در تاريخ طبرى و ابن خلدون و غير آنها مينويسند: درسال ششم هجرت ، پيغمبر اسلام (ص ) نامه اى به كسرى (خسرو پرويز از بزرگترينسلاطين سلسله ساسانى و پسر هرمز پسر انوشيروان ) فرستاده ، و او را به توحيد وقبول دين اسلام دعوت فرمود، باين مضمون :
بسم الله الرحمن الرحيم ، اين نامه از جانب پيغمبر خدا محمد است بسوى كسرى بزرگمملكت ايران ، سلام و درود بر كسى باد كه جوينده هدايت و پيروى كننده از حقيقت استآنكسى كه به آفريننده جهان و رسول او ايمان آورده ، و تنها خداى واحد را پرستش مىكند، تو را دعوت ميكنم بآنچه خداوند جهانيان دعوا ميفرمايد: من پيغام آورنده و بنده خداهستم ، من از جانب خدا مبعوث شده ام بسوى همه جهانيان : تا مردم را بتوحيد و يكتاپرستىدعوت كرده ، و از راههاى باطل و كج و از كارهاى بد و نادرست برگردانم ، و تا مردمرادستگير كرده ، و از گرفتاريها و عذاب و غضب پروردگار جهان نجات بدهم ، و سعادت وموفقيت تو در اينست كه پيغام و فرمان پروردگار جهانرا بپذيرى ، و اگر چنانكه ازاطاعت و فرمانبردارى حق سرپيچيده ، و از راه حقيقت منحرف باشى : هرگونه گمراهيها وگناههاى مجوس (ايرانيها) بگردن تو خواهد بود⁽¹⁾.
كسرى نامه پيغمبر اكرم (ص ) را خواند و پاره كرد.
سپس نامه اى به فرماندار يمن (كه آنروز تحت حكومت ايران بود) فرستاده ، متذكر شدكه : دو نفر از اشخاص نيرومند و تواناى يمن را انتخاب كرده ، و بحجاز بفرستد: تاپيغمبر را دستگير كرده و پيش او بفرستد.
فرماندار يمن كه باذان نام داشت : دو نفر آدم فهميده و توانائيكه مورد وثوق بودندبسوى مدينه روانه داشت .
اين دو نفر حركت كرده ، و در مدينه بمحضر پيغمبر اسلام مشرف شده ، و جريان امر ودستور پادشاه ايران را بعرض ‍ آنحضرت رسانيدند.
و ضمنا نامه فرماندار يمن را كه به پيغمبر نوشته بود تقديم كردند، و در آن نامهتصريح شده بود كه : در صورت تخلف كردن از دستور كسرى بطور مسلم خود پيغمبرخود و اطرافيان و قبيله او و زمين ايشان مورد تجاوز و در معرضچپاول قواى دولت ايران واقع شده و بكلى محو و نابود خواهند شد.
آرى اين دو نفر بملاقات آنحضرت (ص ) نائل شدند، و چون ريشهاى خود را تراشيده وشارب داشتند: رسول اكرم (ص ) از ديدن صورت ايشان اظهار كراهيت و تنفر فرموده وگفت : واى بر شما باد از طرف كى باين عمل ماءمور شده ايد؟
گفتند: بزرگ ما كسرى چنين دستورى بما داده است .
پيغمبر: ولى خداى من دستور داده است كه شاربها را گرفته و ريش را نتراشيم .⁽²⁾سپس فرمود: براى پاسخ دادن به نامه ، فردا پيش من آئيد.
و چون فردا حاضر شدند، پيغمبر(ص ) فرمود: از طرف خدايم وحى رسيده است كه پسركسرى (شيرويه ) پدر تو را بقتل رسانيده ، و روز و ساعت اين واقعه را هم بيان فرمود،اينك سلطان و بزرگ شما خود از اين دنيا رخت بر بسته است .
نتيجه :
چقدر مناسب است كه : آدمى چون خود را توانا و داراىمال و عنوان و جاه مى بيند، فريب نخورده است ، و از راه حق و مقام حقيقت منحرف نشود.
انسان بايد بداند كه : ثروت و شخصيت دنيوى هميشگى نبوده ، و از ميان خواهد رفت ، وآنچه هميشگى و پايدار است حق است .
آدم عاقل پيوسته در مقابل حق خضوع كرده ، و كوچكترين خود بينى را پس از شنيدن سخنحق بخود راه نميدهد.
كسى كه با سخن حق مخالفت كرده ، و از قبول آن خوددارى ميكند: با سعادت و خوشبختىخود مخالفت نموده ، و تيشه بر ريشه خويش ميزند.
هر كسى خواه فقير باشد يا سلطان ، تا روزى پا بر جا و برقرار است كه : روىصراط حق و عدل قدم بر ميدارد، و اگر نه : خود را سرنگون ساخته ، و براى هميشه درمورد لعن و طعن ديگران قرار خواهد گرفت .