بيا جانا كه جانان خواهد آمد | | |
| امير شاه خوبان خواهد آمد
|
بر اين دنياى ظلمانى سرانجام | | |
| شهى چون ماه تابان خواهد آمد
|
گرفتاران پريشانان بياييد | | |
| كه شاه غمگساران خواهد آمد
|
الا اى بى پناهان ناله تا كى | | |
| پناه بى پناهان خواهد آمد
|
بگو از ما به جمع مستمندان | | |
| كه شاهفضل و احسان خواهد آمد
|
مريضان دردمندان مژده بادا | | |
| طبيب درد و درمان خواهد آمد
|
مكش اى دل زهجران آه سوزان | | |
| كه ديگر غم به پايان خواهد آمد
|
مكن ناله تو مظلوما ز ظالم | | |
| كه شاه دين و ايمان خواهد آمد
|
بسوز اى دشمن مولا كه مولا | | |
| بعز و جاه شايان خواهد آمد
|
ملايك در ركاب و التزامش | | |
| بجاهى بس فراوان خواهد آمد
|
مگر صاحب ندارد دين و قرآن | | |
| به قرآن عصر قرآن خواهد آمد
|
بسر آن پرچم نصر من اللّه | | |
| به كف شمشير بران خواهد آمد
|
بشارت بادت اى شيعه كه مهدى | | |
| بقربانش سر و جان خواهد آمد
|
مخور غم چون به پايان روزگار انتظار آيد | | |
| رود سرماى دى آندم كه هنگامبهار آيد
|
خزان بر تخت يغما چند روزى پيش ننشيند | | |
| صبا با جيش نوروزى و لطف بىشمار آيد
|
جهان از نو جوان گردد زانفاس مسيحايش | | |
| اگر آن ماه كنعانى به صرف لالهزار آيد
|
به پايان مى رسد تاريكى شبهاى غم افزا | | |
| چو خورشيد جهان آرا برون ازكوهسار آيد
|
فداى مقدمش سازم هزاران بار جانم را | | |
| اگر دانم ز روى لطف بر سويم نگارآيد
|
دو چشمم منتظر بر دو چو يعقوب از غم يوسف | | |
| كه شايد پيك مصرى را بديندرگه گذار آيد
|
جهان در انتظار و من در اميدم كه تا روزى | | |
| همايون طلعتم مهدى به امر كردگارآيد.
|