عوامل نظامى 
جهاد و شهادت  
315- الامام على عليه السلام : ان الله كتبالقتل على قوم و الموت على الآخرين ، و كل آتيه منيته كما كتب الله لكم ، فطوبىللمجاهدين فى سبيل الله و المقتولين فى طاعته . ⁽⁴²¹⁾
بدرستيكه خداوند براى گروهى شهادت و براى جمعى ديگر مرگ را مقدر ساخته است وبراى هر كس آنچه مقدر شده فرا مى رسد، چنانچه خداوند بر شما نيز مقدراتى دارد پسخوشا به حال رزمندگان راه خدا و شهيدان راه فرمانبردارى از اطاعت او.
316- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : الغزاة اءولياء اللهعزوجل ، قبل حسناتهم و محا سيئاتهم ، فطوبى للغزاة فىسبيل الله ، دعوه فاءجابهم و ساءلوه فاءعطاهم . ⁽⁴²²⁾
رزمندگان دوستان خدا هستند، خداوند عزوجل كارهاى نيكشان را پذيراست و گناهانشان راخطا پوش و گذرا، پس خوشا به حال رزمندگان راه خدا، او را مى خوانند پس جوابشان رامى دهد، از خدا مى خواهند و او عطايشان مى كند.
317- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : طوبى لعبد اغبر جلده ، دنس ⁽⁴²³⁾ثيابه ، يكون فى النهار فى الساقة ⁽⁴²⁴⁾ وبالليل فى الحرس ، ان حقا على الله اءن يزوجه من الحواريين . ⁽⁴²⁵⁾
خوشا بر بنده اى كه بخاطر جنگ و جهاد چهره اش غبار آلود باشد و لباسهايش چركآلود، روز را در ميانه لشكر است و شب در نگهبانى ، همانا خداوند حق دارد او را به ازدواجحورالعين در آورد.
318- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : طوبى لعبد آخذ بعنان فرسه فىسبيل الله ، اءشعث راءسه ، مغبرة قدماه ، ان كان فى الحراسة كان فى الحراسة ، و انكان فى الساقة كان فى الساقة ، ان استاذن لم يؤ ذن له ، و ان شفع لم يشفع .⁽⁴²⁶⁾
خوشا به حال بنده اى كه در راه خدا دهانه اسبش را در دست گيرد (و بدين خاطر) سر ورويش ژوليده و بهم ريخته شود و قدمهايش غبار آلود گردد، اگر او را به نگهبانىگمارند، نگهبانى مى كند و اگر در ميانه لشكر قرارش ‍ دهند، آنجا خدمت كند (به اندازهاى گمنام و خالص است كه ) اگر اجازه خواهد به او اجازه نمى دهند و اگر براى كسىسفارش كند، سفارشش را نمى پذيرند.
بخش سوم : نمونه افراد خوشبخت 
نمونه افراد خوشبخت  
محمد صلى الله عليه و آله و سلم 
319- على بن اءسباط عنهم : قال الله تبارك و تعالى فى مناجاته لعيسى عليه السلامبعد اءن ذكر اءوصاف محمد صلى الله عليه و آله و سلم ... يا عيسى ، دينه الحنيفية ، وقبلته يمانية ، و هو من حزبى و اءنا معه ، فطوبى له ثم طوبى له . ⁽⁴²⁷⁾
على بن اسباط از (يكى از) معصومان عليهم السلامنقل مى كند: خداوند تبارك و تعالى در مناجات عيسى عليه السلام با او، پس از برشمردنويژگيهاى محمد صلى الله عليه و آله و سلم فرمود:... عيسى ! دين او دينى است درراستاى حق و قبله او در طرف راست ، او از حزب من است و من با او هستم ، پس خوشا بهحالش و خوشا به حالش .
320- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : اذا ساءلتم الله فاساءلوا لىالوسيلة : فساءلنا النبى صلى الله عليه و آله و سلم : عن الوسيلة :فقال : هى درجة فى الجنة ... فهى فى درجة النبيين كالقمر بين الكواكب ، فلا يبقىيومئذ نبى و لا صديق و لا شهيد الا قال : طوبى لمن كانت هذه الدرجة درجته ... فياءتىالنداء من عند الله عزوجل يسمع النبيين و جميع الخلق : هذه درجة محمد . ⁽⁴²⁸⁾
رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم مى فرمود: آنگاه كه از خدا درخواست مى كنيد،براى من مقام وسيله را بخواهيد. اصحاب گفتند: از پيامبر صلى الله عليه و آله وسلم پرسيدم كه وسيله چيست ؟ فرمود: درجه يى است در بهشت ... كه در بيندرجات پيامبران همچون قرص ماه در بين ستارگان است ، در آن روز هيچ پيامبر و صديق وشهيدى نيست مگر اينكه بگويد: خوشا به حال كسى كه اين مقام ، مقام اوست ، كه در آنهنگام ندائى از سوى خداوند عزوجل به گوش مى رسد كه تمام پيامبران و همه خلايق آنرا مى شنوند (كه مى گويد:) اين درجه و مقام محمد است .
321- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : من على ربى وقال لى : يا محمود فقد اءرسلت كل رسول امته بلسانها، و اءرسلتك الىكل اءحمر و اءسود من خلقى ، و نصرتك بالرعب الذى لم اءنصر به اءحدا، و اءحللت لكالغنيمة و لم تحل لاءحد قبلك ، و اءعطيت لك و لامتك كنزا من كنوز عرشى فاتحة الكتاب وخاتمة سورة البقرة ، و جعلت لك و لامتك الاءرض كلها مسجدا و ترابها طهورا، و اءعطيتلك و لامتك التكبير، و قرنت ذكرك بذكرى حتى لا يذكرنى اءحد من امتك الا ذكرك مع ذكرى، فطوبى لك يا محمد و لامتك . ⁽⁴²⁹⁾
پروردگارم بر من منت نهاد و فرمود: اى محمد، همه پيامبران را به زبان قوم و قبيله شانبه سوى آنان فرستادم ولى تو را بر هر آفريده سرخ و سياهى مبعوث ساختم و باوحشتى (كه در دل دشمن انداختم ) تو را يارى كردم كه هيچ كس را اينچنين يارى نرساندم ،غنيمت را بر تو حلال ساختم ، در حالى كه پيش از تو بر كسىحلال نكرده بودم ، به تو و امت تو گنجى از گنجهاى عرشم را بخشيدم ؛ يعنى ، سورهحمد و پايان سوره بقره را (آمن الرسول بماانزل ...) و همه زمين را براى تو و امت تو سجدگاه و خاكش را پاك قرار دادم ، به تو وامت تو الله اكبر را عطا كردم و يادت را با ياد خويش همراه ساختم ، بگونه اى كه هيچكس از امت تو، مرا ياد نمى كند مگر آن كه تو را نيز در ياد مى آورد. خوشا بر تو اىمحمد و خوشا بر امت تو.
322- رسول الله صلى الله عليه و آله - فىاءحوال القيامة - لايبقى يومئذ نبى و لا صديق و لا شهيد الاقال : طوبى لهذين العبدين (محمد صلى الله عليه و آله و سلم و على عليه السلام ) مااءكرمهما على الله . ⁽⁴³⁰⁾
رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم - در بيان چگونگى روز قيامت - مى فرمايد: در آنروز هيچ پيامبر و صديق و شهيدى نيست مگر اينكه مى گويد: خوشا بهحال اين دو بنده خدا (محمد صلى الله عليه و آله و سلم و على عليه السلام ) چقدر اين دونفر نزد خداوند گرامى اند.
على عليه السلام 
323- ابن عباس : بينا نحن مع النبى صلى الله عليه و آله و سلم بعرفات اذقال : اءفيكم على بن ابى طالب ، قلنا: بلى يارسول الله . فقربه منه و ضرب بيده على منكبه ⁽⁴³¹⁾ ثمقال : طوبى لك يا على ، نزلت على آية ذكرى و اياك فيها سواءفقال : (اليوم اكملت لكم دينكم و اءتممت عليكم نعمتى و رضيت لكم الاسلام دينا)⁽⁴³²⁾. ⁽⁴³³⁾
هنگامى كه با رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در عرفات بوديم ، پيامبر صلىالله عليه و آله و سلم فرمود: آيا على بن ابى طالب در بين شماست ؟ عرض كرديم :آرى يا رسول الله . رسول خدا او را نزد خود آورد و با دست بر شانه او زد، سپسفرمود: خوشا به حالت على جان ، آيه اى بر مننازل شد كه من و تو در آن يكسان ياد شديم . سپس اين آيه را قرائت نمود (امروز دين شمارا كامل و نعمتم را بر شما تمام كردم و به اينكه اسلام دين شما باشد خشنود و راضىشدم ).
324- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم -قبل ما بين عينى على عليه السلام فقال -: يا اءبا الحسن ، اءنت عضو من اءعضائى ،تزول حيث زلت ، و ان لك فى الجنة درجة و هى درجة الوسيلة ، فطوبى لك و لشيعتك منبعدك . ⁽⁴³⁴⁾
رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم بين دو چشم على عليه السلام را بوسيد و فرمود:اباالحسن ! تو عضوى از اندام من هستى ، اگر من لغزش كردم تو هم لغزش مى كنى ،براى تو در بهشت درجه اى به نام درجة الوسيلة است ، خوشا بهحال تو و شيعيانت كه پس از تو مى آيند.
اصحاب پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم 
325- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : طوبى لمن رآنى و آمن بى ... .⁽⁴³⁵⁾
خوشا به حال آنان كه مرا ديده و به من گرويده اند.
326- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : طوبى لمن رآنى ، و طوبى راءى منرآنى ، و طوبى لمن راءى من راءى من رآنى . ⁽⁴³⁶⁾
خوشا به حال آنان كه مرا ديده باشند (اصحاب )، و خوشا بهحال آنان كه ببينند كسى را كه مرا ديده (تابعين اصحاب )، و خوشا بهحال آنان كه ببينند كسى را كه او اصحاب مرا ديده (تابعين تابعين اصحاب ).
327- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : اءوحى الله تعالى جلت عظمته الىعيسى عليه السلام : جد فى اءمرى و لا تترك : انى خلقتك من غيرفحل آية للعالمين ، اءخبرهم آمنوا بى و برسولى النبى الامى ، نسله من مباركة و هى مع امكفى الجنة ، طوبى لمن سمع كلامه و اءدرك زمانه و شهد اءيامه . ⁽⁴³⁷⁾
خداوند تبارك و تعالى به عيسى عليه السلام وحى كرد كه (يا عيسى ) در كارها ودستورهاى من كوشا باش و آنها را ترك مكن ، من تو را بدون پدر آفريدم تا نشانه اى(از قدرت من ) بر جهانيان باشد، مردم را آگاه ساز تا به من و به فرستاده ام ، پيامبرامى ايمان آورند، نسل آن پيامبر از زنى فرخنده و خجسته است كه او با مادر تو در بهشتهمراه است . خوشا به حال آنان كه سخن آن پيامبر را بشنوند و دوران او را دريابند وروزگار او را شاهد باشند.
328- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : دخلت الجنة فسمعت خشفة ⁽⁴³⁸⁾اءمامى ، فقلت : من هذا يا جبرئيل ؟ فقال : بلال . فقلت : طوبىلبلال . ⁽⁴³⁹⁾
داخل بهشت شدم كه صداى حركت كسى را شنيدم . ازجبرئيل پرسيدم كه اين صداى كيست ؟ جبرئيل جواب داد: صداىبلال . و من گفتم : خوشا به حال بلال .
اصحاب امام على عليه السلام 
329- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : يا على ، اءنت المظلوم من بعدى ،فويل لمن ظلمك و اعتدى عليك ، و طوبى لمن تبعك و لم يختر عليك . يا على ، اءنتالمقاتل بعدى ، فويل لمن قاتلك ، و طوبى لمنقاتل معك . يا على اءنت الذى تنطق بكلامى و تتكلم بلسانى بعدى ،فويل لمن رد عليك ، و طوبى قبل كلامك . ⁽⁴⁴⁰⁾
على جان ، تو پس از من مظلومى ، پس واى بر آنان كه به تو ستم نمايند و (بر حق تو)دست درازى و تجاوز كنند و خوشا بر آنان كه تو را پيروى كنند و به تو خيانت نكنند.على جان ، پس از من مى جنگى و پيكار مى كنى ، پس بدا بر آنان كه با تو جنگ كنند وخوشا به حال آنان كه همراه تو بجنگند. على جان پس از من سخنان مرا مى گويى و بهشيوه من سخن مى رانى ، پس واى بر آنان كه كلام تو را نپذيرند و خوشا بر آنان كهسخنانت را پذيرا شوند.
330- الامام الحسن عليه السلام : معاشر الناس ان طلحة و الزبير قد بايعا عليا عليهالسلام ، طائعين غير مكرهين ، ثم نفرا و نكثا بيعتهما له فطوبى لمن خفف فى مجاهدة منجاهده فان الجهاد معه كالجهاد مع النبى صلى الله عليه و آله و سلم . ⁽⁴⁴¹⁾
اى مردم ! طلحه و زبير با على عليه السلام بيعت كردند در حالى كه مطيع او بودند واكراهى نداشتند، سپس بيعت خود را شكستند، پس خوشا بهحال آن كه در جهاد با آنان كه با على مى جنگند شتاب كند، كه جهاد در كنار على مانندجهاد در كنار پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم است .
خوشبختى كاذب  
331- الامام على عليه السلام : ما قال الناس لشى ء طوبى له الا و قدخباءله الدهر يوم السوء . ⁽⁴⁴²⁾
(تا كنون ) مردم به چيزى خوشا به حال او نگفته اند، مگر آن كه روزگار، روزبعدى را براى او فراهم ساخته است .
332- الامام الصادق عليه السلام : اتقوا المحقرات من الذنوب فانها لا تغفر. قلت : و ماالمحقرات ؟ قال عليه السلام : الرجل يذنب فيقول : طوبى لى لو لم يكن لى غير ذلك. ⁽⁴⁴³⁾
بپرهيزيد از گناهان كوچك كه آمرزيده نمى شود (زيد شحام مى گويد:) پرسيدم :گناهان كوچك چيست ؟ امام عليه السلام فرمود: اين كه كسى ، گناهى انجام دهد و با خودبگويد: خوشا به حالم اگر غير از اين گناه ، گناهى نداشته باشم .
333- الله تبارك و تعالى فى الصحيفة السابعة و العشرين من صحف ادريس النبىعليه السلام : عجبا لمن يقول لمن مات من الاءئمة الخطاة ، طوبى له فقد عاش عمرا طويلا ونال خيرا جزيلا، و سرورا عظيما، و ملكا جسيما، و تمتعبالاءهل و الولد و السعة و الغنى ، ثم مات كريما وادعا ⁽⁴⁴⁴⁾، و لم يلاق هوانا، اءماعلمتم اءنه تمتع قليلا و خلف وراءة حسابا طويلا، واحتمل من اءوزاره عبئا ثقيلا، و كانت اءيامه فى سروره و غناه ، و ملكه و دنياه كحلم النائم ومجرى السراب ، لم يحصل منه عند انقضائه الا على تبعة حساب و مكابرة خلود العذاب .⁽⁴⁴⁵⁾
خداوند تبارك و تعالى - در بيست و هفتمين صحيفه ادريس پيامبر عليه السلام - مىفرمايد: عجبا از كسانى كه وقتى يكى از پيشوايان ظلم بميرد، مى گويند: خوشا بهحالش ، مدت زيادى زندگى كرد و به نعمتهاى فراوان و كاميابى بسيار و حكومتى درخور دست يافت ، از زن و فرزند و روزى بسيار و غناى مالى لذتكامل برد و با كرامت و بزرگمنشى جهان را ترك گفت و هيچ سختى و رنجى نديد.آيا نمى دانيد كه لذت او ناچيز بود و براى آينده خود، حسابرسى طولانى به جاىگذاشت و بار سنگينى از وزرو و بال با خود برد، روزگار شادى و بى نيازى وپادشاهى و دنياى او همچون رؤ يايى در خواب و افسانه اى در سراب بود و هنگام تركدنيا چيزى جز پس دادن حساب و جاودانگى عذاب به دست نياورد.
شجره طوبى 
334- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : (طوبى ) شجرة فى الجنة مسيره مائةعام ، ثياب اءهل الجنة يخرج من اءكمامها . ⁽⁴⁴⁶⁾
(طوبى ) درختى است در بهشت (كه بلندى آن ) به اندازه پيمودن صدسال است ، لباسهاى بهشتيان از لايه هاى (لطيف ) آن به وجود مى آيد.
335- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : طوبى شجرة غرسها الله بيده و نفخفيها من روحه تنبت بالحلى و الحلل و الثمار متدلية على اءفواهاءهل الجنة و ان اءغصانها لترى من وراء شور الجنة و هى فىمنزل على بن اءبى طالب عليه السلام لن يحرمها ولية و لن ينالها عدوه . ⁽⁴⁴⁷⁾
طوبى درختى است كه خداوند به دست (قدرت ) خويش آن را كاشته است و از روح خود درآن دميده ، (درختى است ) كه از آن زر و زيورهاى ارزشمند و پارچه هاى گران قيمت تهيهمى شود و ميوه هاى آن بر دهان بهشتيان آويخته است ، شاخه هايش از پشت ديوار بهشت ديدهمى شود و آن درخت در خانه على بن ابى طالب عليه السلام قرار دارد، دوستدار على از آنمحروم نمى شود و دشمن على بن آن نمى رسد.
336- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : لما اءسرى بى الى السماء،فصرت فى سماء الدنيا حتى الصوت فى السماء السادسة فاذا اءنا بشجرة لم اءرشجرة اءحسن منها و لا اءكبر منها. فقلت لجبرئيل : يا حبيبى ، ما هذه الشجرة .قال : هذه طوبى يا حبيبى . فقلت : ما هذا الصوت العالى الجهورى ؟ ⁽⁴⁴⁸⁾قال : هذا صوت طوبى . قلت : اءى شى ء يقول ؟قال : يقول ، وا شوقاه اليك يا على بن اءبى طالب . ⁽⁴⁴⁹⁾
هنگامى كه مرا شبانه به آسمان بردند، به آسمان دنيا وارد شدم ، تا اينكه به آسمانششم رسيدم ، ناگهان (در برابر خود) درختى ديدم كه تا به زمان درختى زيباتر وبزرگتر از آن نديده بودم ، به جبرئيل گفتم : دوست من ! اين چه درختى است ؟جبرئيل گفت : دوستم ، اين درخت طوبى است . گفتم : اين صداى بلند و رسا چيست ؟ گفت :اين صداى درخت طوبى است . گفتم : چه مى گويد: گفت : مى گويد؛ چه اشتياقى دارمبه تو اى على بن ابى طالب .
337- حماد بن عبدالله : قراءت فى الانجيل ...قال عيسى عليه السلام : يا رب و ما طوبى ؟قال : شجرة فى الجنة ، اءنا غرستها تظل الجنان ، اءصلها من رضوان ، و ماؤ ها من تسنيم ،برده برد الكافور، و طعمه طعم الزنجبيل ، من شرب من تلك العين شربة لايظماء بعدهااءبدا. فقال عيسى عليه السلام : اللهم اسقنى منها.قال : حرام يا عيسى على البشر اءن يشربوا منها حتى يشرب ذلك النبى ، و حرام علىالامم اءن يشربوا منها حتى يشرب امة ذلك النبى . ⁽⁴⁵⁰⁾
حماد بن عبدالله بن سلمان مى گويد: در انجيل خواندم ... عيسى عليه السلام خطاب بهخداوند عرض كرد: پروردگارا! طوبى چيست ؟ خداوند فرمود: درختى است در بهشت كه منآن را كاشته ام تا سايه گستر بهشت باشد، ريشه و تنه آن درخت از (بهشت ) رضوان وآب آن از (چشمه ) تسنيم است ، طبيعت سرد آن همچون طبيعت سرد كافور است و مزه آن مانندمزه زنجبيل ، هر كس از آن چشمه بنوشد، پس از آن هرگز تشنه نمى شود. سپس ‍ عيسىعليه السلام (مشتاق آن درخت شد و) گفت : خداوند! مرا از آن سيراب ساز. خداوند فرمود:عيسى ، بر بشر حرام است از آن چشمه بنوشد تا اينكه آن پيامبررسول اكرم صلى الله عليه و آله ) از آن بنوشد و بر امتها حرام است از آن بنوشندتا اينكه امت آن پيامبر از آن بنوشد.
338- الامام الباقر عليه السلام : سئل رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم عنقوله : (طوبى لهم و حسن مآب ) قال : شجرة فى الجنة اءصلها فى دارى و فرعها علىاءهل الجنة ، ثم سئل مرة اخرى فقال : شجرة فى الجنة اءصلها فى دار على و فرعها علىاءهل الجنة . قيل له : ساءلتك عنها يا رسول الله فقلت اءصلها فى دارى و فرعها علىاءهل الجنة . فقال صلى الله عليه و آله و سلم : ان دارى و دار على واحدة . ⁽⁴⁵¹⁾
از رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در مورد آيه طوبى لهم و حسن مآب سؤال شد، حضرت فرمود: (طوبى ) درختى است در بهشت ، ريشه و تنه آن در خانه من وشاخه هاى آن بر سر بهشتيان است . سپس بار ديگر از حضرت (در مورد درخت طوبى )سؤ ال شد، ايشان فرمود: درختى است در بهشت ، تنه و ريشه آن در خانه على و شاخههاى آن بر سر بهشتيان سايه افكن است . به حضرت گفتند: يارسول الله (پيشتر) از آن درخت سؤ ال كرديم فرموديد: تنه و ريشه آن در خانه من است وشاخه هاى آن بر سر بهشتيان سايه گستر است ، حضرت صلى الله عليه و آله و سلمدر پاسخ فرمود: خانه من و على يكى است .
339- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : طوبى شجرة فى دارى و اءغصانهافى دور اءهل بيتى . ثم قال بعد: طوبى شجرة فى دار على و اءغصانها فى دوراءهل بيتى . فقال عمر بن الخطاب : يا رسول الله ، اءليس حدثتنا بالاءمس اءن طوبىشجرة فى دارك ؟ فقال رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : اءما علمت اءن دارى و دارعلى واحدة . ⁽⁴⁵²⁾
رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: طوبى درختى است در خانه من و شاخه هاىآن در خانه هاى اهل بيت من است . و پس از مدتى فرمود: طوبى درختى است در خانه على وشاخه هاى آن در خانه هاى اهل بيت من است . پس عمر بن خطاب گفت : اىرسول خدا، آيا ديروز نگفتى كه طوبى درختى در خانه شما است ؟رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: آيا نمى دانى كه خانه من و على يكى است.
340- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : يا على ... اءنت صاحب شجرة طوبىفى الجنة ، اءصلها فى دارك و اءغصانها فى دار شيعتك و محبيك . ⁽⁴⁵³⁾
على جان !... تو صاحب درخت طوبى در بهشت هستى ، ريشه و ساقه آن درخت در خانه تو وشاخه هاى آن در خانه شيعيان و دوستداران تو است .
341- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم - عندما ساءله على عليه السلام عنشجرة طوبى -: شجرة فى دارك فى الجنة ليس دار من دور شيعتك فى الجنة الا و فيهاغصن من تلك الشجرة ، تهدى (تهدل - خ ل ) عليهم (اليهم - خل ) بكل ما يشتهون . ⁽⁴⁵⁴⁾
رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم - وقتى كه على عليه السلام از درخت طوبىپرسيد - فرمود: درختى است در بهشت در خانه تو و هيچ خانه اى از خانه هاى شيعيان تودر بهشت نيست مگر آن كه شاخه اى از آن درخت در آن خانه وارد شده ، كه براى آنان هر چهبخواهند آماده مى كند.
342- الامام الصادق عليه السلام :- عندماسئل عن شجرة طوبى -: شجرة فى الجنة ، اءصلها فى دار على بن اءبى طالب عليهالسلام و ليس من مؤ من الا و فى داره غصن من اءغصانها و ذلكقول الله عزوجل (طوبى لهم و حسن مآب ) . ⁽⁴⁵⁵⁾
امام صادق عليه السلام - وقتى كه از درخت طوبى از ايشان سؤال شد - فرمود: درختى است در بهشت ، ريشه و ساقه آن در خانه على بن ابى طالبعليه السلام است و هيچ مؤ منى نيست مگر آن كه در خانه او شاخه اى از شاخه هاى آن درختداخل شود و اين همان گفته خداوند است كه فرمود: (طوبى براى آنان است و فرجامنيكويى دارند).
343- الامام الصادق عليه السلام : كان رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم يكثرتقبيل فاطمة ، فغضبت من ذلك عائشة ، فقالت : يارسول الله ، انك لتكثر تقبيل فاطمة . فقال رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم .يا عائشة ، انه لما اءسرى بى الى السماء، دخلت الجنة فاءدنانىجبرئيل عليه السلام من شجرة طوبى و ناولنى من ثمارها، فاءكلته ، فلما هبطت الىالاءرض حول الله ذلك ماء فى ظهرى فواقعت بخديجة فحملت بفاطمة فما قبلتها الاوجدت رائحة شجرة طوبى منها . ⁽⁴⁵⁶⁾
رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم فاطمه را زياد مى بوسيد، كه عائشه بر اينكار رسول خدا غضبناك شد و گفت : رسول خدا! شما در بوسيدن فاطمه زياده روى مىكنيد. پيامبر صلى الله عليه و آله و سلم فرمود: عائشه هنگامى كه شبانه مرا به آسمانمى بردند، داخل بهشت شدم پس جبرئيل عليه السلام مرا به درخت طوبى نزديك ساخت و ازميوه هاى آن نزد من آورد و من از آن ميوه ها خوردم و هنگامى كه به زمين باز گشتم ، خداوند آنميوه ها را در صلب من به آبى تبديل كرد و با خديجه همبستر شدم و او فاطمه را باردارشد، پس هيچ گاه فاطمه را نبوسيدم مگر آن كه بوى درخت طوبى از او به مشامم رسيد.
344- بلال بن حمامة : خرج علينا رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم ذات يومضاحكا مستبشرا، فقام اليه عبدالرحمن بن عوف ،فقال : ما اءضحكك يا رسول الله ؟ قال صلى الله عليه و آله و سلم : بشارة اءتتنى منعند ربى ، اءن الله لما اءراد اءن يزوج عليا فاطمة ، اءمر ملكا اءن يهز شجرة طوبى ،فهزها فنثرت رقاقا ⁽⁴⁵⁷⁾ - يعنى صكاكا ⁽⁴⁵⁸⁾ - و اءنشاء الله ملائكة التقطوها،فاذا كانت القيامة ثارت الملائكة فى الخلق ، فلا يرون محبا لنااءهل البيت محضا الا دفعوا اليه منها كتابا، براءة له من النار . ⁽⁴⁵⁹⁾
بلال بن حمامة مى گويد: روزى رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم در حالى كهخندان بود و خبرهاى خوش داشت بر ما وارد شد، سپس ‍ عبدالرحمن بن عوف پيش پاى ايشانبلند شد و پرسيد: اى رسول خدا چه چيزى شما را به خنده وا داشته است ؟ حضرت صلىالله عليه و آله و سلم فرمود: از سوى پروردگارم بشارتى رسيده است كه خداوندوقتى مى خواست فاطمه را به ازدواج على در آورد، فرشته اى را امر كرد تا درخت طوبىرا تكان دهد، پس آن فرشته درخت طوبى را تكان داد و درخت حواله هايى را افشاند،خداوند فرشته ها را دستور داد تا آن حواله ها را گرد آورند و هنگامى كه قيامت بر پاشود، آن فرشتگان در ميان مردم به جنب و جوش در آمده و دوستدار مخلصاهل بيت ما را نمى بينند، مگر آن كه به او نوشته اى از آن حواله ها مى دهند كه موجب برائتآنان از آتش است .
345- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : و لقدنحل الله طوبى فى مهر فاطمة فجعلها فىمنزل على . ⁽⁴⁶⁰⁾
خداوند، درخت طوبى را به عنوان مهريه فاطمه قرار داد و آن را در خانه على نهاد.
346- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم :اءول من ياءكل من شجرة طوبى على . ⁽⁴⁶¹⁾
نخستين كسى كه از درخت طوبى تناول مى كند، على است .
347- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : اءلا و من اءحب عليا لا يخرج من الدنياحتى يشرب من حوض الكوثر و ياءكل من شجرة طوبى و يرى مكانه من الجنة . ⁽⁴⁶²⁾
آگاه باشيد، هر كس على عليه السلام را دوست بدارد از دنيا نمى رود مگر آن كه از حوضكوثر مى نوشد و از درخت طوبى مى خورد و جايگاهش را در بهشت مى بيند.
348- رسول الله صلى الله عليه و آله و سلم : ان اللهعزوجل اذ كان اءول يوم من شعبان اءمر باءبواب الجنة فتقتح ، و ياءمر شجرة طوبىفتطلع اءغصانها على هذه الدنيا... ثم ينادى منادى ربناعزوجل : يا عباد الله هذه اءغصان شجرة طوبى ، فتمسكوا بها، ترفعكم الى الجنة... فو الذى بعثنى بالحق نبيا ان من تعاطى بابا من الخير و البر فى هذا اليوم ،فقد تعلق بغصن من اءغصان شجرة طوبى ، فهو مؤ دبه الى الجنة ... .
فمن تطوع لله بصلاة فى هذا اليوم ، فقد تعلق منه بغصن .
و من صام فى هذا اليوم ، فقد تعلق منه بغصن .
و من عفا عن مظلمة ، فقد تعلق منه بغصن .
و من اءصلح بين المرء و زوجه ، اءو الوالد و ولده اءو القريب و قريبه اءو الجار و جارهاءو الاءجنبى و الاءجنبية ، فقد تعلق منه بغصن .
و من خفف عن معسر من دينه اءو حط عنه ، فقد تعلق منه بغصن .
و من نظر فى حسابه فراءى دينا عتيقا قد اءيس منه صاحبه ، فاءداه ، فقد تعلق منهبغصن .
و من كفل يتيما، فقد تعلق منه بغصن .
و من كف سفيها عن عرض مؤ من ، فقد تعلق منه بغصن .
و من قعد يذكر الله و نعماءة و يشكره عليها، فقد تعلق منه بغصن .
و من عاد مريضا، فقد تعلق منه بغصن .
و من شيع فيه جنازة ، فقد تعلق منه بغصن .
و من عزى فيه مصابا، فقد تعلق منه بغصن .
و من بر والديه اءو اءحدهما فى هذا اليوم ، فقد تعلق منه بغصن .
و من اءسخطهما قبل هذا اليوم فاءرضاهما فى هذا اليوم ، فقد تعلق منه بغصن و كذلك منفعل شيئا (من سائر) من اءبواب الخير فى هذا اليوم ، فقد تعلق منه بغصن ... و الذىبعثنى بالحق نبيا اننى لارى المتعلقين باءغصان شجرة طوبى ، كيف قصدتهم الشياطينليغووهم ، فحملت عليهم الملائكة يقتلونهم و يثخنونهم و يطردونهم عنهم . ⁽⁴⁶³⁾
هنگامى كه روز اول ماه شعبان فرا مى رسد خداوند تبارك و تعالى به درهاى بهشت امرمى كند كه تا باز شوند و به درخت طوبى امر مى كند و آن درخت شاخه هاى خود را براين دنيا مى گستراند... آنگاه ندا دهنده اى از جانب پروردگارعزوجل ندا مى دهد؛ اى بندگان خدا! اين شاخه هاى درخت طوبى است ، به آنها چنگ زنيد كهشما را به سوى بهشت مى كشاند... سوگند به آن كه مرا به حق ، به رسالت مبعوثكرد، هر كس درى از خير و نيكى در اين روز بگشايد به شاخه اى از شاخه هاى درختطوبى در آويخته كه او را به بهشت مى رساند... .
پس هر كس در اين روز براى خدا نماز مستحبى بخواند، به شاخه اى از شاخه هاى آندرآويخته .
و هر كس در اين روز، روز بدارد، به شاخه اى از آن چنگ زده است .
و هر كس از ستمى كه بر او شده در گذرد، به شاخه اى از آن درخت درآويخته .
و هر كس ميان زن و شوهرى يا فرزند و پدرى يا ميان زن و مرد خويشاوندى و يا زن و مردهمسايه اى يا ميان زن و مرد بيگانه اى صلح دهد، به شاخه اى از شاخه هاى درخت طوبىدرآويخته است .
و هر كس از دين بيچاره اى كه به او مديون است سبك گيرد و به او سخت نگيرد و از آنبگذرد، به شاخه اى از آن درخت درآويخته است .
و هر كس در حساب خود نظر كند و بدهى گذشته دور خود را ببيند كه صاحبش از گرفتنآن ماءيوس شده است و آن را ادا نمايد به شاخه اى از آن درخت درآويخته است .
و هر كس يتيمى را كفالت و سرپرستى كند، به شاخه اى از آن درخت درآويخته است .
و هر كس سفيهى را از عرض و آبروى مؤ منى باز دارد (كه آبروى او را نريزد) به شاخهاى از آن درخت درآويخته است .
و هر كس همه قرآن ، يا مقدارى از آن را بخواند، به شاخه اى از شاخه هاى آن درآويختهاست .
و هر كس ذكر خدا را بگويد و نعمتهاى او را به ياد آورد و او را به خاطر نعمتهايش شكرگزار باشد به شاخه اى از آن درخت درآويخته است .
و هر كس از بيمارى عيادت كند، به شاخه اى از آن درآويخته است .
و هر كس در اين روز به تشييع جنازه اى برود، به شاخه اى از آن درخت درآويخته است .
و هر كس در اين روز مصيبت زده اى را آرامش دهد، به شاخه اى از آن درخت درآويخته است .
و هر كس در اين روز به پدر و مادرش نيكى رساند، به شاخه اى از آن درخت درآويختهاست .
و هر كس پدر و مادرش را قبل از اين روز به خشم آورده باشد و در اين روز آنان را خشنودسازد، به شاخه اى از شاخه هاى آن درخت درآويخته است و همچنين هر كس كه كارى ازكارهاى خير را در اين روز انجام دهد به شاخه اى از شاخه هاى درخت طوبى درآويخته است... و سوگند به آن كه مرا به حق به رسالت مبعوث ساخت ، آنان را كه به درخت طوبىدرآويخته اند مى بينم كه چگونه شياطين براى فريبشان در كمين اند و فرشتگان الهىبر آنان حمله ور مى شوند و آنان را به سختى نابود مى سازند و طردشان مى كنند.