بخش های کتاب

ـ هـمـچـنـين در دعا ـ : بار خدايا! سر گرم شدنم به آثار و نشانه ها, موجب دورى زيارتگاه (ديدار خـدا) مـى شـود, پـس تـمـام قواى مرا متوجه كارى كن كه من را به تو برساند چيزى كه خوددر هـسـتى اش نيازمند توست , چگونه تواند دليل و رهنماى بر تو باشد؟
آيا جز تو ظاهر وآشكارند و تو نـيـسـتـى تـا ايـن كـه آنـان مظهر و آشكار كننده تو باشند؟
كى غايب بوده اى تا نيازداشته باشى (ديـگران ) به جايگاه تو راهنمايى كند؟
به واسطه توست كه ره به تو مى برم , پس , بانور خود مرا به سويت رهنمون شو.
ـ امـام سجاد(ع ) ـ در دعا ـ : و مى دانم كه مسافر كوى تو راهش نزديك است و اين تو نيستى كه از آفريدگانت در پرده اى , بلكه كارهاى زشت آنان است كه حجاب ميان آنها و تو شده است .

ـ پيامبر خدا(ص ) ـ نيز در دعا ـ : اى آن كه از دلهاى عارفان دور نيست .

ـ امـام سـجاد(ع ) ـ نيز در دعا ـ : بار خدايا! بر محمد و خاندان محمد درود فرست و ما را ازكسانى قـرار ده كـه بـسـتـگـى عـظـيـم پـرده هاى پلك گونه چشمان دلشان را گشودى تا آن كه به تـدبـيـرحـكمت تو و گواههاى حجتهاى روشنگر تو نگريستند و بر اثر هوشمندى دلهايشان تو را, كـه در لابـه لاى پـرده هـاى دلـهـا مستورى , شناختند پاك و منزهى تو! كدام چشم است كه تاب ديـدن نـور تو را بياورد, يا به سوى روشنايى نور قدس تو فراز آيد؟
يا كدامين فهم است كه كمتر از آن را دريـابـد, بـجـز ديـدگانى كه تو خود پرده هاى كورى را ازبرابرشان كنار زدى و بدين سبب جانهايشان سوار بر بالهاى فرشتگان بالا رفتند و ملكوتيان آنان را زايران ناميدند؟
و به گاه هر ميل و خـواهـشـى بـا پروردگارشان به راز و نياز پرداختند,پس , دلهايشان پرده هاى نور را سوزاند و با چشم دلها عزت جلال را در عظمت ملكوت نگريستند.
ـ در مـناجات ـ : به حق پرتوهاى خيره كننده ذاتت و انوار قدست از تو مى خواهم و به حق رحمت پـياپى و احسان و نيكى لطف آميزت از تو خواهش مى كنم كه اميدم را به كرم فراوان ونعمت دهى زيـبـايـت در نـزديك شدن به تو و مقرب گشتن به درگاهت و بهره مند شدن ازنگريستن به تو, برآورى .

ـ نـيـز در مـناجات ـ : ديدار تو روشنايى ديدگان من است و وصالت آرزوى جانم , شوق تودارم و شيفته محبت تو هستم , سوداى تو در سر دارم , خشنودى تو خواهش من است و ديدنت نياز من .

ـ نـيـز در مـنـاجـات ـ: الـهـى ! مـا را از كـسـانـى قـرار ده كـه بـراى نـزديـك شـدن بـه تـو وـج;ژخ& ّب;€ دوسـتـداريـت بـرگزيدى و براى دوستى و محبتت گزينش كردى و شوق ديدارت را در جانش افـكندى و او رابه قضايت خشنود گردانيدى و ديدن رويت را ارزانيش داشتى نعمت ديدنت را به من عطا فرما.
ـ نـيـز در مـناجات ـ : سوز و گداز مرا جز ديدار تو فرو نمى نشاند و درد اشتياقم را به تو جزديدن رويت بهبود نمى بخشد.
ـ نـيز در مناجات ـ : الهى ! مرا از آنان قرار ده كه درختان شوق به تو در باغهاى سينه هايشان ريشه داونيد و سوز و گداز محبت تو اعماق دلهايشان را گرفت و از اين رو, به آشيانه هاى افكار[ اذكار ] پـنـاه مـى بـرنـد و در بـوسـتـانهاى قرب و مكاشفه مى چرند پرده از ديدگانشان كنار زده شده و سـيـنـه هـايـشـان بـه حـقـيقت معرفت فراخ گرديده و چشمهايشان به ديدن دلدارشان روشن گشته است .

حكمت محجوب بودن .