3ـ مقتل ابى عبداللّه الحسين(عليه السلام)

(99 پ ـ 193 ر)

(تاريخ ـ عربى)

از : لوط بن يحيى بن سعيد ازدى معروف به ابى مخنف (157)

حادثه كربلا را از وصيت و مرگ معاويه تا مرگ يزيد نگاشته است.

در بودن اين مقتل همان كه ابومخنف نگاشته مورد ترديد است، ر،ك به ذريعه 22/27 و ريحانه 7/258 و لؤلؤ و مرجان ميرزا حسين نورى.

آغاز : «حدثنا ابوالمنذر هشام بن محمد بن السّائب الكلبى. قال حدثنا عبدالرّحمن».

انجام : «ثمّ الانتقام منه فى جهنم فانّها مقرّه لعنة اللّه عليه الى يوم القيامه، الا لعنة اللّه على القوم الظالمين».

4ـ اخبارالمختاربن ابى عبيده‌الثقفى(اخذ الثار) (193ر ـ 262پ)

(تاريخ ـ عربى)

از : لوط بن يحيى بن سعيد ازدى معروف به ابى مخنف

داستان قيام مختار را از بودن وى در زندان عبيداللّه بن زياد تا آوردن سر مصعب بن زبير در كاخ «دارالاماره» كوفه به حضور عبدالملك مروان و پس از آن داستان سديف و ابوالعباس سفاح را نگارش كرده است.

آغاز : «روى ابومخنف رضى الله تعالى عنه قال: لمّا قتل مولانا و مولا كل مؤمن و مؤمنه الحسين بن اميرالمؤمنين

(عليه السلام)

».

انجام : «و هذا ما انتهى الينا من قصّة السّفّاح و السّديف رحمهما اللّه على التمام و الكمال».

5ـ الأرشاد فى معرفة حجج اللّه على العباد (263 ر ـ 325 پ)

(تاريخ ـ عربى )

از : شيخ مفيد، محمد بن محمد بن نعمان بغدادى (413)

تاريخ مختصرى است از زندگانى معصومين

(عليهم السلام)

و بيان معجزات و كرامات آنان و ذكر گروهى از اصحابشان بعنوانهاى «باب» و «فصل»

اين كتاب در موضوع خود اهميت بسزائى دارد و مورد اعتماد دانشمندان است.

نسخه حاضر زندگانى امام حسين

(عليه السلام)

از ولادت تا شهادت و فضيلت زيارت و اولاد آن حضرت است.

آغاز افتاده : «بسمله، باب ذكر الامام بعدالحسن

(عليه السلام)

و تاريخ مولده و دلائل امامته و مبلغ سنّه و مدّة خلافته...».

انجام افتاده : «و فاطمه بنت الحسين و امّها امّ اسحاق بنت طلحة بن عبداللّه تميمّية».

نستعليق، عبدالعلى عراقى، روز جمعه 27 رمضان. كتاب سوم ربيع الثانى. چهارم جمادى الأولى و پس از كتاب داستان نوحه فيل از «المناقب الحيدريه». پنجم : اواسط جمادى الآخر همه كتابها بسال 1297. در پايان قضاياى اميرمؤمنان از ارشاد مفيد. جلد تيماج قهوه‌اى بى‌مقوّا.

325 گ، 11 س، 11×5/17 سم.

ذريعه 1/348 (اخبار المختار).

مجموعه

1ـ الكافيه (1 پ ـ 39 پ)

(نحو ـ عربى)

از : ابوعمرو عثمان بن عمر معروف به ابن حاجب (646)

بشماره (226) مراجعه شود.

2ـ الشمسيه فى القواعد المنطقيه (40 پ ـ 72 پ)

(منطق ـ عربى)

از : نجم‌الدين على بن عمر كاتبى قزوينى (675)

در قواعد منطق مختصر و بسيار مشهور و بنام شمس‌الدين محمّد بن بهاء الدين جوينى نگاشته و داراى يك مقدمه و سه مقاله و يك خاتمه مى‌باشد، بدين قرار:

المقدّمة: فى ماهيّة المنطق و موضوعه.

المقالة الأولى: فى المفردات. در چهار فصل.

المقالة الثانيه: فى القضايا و احكامها در يك مقدمه و سه فصل.

المقالة الثالثة: فى القياس و احكامه در پنج فصل.

الخاتمه: فى مواد الأقيسة و اجزاء العلوم.

آغاز : «الحمدللّه الّذى ابدع نظام الوجود، و اخترع ماهيات الأشياء بمقتضى الجود».

انجام : «لامتناع ان يكون جزء الشئ مطلوبا ثبوته له بالبرهان. و ليكن هذا آخر ما اردنا ايراده فى هذه الأوراق».

3ـ تنقيح العبارات فى توضيح الاستعارات؟ (80 پ ـ 91 ر)

(بيان ـ عربى)

از : محمد معروف بن مصطفى بن احمد شهرزورى، نودهى (1254)

حـدود يكصد و هفتاد بيت است در علم بيـان كـه از رساله ابوالقاسم در استعاره و متعلقات تلخيص نموده، مطالب مشكل آن را توضيح داده و فوائدى از خود افزوده است.

آغاز :

«قال الفقير المذنب الملهوف ----- آمل عفو ربّه معروف».

انجام :

«و الحمد للّه و صلّى البارى ----- على النّبىّ احمد المختار

و آله الهادين من ضلال ----- و صحبه الغرّ ذوى الكمال».

4ـ قطر العارض فى علم الفرائض (91 پ ـ 99 پ)

(فقه ـ عربى)

از : محمد معروف بن مصطفى بن احمد شهرزورى، نودهى

مسائل ارث شافعى است بنظم كه اصل آن «فرائض المنهج» به نثر بوده و مختصر، ناظم مسائل بسيارى از كتب مورد اعتماد بدون ذكر نام آنها به اصل افزوده با آوردن مثالهايى جهت توضيح.

آغاز :

«قال فقير ربّه الرّؤف ----- محمّد الشهير بالمعروف».

انجام‌افتاده:

«حتما على‌ابن اخ‌منتسب ----- لأبوين و ابن عم لأب».

5ـ العقائد؟ (100 ر ـ 103 ر)

(عقائد ـ عربى)

از : ؟

حدود هشتاد و سه بيت است در اعتقادات شافعى در اصول دين و صحابه و اهلبيت

(عليهم السلام)

و برخى مسائل كلامى ديگر.

احتمالاً «فرائد العقايد» محمد معروف بن مصطفى شهرزورى نودهى باشد.

آغاز :

«سأحمد ربّى طاعة وتعبّدا ----- و انظم عقدا فى العقيدة اوحدا».

انجام :

«كذاك سلام اللّه ثمّ رضاؤه ----- عن الآل والأزواج و الصّحب سرمدا».

* * *

6ـ شرح امّ البراهين (105 ر ـ 108 پ)

(عقائد ـ عربى)

از : شيخ محمّد بن منصور هدهدى

شرح مزجى مختصريست بر«امّ البراهين» محمد بن يوسف بن حسين سنوسى (895) در عقائد.

آغاز : «الحمدللّه و الصّلواة و السلام على رسول اللّه. اعلم انّ الحكم العقلى ينحصر فى ثلاثه اقسام: الوجوب و الاستحالة و الجواز».

انجام : «و عن التّابعين لهم باحسان الى يوم الدين، و سلام على المرسلين، و الحمدللّه ربّ العالمين».

7ـ فرائض المنهج (109 پ ـ 114 پ)

(فقه ـ عربى)

از : قاضى زكريا بن محمد بن احمد انصارى شافعى (925)

بخش احكام ارث كتاب «منهج الطلاّب» يا «المنهج» خود انصارى است در فقه شافعى كه آن را از كتاب «منهاج الطالبين» ابوزكريا يحيى بن شرف، محى‌الدين نووى (677) تلخيص كرده است.

آغاز : «يبدء من تركة ميت (كذا) بما تعلّق بعين، كزكواة و جان و مرهون».

انجام : «و من الثّانية اخذه مضروبا فى نصيب الثانى او وفقه».

8ـ انموزج اللبيب فى خصائص الحبيب (117 ر ـ 118 پ)

(حديث ـ عربى)

از : جلال الدين عبدالرحمن بن ابى بكر سيوطى (910)

تلخيصى است از كتاب مفصّل خود «الخصائص الكبرى يا كفاية الطالب اللبيب فى خصائص الحبيب» در معجزات و خصائص پيامبر اكرم

(صلى الله عليه وآله وسلم)

انموزج در دو باب آمده است.

باب اول: آنچه پيامبر

(صلى الله عليه وآله وسلم)

داشت و پيامبران پيشين نداشتند داراى چهار فصل.

باب دوم: آنچه آن حضرت داشت و امتش نداشتند. داراى چهار فصل.

آغاز : «الحمدللّه الذى اتقن بحكمته كل شئ فاحتبك، و ابعث حبيبه محمّد

(صلى الله عليه وآله وسلم)

فانار به كلّ حلك».

انجام : «و كان لايفتح فيه باب و لا خوخة و لا كوّة بحال. و الحمدللّه ربّ‌العالمين».

9ـ الاحتفال فى سؤال لأطفال (129 پ ـ 132 پ)

(كلام ـ عربى)

از : جلال الدين عبدالرحمن بن ابى‌بكر سيوطى

در موضوع اينكه اگر كودكى بميرد آيا مورد آزمايش قرار خواهد گرفت؟ و آيا دو فرشته مأمور، در قبر از وى بازجوئى مى‌نمايند.

آغاز : «مسئلـة. اختلـف فى الأطفال هل يفتنون فى قبورهم و يسألهم منكر و نكير اولا؟».

انجام : «و هذا كالنص فى انّ الصغير يسئله منكر و نكير. انتهى. و اللّه اعلم، و الحمد للّه...».

10ـ عقائد النسفى (بداية العقول) (133 ر ـ 136 پ)

(عقائد ـ عربى)

از : ابوحفص عمر بن محمد بن احمد نسفى (537)

در توحيد و صفات الهى و برخى از امور اعتقادى بر پايه مذهب اهل سنت، بسيار كوتاه و معروف.

آغاز : «قال اهل الحق: حقايق الأشياء ثابتة والعلم بها متحقّق، خلافا للسوفسطائيه».

انجام : «و رسل الملائكة افضل من عامّة البشر، و عامّة البشر افضل من عامّة الملائكه».

* * *

11ـ تهذيب المنطق (136 پ ـ 143 پ)

(منطق ـ عربى)

از : سعدالدين مسعود بن عمر تفتازانى (792)

بشماره (26) مراجعه شود.

12ـ جمع الجوامع (143 پ ـ 186 پ)

(اصول ـ عربى)

از : ابوالنّصر عبدالوهّاب بن على بن عبدالكافى (771)

مختصريست مشهور در اصول فقه بروش اهل سنت كه از تعداد يكصد جلد كتاب گرد آورده، و برگزيده دو شرح خود بر «مختصر ابن حاجب» و «المنهاج» و مسائل ديگرى را بر آن افزوده، در چند مقدمه وهفت كتاب نگاشته است.

آغاز : «نحمدك اللّهمّ على نعم يؤذن الحمد بازدياها، و نصلّى على نبيّنا محمد هادى الأمّة لرشادها».

انجام : «فدونك مختصرا بانواع المحامد حقيقا، واصناف المحاسن خليقا، جعلنا اللّه به مع الذين انعم اللّه عليهم... رفيقا».

نسخ، كتاب اول سعد اللّه دوشنبه ذيقعده 1275. دوم شعبان همان سال. پس از كتاب اشعار مناجات شافعى و ابى‌بكر و مطالب ديگرى. سوم عبدالرحمن بن جامى بوريدرى پنجشنبه، 1300 چهارم سعداللّه 1280 و پس از كتاب اشعار اخلاقى به عربى. پنجم و ششم بخط همو، 1277 پس از ششم چند حاشيه از عبداللّه سويدان دمليجى، هفتم 1275، و حاشيه‌هايى از شيرازى، احكام شجاج انوار، احكام جراح، حاشيه محرر و ابن حجر. نهم عبدالرحمن بوريدرى 1300. بقيه كتابها بخط سعداللّه بوريدرى. پس از كتابها: فوائد و جدولهاى شناختن طالع سال و احكام سال پنجم تركى، قمر در بروج دوازده گانه، شناختن اسرار قلوب.

186 گ، سطور مختلف، 11×18 سم.

معجم المطبوعات 2/1538 و ريحانه 5/17 و آقا نجفى 11/127 (الشمسيه). الاعلام: 7/105 (تنقيح و قطر العارض). معجم المطبوعات 1/1058 و آقا نجفى 6/117 (ام البراهين). ريحانه 3/148 (انموزج). معجم المطبوعات 2/1854 و آقانجفى 11/377 (عقائد النسفى). معجم المطبوعات 1/1002 (جمع الجوامع).

معجم‌المطبوعات 2/1538 و ريحانه 5/17 و آقا نجفى 11/127 (الشمسيه). الاعلام: 7/105 (تنقيح و قطر العارض). معجم المطبوعات 1/1058 و آقا نجفى 6/117 (ام البراهين). ريحانه 3/148 (انموزج). معجم المطبوعات 2/1854 و آقانجفى 11/377 (عقائد النسفى). معجم المطبوعات 1/1002 (جمع الجوامع).

المزار؟

(زيارت ـ عربى)

از : ؟

زيارت‌هاى معصومين

(عليهم السلام)

را با عنوانهاى «فصل ـ فصل» آورده و پس از آن: زيارت حضرت سلمان، قبور شيعه، زيارت از غير، زيارت كوفه، اعمال مسجد سهله و وداع مسجد كوفه و سهله، زيارت جامعه و نمازهائى را كه در زيارتگاهها بايد خواند، نگاشته است.

آغاز افتاده: «لديكِ و بلّغها منى. و السّلام عليها و رحمة اللّه و بركاته. قال »فى المصباح: اذا وقفت عليها للزيارة فقل».

انجام افتاده: «زيارة اولاد الأئمّة

(عليهم السلام)

، الطيبين الطّاهرين».

نسخ، عناوين شنگرف، جلد تيماج قهوه‌يى سير بى‌مقوا.

170 گ، 10 س، 11×18 سم.

شرح تجريد الكلام

(كلام ـ عربى)

از : علاءالدين على بن محمّد قوشچى (879)

بشماه (121) مراجعه شود. نسخه حاضر از المقصد الثالث فى اثبات الصانع تا بحث احباط مى‌باشد.

نستعليق، عناوين و نشانها شنگرف، جلد تيماج قهوه‌يى سير حاشيه نويسى دارد.

78 گ، 15 س، 13×18 سم.

مجموعه

1ـ الولاية المطلقة (1 پ ـ 25 ر)

(عقايد ـ عربى)

از : آقا محمد رضا قمشه‌يى اصفهانى (1306)

در معنى و تقسيم ولايت به عامه و خاصه «مطلقه ومقيده» و اختصاص ولايت به پيامبر

(صلى الله عليه وآله وسلم)

و امامان پاك

(عليهم السلام)

آغاز : «الولاية من الولى به معنى القرب، وهى امّا عامّة تعمّ جميع المؤمنين و اليها اشير».

انجام: «كما اعترف به الشارح نفسه و نقل عنه، هذا ما اردت بيانه فى هذا الفص الشيثى».

2ـ وحدة الوجود (26 ر ـ 30 ر)

(عرفان ـ عربى)

از : آقا محمد رضا قمشه‌يى اصفهانى

گفتار كوتاهى است در وحدت وجود از نظر عرفان و ديد فلسفه به استناد روايات امامان

(عليهم السلام)

آغاز : «قد اختلف اصحاب القلوب من مشايخ العرفاء بعد اتفاقهم فى وحدة الوجود بل الموجود».

انجام : «و صمديته باندماج حقايقها فيه، هذا بيان المرام فى هذا المقام. و اللّه العالم».

3ـ احديّة الغيب (30 پ ـ 40 پ)

(عرفان ـ عربى)

از : صدرالدين محمد بن اسحاق قونوى (673)

مختصرى است در مقام احديّت غيبى به روش عرفانى كه در پايان نتيجه مى‌گيرد: آن كس كه خود را شناخت در جهان غير خدا چيزى نبيند.

آغاز : «الحمدللّه الذى لم يكن قبل وحدانيته قبل الاّ و القبل هو، و لم يكن بعد وحدانيته بعد الاّ والبعد هو».

انجام : «الاّ بخدمة شيخ واصل، و استاد حاذق. ليهتدى بنوره و ليسلك هو بهمته، و يصل به الى مقصوده ان شاء اللّه تعالى...».

4ـ رسالة فى طريق التّصوّف (41 ر ـ 44 پ)

(تصوّف ـ عربى)

از : محى‌الدين عربى، محمد بن على بن محمّد (634)

مختصرى است در سلوك صوفيان كه براى قلب شش وجه و مقابل هر وجه حضرتى از حضرات بزرگ الهى مى‌داند. بنا به درخواست امام فخر رازى اين رساله را نگاشته است.

آغاز : «اعلم انّ القلب على خلاف بين اهل الحقايق و المكاشفات كالمرآت».

انجام : «فانظر حذرهم من الزلل مخافة الفوت، فان اردت انوارهم و اسرارهم فاسلك آثارهم الغيب».

5ـ الرسالة العينيّة (46 پ ـ 71 پ)

(عرفان ـ فارسى)

از : احمد بن محمد بن محمد غزالى (510)

نامه‌اى است عرفانى كه غزالى به عين القضاة همدانى نگاشته، و در آن پند و اندرزهائى به نثر شيوا و شعر فارسى و عربى آورده است.

آغاز : «سلام اللّه تعالى وبركاته على المجلس الأسمى، المنعمى الأقضوى، الرضوى الكفوى الجمالى الشرفى».

انجام : «و نعوذ باللّه من دعاء لا يسمع،و قلب لايخشع، و بطن لا يشبع، وعلم لاينفع».

6ـ الطريق الى اللّه (72 ر ـ 75 ر)

(عرفان ـ عربى)

از : شيخ نجم‌الدين، احمد بن محمد بن عمر، خيوقى كبرى (619)

همه راههاى رسيدن به حق و حقيقت را منحصر در سه نوع مى‌داند:

1ـ راه سوداگران و بازرگانان كه راه اخيار است.

2ـ راه مجاهدان و رياضت‌كشان كه راه ابرار است.

3ـ راه سلوك وپرواز به حق كه راه زيركان و چابكان است (راه عشق و محبت)

سومين را بهترين راه دانسته و براى آن ده پايه مى‌شمارد.

توبه، زهد در دنيا، توكل بر خدا، قناعت، عزلت، ملازمت ذكر، توجه به خداى متعال، صبر، مراقبت، رضا.

آغاز : «الحمدللّه الذى هدانا... الطرق الى اللّه بعدد انفاس الخلايق، وطريقنا الذى نشرع فى شرحه».

انجام : «لايزيد له نور، و لا يثمر له الولاية و النبوّة، فافهم‌تر شد، والسلام على من اتبع الهدى».

7ـ اسرار النجوم (76 پ ـ 95 پ)

(ستاره‌شناسى ـ عربى)

منسوب‌به : ارسطو

صد فصل كوتاه است در اسرار ستارگان و آثار آنها.

گويند ارسطو اين رساله را براى اسكندر نوشته است.

آغاز : «كتاب اسرار النجوم... الفلك مطبوع و افعاله اتفاقيّة، و الأنسان مختار وافعاله اختياريّة».

انجام : «دلالتها يظهر فى الدرج التى يخالفها و لا يتجاوزها، كالمنشاران تجريه و السكين التى يقطع بها».

كتاب اوّل تا ششم نستعليق خوش، سيد حسين خان نعمت اللّهى رهنمون، تفريشى، بدستور آقا سيد حسين شمس‌العرفاء طهرانى. اوّل و دوّم و چهارم: ربيع‌الثانى 1351، سوّم: صفر 1353 پنجم شوال 1348، ششم ربيع‌الثانى 1353، كتاب هفتم نسخ، نام كاتب نيامده، اواخر رمضان 1272، عناوين نانوشته. در پايان سوّم «با كمال دقت اين نسخه تصحيح گرديد»آمده است.

95 گ، سطور مختلف، 5/11×5/17 سم.

ذريعه: 25/143 (الولايه).

ريحانه 3/431 (احدّية) و 5/255 (چهارم). آقا نجفى 19/226 و ريحانه 4/234 (پنجم). ريحانه 6/143 و آقا نجفى 18/209 (الطريق). آقانجفى 1/331 (اسرار).

منشئات

(نامه‌نگارى ـ فارسى)

از : معتمدالدّولة فرهاد ميرزا بن عبّاس بن فتحعلى شاه قاجار (1305)

نامه‌هائى است كه در تاريخهاى مختلف به شخصيات نوشته است، و در آنها جنبه‌هاى ادبى پارسى رعايت شده.

آغاز : «ستايش مرخدائى را كه از آب و خاك جان پاك آفريده، و او را از همه آفريدگان برگزيده».

انجام : «و كاغذ كه به اينجا رسيد شاطر برگشت، و كاغذ شما را رسانيد، از آن عبارت كه نوشته بوديد; جف القلم والسلام».

نستعليق، نام كاتب و تاريخ كتابت ندارد، جلد تيماج حنائى

84 گ، سطور مختلف، 5/15×17 سم.

آقا نجفى 9/250 ريحانه 5/331.

مجموعه

1ـ جواهر الفرائض (الفرائض النّصيريّه) (1 پ ـ 20 ر)

(فقه ـ عربى)

از : خواجه نصيرالدين، محمد بن محمد بن حسن طوسى (672)

رساله مختصرى است در قواعد مهم ارث در دو بخش و هر يك داراى فنها و بابها و فصول.

آغاز : «للّه الحمد اهل الحمد و وليّه، و منتهاه و بديّه، و الصلواة على محمد حبيبه و صفيّه، و على آله مفاتيح الاسلام».

انجام : «و لعمّها اثنان، و لعّمتها واحد، و هذا هو الجواب عنه، و باللّه العصمة و التوفيق و هو حسبنا و نعم الوكيل».

2ـ شرح جواهر الفرائض (31 ر ـ 68 ر)

(فقه ـ فارسى)

از : شاه ابوالحسن بن احمد شريف قائينى

مؤلف شرحى عربى بركتاب «جواهر الفرائض» خواجه نصيرالدين طوسى نگاشته و به شاه طهماسب صفوى تقديم داشته است، شاه از وى خواست كه عربى را به فارسى برگرداند. جملاتى از اصل كتاب را نقل نموده، ترجمه تحت اللفظى مى‌نمايد، و آنجا كه نياز به شرح بيشترى دارد توضيح مى‌دهد.

آغاز اصل : «عنوان دفتر فرايض رايضان توسن نفس سركش به جز ايزد متعال چيزى ديگر لايق ننمايد».

آغاز نسخه : «و خال و خاله و اولاد ايشان، و دليل هر يك خالى از ضعف نيست».

انجام : و بر اين، ختم رساله شد، الحمدللّه وارث ميراث الأرض والسّماء، و الصّلواة و السّلام على خاتم الانبياء و آله...».

نستعليق محمد فاضل موسوى حسينى كتاب اول 14 رمضان 1081 ، عناوين و نشانها شنگرف و برخى نانوشته، پس از كتاب 11 برگ مسائلى از ارث «تذكره» علامه و سخن ابوالهذيل علاف در «حمار بشر اعقل من بشر!» آمده است. كتاب دوّم 24 رمضان 1082 ، نشانهاى متن شنگرف، حاشيه‌نويسى دارد، جلد تيماج نارنجى سير.

69 گ، سطور مختلف، 10×5/17 سم.

ذريعه 16/150 و ريحانه 2/170 و آقانجفى 1/60 (جواهر). ذريعه 13/380 و آقانجفى 1/117 (شرح).

ترجمه دعاى ابوحمزه ثمالى

(دعا ـ فارسى)

از : ؟

ترجمه تحت اللفظى است از دعاى مشهور ابوحمزه ثمالى كه از امام زين‌العابدين

(عليه السلام)

نقل شده و در سحرهاى ماه رمضان خوانده مى‌شود.

آغاز : «الهى لاتؤدبنى بعقوبتك، و لا تمكر بى فى حيلتك تا پايان دعا».

آغاز ترجمه : «خداوندا تأديب مكن مرا به عقوبت خود، و مكر مكن با من در حيله خود».

انجام ترجمه : «و راضى كن مرا از عيش به آنچه قسمت كرده‌اى از براى من، اى رحم كننده‌ترين رحم كنندگان».

نسخ، ترجمه نيز به نسخ و شنگرف زيرنويس، جلد تيماج قهوه‌اى بدون مقوا، مرمّت شده، دو مهر بيضوى «محمد الحسينى» و«عبده سيد محمد الحسينى بن عبدالمجيد» روى برگ اول ديده مى‌شود.

42 گ، 14 س، 11×5/17 سم.

مجموعه

1ـ لبّ اللّباب (1 ر ـ 53 ر)

(فلسفه ـ عربى)

از : حاج كريم خان بن ابراهيم كرمانى (1288)

در اسرار آفرينش فرشتگان و عوالم و مركبات و بسائط، داراى يك مقدمه و ده باب و شب پنجشنبه 22 جمادى الاول 1272 به پايان رسيده است.

و عناوين كتاب بدين قرار است.

المقدمه: فى بيان ما يجب تقديمه قبل الشروع فى المقصود.

الباب الأول: فى الاشاره الى خلق الأرضين و السّماوات.

الباب الثانى: فى جسمانيّة الكرات الثلاث عشرة.

الباب الثالث: فى معنى الاختيار.

الباب الرّابع: فى انّه اذا ركّب شيئان حصل امر بين الأمرين.

الباب الخامس: فى انّ اجزاء المركب بمنزلة الحروف، و المركب بمنزله الكلمة.

الباب السادس: فى تقسيم البسائط الى قسمين، عوامل و معمولات.

الباب السابع: فى انّ بسائط هذا العالم تتركب و لم تختلط فى غير الانسان.

الباب الثامن: فى انّ للبسائط مقام ذاتها و مقام افعالها.

الباب التاسع: فى انّ كلّ ما سوى ظهور ذلك القلب منحط عن درجة الجامعيّة.

الباب العاشر: فى انّ من المواليد من فيه جميع ذوات القبضات.

آغاز افتاده: «و متممات الكلمة التّامه، و لعنة اللّه على اعدائهم الأقشاب، ما طلع نجم و غاب».

انجام : «فافهم هذا الباب فانه نتيجه الأبواب السّابقه، و لبّ اللباب، و خلاصة الكتاب، و انّ فيه لعبرة لاولى الألباب».

‌

2ـ رسالة فى جواب ميرزا زين‌العابدين‌الحسينى‌الشيرازى(55 ر ـ 119 پ)

(فلسفه ـ عربى)

از : حاج كريم خان بن ابراهيم كرمانى

ميرزا زين العابدين در نامه‌اى سه سؤال از وى نموده:

1ـ حقيقت و مجعوليت امكان و استدلال از حكمت و موعظه و مجادلة.

2ـ جواب كسانى كه قائل به عدم امكان مجعوليت امكانند و آن را امرى انتزاعى مى‌دانند.

3ـ شرائط و حقيقت محبت.

كريمخان پرسش وى را متن قرار داده، به عنوان شرح جواب گفته است. و عصر سه شنبه 14 ربيع‌الاول 1260 در كرمان به پايان آورده.

آغاز : «الحمدللّه و سلام على عباده الذين اصطفى. و بعد فيقول العبد الأثيم».

انجام : «و اظنّنى اسافر نحوكم فيما بعد لأمور و اللّه اعلم بها، و هو ولى التوفيق».

3ـ رسالة فى امر الجنّ (120 ر ـ 128 پ)

(فلسفه ـ عربى)

از : حاج كريم خان بن ابراهيم كرمانى

به گفته خود ميان برادران شيرازى درباره جن اختلافى پديد آمده، و نيز در اينكه امام زمان

(عليه السلام)

در هور قليا هستند يا در اين دنيا؟ اين رساله را نگاشته و شب پنجشنبه 21 شعبان 1272 به پايان آورده است.