پس از اتمام عمليات فتح مبين كه يكى از موفق ترين عمليات درطول هشت سال دفاع مقدس بود تمام لشكرها و تيپ ها و يكانهاى مهندسى و توپخانه وگردآنهازرهى تعين محل دفاع و تحكيم موضع و تقسيم بندىطول جبهه و تجديد سازمان و تعويض سلاحهاى آسيب ديده با جديت وافرمشغول بودند و در عين حال خوشحال و مسرور از توفيق بدست آمده و توجهات حضرت حقبودند واحدهاى ما يك گردان زرهى لشكر 92 اهواز را در تنگه رقابيه تعويض و درانتهاى جاده خاكى كربلا كه منتهى به تنگه رقابيه ميگرديد اسكان و استقرار يافت .تنگه رقابيه قبل از عمليات فتح مبين در اختيار لشكر گارد عراق بوده كه از مجهزترينو پر قدرت ترين و مرفه ترين لشكرهاى عراق بوده است كه در اينمحل استحكاماتى بى نظير و محكم ايجاد كرده بودند سنگرهاى بسيار بزرگ و محكمبطوريكه هرگز با اصابت گلوله توپ و خمپاره از بين نميرفتند و اكثر اسرار وتوجيهات مناطق در آنجا بعمل مى آمده و سينماهاى بزرگ در زير خاك بصورت سنگر درستكرده بودند كه لااقل دويست صندلى جاى ميگرفت و انبارهاى دپوى تداركاتى در آنمحل بوده و از قرار معلوم بقيه لشكرها و تيپ ها دستورات و توجيهات را از آنجا دريافتميكرده اند كه آن محل بطول چند كيلومتر در اختيار ما قرار گرفت و از همان نقطه كهقرارگاه موسوم گرديد تا خاكريز مقابل دشمن دو كيلومتر فاصله داشت و از روز خاتمهعمليات سه روز مدام ايجاد خاكريز از دامنه كوههاى برغازه بطرف تپه هاى طلائيه كهبه منطقه چذابه و بستان و ارتفاعات الله اكبر منتهى ميگشتمشغول بوديم و ضمن استقرار از شهداء و مجروحين و مفقودين خويش بوديم نيز تفحص وجستجو بعمل مى آورديم كه هر روز جهت بررسى به ايستگاههاى جمع آورى اجساد شهداءكه در تاسيسات هنر آموزى انديمشك در كنار جاده اهواز قرار و چند سالن بزرگ وكانتينرهاى آماده داشت سر مى زدم و در جستجوى مفقودين بودم كه غمناكترين اطلاعى بدستمرسيد و بسيار متالم و متاثر گشتم آن خبر شهادت سرباز فتح الهى بود اين سرباز والگوى ايمان و قداست و اسوه پاك و منزه در نهايت به هدف نهائى خود رسيد و آرزوهاىملاقات و ديدار حبيب خود را بدست آورد يادش بخير و راهش ‍ مستدام كه با پيكر مجروح وپانسمان از روى تخت بيمارستان با اصرار و التماس خود مرخص بجاى اينكه روانهمنزل و ديدار والدين و برادر و خواهر و اقربان و اقوام شود مستقيما به جبهه فتح مبين آمدهمثل هميشه در يك دست سلاح انفرادى خود و در دست ديگر جزوات و كتابهاى حاضر ميشد وسنگرى نبود كه فتح الهى بآنجا مهر نماز و جاى نماز و تسبيح و كتابچه دعا و حكامنداده باشد و آواز اذان و دعاهاى كميل و ندبه و عاشوراى او پيوسته در مسامع رزمندگانطنين مى انداخت هميشه در گشتى هاى شبانه پيش تاز و پيش قدم بود هرگز هراس و خوفدر وجودش ‍ نبود و توكل بسيارى قوى داشته و رابطه اش با حبيب خويش خيلى نزديكبود.
فقدان فتح الهى براى رزمندگان اثرى غيرقابل جبران داشت .
فاصله خاك ريز جديد ما با خاك ريز دشمن كه در كنار دهكده ابو غريب ايجاد كرده بودندحدود 2 الى 3 كيلومتر بود و در فاصله اين دو خاك ريز ارتفاعاتى رملى و شن زار متعددوجود داشت ولكن منطقه رقابيه بسيار گرم و بى اب و علف بود و آب را تانكرها از كناررودخانه كرخه از يك روستاى بزرگ مى آوردند كه آن روستا چشمه بزرگ و چاه عميق آبداشت و اكثر يكانها آشپزخانه هاى خود را در آن روستا مستقر كرده بودند و آب آشاميدنى ومصرف تانكرهاى خطوط را از همانجا مى آوردند كه آشپزخانه ما هم در يكمنزل بزرگ قرار داشته و يادش بخير يك آشپز مجرب و فعالى داشتيم بنام كوثرىاهل كرمانشاه بود و در امور طبخ و تداركات مهارت داشت .
اولين روز استقرار در تنگه رقابيه چند سنگر بزرگ تداركاتى كشف گرديد كه پر ازسيگار بغداد و كنسروهاى خوراكى بود در كارتن هاى منظم از كشورهاى ديگر به عراقهديه شده بود و بدست رزمندگان ما افتاد. از رودخانه كرخه در كنار جاده اهواز كه يكروستاى بزرگ و آبادى نيز داشت و پل شناور مهندسى هم زده شده بود و تنهاپل ارتباطى منطقه رقابيه و طلائيه بود تا تنگه رقابيه حدود 7 كيلومتر فاصله داشتبنام جاده كربلا موسوم و رزمندگان تابلو زده بودند و از همان نقطه تا رقابيه و ازرقابيه تا خاكريزها لاشه هاى سوخته تانكها و خودروهاى دشمن بيشتر بچشم ميخورد واغلب نويسندگان جرايد و فيلم برداران و از صدا و سيما يا نهادها و سازمانهاى ديگربآن منطقه مى آمدند و عكس و فيلم و سوژه تهيه ميكردند روز دوم استقرار دو نفر از ستادمشترك براى فيلم و عكس و تهيه مقاله آمده بودند كه شخصا من بهمراه آنان به خاك ريزرفتم و توضيحات لازم داده شد و عكس نيز گرفتند جالب توجه در يك جمله بود منبهمراه دو نفر نامبرده فوق بالاى خاك ريز ايستاده بوديم و دقيقا بطرف خاك ريز دشمننگاه و عكس بر ميداشتند ساعت 5 عصر بود و به فكرمان نميرسيد آنها حركات ما را زيرنظر داشته باشند اما باز با توجه و عنايات حضرت حق لحظه ائى از قلب من خطور كردممكن است دشمن ما را ببيند دست هر دو نفر را گرفته از خاكريز پائين آمديم و ارتفاعخاكريز بلند بود و حدود 3 الى 4 متر ارتفاع داشت به محض آمدن از بالاى خاك ريز بهپائين آن كه تمامى اين حركات 4 ثانيه طول نكشيد دو گلوله تانك پى در پى به هماننقطه ائى كه ايستاده بوديم زدند حتى گلوله ها جاى پاهاى ما را شكافتند و به يك تپهطرف رقابيه اصابت كردند يعنى كاملا محل ايستادن ما سه نفر را هدف گيرى و باگلوله تانك زدند اگر چند ثانيه تاخير ميكرديم هر سه نفر پودر ميشديم . كه سجدهتسبيح و شكر بجا آورديم و پس از آنان يكساعت ديدار از رزمندگان و كيفيت سنگرها وروحيه آنان و ايصال هداياى مردمى كه بفور هر روز ميرسيد و ديدن لودرها و بولديزرهاكه اين ايثارگران بى وقفه شب و روز در تلاش بودند و خطرناكترين كارها مسئوليتآنان بود چون با هيكل و جثه بزرگ لودر و بولديزر و با صداى بلند در معرض ديد وتير دشمن زمين را مى كندند و خاكريز و سنگر دست مى نمودند واقعااعمال اين جوانمردان و ايثارگران تحسين انگيز و اجر معنوى داشت . منطقه رقابيه نسبتبه مناطق ديگر پر از حشرات موذى مثل مار و عقرب ورطيل بود و رزمندگان در اين خصوص دقت فراوان داشتند.
تا خاتمه عمليات در اين قسمت از يكان فرماندهى با شخصى بنام سرهنگ 2 مفتون آزادبود كه على الظاهر اهل مسجد سليمان و فردى مظلوم و زحمت كش بود كه پس از عمليات درتنگه رقابيه كسى بنام سروان جلالى او را تعويض و موقتا فرماندهى اين گردان رابعهده داشت .
قرارگاه لشكرها در حوالى هفت تپه بود و قرارگاه تيپ ها در پشت سايت ها در روستاىچنانه بوده و گردآنهاو يكانهاى مامور به ترتيب درطول جبهه ها استقرار داشتند كه گردان 163 در تنگه رقابيه اسكان يافته بود روزچهارم استقرار صبح جهت توضيحات و درخواست نيازمنديهاى لازم و هم آهنگى يكانهاىتابعه تيپ 1 لشكر 77 از نقطه رقابيه حركت و بهمراه يكنفر سرباز راننده كهاهل سارى بود بطرف قرارگاه تيپ عزيمت كرديم از جاده كربلا تا كناره رودخانه كرخهو از روستائى كه اشپزخانه ها در آنجا مستقر بودند عبور و از زير بند خاكى جلگهچنانه گذشتيم درست در مقابل شهر شوش يعنى غرب شهر شوشبداخل سايت ها وارد و از آنجا بقرارگاه تيپ در روستاى چنانه رسيديم در كنار سرهنگامينى فرمانده تيپ ايستاده بودم و مشغول صحبت بوديم كه سرهنگ امينى هممشغول گرفتن وضو بود و از خاتمه عمليات چهار روز گذشته بود و چند سنگر دژبانو نگهبانى قرارگاه هم در جوار سنگر فرماندهى بود يك لحظه ديديم دو نفر ازداخل سنگر مخروبى كه فرو ريخته و متروك شده بود بيرون آمدند و آرام آرام بطرف مامى آيند كه امينى بمن گفت نگاه كن اين ها عراقى هستند مرحله نخست باورمان نيامد و تصوركرديم از سربازان خودى هستند چون خيلى آرام و بى تشنج راه ميرفتند و لباسسربازى عراقى به تن داشتند دژبان را صدا زديم بچه ها آنها را بگيريد و بياوريدببينيم چه كسى هستند؟ دژبانها آنان را آوردند و ديديم فارسى و تركى نميدانند وسرباز عراقى هستند كه چهار روز در گوشه سنگر متروك پشت كيسه هاى سنگر مخفىشده در اثر گرسنگى و تشنگى بناچار بيرون آمده و سرگردان بودند و خود را تسليمنمودند و به نكات تخليه اسراء اعزام شدند و من پس از اتمام مذاكره و انجام امور لازمبه تنگه رقابيه بهمراه سرباز راننده و جيبميول مراجعت نموديم و لكن از آن راهى كه رفته بوديم برنگشتيم بلكه از يك مسير ديگركه از دامنه ارتفاعات برغازه بود راه را پيش گرفتيم و ساعت حدود يك ظهر وقت ناهار ونماز هم بود كه با يك معجزه و عمل حيرت انگيز مواجه شديم كه به تشريح آن مىپردازم .

از روستاى چنانه قرارگاه تيپ ساعت يك ظهر باتفاق سرباز راننده با جيپ كوچكميول حركت حدود دو كيلومتر روى آسفالت بطرف ارتفاعات برغازه فاصله گرفتيم و پساز رسيدن به دامنه كوهها به سمت چپ انحراف يافته و به حركت خود ادامه داديم لكنراههاى فرعى كه از همديگر انشعاب مى يافتند بيشتر بود و تشخيص داده نميشد كه بهكجا منتهى ميشوند؟ و در اثر اينكه تانكهاى دشمن و خودروها عبور و مرور كرده خاك راههاىفرعى بصورت پودر و آرد در آمده كه به محض حركت يك خودرو خاك شديد بلند و بهاطراف پخش ميشود و بصورت طوفان و گرد بار هوا را مملو مى نمايد با تمام ايناحوال آهسته آهسته به حركت خود ادامه داده و به بالاى ارتفاعات ممتد برغازه رسيديميعنى كوهها مثل سلسله جبال از غرب به شرق ممتد و كشيده شده و كاملامتصل و بصورت سلسله جبال ميباشد كه عبوروسايل نقليه امكان پذير نيست اما در يك محل يك نقطه شيار مشاهده گرديد راهى كه ماحركت ميكرديم بآنجا ميرسيد و از همان شيار از سلسله كوهها ميگذشت و بطرف روستاىابو غريب امتداد داشت و راه ماشين رو بوده و يك جادهقابل استفاده است و مشخص است وسايط نقليه از آنجا بيشتر رفت و آمد داشته است و مشخصاست وسايط نقليه از آنجا بيشتر رفت و آمد داشته است و در بالاى ارتفاعاتپرسنل خودى اعم از پرسنل نظامى و بسيجى را مى ديديم كهمشغول كندن سنگر و استحكامات جديد بودند كه هيچگونه جاى شبهه و ترديد نبود كهافراد خودى بودند و صداها را هم مى شنيديم كه فارسى و تركى صحبت ميكنند وهمديگر را صدا مى زنند و شوخى ميكنند و در معبر شيار هيچ كس و هيچ چيز نبود ما بهآرامى به آنجا رسيديم و آهسته از شيار گذشته و سرازير شديم و درمقابل خودمان با فاصله حدود پانصد الى هزار متر يكانهاى نظامى ميديديم كه لودر كارميكند و خاك ريز ايجاد مى نمايد و تانكر آب و خودروها بفاصله پارك كرده اند وپرسنل سنگر مى سازند و هيچگونه از نظرمان خطور نكرد كه اينان يكانهاى دشمن هستندبلكه تصور مى كرديم از واحدهاى خودى هستند و ازداخل آنان عبور مى كنيم و به تنگه رقابيهبداخل واحد خودمان ميرسيم .
در نتيجه آرام سرازيرى را پيش ميرفتيم ناگاه صدائى از پشت سر شنيديم كه فريادميزد نرويد نرويد آنها دشمن هستند و الان شما را مى گيرند.
سرباز كه مشغول رانندگى بود نميتوانست پشت سرش را نگاه كند و اما من سريعا پشتسر خود را نگاه كردم ديدم دو نفر سپاهى فرياد مى زنند برگرديد برگرديد آناندشمن هستند الان شما را مى گيرند بى درنگ به سرباز گفتم دنده عقب بگير و سريععقب تر برو كه اشتباه كرديم رو به طرف دشمن ميرويم سرباز راننده ماهرى بودبلافاصله دنده عقب گرفت گر چه سر بالا بود لكن بسرعت خود را به شيار سلسلهكوهها رسانديم و اتومبيل سريعا به پشت ارتفاع كشيده شد و از ديد و از تير دشمنمحفوظ شديم اما نفرات مقابل دشمن كه انتظار ما را مى كشيدند و آنان متوجه بوده اند كه مااشتباه كرده بسوى آنها مى رويم و مثل اينكه از صبح چند خود رو نيز باشتباه رفته و آنهارا باسارت گرفته اند اگر اندكى تاخير ميكرديم ما را هم مى گرفتند و خيلى واضحبود كه بيدرنگ به پشت گرفتيم و فرار كرديم بانجا زدند و يك گلوله هم بهمدخل شيار زدند كه خوشبختانه ما چند ثانيه زودتر از هدف آنان فرار كرديم و به محضاينكه در پشت ارتفاع رسيديم پياده شده ديديم دو نفر جوان سپاه پاسدار با يكاتومبيل وانت از صورت ما بوسيدند و به ما دعا كردند كه از مرگ حتمى نجات يافتيد وگرنه يا ميگرفتند يا با گلوله ميزدند كما اينكه ديديدمحل مراجعتتان را با سه گلوله تانك هدف گيرى كردند النهايه نظر حضرت حق با شمابوده است . چند دقيقه با اين دو نفر پاسدار صحبت كرديم كه داراى مشخصات زيرينبودند اولا بسيار لباس تميز و پاكيزه به تن داشتند و با تمام مقتضياتى كه منطقه وبويژه راههاى فرعى داشت كه كوچكترين حركت خود رو موجب بلند شدن خاك و پخش آنبه اطراف ميشد و امكان نداشت كسى پياده يا سواره در آن منطقه حركت نمايد ولى آغشتهبخاك نشود در حاليكه اين دو پاسدار با وانت حركت ميكردند لكن پوتين هائى كه درپايشان نبود و لباسشان بسيار تميز و كلاه بسر نداشتند و موى سرشان خيلى تميز وهيچگونه آثار خاك و گرد در سرو صورت و لباس و پوتين نداشتند و مضافا وانت كهدر زير پا داشتند خيلى تميز و مثل اينكه اين وانت از آسمان پرواز ميكند و هيچگونهتماسى با خاك جاده هاى فرعى و منطقه نداشته است .
اينان خودشان خطاب به من گفتند به تنگه رقابيه ميرويد؟
و يكانتان آنجا مستقر است ؟ گفتم بلى . گفتند شما راه را نميتوانيد پيدا كنيد ما جلوميرويم شما پشت سر ما بيائيد تا راهنمائى و ارائه طريق بكنيم . من قدر دانى وسپاسگذارى كردم اينان جلو و ما پشت سرشان حركت كرديم و حدود 3 الى 4 كيلومتر درهمان وضعيت و كيفيت حركت را ادامه داده و هيچگونه گرد و خاك از زيراتومبيل آنان بلند نميشود كه ما را در پشت سرشان اذيت و ناراحت كند ومثل اينكه اتومبيل آنان روى آسفالت حركت مى نمايد و اما بر عكس جيپ ما چنان گرد و خاك وغبار بلند و پخش كرده ضمن اينكه خودمان آغشته و آلوده غبار و خاك شديم بلكه پشتسرمان هيچ چيز ديده نميشود حتى كوههاى پشت سر را نمى بينيم حدود 3 الى 4 با ايناحوال طى مسافت كرديم و به يك نقطه رسيديم كه اينهااتومبيل خودشان را به سمت چپ جاده كشيده و آهسته توقف كردند و پياده شده رو بطرف منخطاب كردند (اينجا را كه مى شناسى ) و بلافاصله ما هم رسيديم در سمت راست جادهتوقف كرده پياده شديم و اين جمله را به من گفتند (اينجا را كه مى شناسى ) البته ايناوضاع و آثار و علائم خارق العاده را در همان لحظات و در همان زمان متوجه نبوده و دركنميكرديم بلكه كليه رفتار و حالات خارق العاده را پس از جدائى از همديگر درك و متوجهشديم چرا جمله (اينجا را كه مى شناسى ) بمن خطاب كردند آنان را از كجا ميدانستند كه منآنجا را مى شناسم .
آرى آنان درست ميگفتند و خطابشان درست بود من آنجا را كه توقف كردند و منطقهروبروئى را دقيقا مى شناختم و لكن اينها از كجا مى دانستند من آنجا را مى شناسم ؟ وچطور شده بود كه آنجا را بشناسم يعنى دليل و موجب شناختم چه بوده است ؟ آرى شب دومحمله كه من با رودكى در يك سنگر بوديم و واحد خودمان را هدايت ميكرديم و بعضى اوقاتكار با تلفن و بى سيم پيش نميرفت خودمان بلند ميشديم و بانمحل و بان سنگر مى رفتيم و حضورا و عملا فرامين را تفهيم و ابلاغ مى نموديم . شب دومحمله يك يكان بسيجى مستقل از نيروى شهر قم در سمت چپ ما مستقر شده بود كه همان نقطهبود و درست سمت چپ بند خاكى جلگه چنانه مستقر شده بودند كه تا همان روستائى كهآشپزخانه ها در آنجا بود ادامه داشت و فرمانده اين نيرو يك شخص روحانى بود كهلباس بسيجى به تن داشت و آن شب در اثر فعاليت و صدا زدن و فرياد كشيدن صدايشكاملا گرفته شده بود و قبلا هم فرصت هماهنگى با واحد سمت راست و چپ نيز نبوده و منآن شب شخصا جهت كمك و همكارى پيش او رفتم و چند ساعت مساعدتهاى لازمبعمل آمد دوباره مراجعت كردم و آن محل در نظرم آشنا بود و ديگر اينكه صبح همين روز از آنراه عبور كرده به قرارگاهها رفتيم و كاملا منطقه را ميشناختم .
يكى از اين دو پاسدار خطاب بمن گفت اكنون ظهر است لابد ناهار نخورديد رفت ازداخل وانت يك كيسه نايلون فريزر پر از غذاى مطبوع استانبولى آورد كه در آن دقايقگرم و بخار از غذا بلند ميشد و مثل اينكه از ديگ روى آتش آورد و در عينحال گرم بود مطبوع و داراى عطر و ديگرى خطاب بمن گفت معلوم است تشنه هم هستيد رفتاز داخل وانت يك بطرى پلاستيك بزرگ آورد كه پر از آب و ذرات يخ درداخل آن معلق بود و مثل اينكه از داخل يخچال آورد و گرفتيم از ما خداحافظى كرده سوارماشين خود گشته دوباره همان مسير را برگشتند و من با سرباز خود بهداخل جيپ خودمان بر گشتيم و هنوز اتومبيل را روشن نكردهكل مسائل بخاطرم خطور كرد و لحظاتى سكوت كرد و چنين فكرم قضايا را سير نموداينان چه كسانى بودند كه ما را از چنگال مرگ يا اسارت حتمى نجات دادند؟و چه كسانىبودند راه را راهنمائى كردند؟ و چه كسانى بودند در اين وسط بيابان لم بما غذاىگرم و مطبوع بويژه آب يخدار دادند بلافاصله بسرباز گفتيم تو از اين موضوعاتچه چيز درك كردى ؟ سرباز هم مثل من بيدار و متوجه گرديد گفت برگرديم از خودشانسئوال كنيم اتومبيل را روشن و دور زديم اما متاءسفانه نه خودشان و اتومبيلشان بلكه درآن راه مسير كه حدود 2 كيلومتر تا ارتفاعات فاصله داشت و كوچكترين وسيله نقليه حركتميكرد ديده ميشد و خاك بلند ميشد آثارى از اينان نديدم و حيرت انگيزتر بلند شديمبالاى جيب بهمه جوانب نگاه كرديم هيچگونه سياهى و خاك و اثرى از وانت و سرنشينان آنمشاهده نكرديم با نهايت تاءسف و تاثر از اينكه چرا نتوانستيم اين دو شخصيت مقدس وخارق العاده را كه تمام حركات و راهنمائى و گفتارشان خارق العاده و اعجازانگيز بود ووجود خودشان يك پارچه معجزه بود بشناسيم با اين مقوله ها خود را به همان دهكده كهچشمه و آب فراوان داشت و آشپزخانه هايمان در آنجا مستقر بود رساندم ساعت حدود 3بعدازظهر بود كوثرى ذيلوئى انداخت و چائى تعارف نموداول وضو گرفتيم نماز را خواندم سپس نشستيم كه كوثرى خواست براى ما غذا بدهدگفتم خودمان غذا داريم شما فقط بشقاب بدهيد كه بشقاب دادند و غذاى مورد بخت راداخل بشقاب ريختيم كه خود كوثرى و سربازان همراهش همگى بالا تفاق از عطر غذامدهوش بودند و تمجيد مى كردند اين غذا را از كجا آورده ائيد؟ تمام آن خانه كه آشپزخانهبود مملو از عطر غذاى مزبور گرديد و مقدارى هم شوخى و مزاح كردند كه آرى درقرارگاهها اين چنين غذاها ميخورند و ماها در خطوط جبهه ها آنچنان غذا ميخوريم كه البتهشرح داديم اين غذا از قرار گاهها نيست بلكه شرح و مقوله حيرت انگيز دارد. اما بطرىآب را نيز دست ما ميديدند آنرا هم با چنين جمله ائى كه در قرارگاهها هميشه آب يخ و خنكاستفاده مى كنند مزاح كردند باز گفتيم اين آب هم شرح وتفضيل دارد و ارتباطى به قرار گاهها هرگز ندارد.
حتى علاوه از اينكه من و سربازم از آن آب خورديم بلكه مقدارى هم آنها خوردند ساعت 4 روبطرف تنگه رقابيه از جاده كربلا حركت كرديم حدود 6-5 كيلومتر مسافت داشت در وسطاين فاصله به دو نفر سرباز برخورد كرديم كه از يكانهاى خودى به طرف جاده اهوازدر حركت بودند اما از دور ما را ديدند با اشاره طلب آب مى كردند به محض اينكه جيپ رانگهداشتيم اين دو رزمنده از تشنگى قادر به تكلم نبودند و چنان زبانشان خشك شده بوددر دهانشان حركت نميكرد با اشاره آب ميخواستند بطرى مورد بحث تا نصف از همان آب باذرات يخ موجود بود به دو رزمنده داديم و هر دو كاملا سيراب شدند و حالشان بجا آمد ودعا كردند و گفتند مرخصى ميرويم و برگهاى مرخصى خودمان را گرفتيم و براهافتاديم و فكر كرديم ماشينى نرسيد و خودمان هم از تشنگى هلاك ميشديم كه آنان راسوار جيپ كرده به جاده اهواز رسانديم و مجددا به تنگه رقابيه مراجعت نموديم .