بسم الله الرحمن الرحیم
 
نگارش 1 | رمضان 1430

 

صفحه اصلی | کتاب ها | موضوع هامولفین | قرآن کریم  
 
 
 موقعیت فعلی: کتابخانه > مطالعه کتاب انسان درقرآن, استاد شهید آیت الله مطهرى ( )
 
 

بخش های کتاب

     FEHREST -
     nav -
     start -
     10 - انسان در قرآن - صفحه : 10
     11 - انسان در قرآن - صفحه : 11
     12 - انسان در قرآن - صفحه : 12
     13 - انسان در قرآن - صفحه : 13
     14 - انسان در قرآن - صفحه : 14
     15 - انسان در قرآن - صفحه : 15
     16 - انسان در قرآن - صفحه : 16
     17 - انسان در قرآن - صفحه : 17
     18 - انسان در قرآن - صفحه : 18
     19 - انسان در قرآن - صفحه : 19
     20 - انسان در قرآن - صفحه : 20
     21 - انسان در قرآن - صفحه : 21
     22 - انسان در قرآن - صفحه : 22
     23 - انسان در قرآن - صفحه : 23
     24 - انسان در قرآن - صفحه : 24
     25 - انسان در قرآن - صفحه : 25
     26 - انسان در قرآن - صفحه : 26
     27 - انسان در قرآن - صفحه : 27
     28 - انسان در قرآن - صفحه : 28
     29 - انسان در قرآن - صفحه : 29
     30 - انسان در قرآن - صفحه : 30
     31 - انسان در قرآن - صفحه : 31
     32 - انسان در قرآن - صفحه : 32
     33 - انسان در قرآن - صفحه : 33
     34 - انسان در قرآن - صفحه : 34
     35 - انسان در قرآن - صفحه : 35
     36 - انسان در قرآن - صفحه : 36
     37 - انسان در قرآن - صفحه : 37
     38 - انسان در قرآن - صفحه : 38
     39 - انسان در قرآن - صفحه : 39
     40 - انسان در قرآن - صفحه : 40
     41 - انسان در قرآن - صفحه : 41
     42 - انسان در قرآن - صفحه : 42
     43 - انسان در قرآن - صفحه : 43
     44 - انسان در قرآن - صفحه : 44
     45 - انسان در قرآن - صفحه : 45
     46 - انسان در قرآن - صفحه : 46
     47 - انسان در قرآن - صفحه : 47
     48 - انسان در قرآن - صفحه : 48
     49 - انسان در قرآن - صفحه : 49
     50 - انسان در قرآن - صفحه : 50
     51 - انسان در قرآن - صفحه : 51
     52 - انسان در قرآن - صفحه : 52
     53 - انسان در قرآن - صفحه : 53
     54 - انسان در قرآن - صفحه : 54
     55 - انسان در قرآن - صفحه : 55
     56 - انسان در قرآن - صفحه : 56
     57 - انسان در قرآن - صفحه : 57
     58 - انسان در قرآن - صفحه : 58
     59 - انسان در قرآن - صفحه : 59
     60 - انسان در قرآن - صفحه : 60
     61 - انسان در قرآن - صفحه : 61
     62 - انسان در قرآن - صفحه : 62
     63 - انسان در قرآن - صفحه : 63
     64 - انسان در قرآن - صفحه : 64
     65 - انسان در قرآن - صفحه : 65
     66 - انسان در قرآن - صفحه : 66
     67 - انسان در قرآن - صفحه : 67
     68 - انسان در قرآن - صفحه : 68
     69 - انسان در قرآن - صفحه : 69
     7 - انسان در قرآن - صفحه : 7
     70 - انسان در قرآن - صفحه : 70
     71 - انسان در قرآن - صفحه : 71
     72 - انسان در قرآن - صفحه : 72
     73 - انسان در قرآن - صفحه : 73
     74 - انسان در قرآن - صفحه : 74
     75 - انسان در قرآن - صفحه : 75
     76 - انسان در قرآن - صفحه : 76
     77 - انسان در قرآن - صفحه : 77
     78 - انسان در قرآن - صفحه : 78
     79 - انسان در قرآن - صفحه : 79
     8 - انسان در قرآن - صفحه : 8
     80 - انسان در قرآن - صفحه : 80
     81 - انسان در قرآن - صفحه : 81
     9 - انسان در قرآن - صفحه : 9
     bookinfo - شناسنامه کتاب :انسان در قرآن
     toc - فهرست مطالب کتاب: انسان در قرآن
 

 

 
 
انسان غريزه‏ء حقيقت جويی و تحقيق وجود دارد ، نفس دانايی و آگاهی برای‏
انسان مطلوب و لذت بخش است . علم گذشته از اينكه وسيله‏ای است برای‏
بهتر زيستن و برای خوب از عهده‏ء مسؤوليت برآمدن ، فی حد نفسه نيز
مطلوب بشر است . انسان اگر بداند رازی در ورای كهكشانها وجود دارد و
دانستن و ندانستن آن تأثيری در زندگی او ندارد ، باز هم ترجيح می‏دهد كه‏
آن را بداند . انسان طبعا از جهل فرار می‏كند و به سوی علم می‏شتابد .
بنابراين ، علم و آگاهی يكی از ابعاد معنوی وجود انسان است .

. 2 خير اخلاقی

پاره‏ای از كارها را انسان انجام می‏دهد نه به منظور سودی از آنها و يا
دفع زيانی به وسيله‏ء آنها ، بلكه صرفا تحت تأثير يك سلسله عواطف كه‏
عواطف اخلاقی ناميده می‏شود ، از آن جهت انجام می‏دهد كه معتقد است‏
انسانيت چنين حكم می‏كند . فرض كنيد انسانی در شرايطی سخت ، در بيابانی‏
و حشتناك قرار گرفته است ، بی آذوقه و بی وسيله ، و هر لحظه خطر مرگ‏
او را تهديد می‏كند . در اين بين ، انسانی ديگر پيدا می‏شود و به او كمك‏
می‏كند و او را از چنگال مرگ قطعی نجات می‏بخشد . بعد اين دو انسان از
يكديگر جدا می‏شوند و يكديگر را نمی‏بينند . سالها بعد آن فردی كه روزی‏
گرفتار شده بود ، نجات دهنده‏ء قديمی خود را می‏بيند كه به حال نزاری‏
افتاده است ، به يادش می‏افتد كه روزی همين شخص او را نجات داده است‏
. آيا وجدان اين فرد در اينجا هيچ فرمانی نمی‏دهد ؟ آيا به او نمی‏گويد كه‏
ياداش نيكی ، نيكی است ؟ آيا نمی‏گويد سپاسگزاری احسان كننده واجب و
لازم است ؟ پاسخ مثبت است .