امام صادق عليه السلام فرمود: چون وفات پدرم نزديك شد، فرمود: اى جعفر! خيرخواهىاصحابم را بتو سفارش ميكنم . گفتم : قربانت گردم : بخدا آنها را بمقامى از علمرسانم كه هر مردى از آنها در هر شهرى كه باشد، محتاج بسؤال از هيچكس نباشد.

سدير صيرفى گويد: شنيدم امام باقر عليه السلام مى فرمود: از جمله سعادت مرداينستكه او را فرزندى باشد كه شباهتى از خلقت و اخلاق و شمائلش در او درك شود و منشباهت خلقت و اخلاق و شمائلم را از اين پسرم يعنى امام صادق درك ميكنم .

طاهر گويد: خدمت امام باقر عليه السلام بودم كه جعفر عليه السلام آمد، آنحضرتفرمود: اين بهترين مردمست (پيداست كه در اين جمله خود آنحضرت از كلمه ((مردم ))مستثنى است ).

در اين دو روايت هم طاهر عين آنچه را در روايت سابقنقل كرد، نقل ميكند و فقط وسائط ميان طاهر و كلينى فرق ميكنند.

در اين دو روايت هم طاهر عين آنچه را در روايت سابقنقل كرد، نقل ميكند و فقط وسائط ميان طاهر و كلينى فرق ميكنند.

جابربن يزيد جعفى گويد: از امام باقر عليه السلام راجع بقائم (بامر خدا يعنى امام )سؤ ال شد، حضرت دست خود را بامام صادق عليه السلام زد و فرمود: بخدا كه اين قائمآل محمد صلى اللّه عليه و آله است ، عنبسه گويد: چون امام باقر عليه السلام وفاتكرد، خدمت امام صادق عليه السلام رسيدم و اين خبر را باو دادم ، فرمود: جابر راست گفتهاست ، سپس فرمود: شايد عقيده نداريد كه هر امامى بعد از امام پيشينش قائم (بامر خدا)است ؟.

عبدالاعلى گويد: امام صادق عليه السلام فرمود: پدرم آنچه در آنجا بود (از كتب و نشانههاى امامت ) بمن سپرد و چون وفاتش نزديك شد، فرمود: گواهانى نزد من آور، من چهار تناز قريش را كه نافع غلام عبداللّه بن عمر در ميان آنها بود حاضر كردم ، پس فرمود:بنويس : اينست آنچه يعقوب بپسرانش وصيت كرد. ((پسرانم ! خدا براى شما اين دين رابرگزيد، پس نميريد جز اينكه مسلمان باشيد 132 سوره 2 )) و محمد بن على بجعفربن محمد وصيت كرد و باو امر فرمود كه او را در برديكه نماز جمعه را با آن ميخواند كفنپوشد، و با عمامه خودش ‍ او را عمامه پوشد و قبرش را چهار گوش سازد و بمقدار چهارانگشت بالا آورد و هنگام دفن بندهاى كفن او را بگشايد: سپس بگواهان فرمود برگرديدخدا شما را رحمت كند بعد از آنكه رفتند گفتم : اى پدر! در اين وصيت چه احتياجىبگواه گرفتن بود؟ فرمود: پسر جانم ! نخواستم كه تو (در امر امامت يا كارهاى وصيت )مغلوب باشى و مردم بگويند باو وصيت نكرده است ، خواستم كه تو حجت ودليل داشته باشى .

1 فيض بن مختار گويد: بامام صادق عليه السلام عرض كردم : مرا از آتش دوزخدستگير، ما بعد از شما كه را داريم ؟ پس ابو ابراهيم بر آنحضرت وارد شد و او در آنروز كودك بود، امام فرمود: اينست صاحب شما، دامنش را بگير.

معاذ بن كثير گويد: به امام صادق عليه السلام عرض كردم : از خدائى كه اين مقام را بهشما روزى كرده مى خواهم كه تا پيش از وفات شما مانند آنرا بهنسل شما هم روزى كند. فرمود: خدا اينكار را كرده است عرض ‍ كردم : قربانت گردم ، اوكيست ؟ اشاره بعبد الصالح كرد كه خوابيده بود و فرمود اين خوابيده و او در آنزمانكودك بود:

ابن حجاج گويد: در ساليكه ابوالحسن ماضى (امام هفتم ) عليه السلام را گرفتند،بعبدالرحمن گفتم : اين مرد (امام هفتم عليه السلام ) بدست اين مرد (هارون ) افتاد و نمىدانم عاقبت كارش به كجا انجامد آيا نسبت به يكى از اولادش به تو خبرى رسيده است ؟به من گفت : من گمان نمى كردم كسى اين مساءله را از من بپرسد، منبمنزل جعفر بن محمد رفتم ، او در فلان اتاق خانه درمحل نمازش بود و دعا ميكرد و موسى بن جعفر طرف راستش بود و آمين ميگفت ، بحضرتعرضكردم : خدا مرا قربانت كند: ميدانيد كه من تنها بشما گرويده ام و در خدمت شما بودهام ، بفرمائيد صاحب اختيار مردم بعد از شما كيست ؟ فرمود: موسى آن زره را پوشيد وبقامتش راست آمد، بحضرت عرض كردم : بعد از اين ديگر بچيزى احتياج ندارم (همين سخنمرا كافيست ).