اين چنين خاصيتی در آدمی است مهر ، حيوانرا كم است ، آن از كمی‏
است

مهر و رقت وصف انسانی بود

خشم و شهوت وصف حيوانی بود

ويل دورانت اين صفا و صميميت را كه پس از خاتمه شهوت نيز دوام پيدا
می‏كند اين طور توصيف می‏كند :
" عشق به كمال خود نمی رسد مگر آنگاه كه با حضور گرم و دلنشين خود
تنهائی پيری و نزديكی مرگ را ملايم سازد ، كسانيكه عشق را فقط ميل و
رغبت می‏دانند فقط به ريشه و ظاهر آن می‏نگرند ، روح عشق حتی هنگامی كه‏
اثری از جسم بجا نمانده باشد باقی خواهد بود .
در اين ايام آخر عمر كه دلهای پير از نو با هم می‏آميزند ، با شگفتگی‏
معنوی ، جسم گرسنه به كمال خود می‏رسد " ( 1 ) .
با همه اختلافی كه ميان اين دو نوع عشق وجود دارد و يكی مشروط به هجران‏
است و ديگری به وصال ، يكی از نوع ناآرامی

پاورقی :
( 1 ) لذات فلسفه صفحه 224

90