سياست نفاق

 مأمون كه از ولايت عهدى امام رضا (ع) تظاهر به خشنودى مى‏كرد، امر كرد كه همه افراد با آن حضرت بيعت كنند، و كسانى را كه احياناً امتناع مى‏ورزيدند، به زندان مى‏افكند[1]، از طرفى دستور داد تا در سراسر كشور اسلامى با عظمت آن روز سكّه به نام امام رضا (ع) بزنند و خطبه بنامش بخوانند و همچنين مجالس جشنى ترتيب داده، و در آن مجالس شعرا و اديبان را دعوت مى‏كرد كه راجع به وليعهد جديد شعر سروده و به او تبريك گويند، و بالاخره در اين زمينه پولهاى كلانى را از بيت‏المال خرج كرد، و جوايز و صله‏هاى بسيارى به مدّاحان و تبريك گويان بخشيد.

 اما از طرفى علماى مذاهب مختلف و شخصيّتهاى علمى آن روز را دعوت ‏كرد، تا با امام رضا (ع) بحث كنند، شايد حتى براى يك بار هم كه شده امام شكست بخورد، تا سوژه‏اى به دست مأمون آيد و بتواند شخصيت آن امام را از نظر علمى مخدوش سازد، اما مشهور است كه (عدو شود سبب خير اگر خدا خواهد) امام رضا (ع) با بحثهاى خود و بيان مسائل دشوار و دقيق علمى و فلسفى در موارد اديان و عقايد مختلف، شخصيت الهيش روز به روز جلوه بيشترى يافته و مردم به حقّانيت ايشان پىمى‏بردند.

[1]  ـ بحارالانوار، چاپ جديد ج49 ص134.