بخش های کتاب

دوم ايـن كـه مـشاهده كردم قومى به تبار خود مى نازند و جماعتى به مال و فرزند در صورتى كه ايـنهاافتخار نيست , بلكه افتخار بزرگ را در اين سخن خداى تعالى يافتم كه : ((همانا گراميترين شـمـا درپـيـشـگـاه خدا پرهيزگارترين شماست )) بنابراين , كوشش كردم تا نزد او گرامى باشم حضرت فرمود:نيكو گفتى به خدا.
سـوم اين كه هوسرانى و خوشگذرانى مردم را ديدم و اين فرموده خداى تعالى را نيز شنيدم : ((اما آن كه ازمقام پروردگارش ترسيد و نفس را از هوس بازداشت , بهشت جايگاه اوست )), پس , سعى كـردم نـفـس رااز هـوس باز دارم تا بر طاعت خداى تعالى آرام و قرار گيرد حضرت فرمود: نيكو گفتى به خدا.
چـهـارم ايـن كـه ديـدم هـر كـس به چيزى كه برايش ارزشمند است دست يابد, در نگهدارى آن مـى كـوشـد وايـن سخن خداى سبحان را شنيدم : ((كيست كه به خداوند وام نيكو دهد و او آن را بـرايـش دو چـنـدان گـرداند و مزدى كريمانه به وى دهد)) و من دو چندان شدن را پسنديدم و مـحفوظتر از آنچه نزد خداست چيزى نديدم بنابراين , هر چيزى كه مى يافتم و برايم ارزشمند بود آن را بـه خـدا دادم , تا براى زمانى كه بدان نياز دارم پس انداز شود حضرت فرمود: نيكو گفتى به خدا.
پـنجم اين كه ديدم مردم به روزى هم حسادت مى ورزند و اين سخن خداى تعالى را شنيدم : ((ما روزى آنها را در زندگى اين جهان ميانشان تقسيم كرديم و برخى را بر برخى ديگر برترى داديم , تا عـده اى عـده اى ديگر را به خدمت گيرند و رحمت پروردگارت از آنچه آنها گرد مى آورند بهتر اسـت ))بـنـابـراين , به هيچ كس رشك نبردم و براى آنچه از دستم رفته افسوس نخوردم حضرت فرمود: نيكوگفتى به خدا.
ششم اين كه ديدم مردم در اين سراى دنيا به يكديگر دشمنى و كينه مى ورزند و اين سخن خداى تـعـالـى راشـنيدم : ((همانا شيطان دشمن شماست , پس شما نيز او را دشمن داريد)) از اين رو به دشمنى با شيطان پرداختم و از دشمنى با جز او فارغ گشتم حضرت فرمود: نيكو گفتى به خدا.
هـفتم اين كه ديدم مردم در تحصيل روزى , خود را به رنج و زحمت مى اندازند و اين سخن خداى تـعـالـى را شـنـيـدم : ((جـن و انـس را نـيـافـريـدم , مـگـر براى اين كه مرا عبادت كنند از آنها رزقـى نـمـى خـواهـم و نـمـى خـواهم كه مرا اطعام كنند خداست روزى دهنده و اوست صاحب نـيـرويـى سخت استوار)) و دانستم كه وعده و سخن او راست است و به وعده او اطمينان كردم و سـخـنـش راپذيرفتم و به انجام وظيفه اى كه در قبال او دارم (يعنى عبادت ) پرداختم و از به رنج افـكـنـدن خـوددر طـلب روزى كه نزد او دارم (و رساندنش را تضمين كرده است ) فارغ گشتم حضرت فرمود:نيكو گفتى به خدا.
هـشـتـم ايـن كـه ديـدم عـده اى بـه تـنـدرسـتى خود تكيه مى كنند و گروهى به پول و ثروت فـراوان خـويـش و جماعتى ديگر به امثال اين چيزها و سخن خداى تعالى را شنيدم : ((هر كس از خـدابترسد, خداوند براى او برونشوى قرار دهد و از جايى كه گمانش را هم نمى برد روزيش دهد وهر كه به خدا تكيه و توكل كند, خداوند او را بس است )) پس , به خدا تكيه كردم و تكيه ام به جزاو از بـيـن رفـت حـضـرت فـرمـود: بـه خـدا قسم كه تورات و انجيل و زبور و فرقان و ديگر كتابها (ى آسمانى ) همگى به اين هشت موضوع برمى گردند.

نكوهش دانش ناسودمند.