دعاى امام صادق (ع ) در تعقيب نمازعصر
8 - از ديگر جمله تعقيبات مهمّ، باز دعاى امام صادق (ع ) بعد از نماز عصر است ، به اينصورت كه :
اءَلْحَمْدُللّهِِ رَبِّ الْعالَمينَ، وَ صَلَّىَ اللّهُ عَلى مُحَمَّدٍ خاتَمِ النَّبِيِّينَ، وَ عَلى آلِهِالطّاهِرينَ، اءَللّهُمَّ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ فِى اللَّيْلِ إِذا يَغْشى ، وَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ فِى النَّهارِإِذا تَجَلّى ، وَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ فِى الاَّْخِرَةِ وَ الاُْولى ، وَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ ما لاحَ الْجَديدانِ وَ مَااطَّرَدَ الْخافِقانِ، وَ ما حَدا الْحادِيانَ، و ما عَسْعَسَ لَيْلٌ، وَ مَا ادْلَهَمَّ ظَلامٌ، وَ ما تَنَفَّسَصُبْحٌ، وَ ما اءَضآءَ فَجْرٌ، اءَللّهُمَّ، اجْعَلْ مُحَمَّداً خَطَيب وَفْدِ الْمُؤْمِنينَ إِلَيْكَ، وَالْمَكْسُوَّ حُلَلَالاَْمانِ إِذا وَقَفَ بَيْنَ يَدَيْكَ، وَ النّاطِقَ إِذا خَرِسَتِ الاَْلْسُنُ بِالثَّنآءِ عَلَيْكَ، اءَللّهُمَّ، اءَعْلِمَنْزِلَتَهُ، وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ، وَ اءَظْهِرْ حُجَّتَهُ، وَ تَقَبَّلْ شَفاعَتَهُ، وَابْعَثْهُ الْمَقامَ الَْمحْمُودَالَّذى وَعَدْتَهُ، وَاغْفِرْ ما اءَحْدَثَ الُْمحْدِثُونَ مِنْ اءُمَّتِهِ بَعْدَهُ، اءَللّهُمَّ، بِلِّغْ رُوحِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍمِنِّى التَّحِيَّةَ وَالسَّلامَ، وَ اءَوْرِدْ عَلَىَّ مِنْهُمْ تَحِيَّةً كَثيرَةً وَ سَلاماً، يا ذَاالْجَلالِ وَالاِْكْرامِ وَالاِْفْضالِ وَ الاِْنْعامِ.
اءَللّهُمَّ، إِنّى اءَعُوذُ بِكَ مِنْ مُضِلاّتِ الْفِتَنِ، ما ظَهَرَ مِنْها وَ ما بَطَنَ، وَالاِْثْمَ وَالْبَغْىَ بِغَيْرِالْحَقِّ، وَ اءَنْ اءُشْرِكَ بِكَ ما لَمْ تُنَزِّلُ بِهِ سُلْطاناً، اءَوْ اءَقُولَ عَلَيْكَ مالَمْ اءَعْلَمْ، اءَللّهُمَّ،إِنّى اءَسْاءَلُكَ مُوجِباتِ رَحْمَتِكَ وَ عَزآئِمَ مَغْفِرَتِكَ، وَ الْغَنيمَةَ مِنْ كُلِّ بِرِّ، وَالسَّلامَةَ مِنْ كُلِّإِثْمَ، وَ اءَسْاءَلُكَ الْفَوْزَ بِالجَنَّةِ، وَالنَّجاةَ مِنَ النّارِ.
اءَللّهُمَّ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ اجْعَلْ لى فى صَلاتى وَ دُعآئى بَرَكَةً تُطَهِّرُ بِهاقَلْبى ، وَ تُؤْمِنُ بِها رَوْعَتى ، وَ تَكْشِفُ بِها كَرْبى ، وَ تَغْفِرُ بِها ذَنْبى ، وَ تُصْلِحُبِها اءَمْرى ، وَ تُغْنى بِها فَقْرى ، وَ تَذْهَبُ بِها ضُرّى ، وَ تُفَرِّجُ بِها هَمّى ، وَ تُسَلِّىبِها غَمّى ، وَ تَشْفى بِها سُقْمى ، وَ تُؤْمِنُ بِها خَوْفى ، وَ تَجْلُو بِها حُزْنى ، وَ تَقْضىبِها دَيْنى ، وَ تَجْمَعُ بِها شَمْلى ، وَ تُبَيِّضُ بِها وَجْهى ، وَاجْعَلْ ما عِنْدَكَ خَيْراً لى .
اءَللّهُمَّ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ لا تَدَعْ لى ذَنْباً إِلاّ غَفَرْتَهُ، وَ لاَ كْرباً إِلاّ كَشَفْتَهُ،وَ لا خَوْفاً إِلاّ آمَنْتَهُ، وَلا سُقْماً إِلاّ شَفَيْتَهُ، وَ لاَ هَمّاً إِلاّ فَرَّجْتَهُ، وَ لا غَمّاً إِلاّ اءَذْهَبْتَهُ، وَ لاحُزناً إِلاّسَلَّيْتَهُ، وَ لاَ دْيناً إِلاّ قَضَيَْتَهُ، وَ لا عَدُوّاً إِلاّ كَفَيْتَنيهِ، وَ لا حاجَةْ إِلاّ قَضَيْتَها، وَلا دَعْوَةً إِلاّاءَجَبْتَها، وَ لا مَسْاءَلَةً إِلاّ اءَعْطَيْتَها، و لا اءَمانَةً إِلاّ اءَدَّيْتَها، وَ لا فِتْنَةً إِلاّصَرَفْتَها، اءَللّهُمَّ، اصْرِفْ عَنِّى الْعاهاتِ وَالاَّْفاتِ وَالْبَليِّاتِ ما اءُطيقُ وَ ما لا اءُطيقُصَرْفَهُ إِلاّ بِكَ.
اءَللّهُمَّ، اءَمْسى ظُلْمى مُسْتَجيراً بِعَفْوِكَ، وَ اءَمْسَتْ ذُنُوبى مُسْتَجيرَةً بِمَغْفِرَتِكَ، وَاءَمْسى خَوْفى مُسْتَجيراً بِاءَمانِكَ، وَ اءَمْسى فَقْرى مُسْتَجيراً بِغِناكَ، وَ اءَمْسى ذُلّىمُسْتَجيراً بِعِزِّكَ، وَ اءَمْسى ضَعْفى مُسْتَجيراً بِقُوَّتِكَ، وَ اءَمْسى وَجْهِىَ الْبالِىالْفانى مُسْتَجيراً بِوَجْهِكَ الدّآئِمِ الْباقى . يا كآئِناً⁽²¹⁶⁾ قَبْلَ كُلِّ شَىْءٍ، وَ يا مُكَوِّنَكُلِّ شَىْءٍ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَاصْرِفْ عَنِّى وَ عَنْ اءَهْلى وَ مالى وَ وُلْدى وَ اءَهْلِحُزانَتى وَ إِخْوانى فيكَ، شَرَّ كُلِّ ذى شَرٍّ، وَ شَرَّ كُلِّ جَبّارٍ عَنيدٍ، وَ شَيْطانٍ مَريدٍ، وَسُلْطانٍ جآئِرٍ [يا: جابِرٍ] وَ عَدوٍّ قاهِرٍ، وَ حاسِدٍ مُعانِدٍ، وَ باغٍ مُراصِدٍ، وَ مِنْ شَرِّ السّآمّةِ وَالْهآمَّةِ وَ ما دَبَّ فِى اللَّيْلِ وَ النَّهارِ، وَ مِنْ شَرِّ فُسّاقِ الْعَرَبِ وَ الْعَجَمِ وَ فَسَقَةِ الْجِنِّوَالاِْنْسِ، وَ اءَعُوذُ بِدِرْعِكَ الْحَصينَةِ الَّتى لا تُرامُ، وَ اءَسْاءَلُكَ اءَنْ لا تُميتَنى غَمّاً وَلا هَمّاً وَ لامُتَرَدِّياً وَ لا رَدْماً وَلا غَرْقاً وَلاحَرْقاً وَ لا عَطَشاً وَ لا صَبْراً [يا: ضَيْراً] وَلا قِوَداً وَ لا اءَكيلَالسَّبُعِ، وَ اءَمِتْنى عَلى فِراشى فى عافِيةٍ، اءَوْ فِى الصَّفِّ الَّذى نَعَتَّ اءَهْلَهُ فىكِتابِكَ فَقُلْتَ: كَاءَنَّهُمْ بُنْيانٌ مَرْصُوصٌ ⁽²¹⁷⁾، مُقْبِلينَ غَيْر مُدْبِرينَ،عَلى طاعَتِكَ وَ طاعَةِ رَسُولِكَ(ص )، قائِماً بِحَقِّكَ غَيْرَ جاحِدٍ لاَِّلائِكَ، وَلا مُعانِدٍ لاَِوْلِيآئِكَ،وَلا مُوالِياً لاَِعْدائِكَ، يا كَريمُ.
اءَللّهُمَّ، اجْعَل دُعآئى فِى الْمَرْفُوعِ الْمُسْتَجابِ، وَاجْعَلْنى عِنْدَكَ وَجيهاً فِى الدُّنْياوَالاَّْخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبينَ، اءَلَّذينَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلا هُمْ يَحْزَنُونَ، وَاغْفِرْلى وَلِوالِدَىَّ وَ ماوَلَدَا وَ ما وَلَدْتُ وَ ما تَوالَدوا مِنَ الْمُؤْمِنينَ وَ الْمُؤْمِناتِ، يا خَيْرَ الْغافِرينَ، وَالْحَمْدُللّهِِ الَّذىقَضى عَنِّى صَلاةً كانَتْ عَلَى الْمُؤْمِنينَ كِتاباً مَوْقُوتاً.
- ستايش خدايى را كه پروردگار عالميان است ، و درود خداوند بر حضرت محمّد خاتمپيامبران و بر خاندان پاك او، خداوندا، بر حضرت محمّد درود فرست در شب هنگامى كهمى پوشاند، و بر او درود فرست در روز هنگامى كه روشن مى نمايد، و بر او درودفرست در آخرت و دنيا، و بر او درود فرست تا زمانى كه شب و روز آشكار مى گردند، ومشرق و مغرب در پى هم مى آيند، و دو ستاره مشخّص طلوع مى كنند، و شب روى مى آورد ومى رود، و شديداً تاريك مى گردد، و صبح آشكار گشته و سپيده دم روشن مى گردد.خداوندا، حضرت محمّد (ص ) را سخنور مؤمنانى كه بر تو وارد مى شوند قرار داده ، وهنگامى كه در پيشگاهت مى ايستد، جامه هاى نفيس ‍ ايمنى را بر تنش بپوشان ، و هنگامىكه زبانها لال مى شوند زبان او را به مدح و ثناى بر خويش بگشاى ، خداوندا، مقام ومنزلت او را بلند، و پايه اش را رفيع ، و دليلش را آشكار گردان ، و شفاعتش رابپذير، و او را به مقام محمود و جايگاه ستوده اى كه وعده اش داده اى برانگيز، و آنچه رابدعت گزاران و نو آوران از اُمّتش بعد از او بدعت گذارى نموده اند، بيامرز [و محوفرما]. خدايا، از سوى من به روح محمّد و آل محمّد درود و سلام برسان ، و از آنان بر مندرود و سلام بسيار وارد گردان ، اى صاحب عظمت و بزرگوارى و بخشش و انعام ،
خدايا، به تو پناه مى برم از فتنه هاى گمراه كننده ، آشكار و نهان آنها، و از گناه وتجاوز به ناحقّ و اينكه آنچه را كه دليلى براى آننازل نفرموده اى شريك تو قرار دهم ، يا درباره تو سخنى را كه از آن آگاهى ندارمبگويم ، خداوندا، از تو رحمتهاى لازم و آمرزشهاى حتمى ، و غنيمت برگرفتن از هر كارنيك ، و سلامتى از هر گناه را درخواست مى نمايم . و راه يافتن به بهشت و رهايى از آتشجهنّم را از تو مى خواهم .
خدايا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست ، و در نماز و دعايم بركتى قرار ده كه به وسيلهآن دلم را پاكيزه گردانيده ، و هراسم را ايمنى بخشيده ، و ناراحتى سخت و گلوگيرم رابرطرف ، و گناهم را آمرزيده ، و امورم را اصلاح ، و فقر و نادارى ام رامبدّل به بى نيازى ، و رنجورى و گرفتارى ام را مرتفع ، و ناراحتى ام را برطرفنموده ، و اندوهم را تسلّى داده ، و بيمارى ام را بهبودى بخشيده ، و ترسم را ايمنى داده ،و حزن و اندوهم را برطرف ، و بدهى ام را ادا نموده ، و پراكندگى و پريشانى ام را جمع، و رويم را سپيد گرداند، و آنچه را كه در نزد توست برايم خير قرار ده ،
خدايا، بر محمّد و آل محمّد درود فرست و هيچ گناهى براى من مگذار مگر اينكه آن راآمرزيده باشى ، و هيچ ناراحتى سخت مگر اينكه برطرف نموده باشى ، و هيچ خوف وهراسى مگر اينكه ايمنى بخشيده ، و هيچ بيمارى مگر اينكه بهبود ساخته باشى ، و هيچناراحتى مگر اينكه برطرف نموده باشى ، و هيچ غمى مگر اينكه مرتفع ساخته باشى ،و هيچ اندوهى مگر اينكه تسلّى داده باشى ، و هيچ بدهكارى مگر اينكه ادا نموده باشى ، وهيچ دشمنى مگر اينكه مرا از آن كفايت نموده باشى ، و هيچ حاجتى مگر اينكه برآوردهباشى ، و هيچ دعايى مگر اينكه اجابت نموده باشى ، و هيچ خواسته اى مگر اينكه عطافرموده باشى ، و هيچ امانتى مگر اينكه ادا فرموده باشى ، و هيچ امتحان و گرفتاريىمگر اينكه جلو آن را گرفته باشى ، خداوندا، تمام آسيبها و آفات و گرفتاريها، چهآنچه را كه توان مرتفع ساختن آن را دارم و چه ندارم ، از من بازدار.
خداوندا، ظلم من با پناهنده شدن به عفو تو، و گناهانم با پناهنده شدن به آمرزشت ، وخوف و هراسم با پناهنده شدن به امن و امان تو، و نادارى ام با پناهنده شدن به بىنيازى ات ، و خوارى ام با پناهنده شدن به سرافرازى ات ، و ناتوانى ام با پناهندهشدن به نيروى تو ، و روى [و وجود] پوسنده و فانى شونده ام با پناهنده شدن بهروى [و اسماء و صفات ] جاودان و پاينده تو شب نموده ، اى خداوندى كه پيش از هر چيزبوده اى ، و اى پديد آورنده هر چيز، بر محمّد وآل محمّد درود فرست و از من و از خانواده و مال و دارايى و فرزندانم و تمام خويشانوبستگانى كه به واسطه ايشان ناراحت مى شوم و از برادرانم در راه تو، شرّ هر شرّرسان ، و شرّ هر سركش خيره سر و شيطان گردنكش ، و پادشاه و فرمانرواى ظالم [يا:سركش ]، و دشمن چيره ، و حسود ستيزه جو، و ستمكارى كه در كمين است ، و از شرّ هرحيوان زهرآلود و غير سمّى و تمام آنچه كه در شب و روز مى جنبد. و از شرّ گناهكارانعرب و عجم و گناهكاران و فاسقان جنّ و انس ‍ بدور دار، و به زره آهنين محفوظ تو كه هيچكس و چيز نمى تواند آهنگ آن را بكند پناه مى برم ، و از تو درخواست مى نمايم كه مرابا حالت غمناك و اندوهگين و يا در حالتى كه از جايى پرت شده و بيافتم ، و ياديوارى خراب شود و بر روى من بريزد، و يا غرق شوم ، و يا بسوزم ، و يا در حالتتشنگى و يا در حالتى كه به زور نگاهم دارند و بكشند، [ويا: در حالتى كه به منآسيب برسانند و كشته شوم ] و يا مرگم به خاطر قصاص و يا خوراك درندگان گردم ،مَميران . و در رختخوابم در حالت عافيت يا در صفّى كهاهل آن را در كتاب خود ستوده و فرموده اى : به گونه اى كه گويى ساختمان صُربينهستند بميران ، در حالتى كه روى [به دشمن ] باشيم نه درحال پشت كردن و فرار و گريز از آنها، و نيز در حالتى كه در طاعت تو و پيروىرسولت (ص ) بوده ، و به حقّ تو قيام نموده [و آن را بجا آوريم ] بدون اينكه نهنعمتهايت را انكار نماييم ، و نه با دوستانت دشمنى داشته باشيم ، و نه با دشمنانتدوستى كنيم . اى بزرگوار.
خداوندا، دعاى مرا در ميان دعاهاى بالا برده شده و مستجاب قرار ده ، و مرا در نزد خود دردنيا و آخرت آبرومند و از مقرّبان درگاهت بگردان ، آنان كه نه بيمى بر آنان است و نهاندوهگين مى شوند، و من و پدر و مادر و تمام فرزندان آنها و مرا و تمام كسانى را كه ازمردان و زنان مؤمن تولّد يافته اند، بيامرز، اى بهترين آمرزندگان ، و ستايش براىخداوندى كه نماز ديگرى را كه نوشته معيّن و وقت دار براى مؤمنين است ، از ناحيه منبرآورده ساخت .
9 - از ديگر تعقيبات مهمّ دعاى مولايمان حضرت مهدى (ع ) است كه را پيش از اين تعقيبتمام نمازها ذكر و روايت كرديم .
10 - از جمله تعقيبات مهمّ، دعاى احمد بن عبداللّه بن خانبه است كه پيشتر در تعقيب نمازظهر يادآور شديم ، و آن بعد از همه نمازها براى جبران گناهان و جنايات خوانده مى شود.
كيفيّت سجده شكر در تعقيب نمازعصر
11 - وقتى بنده از تمام اين امور به صورتى كه ذكر نموديم ، يا به هر اندازه كهبراى او مقدور بود، و خداوند جلّ جلاله توفيق آن را به او عنايت فرمود و از آن خشنود مىگردد - فراغت پيدا نمود، لازم است كه سجده شكر را به كيفيّتى كه در تعقيب نماز ظهربر آن آگاهى داديم ، همراه با ذلّت و خاكسارىِ بندگى براى عظمت الهى بجا آورد.
بعد سجده بجاآور و بگو آنچه را كه روايت شده مولايمان علىّ بن الحسين - صلوات اللّهعليه - همواره در سجده صد بار مى فرمود:
اءَلْحَمْدُللّهِِ شُكْراً.
- از روى شكر و سپاسگزاى ستايش خدا را مى نمايم .
و پس از هر ده بار گفتن آن ، مى فرمود:
شُكْراً لِلْمُجيبِ
- سپاس مى گزارم خداوندى را كه اجابت مى نمايد.
سپس مى فرمود:
ياذَا الْمَنِّ الدّآئِمِ الَّذى لا يَنْقَطِعُ اءَبَداً، وَ لا يُحْصيهِ غَيْرُهُ، وَ يا ذَاالْمَعْروفِ الَّذى لايَنْفَدُ اءَبَداً، يا كَريمُ، يا كَريمُ، يا كَريمُ.
- اى خداوندى كه صاحب بخشش جاودانى اى كه هيچگاه پايان نپذيرفته ، و غير تو نمىتواند آن را به شماره درآورد، و اى صاحب نيكى اى كه هيچگاه تمام نمى شود، اىبزرگوار، اى بزرگوار، اى بزرگوار.
بعد دعا و تضرّع نموده و حاجت خويش را ذكر مى نمود، آنگاه مى فرمود:
لَكَ الْحَمْدُ إِنْ اءَطَعْتُكَ، وَلَكَ الْحُجَّةُ إِنْ عَصَيْتُكَ، لا صُنْعَ لى وَلا لِغَيْرى فى إِحْسانٍمِنْكَ إِلَىَّ فى حالٍ [يا: حالِىَ] الْحَسَنَةِ، يا كَريمُ، يا كَريمُ، صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ اءَهْلِ بَيْتِهِ،وَ صِلْ بِجَميعِ ما سَاءَلْتُكَ وَ اءَسْاءَلُكَ مَنْ فِى مَشارِقِ الاَْرْضِ وَ مَغاربِهِا مِنَ الْمُؤْمِنينَ وَالْمُؤْمِناتِ، وَ ابْدَاءْ بِهِمْ وَثَنِّ بى بِرَحْمَتِكَ.
- اگر اطاعت تو را نمودم سپاس براى توست ، و اگر معصيت تو را نمودم حجّت و براىتوست ، در احسان و نيكوكارى از ناحيه تو به من در هنگام انجام حسنه و كار نيك [و ياحال نيكم ] نه من ونه ديگر هيچ نقشى نداريم ، اى بزرگوار، اى بزرگوار، بر محمّد واهل بيت او درود فرست . و به رحمتت ، تمام آنچه را كه درخواست نموده و مى نمايم ، بهتمام مردان و زنان مؤمنى كه در قسمتهاى مشرق و مغرب زمين قرار دارند، برسان ، ونخست به آنان عنايت فرما، و در مرحله دوّم به من بده .
آنگاه سمت راست صورت خويش را بر زمين گذارده و مى فرمود:
اءَللّهُمَّ، لا تَسْلُبْنى ما اءَنْعَمْتَ بِهِ عَلَىَّ مِنْ وِلايَتِكَ وَ وِلايَةِ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، عَلَيْهِ وَعَلَيْهِمُ السَّلامُ.
- خداوندا، آنچه را كه از ولايت و دوستى خود و ولايت محمّد وآل محمّد - كه درود بر او و ايشان باد - بر من ارزانى داشته اى ، باز مگير.
بعد سمت چپ صورت خويش را بر زمين مى نهاد ومثل آن را مى فرمود. (پايان روايت )
12 - سپس هر حاجتى را كه دوست داشتى درخواست مى نمايى ، و اگر خواستى درحال سجده مى گويى :
اءَللّهُمَّ، لَكَ قَصَدْتُ، وَ إِلَيْكَ اعْتَمَدْتُ وَ اءَرَدْتُ، وَ بِكَ وَثِقْتُ، وَ عَلَيْكَ تَوَكَّلْتُ، وَاءَنْتَ عالِمٌ بِما اءَرَدْتُ.
- خدايا، تنها قصد و آهنگ تو را نمودم ، و به تو تكيه كردم و تو را اراده نمودم ، و فقطبه تو اعتماد نموده و بر تو توكّل كردم ، و تو نسبت به آنچه كه اراده نموده ام آگاههستى .
زيرا در روايت آمده كه : هركس آن را بگويد، سر از سجده برنمى دارد، مگر اينكه حاجتو خواسته اش برآورده مى گردد. ان شاء اللّه تعالى .
اعمال بعد از سجده شكر و اتمام نماز
13 - وقتى سر از سجده برداشتى ، سه بار دستت را بر جاى سجده ات بكش ، و در هربار آنچه را كه پيش از اين بعد از سجده نماز ظهر ذكر نموديم بگو، و دست برصورتت بكش .
14 - اگر درد و يا بيمارى داشته باشى ، هفت بار دست بر جاى سجده ات بكش و در هربار آنچه را كه يادآور شديم بگو، و دستت را بر جايى كه بيمار است بكش ، ان شاءاللّه برطرف مى شود.
15 - بعد از خواندن نماز در مسجد با حضور قلب و طهارت باطن ، اعمّ از مسجدهاى خاصّ،يا جايگاه مخصوص نمازگزاردن در خانه يا مسجدِ حضور در پيشگاه خداوند - جلّ جلاله -هنگام جدا شدن به اين نيّت جدا شو: براى امتثال امر خداوند - جلّ جلاله - در انجاماعمال شايسته اى كه او - جلّ جلاله - امر فرموده ، از پيشگاه او برمى خيزم ، در حالى كهمقصودم از اين بندگى خالصانه او - جلّ جلاله - اوست از آن جهت كه او در هرحال زيبنده پرستش است .
16 - همچنين بگو آنچه را كه روايت شده كه امام صادق (ع ) فرمودرسول خدا(ص ) فرمودند: وقتى نمازتان را خوانديد و از مسجد بيرون آمديد، بگوييد:
اءَللّهُمَّ، دَعَوْتَنى فَاءَجَبْتُ دَعْوَتَكَ، وَ صَلَّيْتُ مَكْتُوبَتَكَ، وَانْتَشَرْتُ فى اءَرْضِكَكَما اءَمَرْتَنى ، فَاءَسْاءَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ، الْعَمَلَ بِطاعَتِكَ وَ اجْتِنابَ مَعْصِيَتِكَ وَالْكَفافَمِنَ الرِّزْقِ بِرَحْمَتِكَ.
- خداوندا، مرا خواندى و دعوتت را اجابت نمودم ، و نماز واجبت را خواندم ، و چنانكه امرفرمودى [بعد از خواندن آن ] بر روى زمين [دنبال كار خود] رفتم ، پس ازفضل تو، و به واسطه رحمتت ، عمل كردن به طاعت و عبادتت ، و اجتناب كردن از معصيتت ،و از روزى به اندازه اى كه مرا از مردم بى نياز كند، درخواست مى نمايم .
اينك مى گويم : بنابراين ، شايسته است كه بنده بعد از خواندن نماز عصر و اظهارخاكسارى و ذلّت براى خدا و ياد او، هنگام جدا شدن از آن توجّه داشته باشد كه هرگز ازخاكسارىِ بندگى خداوند و از اطّلاع و آگاهى و اشراف احاطه علوم ربّانى او جدا نمىگردد، و نيز توجّه داشته باشد كه بعد از اين در هيچ حركت و سكونى كه با خداوندمعامله مى كند آزاد و رها گذاشته نشده ، بلكه از او خواسته اند كه در تمام تصرّفات وكارهايش عابد خداوند - جلّ جلاله - باشد.
در برخى از حكايتهاى اهل مراقبه آمده كه بعضى از آنان همراه با دوستى كه مدّت زمانىبا او مصاحبت اختيار نموده بود با عدّه اى در كشتى اى كه در آن گندم بود نشسته بودند،و گندم مال هيچيك از اين دو نفر نبود، يكى از روى غفلت از گندم برداشت و يك دانه از آنرا خورد، دوستش به او نگاه كرد و گفت : اين چه كارى است ؟ وى گفت : از نَفْس ‍ خويشغافل شدم . رفيقش به او گفت :