در وصيت مفضل است كه (گويد:) شنيدم از حضرت صادق عليه السلام مى فرمود: از همجدا نشوند دو مرد بصورت قهر كردن جز اينكه يكى از آندو سزاوار بيزارى (خدا ورسولش از وى ) و لعنت (يعنى دورى از رحمت حق ) گردد، و چه بسا كه هر دوى آنهاسزاور آن شوند، معتب (كه يكى از دوستان مخصوص آنحضرت بود) عرض كرد: خدا مرابقربان تو گرداند! آنكه ظالم و ستمكار است اين سزاى اوست ، اما مظلوم چه جرمى دارد(كه سزاوار بيزارى و لعنت شود؟) فرمود: براى آنكه برادر خود را بآشتى و پيوستبا خود دعوت نمى كند، و از گفتار او صرفنظر نمى كند (و آنرا نشنيده نمى گيرد)شنيدم پدرم مى گفت : هرگاه دو تن با هم ستيزه كنند و يكى بر ديگرى غالب آيد، بايدآن ستمديده و مظلوم نزد رفيق ستمگر خود رود و باو بگويد: اى برادر من ستمكارم ، تاجدائى ميانه او و رفيقش از بين برود، پس ‍ خداى تبارك و تعالى حكيم وعادل است و داد مظلوم را از ظالم بستاند.

حضرت صادق عليه السلام فرمود: كه رسول خدا (ص ) فرموده : بيش از سه روزجدائى و قهر كردن روا نيست .