد, ولى تسليم چنين تقليدى موجب انحراف از حق است , زيرا خداوند عقل آنها را حجت برما قرار نداده است , بلكه عقل هر انسان حجت بر او است , پـس احـتـرام مـا نـسـبت به آنها نبايدمانع از بررسى افكار آنها ودقت در آن باشد, تا اينكه مصداق آيـه شـريـفه : (وقالوا ربنا انا اطعنا سادتنا وكبراءنا فاضلوناالسبيلا) ((18)) وآنها گفتند خدايا ما از رؤسا وبزرگان خود پيروى كرديم وآنها ما را گمراه كردند نشويم .
د يـكـى ديـگـر از اسـبـاب اشتباه , عجله كردن است , كه اين نتيجه راحت طلبى است , زيرا انسان مـى خـواهـد بـدون آنـكه خود را دربحث وتحقيق خسته كند, با اولين برخورد حكم صادر نمايد, وازايـنـرو انديشمندان در جهان كم اند زيرا بحث وانديشه مشكل است ,پس هر كه دنبال حق است بايد تحمل زحمت ومشقت كند.
غـير از آنچه گفته شد, نكات علمى ديگرى نيز هست كه محقق بايدقبل از شروع در بحث آنها را در نـظـر بـگـيـرد, بـه عـلاوه بـى طـرفـى كـامـل , وتسليم محض در صورت پديدار شدن حق , وهمچنين تضرع وكمك خواستن از خداوند تا دل انسان را با نور حق روشن كند, در حديث شريف از پيامبر(ص ) است : اللهم ارنا الحق حقاوارزقنا اتباعه , وارنا الباطل باطلا وارزقنا اجتنابه , خدايا حق را براى مابه صورت حق نشان بده وما را توفيق پيروى از آن عطا فرما, وباطل را براى ما باطل جلوه ده وما را موفق به ترك آن بنما ((19)) .

فصل دوم : پرده برداشته شد