1- امالى شيخ صدوق ، ص 315 314.
2- ابن ابى الحديد در ص 6 شرح نهج البلاغه ج 1 مى نويسد: پيغمبر در قبرفاطمه بنت اسد خوابيد و با جامه خود او را كفن كرد از اين موضوع سؤال كردند. فرمود زيرا فاطمه بعد از ابوطالب نيكوكارترين مردم نسبت به من بود. جامهخود را به او پوشانيدم تا به بركت آن از جامه اى بهشتى بپوشد وداخل قبرش خوابيدم تا از فشار قبر ايمن باشد.
3- جزء 6 بحار، ص 217.
4- جزء 6 بحارالانوار، ص 232
5- الغدير، ج 7، ص 387 368.
6- كامل الزيارت ، ص 79.
7- امالى شيخ صدوق ، ص 600 597.
8- كامل الزيارت ، ص 352.
9- كامل الزيارات ، ص 220 221، 222، 284.
10- ترجمه كاملالزيارت ، ص 164.
11- بحار: 41/295، حديث 18.
12- مناقب اهل بيت ، ص 11 و 112.
13- الارشاد، ص 321.
14- الارشاد، ص 321 320.
15- الارشاد، ص 320 319.
16- ناسخ التواريخ ، حضرت زينب كبرى (س )، ج 1، ص 45 و 46.
17- زينب كبرى ، ص 144.
18- خصايص العباسية ، ص 119.
19- چهره درخشان قمر بنى هاشم ، ج 1، ص 137 و 138.
20- زندگانى حضرت ابوالفضل العباس (ع ).
21- سردار كربلا، ص 164.
22- سردار كربلا، ص 317.
23-چهره درخشان قمر بنى هاشم ، ج 1، ص 153.
24- الارشاد، ص 171 168.
25- تاريخ چهارده معصوم ، ص 86 85.
26- امالى شيخ صدوق ، ص 135.
27- امالى شيخ صدوق ، ص 634 633.
28- امالى شيخ صدوق ، ص 638 637.
29- تاريخ چهارده معصوم ، ص 123 122
30- الارشاد، ص 172 171.
31- بحارالانوار، ج 22، ص 412، ح 13.
32- باب ان الائمة لا يفعلوا شيئا... حديث 4، ص 281، ج 1. (باتلخيصكامل ).
33- بحارالانوار، 22/488.
34- اثبات الهداة ، ج 2، ص 465 464.
35- بحارالانوار، 22/478.
36- بحارالانوار، 22/481.
37- بحارالانوار، 22/482.
38- مشاهدات اميرمؤ منان (ع )، ج 2، 37.
39- الارشاد، ص 173 172.
40- بحارالانوار، ج 22، ص 490.
41- تاريخ چهارده معصوم ، ص 138 137.
42- بحار، ج 22، ص 517؛ مستدرك الوسائل ، ج 2، ص 192.
43- نهج البلاغه ، ترجمه و شرح فيض الاسلام ، خطبه 188.
44- مشاهدات اميرمؤ منان (ع )، ج 2، ص 55.
45- نهج البلاغه ، گفتار 235.
46- الارشاد، ص 174.
47- امالى شيخ مفيد، ص 115 114.
48- حيروة القلوب ، ج 2، باب 64، ص 9755.
49- اسرار آل محمد، ص 218 و 219.
50- الارشاد، ص 175 174.
51- داستانهاى نهج البلاغه ج 2، ص 96 و 97.
52- الغدير، ص 88، ج 9.
53- به خدا قسم نمى دانم آرزوى مرگ با زنده بودن تو را بنمايم اگر بميرىعلاقه ندارم براى غير تو زنده باشم و همانند تو پيدا نخواهم كرد. اگر زنده باشىسركشان ، تو را نردبان آرزو و پشتيبان و پناه مقاصد خود قرار مى دهند كه به واسطهارتباط و علاقه تو به آنها نمى توانيم ايشان را مجازات كنممثل من و تو مانند پسر نافرمانى است كه مرگ او پدر را ناراحت و زندگى اش باعثآزردگى و نافرمانى پدر است .
54- پند تاريخ ، ج هفتم ، ص 66 65.
55- آيا حلوايى زعفرانى اى پسر هند جگرخوار مى خواهى شرافت و دين ما رابرپايى به خدا پناه مى برم اين كار نخواهد شد مولا و آقاى ما اميرالمومنين است . الكنىو الالقاب ، ج 1 ص 7.
56- بيت الاحزان ، ص 166 وت 167.
57- بيت الحزان ، ص 160 و 161.
58- بيت الحزان ، ص 165 و 166.
59- تاريخ بغداد، 12/398.
60- بيت الاحزان ، ص 133 و 134.
61- بر امير مومنان على (ع ) چه گذشت ، ص 317 316.
62- آثار الصادقين ،ج 1 ص 293.
63-امالى شيخ مفيد، ص 85
64- امالى شيخ مفيد، ص 259 258.
65- سفينة البحار، 2/108 و روايتى ديگر نظير همين را نيز آورده است .
66- زندگانى اميرالمؤ منين (ع )، ص 386 و 387.
67- امالى شيخ مفيد، ص 249 247.
68- شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، 20/326.
69- غرر الحكم ، ص 275؛ ارشاد مفيد، ص 132؛ شرح نهج البلاغه فيض الاسلام ،ص 88.
70- غرر الحكم ، ص 275؛ ارشاد مفيد، ص 132؛ شرح نهج البلاغه فيض الاسلام ،ص 88.
71- غرر الحكم ، ص 275؛ ارشاد مفيد، ص 132؛ شرح نهج البلاغه فيض الاسلام ،ص 88 .
72- نهج البلاغه ، كلام 5.
73- ژرفاى غم ، ص 72 و 73.
74- ژرفاى غم ، ص 67 و 68.
75-نهج البلاغه ، نامه 9.
76-نهج البلاغه ، خطبه 3.
77- نهج البلاغه ، خطبه 3.
78- نهج البلاغه ، خطبه 6
79- خطبه نهج البلاغه ؛ ژرفاى غم ، ص 19 و 20
80- خطبه نهج البلاغه .
81- زندگى نامه 14 معصوم ، ص 163
82- خطبه نهج البلاغه ؛ ژرفاى غم ، ص 23.
83- زندگانى اميرالمؤ منين (ع )، ص 680.
84- خطبه نهج البلاغه .
85- نهج البلاغه ؛ ژرفاى غم ، ص 26 و 27.
86- خطبه اى از نهج البلاغه .
87- ژرفاى غم ، ص 37 و 38.
88- كشف المحجّه ، ص 184.
89- نهج البلاغه ، كلام 55.
90- ژرفاى غم ، ص 40 و 41.
91- شرح نهج البلاغه ، ج 20، ص 308 و 328.
92- ژرفاى غم ، ص 46.
93- كشف المحجة ، ص 177؛ نهج البلاغه ، خطبه شقشقيه .
94- بحار، ط قديم، ص 739؛ اعيان الشيعه ، ج 16، ص 28.
95- داستانها و پندها، ج 7، ص 9089.
96- اسرار آل محمد، ص 316 314.
97- زندگانى اميرالمؤ منين (ع )، ص 575 و 576.
98- على كيست ؟، ص 80 79.
99- عنكبوت / 4 1.
100- الارشاد، ص 177 176.
101- المستر شد فى امامة على بن ابيطالب ، صص 65 66.
102- رنجهاى زهرا (س )، ص 387 و 388.
103- شرح نهج البلاغه بن ابى الحديد، ج 6، ص 48.
104- رنج هاو فريادهاى فاطمه (س )، ص 94و95.
105- امالى صدوق ، ص 118؛ بحارالانوار، ج 28، ص 51.
106- اين نامه را علامه مجلسى در بحارالانوار، ط قديم ، ص 222 به بعد مشررح، نقل كرده است .
107- بحارالانوار، ج 30، صص 393 395.
108- بحارالانوار، ج 30، صص 393 395.
109- بحارالانوار، ج 53، صص 14، 18، 19، 23.
110- بحارالانوار، ج 53، صص 14، 18، 19، 23.
111- بحارالانوار، ج 8، صص 220، 227؛ بهنقل از دلائل الامامه .
112- تفسير عياشى ، ج 2، ص 67؛ بحارالانوار، ج 28، ص 227.
113- بحار الانوار، ج 30، ص 345.
114- بحارالانوار، ج 1، صص 293 295.
115- بحارالانوار، ج 53، صص 14، 18، 19، 23.
116- الهدية الكبرى ، ص 163.
117- فتوح بن اعثم ، ج 3، ص 474.
118- شرح نهج البلاغه ، ج 15، ص 186.
119- نهج البلاغه ، نامه 28، احقاق الحق ، ج 2، ص 369.
120- بحارالانوار، ج 2، ص 191.
121- زنجهاى زهرا (س )، ص 360 و 361.
122- ص 231، بحار چاپ كمپانى ج 8.
123- سليم بن قيس ، ص 68.
124- بحار كمپانى ، ج 8، ص 232.
125- رنجهاى زهرا (س )، ص 203.
126- رنجها و فريادهاى فاطمه (س )، ص 152.
127- اسرارآل محمد، ص 227 و 228.
128- الاحتجاج ، ج 1، ص 212.
129- اسرار آل محمد، ص 227.
130- اسرار آل محمد، ص 224 و 225.
131- اسرار آل محمد. ص 225 و 226.
132- تفسير عياشى ، ج 2، صص 307 308؛ بحارالانوار، ج 28، ص 231.
133- نظير اين مطلب در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 6، ص 48 آمده است.
134- رياحين الشريعه ، ج 1، ص 93.
135- شورى 23.
136- رنجهاى و فريادهاى فاطمه (س )، ص 147 145.
137- 360 داستان از فضايل و كرامات فاطمه زهرا (س ). ص 150 و 151.
138- بحار الانوار، ج 43، ص 153.
139- 360 داستان فضايل و كرامات فاطمه زهرا (س )، ص 151 و 152.
140- زندگى نامه 14 معصوم ، ص 102.
141- اعراف 150.
142- اين سخن با همين عبارت در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 18 ص416 و در شرح نهج البلاغه خويى ذيل حكمت 90 آمده است .
143- اسرار آل محمد، ص 228 و 229.
144- بيت الاحزان ، ص 138 و 139.
145- خطبه 28 نهج البلاغه .
146- سوره اعراف ، آيه 150.
147- اعلام النسا، ج 3، ص 1205.
148- اثبات الوصيه ، ص 262.
149- على كيست ؟ ص 254و 255.
150- على كيست ؟، ص 254 و 255.
151- كهف / 37.
152- بصائر الدرجات ، 275.
153- رنجهاى زهرا (س )، ص 353.
154- اسرار آل محمد، ص 230 و 231.
155- اسرار آل محمد، ص 230.
156- اسرار آل محمد، ص 236.
157- اسرا آل محمد، ص 233 231.
158- اقتباس از مجالس المؤ منين ، ج 1، ص 203؛ تنقيحالمقال ، ج 1، ص 199.
159- ناسخ التواريخ خلفا (چاپ رحلى )، ص 32 تا 40 آمده است .
160- رنج هاو فريادهاى فاطمه (س )، ص 120 و 121.
161- سوره آل عمران ، آيات 33 و 34.
162- اشاره به آيه 35 از سوره نور.
163- سوره احزاب ، آيه 6.
164- اسرار آل محمد، ص 234 و 235.
165- احتجاج طبرسى ، ج 1، ص 104.
166- اسرار آل محمد، ص 240 و 241.
167- 360 داستان فضايل و كرامات فاطمه زهرا (س )، ص 150.
168- روضة الكافى ، ص جديد ص 33.
169- آتش در حرم ، 49.
170- اسرار آل محمد (ص )، ص 228 و 230.
171- بصائر الدرجات ، 276.
172- تاريخ چهارده معصوم ، ص 151 150.
173- اسرار آل محمد ص 219 220
174- 360 داستانفضايل و كمالات فاطمه (س )، ص 262 و 263.
175- شرج نهج البلاغه ، عبده ناسخ التواريخ زندگانى على بن ابى طالب ،ص 16 15، تاءليف عمر ابوالنصر.
176- داستان هايى از زندگانى حضرت على (ع )، ص 6 و 7.
177- على (ع ) و المناقب ، ص 125 123.
178- آتش به خانه وحى ، ص 160.
179- چرا على (ع ) شمشير نكشيد؟
180- سوره اعراف ، آيه 150.
181- اسرا آل محمد، ص 319 317.
182- شرح نهج البلاغه ، 11/123.
183- يا: كينه هاى جنگ بدر و ضربت هاى كارى آن حضرت در جنگ احد بود...
184- بحار الانوار، 43/156.
185- شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 9، ص 307.
186- اسرار آل محمد، ص 332 و 333.
187- الارشاد، ص 285.
188- اسرار آل محمد، ص 112.
189- سوره سبا، آيه 51.
190- سوره يونس ، آيه 54.
191- ارشاد القلوب ديلمى ، ج 2، ص 149 146.
192- شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 5 ص 190.
193-الارشاد، ص 69 68
194-الارشاد، ص 232 231
195- شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 4، ص 250 و 251.
196- يعنى على (ع )، عثمان ، طلحه ، زبير، سعد و قاص و عبد الرحمن بن عوف كهاصحاب شورا بودند.
197- در (منهاج البراعة ) علامه قطب الدين راوندى (ره )، 1/128 آورده است :عباس به على (ع ) گفت : حكومت از دست ما رفت و اين مرد مى خواهد حكومت در اختيار عثمانقرار گيرد. على (ع ) فرمود: من اين را مى دانم ولى در شورا شركت مى كنم ، زيرا عمراينك مرا شايسته امامت دانسته در صورتى كه قبلا مى گفت :رسول خدا (ص ) فرموده است : (نبوت و امامت در يك خاندان جمع نمى شوند)، و من درشورا وارد مى شوم تا معلوم شود كه عمر سخن پيشين خود را تكذيب نموده است و بدينوسيله دروغ او روشن گردد.
198- گر چه اين سخن درستى است ولىعمل طلحه را به هيچ وجه توجيه نمى كند، زيرا اسلام آمده كه همين كينه هاى نابجا وطبايع زشت را از بشر دور سازد و جان او را به نور تزكيه و تقوا و عدالت و انصاف وخضوع در برابر حق روشن بدارد، و همين كار طلحه نشان مى دهد كه نور اسلام حقيقى درجان او نتابيده بود.(م )
199- معلوم نيست چگونه مى توان به كتاب خدا و سنت پيامبر (ص ) و سيره شيخينعمل كرد در حالى كه جمع بين اضداد است . زيرا تاريخ گواه مخالفت هاى صريح آنانبا كتاب و سنت است !(م )
200- منشم نام زن عطارى بود در مكه ، و طايفه خزاعه و جرهم هرگاه مى خواستندبه جنگ يكديگر روند از او عطر مى خريدند، و هر گاه از عطر او استفاده مى كردند كشتارسنگينى ميان آنان رخ مى داد. از اين رو وى ضربالمثل شد و مى گفتند: شوم تر از عطر منشم .(لسان العرب )
201- شرح نهج البلاغه ، 1/187.
202- منظور حضرت اين است كه (آنچه تو مى پندارى به طور قطع از من سرنخواهد زد).
203- شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 4، ص 249 و 250.
204- شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 4، ص 248 و 249.
205- اسرا آل محمد، ص 375 373.
206- شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 4، ص 242 و 243.
207- رنج و فريادهاى فاطمه (س ). ص 178 175.
208- على (ع ) و المناقب ، ص 254 243.
209- الارشاد، ص 238 237.
210- الغدير، 21/24 27.
211- روضات الجنات ، ص 271، ج 12، بحار، ص 72، تمام قصيده در ص 219الغدير، ج 2 ذكر شده .
212- اين قسمت را الغدير از صحيح مسلم و ترمذى نيزنقل مى كند ج 10، ص 257.
213- پند تاريخ ، ج پنجم ، ص 65 64.
214- الغارات ج 1، ص 38.
215- پند تاريخ ، ج هفتم ، ص 122 121.
216- فضايل پنج تن (ع )، ج 1، ص 309 و 310.
217- و اللّه لو لا سيفه لما قام عمود الاسلام .
218- قهرمان هميشه پيروز، ص 193.
219- عقد الفريد، ج 2، ص 142.
220- اثبات الهداة ، ج 4، ص 487.
221- اقتباس از ناسخ التواريخ على (ع ) ج 5، ص 220.
222- الارشاد، ص 301 299.
223- بحار. ط جديد. ج 46، ص 119.
224- مجموعه ورام ، ج 2، ص 86.
225- ناسخ التواريخ حضرت على (ع )، ج 5، ص 218.
226- الغدير، ج 10، ص 260، العقد الفريد، ج 2، ص 301.
227- تتمة المنتهى ، 80 79.
228- شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 4، ص 58.
229- داستان دوستان ، ج اول ، ص 117 116.
230- نفائس الاخبار، ص 58.
231- نفائس الاخبار، ص 57.
232- سفينة البحار، ج 2، ص 689، يكى از آياتى كه وليد را فاسق خواند وشاءن نزول آن آيه در مورد وليد مى باشد آيه 6 سوره حجرات است .
233- نهج البلاغه حكمت ، 453، با توجه به اين كه مادر عبدالله ، اسماء دخترابوبكر بود.
234- شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 4، ص 62.
235- 360 داستان فضايل و كرامات فاطمه زهرا (س )، ص 268 266.
236- الاختصاص ، صص 184 185؛ بحار الانوار، ج 29، ص 192.
237- ناسخ التواريخ ، ج 4، ص 123.
238- رنج هاى زهرا (س )، ص 170.
239- ناسخ التواريخ ، ج 1، ص 195.
240- بحار الانوار، ج 43، ص 175.
241- الامامه و السياسه ابن قتيبه دينورى ، ج 1، ص 14،ط مصر.
242- 360 داستان فضايل و كرامات فاطمه زهرا (س )، ص 150.
243- سوره اسراء، آيه 29. (خيلى دستهايت را نگشاى كه بعد سرزنش شده وحسرت زده بنشينى ).
244- سوره انعام ، آيه 54: (پروردگارت بر خويشتن رحمت و بخشش را واجب كردهاست ).
245- 360 داستان فضايل و كرامات فاطمه زهرا (س )، ص 131و 132.
246-زندگى نامه 14 معصوم ص 253 و 254.
247-بيت الاحزان ص 248 و 249.
2.360 داستان فضايل و كرامات فاطمه زهرا(س ) ص 298 و 299.
248-360 داستان فضايل و كرامات فاطمه زهرا(س )، ص 299 و 300.
249-داستان فضايل و كرامات فاطمه زهرا(س )، ص 300
250-نهج البلاغه ، خطبه 202.
251- نهج البلاغه خطبه 202
252-منهاج البراعه فى شرح نهج البلاغه ، ج 13، ص 26 و 27 و 37.
253-نهج البلاغه ، خطبه 202.
254-امالى مفيد، صص 172 173.
255-رنج ها و فريادهاى فاطمه (س ) ص 242 240
256-بندگى راز آفرينش ، ص 301 و 302
257-سخنان ماندگار چهارده معصوم ، ص 39 37
258-رنج ها و فريادهاى فاطمه (س ) ص 228 و 229
259- رنج ها و فريادهاى فاطمه (س )، ص 228 و 229
260- رنج ها و فريادهاى فاطمه (س ) ص 228 و 229
261-ر.ك : بحارالانوار ج 30، ص 345 349، 286، ج 29 ص 193.
262-360 داستان فضايل و كرمات فاطمه زهرا(س ) ص 307
263-360 داستان فضايل و كرامات فاطمه زهرا(س ) ص 307.
264-فاطمه زهرا(س ) شادمانى دل پيامبر، ص 276.
265-رنج ها و فريادهاى فاطمه (س )، ص 251 و 252.
266-سوگنامه آل محمد(ص ) ص 35 32.
267-بيت الاحزان محدث قمى ، ص 152.
268-سوگنامه آل محمد(ص )، ص 35 32.
269-بيت الاحزان ص 154.
270-بحار الانوار ج 78، ص 310
271-مستدرك حاكم ، ج 3، ص 162.
272- ر.ك : الفصول المهمه ، ص 131
273-ر.ك : الرياض النصره . ج 1، ص 176
274-ر.ك .تقريب المعارف ، ص 251؛ مناقبآل ابى طالب ، ج 1، ص 297
275-نقل از يكى از علما.
276-1.نقل از يكى از علما
2.تاريخ چهارده معصوم ، ص 278.
277-نقل از يكى از علما
278-ناسخ التواريخ ، ج 1، ص 232.
279- سوره بقره آيه 156
280-امالى شيخ مفيد، ص 317 تا 320
281-بيت الاحزان ص 155 و 154، نهج البلاغه خطبه 202.
282-بيت الاحزان ص 156
283-نهج البلاعه .
284-مناقب ج 2، ص 208.
285-بحارالانوار، ج 43، ص 213.
286- بيت الاحزان ، ص 256 و 257.
287- بحارالانوار، ج 30 صص 302 - 303
288- اثبات الهداة ، ج 5 ص 36 و 37
289- اسرار آل محمد، ص 570
290- كتاب سليم ج 2 بحارالانوار ج 28
291- سوره شورى آيه 23، (قل لااسئلكم عليه اجرا الالمودة فى القربى ).
292- زندگانى حضرت ابوالفضلالعباس (ع )، ص 21.
293- 72 داستان از شفاعت امام حسين (ع ) ج 2 ص 81 و 82
294-نهج البلاغه ، خطبه 3.
295-نهج البلاغه ، خطبه 217
296- اثبات الهداة ، ج 3، ص 445 444
297-امالى شيخ صدوق ص 134
298-كامل الزيارات ، (ص ) 1000 999.
299- مشاهدات اميرالمؤ منان (ع )، ج 2، (ص ) 44.
300- 3/254 (به نقل از تذكرة الخوا(ص ) / 100).
301- اقتباس از خطبه 156 نهج البلاغه .
2- اصول اخلاقى امامان ، ص 371 و 372.
302- در عبارت نقل بحار چنين است : (هر گاه آن چه كه بناست برايم ثابتشد...).
303-مانند پاره اى از مردم كه كسب حرام دارند و از هر طريقىپول انباشته مى كنند و مى گويند خمس آن را مى دهيم پاك مى شود.
304-امالى شيخ مفيد، ص 328 326
305-تاريخ چهارده معصوم ، ص 313
306-قوم ثمود، افرادى سركش و مغرور بودند، پيامبرآنها حضرت صالح (ع ) هرچه آنها را نصيحت كرد اثر نبخشيد، از آن حضرت معجزه خواستند، او به اذن خدا دردل كوه ناقه اى (شتر ماده اى ) بيرونه آورد، آنها به جاى اينكه معجزه الهى را بپذيرند،آن ناقه را پى كردند و كشتند، آنها براى پى كردن و كشتن ناقه ، فردى شقاوتمند وبى رحم به نام (قدار بن سالف ) ماءمور اين كار كردند، و اين شخص به عنوان(شقى ترين فرد گذشتگان ) لقب گرفت سه روز پس از اين ماجرا، بر اثر عذابعمومى الهى ، به هلاكت رسيدند (شرح در تفسير نمونه ، ج 27، ص 62 61).
307-عيون اخبار الرضا، ج 1، 297، بهنقل از حضرت رضا(ع )
308-عيون اخبار الرضا، ج 1 ص 297 بهنقل از حضرت رضا(ع )
2.نورالثقلين ج 5 ص 587
309-اسرار آل محمد، ص 523 و 524
310-اسرار آل محمد (ص ) 246 و 247
311-حيوة القلوب ، ج 2، ص 542
312-تاريخ چهاره معصوم ص 314 313
313-2.وسائل الشيعه ج 1، ص 400 399 نمونه معارف اسلام ، ج 5 لثالىالاخبار.
3.داستانهايى از زندگانى حضرت على (ع )، ص 63 و 64
314-بر اميرمؤ منان على (ع ) چه گذشت ص 266
315-ارشاد، ص 15.
316-الارشاد، ص 17 16
317-ناسخ التواريخ ج 1 ص 143
318-1.خرايج ، ج 1 ص 181
2.تاريخ 14 معصوم ، ص 318 317
319-بصائر الدرجات ، ص 88
320-ارشاد شيخ مفيد ج 1، ص 12
321-بصائر الدرجات ، ص 480
322-بصائر الدرجات ، ص 480
323-بصائر الدرجات ، ص 480
324-عيون اخبار الرضا ج 1، ص 57
325-امالى شيخ طوسى ، ص 364
326-خصال ص 365
327-كافى ج 2 ص 236
328-مناقب اهل بيت ص 144
329-خرايج ج 1، ص 201
330-الارشاد، ص 311 310
331-الارشاد، ص 313 312
332-الارشاد، ص 18.
333-فضايل پنج (ع ) ج 1 ص 469
334-اثبات الهداة ج 5 ص 35و36.
335-طرائق الحقايق ، ج 2 ص 5 تاريخ تشيع در ايران (احمد مشكاة ) ص 238
336-شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد، ج 8 ص 253
337-نهج البلاغه ، خطبه 130
338-ناسخ التواريخ ص 384
339-جاذبه و دافعه على (ع ) ص 33 و 34
340-خدايت رحمت كند اى زيد كه تو براستى كه خرج و پرتلاش بودى !
2.زندگانى اميرالمؤ منين (ع ) ص 418 و 419
341-در اين كه آيا محمد بن ابى بكر (ه ) پيش از رفتن مالك اشتر به مصر بهشهاد رسيده يا اينكه بعد بوده اختلاف است وقول مشهور آن است كه بعد بوده و روايت كتاب غارات ج 1 ص 258 و نهج البلاغه نامه34 مؤ يد قول مشهور است .
342-امالى شيخ ص 97 92
343-شرخ نهج البلاغه ابن ابى الحديد ج 1 ص 185 و ج 3 ص 416؛ قاموسالرجال ج 7 ص ‍ 464
344-شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد ج 6 ص 114 113
345-ارشاد شيخ مفيد، ج 1 ص 17
346-الامام على (ع )
347- الارشاد، ص 20 19
348- الارشاد، ص 20 19
349-ارشاد مفيد، ج 1 ص 321
350-ارشاد مفيد، ج 1 ص 321.
351-.عقد الفريد، ج 4، ص 361.
352- تاريخ 14 معصوم ص 340 237
353- تاريخ 14 معصوم ص 340 237
354- تاريخ 14 معصوم ص 340 337
355- تاريخ 14 معصوم ص 340 337
356- تاريخ 14 معصوم ص 340 337
357-تاريخ 14 معصوم ص 340 337
358-تاريخ معصوم ص 340 337
359-در مكتب امام امير المؤ منين (ع ) ص 421
360-تاريخ 14 معصوم ص 340 337
361-سوره عنكبوت آيه 2.
362-نهج البلاغه صبحى صالح ص 220
363-تهج البلاغه ، صبحى صالح ، ص 379.
364-ديوان على (ع )
365-منتهى الامال انسان كامل ص 48 43
366-اقتباس از شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد ج 6 ص 131
367-امالى شيخ طوسى ، ص 365
368-تاريخ 14 معصوم ص 346 340
369-تاريخ 14 معصوم ص 346 340
370-تاريخ 14 معصوم ص 346 340
371-تاريخ 14 معصوم ص 346 340
372-تاريخ 14 معصوم ص 346 340
373-تاريخ 14 معصوم ، ص 346 340
374-تاريخ 14 معصوم ، ص 346 340
375-تاريخ 14 معصوم ص 346 340
376-تاريخ 14 معصوم ، ص 446 340
377-تاريخ 14 معصوم ص 346 340
378-زندگانى اميرالمؤ منين (ع ) ص 743 741.
379-200 داستان از فضايل مصايب و كرامات حضرت زينب (س ) ص 62 63
380-ترجمعه اخبار الطوال دينورى ، ص 262 261 سفينة البحار، ج 2 ص 506فرحة الغرى ص ‍ 10.
381-بحار، ج 42 ص 307 فرحة الغرى ص 11
382-تاريخ 14 معصوم ، ص 346 340
383-اين پارچه حرير را قطام به سينه او بسته بود.
384-اعلام الورى ، ص 202؛ بحار، ج 42 ص 239
385-تاريخ 14 معصوم ص 325
386-تاريخ 14 معصوم ص 325
387-منتهى الامال ، ج 1، ص 187
388- بحار، ج 42 ص 289
389-بحارالانوار ج 42 ص 276 289
390-بحارالانوار ج 42 ص 276 289
391-بحارالانوار ج 42 ص 276 289
392-انفال /42.
393-تفسير فرات كوفى . 154.
394-امالى شيخ صدوق ص 319 318
395-روضه ، 22 و 23.
2.امام على بن ابى طالب (ع ) ص 962 959.
396-بحار، ج 42 ص 284 283، در نقل ديگر آمده : دو كاسه شير نزد آن حضرتآوردند، حضرت به امام حسن (ع ) فرمود: يك كاسه شير را به آن اسير بده ، امام حسن (ع) آن كاسهرا براى ابن ملجم برد، آن ملعون وقتى كه آن احسان را ديد گريه كرد. (عنوانالكلام ، ص 118).
397-كامل الزيرات ، ص 808 807
398-روصة الشهدا، ص 170
399-بحار، ج 42 ص 288
400-ربيع الابرار ج 5 ص 208
401-سوره ضحى ، آيه 11
402-سوره نوح ، آيه 26
403-نهج البلاغه خطبه شقشقيه
404-سوره بقره ، آيه 160
405-سوره قصص ، آيه 34 33.
406-1.شبهاى پيشاور، ص 473.
2.على (ع ) قهرمان ارزش ها ص 218 213
2.على (ع ) قهرمان ارزش ها ص 218 213
2.على (ع ) قهرمان ارزش ها ص 218 213
2.على (ع ) قهرمان ارزش ها ص 218 213
2.على (ع ) قهرمان ارزش ها ص 218 213
2.على (ع ) قهرمان ارزش ها ص 218 213
2.على (ع ) قهرمان ارزش ها ص 218 213
2.على (ع ) قهرمان ارزش ها ص 218 213
2.على (ع ) قهرمان ارزش ها ص 218 213
407-معالى السبطين ، ج 1 ص 454
408-صافات /آيه 61
409-نحل /آيه 128.
410-بحار الانوار ج 42 ص 293 - 292
411-كافى ، ج 7 ص 51.
412-كافى ، ج 1 ص 299
413-گريه و استغفار و توبه امامان معصوم عليهم السلام به منظور وجود گناه درآن بزرگواران نيست ، بلكه فلسفه ديگرى دارد كهمحال ذكرش نيست .
414-امالى شيخ مفيد ص 247 243
415-نهج البلاغه ، نامه 23
416-سوگنامه آل محمد (ص ) به نقل از معالى السبطين جلد 1 ص 454
417-ابصار العين ، ص 30
418- 72 داستان از شفاعت امام حسين (ع ) ج 2، ص 87 و 88.
419-نهج البلاغه صبحى صالح كلام 23 و ص 378.
420-نهج البلاغه صبحى صالح كلام 23 و ص 378.
421-نهج البلاغه صبحى صالح كلام 23 و ص 378.
422-انسان كامل ، ص 71 68
423-تاريخ 14 معصوم ص 349 347
424-تاريخ 14 معصوم ، ص 349 347.
425-بحارالانوار، ج 42
426-بحارالانوار، ج 42
427-1.كمال الدين ، 387.
2.تاريخ چهارده معصوم ص 370 368.
428-1.كبريت الاحمر، ص 270
2.سوگنامه آل محمد (ص ) ص 49
429-اثبات الهداة ج 4 ص 429 و 430
430-مفاتيح باب سوم .
431- بحار الانوار، 42/293 295
432-بحارالانوار، 42/293 295
433-بحار الانوار، 42/301
434-فرحة الغرى ص 30
435-فرحة الغرى ص 34.
436-اعلام الورى ، ص 202؛ اصول كافى ص 458
437-مناقب اين شهر آشوب ، 2/387
438-مناقب اين شهر آشوب ، 2/387
439-الارشاد ص 27 26
440- الارشاد ص 27 26
441-1.روضة الشهداء ص 173 172
2. سوگنامه آل محمد (ص )، ص 54 52.
442-جلاء العيون ص 338 339.
443- بايد توجه داشت كه حكم در مورد قاتلين پيامبران و اوصياء، سوزاندن بعداز كشتن است
444-2.بحار، ج 42 ص 298 297
3. سوگنامه آل محمد(ص ) ص 55.
445-الارشاد ص 26 23.
446-جلاء العيون ص 339.
447- تاريخ 14 معصوم ، ص 357
448-الارشاد ص 29 27.
449-فرحة الغرى 31.
450-فرحة الغرى 38.
451-فرحة الغرى 38.
452-فرحة الغرى 48.
453-ارشاد القلوب ديلمى ج 2 ص 386 384.
454-ارشاد القلوب ديلمى ج 2 ص 386 387.
455-ارشاد القلوب ديلمى ج 2 ص 386 384.
456-كامل ازيارات ، ص 38
457-منتهى الامال ، ج 1 ص 128
458-بحارالانوار، علامه مجلسى ، ج 42 293.
459- منتهى الامال ، ص 338.
460-تفسير عياشى ، ج 2 ص 215.
461-تاريخ 14 معصوم ، ص 347.
462-كامل الزيارات ، ص 239.
463-جلاء العيون ص 331.
464-مستدرك حاكم ، ج 3 ص 113
465-قصص الانبياء راوندى . 143.
466-امالى شيخ طوسى ، 270.
467-امالى شيخ صدوق ، 262.
468-شوراى /23
469-امالى شيخ طوسى ، 270
470-3.تاريخ چهارده معصوم ، ص 371 - 370.
4.مناقب ابن شهر آشوب ، 2/86
471-مناقب ابن شهر آشوب ، 2/386
472-.مناقب ابن شهر آشوب ، 2/385
473-فصلت /40
474-مناقب ابن شهر آشوب ، 2/386.
475-نفس المهموم ، ص 313.
476-امالى شيخ طوسى ، 682.