11 - خوشبويى
گل هر چه زيبا باشد، هر انسان خوش سليقه و با ظرافت تا چشمش بهگل زيبا مى افتد از بوى آن مى پرسد. بدون ترديد، تاءثير زيبايىگل همراه با بوى خوش آن ، در روح افزايى و نشاط آفرينى چندين برابر است .
زن در فرهنگ دينى ، گل زندگى است ، و اگر چه هميشه بايد عطر معنويات آرام بخش ،مشام جان آدمى ، باشد اما خوشبويى ظاهر وظيفه اى است كه پيروان پيامبران خدا بايدبيشتر به آن توجه كنند.
در روايتى كه امام رضا عليه السلام عطر - معطر كردن - را از سنتهاى پيامبران معرفىمى كند⁽⁴⁶⁾.
در روايت ديگر، امام صادق از رسول خدا صلى الله عليه و آلهنقل مى كند كه آن حضرت مى فرمايد: تنها بهره من از دنياى شما، زنان و بوى خوش⁽⁴⁷⁾ است .
وظيفه زن در اين زمينه حساستر و ظريفتر است تا آنجا كه پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله خوشبو بودن زن را از حقوقى شمرده كه مرد بر عهده زن دارد، به روايتى كه در اينزمينه بنگريد:
امام صادق عليه السلام مى فرمايد: زنى نزد پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله آمد وپرسيد: اى رسول خدا صلى الله عليه و آله حق مرد بر زن چيست ؟
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: بيشتر از آن است - يعنى آنقدر زياد است كه وقتبراى گفتن تمام آنها نيست - آن زن اظهار داشت : برخى از آن ها را برايم بازگو كن .پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: زن بدون اجازه شوهر حق گرفتن روزه مستحبى وخارج شدن از خانه را ندارد، و بر عهده زن است كه خوشبوترين عطرها را براى شوهرشاستعمال كند و زيباترين لباسهايش را بپوشد و خود را به بهترين وجه زينت كند وبيارايد و هر صبحگاه و شامگاه خويش را بر همسرش عرضه كند و حقوق مرد بر زنبيشتر از آن است كه گفتم ⁽⁴⁸⁾.
در روايت ديگرى امام صادق عليه السلام خوشبويى زن را از صفات خوب زنان معرفىمى كند⁽⁴⁹⁾.
بوى خوش زن منحصرا بايد براى شوهرش باشد؛يعنى عطرها و خوشبو كننده هايى كهزن به عنوان آراستن و ايفاى وظيفه در برابر شوهر و براى ايجاد جذابيت و تسكين روح وروان او به كار مى برد هيچگاه - به اين منظور و با اين اهداف - نبايد براى غير شوهربه كار گرفته شود، همان گونه كه اگر زنى تنها براى شوهرش خوشبو باشديكى از صفات بهترين زنان را داراست و مورد رحمت پروردگار قرار مى گيرد. درمقابل نيز، زنى كه اين خوشبويى را براى بيگانگان و نامحرمان به كار مى برد ازرحمت پروردگار دور است . به روايتى در اين زمينه توجه كنيد:
رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمايد: زنى كه خود را خوشبو كند و ازمنزل خود خارج شود، به چنين زنى لعنت مى شود - از رحمت خدا دور مى گردد - تا هر زمانكه به منزلش بازگردد ⁽⁵⁰⁾.
اسلام عزيز براى پاك نگهداشتن جسم و جان آدمى برنامه هاى متنوعى دارد و هيچگاه بهپيروانش اجازه نمى دهد كه هرگونه كه دلشان خواست در دنيا زندگى كنند. دستورهاىحساب شده و برنامه هاى دقيق اسلام آن چنان است كه حتى براى خوشبو بودن زن براىهمسرش ، داراى طرح و دستورالعمل است و هر كس از به كار بستن دستور دينى سرپيچىكند بايد تنبيه شود. زشتى خوشبو كردن زن براى غير شوهر و تاءثير منفى معنوى آندر وجود زن تا آنجاست كه امام صادق عليه السلام مى فرمايد: از چنين زنى خداوند نمازنمى پذيرد تا اينكه به خاطر اين كارش - استعمال مواد خوشبو براى غير شوهر -غسل كند، همان گونه كه به هنگام ناپاكى - جنابت -غسل مى كند⁽⁵¹⁾ و بر اين اساس ، فقهاى بزرگ شيعه در رساله هاى عمليه در بيانبرخى از غسلهاى مستحبى در اسلام غسل زنى را كه براى غير شوهر خود را خوشبو كردهاست نيز يادآور شده اند.
شوهر به عنوان صاحب شرعى و قانونى اينگل خوشبو نبايد به همسرش ‍ چنين اجازه اى دهد، كه او خود را براى غير شوهر و خارج ازمحيط منزل خوشبو كند. خطرناكتر از اين مورد، جايى است كه شوهر به اين آراستن وخوشبو كردن همسرش براى غير خود راضى و خرسند باشد. چنين مردى با اين اقدامشيطانى و نابخردانه خويش ، زندگى مشترك را كه بايد به صورت اختصاصى ،بهشت تسكين و آرامش زن و شوهر باشد به جهنمى سوزان و پر از اضطراب و ويرانگرتبديل مى كند كه آتش برخاسته از آن قبل از هر كس ، دامنگير خود اوست و دود آن نيز بهچشم خودش مى رود.
به روايت جالبى در اين مورد توجه كنيد:
رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمايد: هر مردى كه همسرش با زينت و خودآرايى ازمنزلش خارج مى شود ديوث است و هر كس چنين مردى را ديوث بنامد گناه نكرده است و اگرمردى راضى باشد كه زنش با زينت و خوشبو از منزلش خارج شود با هر گامى كه آنزن برمى دارد خانه اى در آتش - جهنم - براى آن مرد ساخته مى شود⁽⁵²⁾.
در روايت ديگرى رسول خدا صلى الله عليه و آله در توضيح معناى ديوث مى فرمايد:ديوث مردى است كه همسرش زناكار است و او نيز بر اين موضوع آگاه است ⁽⁵³⁾ درروايت ديگر امام باقر عليه السلام مى فرمايد: خداوند نماز سه گروه را نمى پذيرد؛يكى از آنها ديوث است ، و آن مردى است كه شاهد ناپاكى و آلودگى جنسى همسرش است⁽⁵⁴⁾.
با توجه به اين دو روايت معلوم شد كه ديوث ، مرد بى غيرتى است كه احساس مسؤوليت دينى و اخلاقى و تربيتى در برابر همسرش ندارد. البته گاهى اين بى غيرتىدر اوج است كه حتى به ناپاكى جنسى همسرش ‍ بى اعتناست و گاهى در اين مرز است كهخوشبويى و آرايش همسرش براى نامحرم و خارج از محيط خانه براى او مهم نيست ، بلكهبدان راضى و خرسند است . در هر حال نتيجهاعمال چنين مردى جز سست كردن بنياد مقدس زندگى و ناآرام ساختن فضاى آن چيزى نيست .
12 - دست پخت خوب
با تشكيل زندگى مشترك دوران تجرد دختر و پسر ديروز و زن و مرد امروز پايانگرفته است . دختر در خانه پدر چه مى خورده است ؟ دوست داشته يا نه ؟ و پسر دردوران تجرد در خانه پدر چه مى خورده و از دست پخت مادر راضى بوده يا خير و بيشتردر بيرون از منزل غذا مى خورد يا در منزل ؟ هرچه بوده ، گذشته و فعلا دوران جديدزندگانى است .
دختر موفق و زيرك ، آن است كه تمام خوبيها را به عنوان يادگارهاى ارزشمند، از دورانزندگى در خانه مادر فراگرفته و امروز از آن تجربيات در زندگى مشترك بهره مىبرد.
آشپزى و كدبانويى از هنرهاى يك زن خوب است . و اين هنر، وقتى چشمگيرتر و مطلوبتراست كه زن در عين رعايت اعتدال و پرهيز از اسراف و تبذير، دلچسب ترين غذاها را تقديم، همسرش كند.
همان گونه كه رسول خدا صلى الله عليه و آله يكى از صفات بد مرد را تنها غذاخوردن معرفى كرده است ⁽⁵⁵⁾ امام صادق عليه السلام نيز دست پخت پاك و خوب داشتنرا از صفات خوب زن بيان كرده است ⁽⁵⁶⁾.
شايد هنرمندى زن در زمينه ارائه غذاهاى دوست داشتنى و مورد علاقه همسر بتواند عاملىبراى پيشگيرى از بروز اين صفت بد - تنها غذا خوردن - در مرد باشد.
به طور كلى پذيرايى زن از شوهر و خدمت كردن به او در فرهنگ اسلام از چنان پاداشعظيمى برخوردار است كه اگر زنان مسلمان مى دانستند به خود اجازه نمى دادند كه مردحتى براى يك بار، غذاى آماده از بيرون منزل تهيه كند، و حاضر مى شدند كه هميشه بابهترين غذاها و پاكيزه ترين خوراكيها، كه دست پخت خودشان وحاصل دسترنجشان است ، از همسرانشان پذيرايى كنند.
راستى اگر به فرموده حضرت اميرالمؤ منين عليه السلام جهاد زن ، خوب شوهردارىكردن است ⁽⁵⁷⁾، اين گفتار نورانى معنايى جز اين دارد كه زن در سنگر تربيتفرزند، بچه دارى ، اداره شوهر، آرامش بخش بودن براى او، خدمت در خانه به قصدعبادت و اطاعت از همسر، به خشم در نياوردن او و...، حضور فعالانه و جدى داشته باشد.
به راستى زنى كه با بهانه هاى مختلف نه هنر فرزند آورى و تربيت آن را دارد و نههنر شوهردارى و اداره و تدبير كارهاى منزل و نه هنر آشپزى و خدمت به شوهر و نه هنرايجاد جذابيت و دلربايى براى همسر و نه ... آيا مى تواند ادعاى جهاد و بهره مندى ازپاداش مجاهدان را داشته باشد؟ در پايان اين بخش به روايت جالبى بنگريد:
امام عليه السلام مى فرمايد: هر زنى كه به شوهرش جرعه اى آب بنوشاند و او راسيراب كند، پاداش اين كارش از عبادت يك سال كه روزهايش را روزه بگيرد، و شبهايش راعبادت كند برتر است و در برابر هر نوبت كه به شوهرش آب مى دهد خداوند برايششهرى در بهشت مى سازد و شصت گناه از او مى بخشد ⁽⁵⁸⁾.