روزی كه انسان هر كار نيك خويش را حاضر شده میبيند و همچنين هر كاربد خود را ، و دوست میدارد كه ای كاش ميان او و كار بدش فاصله زيادیمیبود . اين آيه صراحت دارد كه انسان عين اين كارهای نيك خويش را به صورتمطلوب و محبوب میبيند و عين كارهای بد خويش را مصور شده به صورتهايیمیبيند كه سخت از آنها نفرت و وحشت پيدا میكند و دوست میدارد از آنهافرار كند يا آنها را از او دور كنند ، اما آنجا جای فرار و يا جدا كردنعمل انسان از انسان نيست . صورت تجسم يافته حاضر شده عمل انسان در آنجهان به منزله جزئی از وجود انسان است و جدا شدنی نيست . . 2 « و وجدوا ما عملوا حاضرا »( 1 ) . هر عملی كه در دنيا انجام دادهاند در آنجا حاضر میبينند . مفاد اين آيه عينا مفاد آيه پيشين است . . 3 « يومئذ يصدر الناس اشتاتا ليروا اعمالهم . فمن يعمل مثقال ذرهخيرا يره و من يعمل مثقال ذره شرا يره »( 2 ) . در اين روز مردم بيرون میآيند برای آنكه ( در نمايشگاه عمل ) اعمالشانبه آنها ارائه شود . پس هر كس به وزن يك ذره كار خير انجام دهد آن رادر قيامت میبيند و هر كس كه به وزن يك ذره كار بد انجام دهد نيز آن رادر آنجا میبيند . انسان باقی و جاويد است ، اعمال و آثار انسان نيز باقی و . پاورقی : . 1 كهف / . 49 . 2 زلزال / 6 - . 8 |
