1-نهج البلاغه خطبه 147
2-سوره احزاب ، آيه 33
3-سوره اسراء، آيه 9
4-الميزان ، جلد 19، صفحه 137
5-سوره اسراء، آيه 9
6-امالى طوسى ، جلد 19، صفحه 137
7-سوره نساء، آيه 174
8-سوره جمعه ، آيه 2
9-سوره يوسف ، آيه 2
10-سوره نحل ، آيه 44
11-سوره اعراف ، آيه : 199
12-سوره مائده ، آيه : 8
13-سوره نساء، آيه 58
14-سوره مائده ، آيه : 2
15-سوره يونس ، آيه : 57.
16-سوره سباء، آيه : 28 و سوره انعام ، آيه : 19.
17-سوره رعد، آيه : 28.
18-سوره طه ، آيه : 99.
19-الحياة ، جلد 2، صفحه 116 نقل از تفسير عياشى ، جلد 1 صفحه 5.
20-پژوهشى در تاريخ قرآن كريم ، صفحه 72.
21-سوره يوسف ، آيه : 111.
22-مراد از روز، معناى لغوى آن كه فاصله زمانى ميان طلوع و غروب خورشيد باشدنيست ، زيرا در آن هنگام ، زمين و خورشيدى نبوده كه روز و شبى باشد. بلكه احتمالا مراد(دوره ) و (مرحله ) است . يعنى خلقت زمين و امكانات آن و آفرينش آسمانها در ششدوره انجام گرفت . كه هر دوره مليونها بلكه ميلياردهاسال طول كشيده باشد. براى توضيح بيشتر به تفاسير مراجعه شود.
23- سوده فصلت ، آيات 9 تا 12.
24-جمعى از علماى اسلام معتقدند كه سجده فرشتگان در برابر آدم ، سجده عبادتنبوده وگرنه موجب شرك ميشده است و وجهى براى آن گفته اند كه شايد بهترين وجوهآنستكه سجده در حقيقت براى خدا، و آدم مانند قبله بوده و اين سجده ، بمنظور اطاعت ازفرمان خداوند انجام گرفت .
25-سوره كهف ، آيه : 50.
26-سوره اعراف ، آيه : 12.
27-سوره ص ، آيه : 76.
28-سوره حجرات ، آيه : 20.
29-سوره اعراف ، آيه : 15.
30-سوره اعراف ، آيه : 15.
31-سوره حجرات ، آيه : 40
32- كلمه جنت در آيه مباركه و قلنا يا آدم اسكن انت و زوجك جنة (سورهاعراف ، آيه 19). آمده است مى تواند به معناى بهشت جاودان باشد يا به معناى باغىمصفا همانند بهشت مفسرين شيعه در اين كه مراد از آن ، بهشت جاودان باشد، ابراز ترديدكرده اند. بدان جهت كه در بهشت خلد، وجود ندارد، در حاليكه آدم مكلف بود از نزديك شدنبه درخت خاصى اجتناب كند. ديگر آنكه از بهشت خلد سكى اخراج نمى شود و هر كس در آنقدم گذاشت ابدى و جاودانه خواهد بود، در حاليكه آدم و حوا را زا اين بهشت اخراج كردندو بر همين اساس ، كلمه جنت را به باغى شبيه به بهشت تفسير نموده اند ولى ظاهرا آيهمباركه هر دو معنا را ميتواند در خود داشته باشد
33- سوره طاها، آيه : 117
34-سوره اعراف ، آيه : 19 به بعد.
35-سوره مائده ، آيه : 31.
36- بحارالانوار، جلد 11، صفحه 257.
37- بحارالانوار، جلد 11، صفحه 260.
38-بحارالانوار جلد 11، صفحه 262
39-حواريون دوازده تن از اصحاب عيسى (ع ) بودند و در وجه تسميه آنها به ايننام و حوهى ذكر شده است كه مقام را گنجايش شرح آن نيست .
40- عبدالله بن ابى ، رهبر منافقين بود كه پيش از آمدنرسول خدا (ص ) به مدينه ، مقدمات سلطنت او فراهم شده بود. ولى هجرت پيغمبر (ص )زمينه سلطنت او را بر هم زد و او هم ناچار شد تظاهر به اسلام كند ولى در باطن ، ازدشمنان اسلام و پيغمبر بود.
41-كسانى كه بخواهند مدارك و منابع اين جريان را مورد بررسى قرار دهند، مىتوانند به كتاب شريف (الغدير) جلد دوم ، صفحه 52 و كتاب (احقاق الحق ) جلددوم ، صفحه 399 و(تفسير نمونه ) جلد چهارم ، صفحه 421 مراجعه نمايند.
42- شعراى بزرگ ايران و عرب ، به اين منقبت على (ع ) توجه نموده و در اشعارخود به آن اشاره كرده اند. يكى از شعراى معاصر (ايرج ) مى گويد: