2 قوله عليه السلام : و انّ اغشّهم لنفسه اعصاهم لربه .
معنى اين فراز از آنچه در فراز قبل گفتيم بخوبى روشن گرديد چه نهايت غشّ و خيانت انسان نسبت به كسى كه دربارهاش خيانت مىكند . شرّ و ضررى است كه به او مىرساند . و بالاترين بدى و ضررى كه نسبت به بندهاى قابل تصوّر مىباشد ،
بدبختى دايمى و دخول در جهنّم است . گرفتار عقاب و كيفر خداوند شدن ،
براى كسى حاصل نمىشود مگر به انجام معصيت الهى بنابراين هر كس گناهكاريش از همگان بيش باشد ، شقاوت و بدبختيش فزونتر خواهد بود پس چنان كسى خيانت كارترين فرد نسبت به خود مىباشد ، بدليل زيادهرويى كه در معصيت كرده است .
خلاصه كلام امام ( ع ) در فراز اوّل و دوّم امر به فرمانبردارى و نهى از معصيت و گناهكارى انسانهاست تا حدّى كه در توان دارند ، و برايشان ميسور و مقدور مىباشد . با عبارت نصيحت نفس ، به فرمانبردارى ترغيب كرده است ، چون نصيحت نفس براى هر كسى مطلوب و محبوب مىباشد و خيانت به نفس براى تمام اشخاص نفرتانگيز است .
